Esja

ESJA

Í Dýrafirði fyrir vestan bjó strákur sem Emil
hét. Hann var kraftmikill og duglegur strákur.
Einn daginn heyrði hann af fjalli einu fyrir
sunnan. Það sem honum þótti merkilegast
við þetta fjall var að enginn hafði geta komist
á topp þess. Bara alls enginn, nema auðvitað
fuglinn flúgandi.
Hann pakkaði því nesti, hlýjum fötum, kaðli og
búmeranginu sínu niður í tösku og hélt af stað
suður. Eftir 13 daga ferðalag í gegnum djúpa
dali og háar heiðar komst hann í
kaupstaðinn. Hann byrjaði á því að spyrjast
fyrir um fjallið meðal bæjarbúa. Allir urðu
Fljótlega gekk hann fram á breiða og
djúpa sprungu í fjallinu. Hann kíkti ofaní
sprunguna en sá ekkert nema myrkrið svart.
Ætli þessi sprunga nái ekki alla leið til Kína
hugsaði hann með sér á meðan hann sótti
kaðalinn sinn. Hann batt krók á endann á
kaðlinum og sveiflaði honum hring eftir
hring yfir höfðinu á sér.
skelkaðir þegar hann minntist fjallið. Sumir
nefndu eldfjall, aðrir djúpar sprungur og
sumir jafnvel tröll. Emil hlustaði ekki á svona
ýkjusögur og gekk af stað.

Ekki leið á löngu þar til hann gekk fram á
Því næst sleppti hann kaðlinum sem flaug
yfir sprunguna og festist í trjábol hinumegin.
Hann batt svo endann kyrfilega sín megin.
Emil gekk fimlega yfir kaðalinn eins og
línudansari í sirkus. „Þetta er ekkert mál“
sagði hann við sjálfan sig meðan hann
fikraði sig yfir sprunguna.
feiknastórt hraunfljót sem rann þvert yfir
fjallið. Hann tók aftur upp kaðalinn og
ætlaði að kasta kaðlinum yfir hraunið. Hann
var varla búinn að sleppa kaðlinum þegar
hann bráðnaði yfir heitu hrauninu.
Hann brá þá á það ráð að ná í 18 óhreinar
nærbuxur sem hann var með í bakpokanum
og sauma þær saman í stóran belg.

Núna sá Emil glitta í toppinn á fjallinu.
Skyndilega var eins og einhver brygði fyrir
honum fæti og hann datt kylliflatur. Lítið
tröll birtist úr einni gjótunni og hló að Emil
Því næst batt hann tvö löng bönd og var nú
kominn með loftbelg. Loftbelgurinn fylltist
af heitu lofti frá hrauninu og fyrr en varir var
hann kominn á loft og sveif yfir hraunfljótið
ógurlega. Hann komst heilu og höldnu yfir
fljótið en tæpara mátti það ekki vera.
þar sem hann lá. „Það fer enginn framhjá
mínu húsi án þess að borga“ sagði tröllið.
„Hvað er það sem ég þarf að borga?“ spurði
Emil. „6 hænur og 3 kindur“ svaraði tröllið.
„Þarna var ég heppinn, ég er einmitt með
hænur og kindur í bakpokanum mínum“
svaraði Emil. Tröllið beygði sig niður til að
skoða ofaní poka Emils. Mikill reykur gaus
upp úr pokanum þar sem Emil var með
töfrablöndu sem móðir hans hafði gefið
honum. Tröllið sofnaði samstundis og
byrjaði að hrjóta með miklum látum.

Þegar Emil var búinn að pakka niður
myndinni stökk heljarinnar dreki fram og
orgaði ógurlega. Emil var nokkuð viss um að
drekinn væri ekki að bjóða hann velkominn.
Hann greip því búmerangið sitt og henti því
Nú voru allar hindranir úr sögunni og Emil
komst á leiðarenda. Hann málaði mynd af
sjálfum sér á toppnum til sönnunar af
þrekvirki sínu.
af öllum krafti í átt að drekanum
ógurlega. Búmerangið flaug umhverfis
drekann og lenti aftur í hendinni á Emil.
Drekinn hafði aldrei séð annað eins kast og
sagði með djúpri röddu: „Þú hlýtur að vera
mikill galdramaður þar sem þú getur látið
spýtuna fljúga til þín aftur. Ég skal gera þér
einn greiða ef þú kemur þér af fjallinu mínu
sem fyrst“.

Emil var ekki lengi að ákveða sig og sagði:
„Kæri dreki, ég væri
til í að fá far niður fjallið
og inn í bæinn“.
Ekkert var sjálfsagðara og stökk Emil á bak
drekanum. Þorpsbúar misstu andlitið þegar
strákurinn frá Dýrafirði kom niður fjallið á
Árin liðu og fólk varð þreytt á að segja alltaf
Emil Sigurðar Jósef Arnarsonar fjall og tóku
upp á því að nota frekar skammstöfun Emils.
ESJA
drekabaki. Í þokkabót var hann með málverk
af sér á toppnum. Upp frá þessu var fjallið
nefnt í höfuðið á Emil.
Emil Sigurður Jósef Arnarson.