Bejtit - Ahmadiyya Muslim Community

Kushtet e Bejtit dhe përgjegjësitë e një ahmadiu
Lidhja e ngushtë
midis arrogancës dhe shejtanit
Hazreti Mesihu i Premtuar a.s. thotë:
“Pa dyshim, janë disa njerëz që, ndonëse janë qindra e mijëra
shkallë më poshtë se profetët e Zotit, fillojnë të mburren e të
shfaqin arrogancën, pasi kanë falur disa ditë namaz. Po ashtu,
në vend që të çiltërohen e të pastrohen me anë të haxhillëkut e
të agjërimit, ata fillojnë të krenohen e mburren për këtë. Mbani
mend, arroganca vjen prej shejtanit dhe ajo njeriun e bën
shejtan. Derisa njeriu nuk i largohet dhe nuk i shmanget asaj,
ajo bëhet pengesë në rrugën e pranimit të së vërtetës në rrugën
e bekimeve Hyjnore. Pra, asnjë formë të arrogancës nuk duhet
kurrsesi ta pranojmë, as lidhur me dituri, as me pasuri, as me
pozitë ose me shtresë shoqërore, as me familje, as me racë, as
me prejardhje ose as me stërgjyshër. Sepse këto janë ato
shkaqe të zakonshme me anën e të cilave lind arroganca. Derisa
njeriu nuk e pastron veten nga këto mburrje e kryelartësi, ai
nuk mund të dalë i dëlirë dhe i çiltër në sy të Zotit. Dhe atij nuk
i dhurohet ajo dije që i djeg elementet e emocioneve të
pavlefshme, sepse kjo dukuri (e shëmtuar) i takon vetëm
shejtanit, dhe Allahu xh.sh. nuk e do fare atë....”
Hazreti Mesihu i Premtuar a.s. flet qartë se aty ka disa
veprimtari themelore që duhet të hiqen. Ka disa sosh që falen
katër pesë ditë e mandej fillojnë të mendojnë për vete se janë
bërë të dëlirë e të zgjedhur; ata paraqiten me një pamje mjaft
serioze ku pasqyrohet edhe një nuancë arrogance. Ju me siguri
keni vërejtur që disa njerëz me xhybe të gjata e me një tesbih
në dorë duke dalë jashtë nga xhamia. Krenaria e arroganca
pasqyrohet qartë në qëndrimet e tyre. Falënderimi i qoftë
125