Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
zakonisht ndeshen me vështirësi, sepse vetëmburrja e
arroganca ua heqin të drejtën dhe bëhen pengesë në rrugën e
tyre. P.sh. ata nuk dëshirojnë të qëndrojnë në namaz pranë një
të varfëri dhe nuk dëshirojnë t’i ulin ata pranë vetes. Kështu që
ata nuk janë në gjendje t’i plotësojnë të drejtat e Allahut xh.sh.
Pa dyshim, xhamitë janë vendbanimi i njerëzve të varfër, e të
pasurit nuk dëshirojnë të shkojnë në xhami, për shkak të
pozitës së tyre të lartë. Po ashtu, këta nuk marrin pjesë në
veprimtari të veçanta lidhur me të drejtat e njerëzve. I varfëri
gjithnjë është i gatshëm të marrë pjesë në shërbime të
ndryshme. Ai mund t’ju bëjë masazh këmbëve tuaja, mund t’ju
sjellë ujë, mund të lajë teshat dhe nuk ngurron aspak nëse i del
nevoja ta largojë fekalet e njeriut. Ndërsa, pasanikët jo vetëm
që nuk pranojnë të kryejnë veprimtari të tilla, por mendojnë se
me anë të këtyre veprimtarive nënçmohen e poshtërohen.
Prandaj, pasuria dhe mbarësia mund t’ju pengojë të kryeni
bamirësi e veprimtari të ndryshme të mira. Për këtë arsye, është
përmendur në hadith se njeriu i varfër do të hyjë në xhenet 500
vjet më herët.”
(“Malfuzat”, vol. 3, f. 368, Indi, 2003)
Ai vazhdon të thotë:
“Pra, simpatia ndaj krijesave të Zotit është një gjë e tillë, të
cilën nëse njeriu e braktis dhe largohet prej asaj, atëherë ai
dalëngadalë bëhet shtazë e egër. Këtë e kërkon njerëzillëku i
tij, dhe ai mund të quhet njeri derisa sillet mirë, me simpati e
me mirënjohje ndaj vëllait të vet. Aty nuk ka dallim në këtë
çështje. Siç ka thënë Sadiu:
Qeniet njerëzore janë si organe të një trupi.
Mbani mend, rrethi i simpatisë, sipas meje, është një rreth
shumë i madh. Njeriu nuk duhet të përjashtojë asnjë popull e
asnjë individ nga ky rreth. Unë nuk dëshiroj të them, siç thonë
155