Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Ai shton:
Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
“Babai ynë ushqente një dashuri të rrallë ndaj Hazret Mesihut
të Premtuar a.s., prandaj, duke u kredhur në atë dashuri, pasion
e kaplim, e kishte harruar kënaqësinë, rehatinë e ushqimin e
vet. Ai kishte vetëm një dëshirë dhe ishte i kapluar aq shumë
në dashurinë e tij sa që donte të ndizte edhe në zemrat e
njerëzve të tjerë të njëjtën flakë dashurie që ai kishte për
Allahun xh.sh ., për Profetin e Tij, Hazret Muhammedin s.a.v.s. ,
dhe për Mesihun e Premtuar a.s. Tërë kohën ai mendonte me
ngazëllim, pasion, vëmendje e me shqetësim të madh se si
mund të përhapet mesazhi i Ahmadiatit. Ai nuk mërzitej për
ushqim, pije e as për veshmbathje. Allahu xh.sh . e di shumë mirë
se si unë e nëna ime e kemi përballuar atë jetesë. Me gjithë
varfërinë e me gjithë gjendjen e rëndë ekonomike, ai ishte një
shkëmb i patundshëm qëndrese, sedre, durimi e vendosmërie.
Ai ushqente një respekt aq të madh ndaj fesë sa që asnjë lakmi,
miqësi ose lidhje farefisnore nuk e pengonte në rrugën e tij. Të
gjitha lavdërimet i takojnë Allahut xh.sh .! Ne u rritëm dhe u
edukuam në një mjedis të tillë, ku bota e të mirat materiale nuk
kishin ndonjë vlerë për ne. Duke e shikuar këtë gjendje
vetëmjaftueshmërie, njerëzit filluan të thoshin se Mirza Sahibi
ia jep babait tim një rrogë.
(Revista mujore “Ansarullah”, shtator 1977, f. 14-15, Rabvah)
Një shembull i pashoq i durimit
Durimi shembullor i Hazret Ummul Mumininit (gruaja e Hazret
Mesihut të Premtuar a.s.) ishte i pashoq. Në momentet e fundit
të jetës së Mesihut të Premtuar a.s., bashkëshortja e tij, nuk bëri
si gratë e tjera që qajnë me klithma, shkulin flokët e që thonë
lloj lloj fjalësh nga padurimi; ajo paraqiti një shembull të pastër
216