dnevnik signalizma - 1984-1989 - Miroljub Todorović

Pismo Dobrice Ćosića s' porukom Odbora za odbranu slobode misli i izražavanja
u zagrebačkom omladinskom listu „Polet”.
Redakcijama:
Tanjugu, Politici, Borbi, Ekspres – Politici, Večernjim novostima, Ninu,
Vjesniku, Književnim novinama, Večernjem listu, Danasu, Oku, Delu, Večeri,
Mariborskom tedniku, Novoj reviji, Oslobođenju, Pobjedi, Novoj Makedoniji, Dnevniku,
Jedinstvu, Rilindji, Slobodnoj Dalmaciji, Radiju i Televiziji Beograd, Zagreb, Ljubljana,
Sarajevo, Titograd, Skoplje, Priština, Novi Sad, Dugi, Novosti osam, Komunistu, Startu,
Poletu, Novim omladinskim novinama, Studentu, Književnoj reči, Mađar sou.
Uvereni da je u interesu stvaranja demokratskog javnog mnjenja u našem društvu
i objektivnog i pravovremenog obaveštavanja jugoslovenske javnosti o događajima
opšteg društvenog značaja, šaljemo vam obaveštenje jugoslovenskoj javnosti Odbora za
odbranu slobode misli i izražavanja, a predlogom da ga objavite.
SKUPŠTINI SFR JUGOSLAVIJE
SKUPŠTINI SR SRBIJE
JUGOSLAVENSKOJ JAVNOSTI
10 - XI - 1984
Za odbranu slobode misli i izražavanja
Dobrica Ćosić
Suđenja ljudskom mišljenju, ne samo 'verbalnom deliktu', nego i zaplenjenim
rukopisima, učestala su u našoj zemlji, postajući ideološki i pravno legitiman metod
političkih obračuna vlasti sa svojim neistomišljenicima. Vladavina birokratske samovolje
svagda onemogućuje vladavinu prava i nezavisnost sudstva, tih pretpostavki
demokratskog i civilizovanog društva. Drakonska kazna Vojislavu Šešelju, za sadržinu
zaplenjenog rukopisa (osam godina robije!), hapšenje beogradskih intelektualaca i
suđenje šestorici – Vladimiru Mijanoviću, Pavlušku Imširoviću, Miodragu Miliću,
Milanu Nikoliću, Dragomiru Olujiću i Gordanu Jovanoviću, za intelektualne dijaloge u
privatnim stanovima i rukopise policijom zaplenjene, kao i neke ranije sudske presude u
drugim krajevima Jugoslavije, zatim progoni sa radnih mesta 'moralno – politički
nepodobnih' građana, moraju ozbiljno da zabrinu svakog mislećeg i časnog čoveka. Ta
suđenja i hapšenja predstavljaju očito gaženje osnovnog ljudskog prava – prava čoveka
da slobodno misli i javno saopštava svoje mišljenje. Suđenja ljudskom mišljenju i
onemogućavanje slobode izražavanja, na našem prostoru istorijski znače ne samo
povratak u davno prošla vremena, nego i kršenje Ustava SFR Jugoslavije, Univerzalne
deklaracije o pravima čoveka Ujedinjenih nacija, Helsinških i drugih međunarodnih
dokumenata o ljudskim pravima, na čije se poštovanje potpisom obavezala SFRJ, kao
država. Subjektivna javna prava su u jugoslovenskom prostoru redukovana i izvesnim
nedemokratskim zakonima (Zakon o sprečavanju zloupotrebe štampe i drugih vidova
javnog informisanja, Zakon o osnovama državne bezbednosti, pojedine odredbe
Krivičnog zakona SFRJ, republički zakoni o javnom informisanju i izdavačkoj delatnosti
i dr.), suštinski suprostavljenim slovu i duhu Ustava SFRJ, pa su time ta prava ostala i
bez zakonske zaštite. Građani su lišeni širih realnih mogućnosti da brane i zastupaju
129