You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Felagssangur<br />
á Ovastevnu 2016
Eitt summarkvøld í Nólsoy<br />
Vit sigla út frá Kongabrúnni,<br />
vit leggja út av Havnar vág,<br />
út í blíða bárubroti,<br />
fríska lotið lívgar sál.<br />
Okkar kós er beinur eystan,<br />
har er eitt frístað fyri stavn,<br />
ei stress og býarlarmur,<br />
okkar sinni tøla kann.<br />
Tí eitt summarkvøld í Nólsoy,<br />
tá í vestri niður fer,<br />
sól, ið gyllur bláa loftið,<br />
frið og gleði okkum ber.<br />
Her tú hoyrir fuglar láta,<br />
yndisligt um vøll og vál,<br />
her tú finnur frístað til tína sál,<br />
burt frá býarins róp og skrál.<br />
Og tá ið náttin stilla kemur,<br />
vit síggja bátar stevna fram,<br />
hugnaligur kvøldarlarmur,<br />
hesir bátar søkja havn.<br />
Nú, ið dimmið fjalir landið,<br />
hittast vit til sang og dans,<br />
harmonikan fær valdið,<br />
og vit dansa lættan vals.<br />
2
Dýrd á vík og vág<br />
Dýrd á vík og vág.<br />
Rúmdin føgur blá.<br />
Snjóhvítt summardáalak um eingir.<br />
Grasið leiftrar frítt.<br />
Lotið kennist lýtt.<br />
Mýrisnípan spennir sínar veingir.<br />
Rodna rók og røð.<br />
Búnast blómubløð.<br />
Smálomb spæla sær á grønum slætta.<br />
Ornar urðargrót.<br />
Haran fim og fljót<br />
spelar sum eitt fok á reyni bratta.<br />
Unglingar og sprund<br />
virka nú við skund:<br />
Hann við líggja, hon við síni rívu.<br />
Hennar brá og bros -<br />
hansar’ skemt og tos -<br />
ber bert boð um tvey, ið líka lívið.<br />
Fagra fjálga stund!<br />
Silvitni um sund.<br />
Fróir flúgva fuglar millum fjalla.<br />
Teirra káta mál<br />
berst um vall og vál.<br />
Gævi dagur aldri fór at halla.<br />
3
Letingin<br />
Hvat havi eg gjørt? Tað er púra ørt.<br />
Vit nutu bæði sælan bygdafrið.<br />
Eg skilji ikki hví, men skriva til mín<br />
-tí mær leingist eftir tær, tað er vist.<br />
Ja, hví hví fór tú frá mær?<br />
Sig mær hví er tú stungin av?<br />
Eg fái ongan mat og kalt er afturat.<br />
Her í smáttuni, sum mamma mær gav.<br />
Tú bøtti og bant og vaskaði alt.<br />
Tú mjólkaði og ansaði mítt fjós.<br />
Tú smurdi mína byrsu, klóðraði mín rygg.<br />
Og tú høgdi pinnabrenni so fró.<br />
Jú tú koyrdi tøð og velti mín bø.<br />
Tvær eplaveltur og eitt tótakál.<br />
Tú málaði tak, og eg hugdi at,<br />
so tú ikki skuldi detta útav.<br />
So segði tú mær, at nóg mikið var.<br />
Tú orkaði ei longur síggja meg.<br />
Tú ongar grundir gav, tú stakk bara av.<br />
Tú fært ikki beri mann-haldi eg.<br />
4
Fagra blóma<br />
Fagra blóma, tú sum prýðir<br />
fjallatindar, berg og skørð,<br />
bø og ong og grønar líðir,<br />
hvat er fagrari á jørð?<br />
Eina blómu tó eg kenni,<br />
fagrast hon av øllum er,<br />
sjálvt ein rósa líkist henni:<br />
tað er hon eg valdi mær.<br />
Blómur spretta móti vári,<br />
følna, tá ið heystið er.<br />
Mín hon blóma man alt árið,<br />
um so kalt og kavi er.<br />
Einaferð hon bert kann blóma,<br />
følnar hon, eg følni við.<br />
Fylgja skal eg blómu míni<br />
til tann síðsta hvíldarfrið.<br />
Eg minnist úr gomlum søgum<br />
1. Eg minnist úr gomlum søgum,<br />
sum móðir mín segði frá<br />
um Føroyar í gomlum døgum,<br />
hvussu føroyingar vóru tá:<br />
roysni og brøgd at gera<br />
teimum á hjarta lá,<br />
høgt mundu teir høvdu bera,<br />
tí fríbøndur vóru teir tá.<br />
2. Trúfastur altíð var maður,<br />
vildi ei bróta sítt orð,<br />
í vertskapi fróður og glaður<br />
við egið sum við annans borð.<br />
Ei vin í neyð teir gloymdu.<br />
æran var teirra mið,<br />
og hana so væl teir goymdu<br />
alt eftir norðmanna sið.<br />
3. Tá stongd var ei bóndans stova,<br />
um ókunnugt fólk kom á leið,<br />
men rómastampur úr kova<br />
og válgarin spardust ei.<br />
Tann, ið av lítlum varð argur,<br />
varð hildin fyri spottt,<br />
tann, sum var ræddur og kargur,<br />
fekk mangan ótelgdan tátt.<br />
4. Ein maður við røttum sinni<br />
kann látast av rók og rong<br />
men leingi skal liva hans minni<br />
í søgu so væl sum í song’.<br />
Latið ei søguna doyggja,<br />
goymið hana so væl,<br />
í dreingja sinni og moyggja<br />
hon mikið útrætta skal.<br />
5
Fredrykkur<br />
Eg búgvi í Nólsoy ein fitt lítil bygd<br />
mín heilsa er góð, havi sindur av gikt<br />
eg bygdi mær hús bæði vøkur og stór<br />
og í kjallaranum havi eg fretdrykk og bjór.<br />
Har bløðrar so lystiligt angar av ger,<br />
tað søtur musikkur í oyranum er<br />
tað smakkar av rennu og flóru í senn<br />
men kenning tað gevur til kvinnur og menn.<br />
Hvat fretdrykkur er skal eg nú siga frá<br />
ein leskiligur drykkur har froða er á<br />
tak so sugur og vatn, lat so súrdeiggjið í<br />
sum smakk eina skrá og súreplir trí.<br />
Ein kaggi av løgi hjá mær var í gerð<br />
hann aftan kaminuna væl goymdur er<br />
ein lenistól hevði eg standandi hjá<br />
og eitt pottamál so eg kundi smakka mær á.<br />
Ein dagin eg júst hevði oyst mær uppúr<br />
tveir svartklæddir menn út úr Havn komu túr<br />
eg beyð teimum fretdtykk og bita av skrá<br />
men teir stoyttu mær kaggan út í eina á.<br />
Í vár bleiv eg giftur og tað varð eitt skil<br />
hon ruddaði kjallarin men eg helt meg til<br />
eg bjargaði kagganum og stólinum við<br />
eitt høsnarhús er nú mítt friðareksil.<br />
6
Hvør skuldi gamlar gøtur gloymt<br />
Hvør skuldi gamlar gøtur gloymt<br />
og gamalt vinalag,<br />
hvør skuldi gamlar gøtur gloymt<br />
og mangan góðan dag.<br />
Fyri mangan góðan dag, ið var,<br />
drekk nú eitt glas við mær,<br />
vit tøma eina vinaskál<br />
og minnast tíð, ið var.<br />
Vit runnu upp í brekkurnar,<br />
har blomstur vaks og ber,<br />
men síðan varð mangt sporið tungt<br />
í tíð, sum farin er.<br />
Vit spældu allan dag við skip<br />
og floyttu eftir á,<br />
men leingi vítt og vágvilt hav<br />
ímillum okkum lá.<br />
Her rætti eg tær bróðurhond,<br />
og rætt tú tína mær,<br />
vit bera glas at munni so<br />
og minnast tíð, ið var.<br />
Tú koksast ikki, vinur mín,<br />
og eg skal fylgja tær,<br />
vit tøma báðir brøðraskál<br />
og minnast tíð, ið var.<br />
7
Kristina fyri handan Á<br />
1. Til tín eg sendi hesa vísu,<br />
Kristina fyri handan Á.<br />
Hon er um ferðina við hýsu.<br />
Vit sigldu vandasjógvin tá.<br />
Tað vóru Per á Sondum<br />
og hesin gamli her.<br />
Við Súluni av Strondum<br />
vit gjørdu hesa ferð.<br />
2. Har slongdust vit í havsins veldi,<br />
av versta vestanveðri var.<br />
Vit vóru sum í einum eldi,<br />
eitt flogfar her, ein knøttur har.<br />
Tá segði Per á Sondum:<br />
“Eg sigi fyri meg,<br />
vit sigla sum á brondum,<br />
so Gud forbarmi seg.”<br />
3. Groth hýsuna í Grimsby seldi<br />
og fyri allarbesta prís –<br />
tá vóru vit í sonnum veldi –<br />
ja, næstan sum í Paradís.<br />
Tá keypti eg tær frakka<br />
og grønar skógvar við –<br />
mær sjálvum leðurjakka<br />
av allarbesta snið.<br />
5. Og Súlan út á blotan legði,<br />
gróv kjálkan djúpt í aldukamb.<br />
Hann frískað upp av suðri hevði,<br />
so hvør ein skeki stóð á tamb.<br />
Hon var seg um at sora<br />
so manga ódnar økt;<br />
men lív var innanborða,<br />
og hvør lanterna sløkt. –<br />
6. Við ongu ljósum, uttan ótta,<br />
vit sigldu inn á tryggan vág.<br />
Her eingir vandar okkum hótta –<br />
og postur gongur til og frá.<br />
Nú sendi eg tær frakka<br />
og skógvar uttan tá;<br />
tó, ikki skalt tú takka,<br />
Kristina handan Á. –<br />
7. Eg elski teg, tú væna kvinna,<br />
sum bíðar mær á heimastrond,<br />
tí tú ert von og verd at vinna;<br />
brátt skyggir ringur tær á hond.<br />
Tú gert meg ovurglaðan,<br />
og hvar tú setir fót,<br />
eg síggi grønan hagan –<br />
og rósugrógvið grót.<br />
4. Og meðan vit í Grimsby lógu,<br />
varð Súlan gamla stásað upp.<br />
Tað søgdu øll, sum hana sóu,<br />
at hon var heimsins besta slupp.<br />
Og tá avstað vit sigldu,<br />
var málað alt og brætt. –<br />
Tvey flogfør okkum fylgdu<br />
av landi út á slætt.<br />
8
Eg var mær og vitjaði bróður<br />
1. Eg var mær og vitjaði bróður,<br />
sum er størri og eldri enn eg;<br />
mangan hevur hann verið mær góður,<br />
mangan víst mær á beinasta veg.<br />
Greiddi eg honum frá,<br />
hvussu vónloysi lá<br />
yvir mær og so mínum landi við.<br />
2. Eg við sorg honum sannleikan segði,<br />
at her kuldin skjótt drap hvørja vón.<br />
At tann kavi, sum veturin legði,<br />
ikki tána vil burtur av lón,<br />
at her stird er hvør sál,<br />
sum hon úr heljar skál<br />
hevði drukkið havt deyðadrykkin sín.<br />
3. Bróðir mín leit seg um, og hann bendi<br />
á tað land, sum hann nú hevur bygt!<br />
Sólin logandi ljósgeislar sendi,<br />
kveikti lív í hvørt sovandi kykt:<br />
og har sungu tey øll<br />
– fólk í smáttu og høll –<br />
sungu eldhugavónir út um land.<br />
4. Og hann mælti tey orð á tí sinni<br />
– tey í sál míni enn ljóða hvøll -:<br />
Kæri bróðir mín, legg tær í minni,<br />
at vit sjálv eiga lívsneistar øll,<br />
at tað verður eitt bál,<br />
um at hvør mannasál<br />
leggur sín neista til hin sama eld.<br />
9
Pilturin<br />
Eg eri ein piltur á ellinta ári<br />
Við brókum ið knappliga røkka á knæ,<br />
Frøknut er nøsin, og stuttklipt er hárið<br />
Við lið hongur svørð gjørt úr harðasta træ.<br />
Tað verður ei leingi til stórur eg verði<br />
Men enn er tað mesta fortreð, ið eg geri,<br />
Men skjótt verður tað ikki so.<br />
Tá eg verði stórur, tá verður tað betri,<br />
Tí tá kann eg gera alt, hvat eg vil,<br />
Tá kann eg baksa á sumri og vetri<br />
Á sjógvi og landi, sum hugur er til.<br />
Men enn tekur mamma meg ofta í oyra<br />
Og sigur, at nú skal tú lítli mín hoyra<br />
Tú ger ikki meira fortreð.<br />
So skjótt sum eg prestahond fái á skallan<br />
Eg keypi mær bát og ein sterkan motor,<br />
Kalvan og toskin og hýsuna alla<br />
Við ongli og króki eg syfti umborð.<br />
Eg keypi ein veðr fyri trýhundrað krónur<br />
Úr handlinum keypi eg túsund patrónir,<br />
Og skjóti ein skarv og ein hval.<br />
Eg fari til Grønlands við “Jógvan Elias”<br />
Tí dangurnar tími eg ikki umborð<br />
Tað halda pápi og eg vera frægast<br />
Hoyr lítli mín, minst bara á hesi orð:<br />
Hvat tær enn berst á, verð, tú bara ikki bilsin<br />
Tak hendur í alt bæði í trolið og gilsin,<br />
So blívur tú drúgvast til mann.<br />
10
Um heystið tá eg komi aftur til landið<br />
Eg fari til Havnar og meldi meg til,<br />
Tí skiparaskúla tað er eingin vandi,<br />
Har fái eg brúk fyri viti og skil.<br />
Eg læri til skipara, stýrimann so lættan,<br />
Tá kenni eg meg sum ein sjómann so rættan,<br />
Ja, tá verður frøði á mær.<br />
So steðgi eg heima í mánaðar fýra,<br />
Og haldi so leiðina suður í verð,<br />
Ein dampara stóran eg sjálvur skal stýra,<br />
Ið siglir við meira enn tjúgu míls ferð.<br />
Í Afrika eg mær ein apukatt fangi,<br />
Í Kina ein túr eftir múrinum gangi,<br />
So vinki eg til Chu-en-lei.<br />
Úr Japan her keypi eg koppar og skálir,<br />
Úr Russlandi vodka og gott kaviar<br />
Úr Týsklandi riflur og trýstrentar nálir<br />
Til Onglands ein túr og har eg fari á barr,<br />
So vendi eg skútuni móti Alaska,<br />
Har skal eg ein posa av gulli mær vaska<br />
Og smugla hann heimaftur við.<br />
Eg komi til Nólsoyar aftur at búgva<br />
og byggi mær hús bæði vøkur og stór,<br />
tá skulu tit øll, sum meg hoyra mær trúgva,<br />
eg eri væl ríkari enn tá eg fór.<br />
Tá manglar mær bara tað hentasta henta<br />
Ein ung og ein føgur og yndislig genta,<br />
Eg fái at giftast við mær.<br />
11
Kvøða til Nólsoynna<br />
Hygg oyggin har liggur, so long og so mjá,<br />
ei fagrari stað tú nakrantíð sá.<br />
Við fugli í haga í urð og í líð<br />
Jú, vakrast er oyggin um hásummartíð.<br />
Nólsoy, tú mín huga at tæt altíð dregur.<br />
Heima og úti mín kærleika hevur.<br />
Á sumri og vetri, tá ið skip fer um lond,<br />
tá ið so kyrt er við landið,<br />
og tá ið brim er við strond<br />
Har sunnast á oynni tú vitarnar sær,<br />
men Nólsoyar viti heiðurin fær.<br />
Hann ljósgeislar sendir so langt yvir vág.<br />
Tað fyrsta av Føroyum mong skútan her sá.<br />
Men tá ið so brimið mót Eiðinum slær<br />
og klívur við sjónum oynna í tvær.<br />
Tá maður av húsi dró bátin av leið,<br />
tí brimið tað brýtur so høgt upp um Eið.<br />
Og tá ið so víkin av seiði er fylt,<br />
tú fær hann á dyrging og nót um tú vilt.<br />
Í avgomlum døgum av bygd komu før,<br />
tí nógvur var seiður við Nólsoyarfjørð.<br />
Men stongin og Borðan tey siga mær frá,<br />
At her liggur Nólsoy so long og so mjá,<br />
við fugli í haga, í urð og í líð.<br />
Jú vakrast er oyggin um hásummartíð.<br />
12