CamSep 1

wiednie między-frakcje. Trzeba dodać, że eksperymentalne określenie
optymalnej wartości R oraz punktów zbierania frakcji, zapewniających
otrzymanie maksymalnej produktywności kolumny i wymaganej czystości
produktu jest bardzo pracochłonne. Jeżeli nie dysponujemy odpowiednim
poprawnym komputerowym modelem rozdzielania, warto to wykonać doświadczalne
tylko wtedy, gdy optymalizuje się przeładowanie kolumny i zbieranie
frakcji dla warunków procesowego rozdzielania i dla produkcji substancji.
Dla sporadycznego wykonywania rozdzielania preparatywnego,
znacznie bardziej celowe jest jednorazowe dozowanie takiej objętości możliwie
stężonej mieszaniny substancji, by otrzymywać R ok. 1 i zbierać cały
zakres pików interesujących nas substancji widocznych na chromatogramie.
Zasadę doboru optymalnej ilości jednorazowo dozowanej do kolumny
mieszaniny substancji w warunkach chromatografii preparatywnej, albo procesowej
zilustrowano na rys. 4.
Do parametrów, które mają istotny wpływ na wydajność preparatywnego,
albo procesowego rozdzielania należą: ilość dozowanej substancji
(Vi * Ci), średnica kolumny (dc), długość wypełnienia kolumny (Lc), natężenie
przepływu eluentu (w), powierzchnia właściwa materiału stanowiącego
wypełnienie kolumny (F), wielkość ziaren wypełnienia (dp), wartość współczynnika
retencji substancji izolowanej (ki) i współczynnika retencji ostatniego
piku (kn). Wpływ każdego z tych parametrów na wydajność rozdzielania
wymaga oddzielnego omówienia.
Ilość dozowanej substancji
Ilość dozowanej substancji (m i ) określona jest iloczynem objętości (V i )
i stężenia izolowanej substancji (c i ):
m i = V i * c i (3)
Rys. 4. Ilustracja zasady określania ilości substancji dozowanych jednorazowo do kolumny oraz
wyznaczania punktów zbierania frakcji w warunkach chromatografii procesowej
89