Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
gjithmonë nga rrugët që ju çojnë në humnerë dhe gjithmonë
tregohuni të devotshëm. ... Sa i mjerë dhe fatkeq është ai që
nuk i përfill këto predikime që kanë dalë nga goja e Zotit dhe
që janë interpretuar nga unë. Nëse dëshironi që Zoti të gëzohet
me ju në qiell, atëherë bëhuni mes jush si dy vëllezër të lindur
prej një barku. Më i ndershëm nga të gjithë ju është ai që më së
shumti i fal gabimet e të tjerëve. ... Ndërkaq më i mjerë është ai
që këmbëngul dhe nuk ia fal.”
(“Kishtie Nuh”, “Ruhani Khazain”, vol. 19, f. 12-13)
Në një vend tjetër ai thotë:
“T’i duash krijesat e Allahut xh.sh. është një punë shumë e
lavdërueshme dhe e meritueshme, dhe Allahu xh.sh. këtë e do
shumë. Çfarë mund të jetë më e vlefshme se Allahu xh.sh. të
sillet me dashuri ndaj një personi të tillë? Ashtu ndodh edhe në
çështje të botës. Nëse nëpunësi i një pronari shkon te shoku i
tij, por shoku i tij nuk tregon asnjë kujdes ndaj tij, a do të
gëzohet pronari i nëpunësit me shokun e vet? Kurrsesi jo, edhe
pse ai nuk u soll keq drejtpërsëdrejti ndaj shokut të vet. Po të
sillej mirë ndaj nëpunësit, kjo do të thoshte se ai është sjellë
mirë me shokun e vet. Në të njëjtën mënyrë, Allahu xh.sh. nuk
dëshiron që dikush të sillet ndaj krijesave të Tij me ftohtësi e të
tregohet indiferent ndaj tyre, sepse Allahu xh.sh. i do shumë
krijesat e Veta. Pra, kush sillet mirë e me dashuri ndaj krijesave
të Allahut xh.sh. ai e kënaq Zotin e vet.”
(“Malfuzat”, vol. 4, f. 215-216, Indi, 2003)
Allahu xh.sh. na mundësoftë neve që t’i zbatojmë e t’i
praktikojmë këshillat e Hazretit Mesihut të Premtuar a.s., dhe ta
plotësojmë atë zotim të Bejtit që kemi bërë me të! Amin.
(Marrë nga fjalimi i së premtes të mbajtur
më 12 shtator 2003 në xhaminë Fadl, të Londrës)
163