CamSep 1
nia wolnych rodników. Dlatego nie gromadzą się one w tkankach gdyż są stale unieczynniane, „zmiatane” przez miejscowe mechanizmy antyoksydacyjne. Bardzo często stanowią one niedostateczną ochronę i co więcej, ich efektywność maleje z wiekiem. Generalnie można je podzielić na systemy naprawcze białek, lipidów i DNA oraz antyutleniacze enzymatyczne lub nieenzymatyczne, jak to zostało zestawione poniżej. Rys. 3. Równowaga oksydacyjna 1. Systemy naprawcze 1.1. Naprawa białek - proteinazy (odcinają utlenione białka), proteazy (tną produkty aktywności proteinaz), peptazy (tną produkty aktywności proteaz na aminokwasy). 1.2. Naprawa lipidów - fosfolipazy (usuwają utleniane fragmenty lipidów z błon), acetylotransferazy (wymieniają kwasy tłuszczowe oddzielone od lipidów), peroksydaza glutationowa i transferaza (wspomagają naprawę utlenionych kwasów tłuszczowych). 1.3. Naprawa DNA - egzo- i endonukleazy (usuwają zniszczone fragmenty DNA), glikozylazy i polimerazy (wypełniają ubytki powstałe po działaniu nukleaz), ligazy (łączą naprawione fragmenty). 2. Antyutleniacze (zmiatacze wolnych rodników) 2.1. Enzymatyczne 48
2.1.1. Dysmutaza ponadtlenkowa (SOD) – składa się ona z dwóch dimerów o M = 32000, każdy zawiera Cu(II) i Zn(II), przy czym miedź znajduje się w centrum katalicznym, a cynk pełni rolę strukturalną. Występuje w cytozolu i mitochongriach (magnezo-zależna). Katalizuje dysmutację anionorodnika ponadtlenkowego w nadtlenek wodoru, powodując obniżenie jego stężenia do poziomu poniżej 10 -11 M. Wstrzyknięta do chorej tkanki z przewlekłym stanem zapalnym powoduje szybkie jej wyleczenie. Daje to lepsze wyniki leczenia reumatyzmu niż dotychczasowa terapia polegająca na naświetlaniu, powodująca wzrost stężenia rodników i tylko przejściową ulgę. 2.1.2. Katalaza (M = 240 000) - składa się z 4 podjednostek, każda zawiera grupę hemową z wysokospinowym żelazem Fe(III). Jest reaktywna w peroksyzomach, obniża stężenie nadtlenku wodoru. Osłabienie funkcji SOD i katalazy jest przyczyną szybkiego starzenia się. Przy ich prawidłowym rozwoju człowiek mógłby, prawdopodobnie, żyć znacznie dłużej. 2.1.3. Peroksydaza glutationowa (M = 90 000) zawiera atom selenu, stąd niektórzy mylnie zaliczają selen do antyutleniaczy. Występuje w mitochondriach i cytozolu, redukuje hydronadtenki organiczne i nadtlenek wodoru do wody i tlenu cząsteczkowego. 2.1.4. Ceruloplazmina - niebieska miedzioproteina występująca w surowicy krwi (M = 132000; 7,8 jonów Cu(II)). Katalizuje ona utlenianie jonów żelaza, przez co zapobiega tworzeniu się rodników hydroksylowych, likwiduje anionorodnik ponadtlenkowy. Mniej reaktywna od SOD, nie wytwarza nadtlenku wodoru. W przeciwieństwie do SOD jest zewnątrzkomórkowa w układzie krążenia. 2.2. Nieenzymatyczne 2.2.1. Witamina E i beta-karoten – reagując z wolnymi rodnikami wytwarzają trwałe rodniki oddziaływujące następnie z witaminą C. Jako rozpuszczalne w tłuszczach chronią głownie błony plazmatyczne. Usuwają NO 2 . chroniąc płuca przed dymem tytoniowym. 2.2.2. Witamina C – reduktor zaangażowany w reakcje hydroksylacji (tworzenie hydroksyproliny w kolagenie). Chelatuje metale, w tym żelazo. Chroni witaminy A i E przed utlenianiem. Reaguje z wolnymi rodnikami w cytoplaźmie. Działa antyutleniająco wspólnie z witaminą E. 2.2.3. Kwas moczowy – likwiduje rodniki w cytoplaźmie. Jest on końcowym produktem metabolizmu puryny u człowieka i naczelnych. Jego duże stężenie (> 0,5 mM) u naczelnych tłumaczy ich dużą żywotność. 2.2.4. Chelatory metali (transferyna, laktoferyna, w tym białkowe: hemoglobina, mioglobina, ferrodyksyna) – zapobiegają katalizowaniu reakcji utleniania przez żelazo i miedź Zaliczyć moż- 49
- Page 1 and 2: POSTĘPY CHROMATOGRAFII Praca zbior
- Page 3 and 4: SPIS TREŚCI Przedmowa.............
- Page 5 and 6: PRZEDMOWA Postępy Chromatografii t
- Page 7 and 8: Piotr M. SŁOMKIEWICZ 1 , Zygfryd W
- Page 9 and 10: W komorze 2 znajduje się pojemnik
- Page 11 and 12: czyna przypływać przez komorę 2
- Page 13 and 14: 4 C napięcie [mV] 3 Rys. 6. Chroma
- Page 15 and 16: Bronisław K. GŁÓD 1 , Paweł PIS
- Page 17 and 18: Rys. 1. Metabolizm dopaminy L-dopa
- Page 19 and 20: Dopamina, której niedobór w czę
- Page 21 and 22: katecholowej oraz kompleksowaniu ż
- Page 23 and 24: typu skonstruowano w Instytucie Ele
- Page 25 and 26: takich jak zmęczenie czy stres. Dr
- Page 27 and 28: CPA SUROWICY KRWI PACJENTÓW Z CHOR
- Page 29 and 30: mo wyższych stężeń w surowicy e
- Page 31 and 32: LITERATURA 1. C. Courderot-masuyer,
- Page 33 and 34: Monika ASZTEMBORSKA Instytut Chemii
- Page 35 and 36: (CD), dyspersja zdolności skręcaj
- Page 37 and 38: METODY SEPARACYJNE Z ZATRZYMANYM PR
- Page 39 and 40: • pomiary mogą być prowadzone w
- Page 41 and 42: Bronisław K. GŁÓD 1 , Paweł PIS
- Page 43 and 44: Rys. 1. Schemat transportu elektron
- Page 45 and 46: •− 3+ 2+ (2) Fe + O2 = Fe + O2
- Page 47: eperujących DNA (polimerazy) aktyw
- Page 51 and 52: z jednej strony ich zużywaniem si
- Page 53 and 54: Jednym z najpowszechniejszych oznac
- Page 55 and 56: czułość, test kwasu tiobarbituro
- Page 57 and 58: Pułapka salicylanowa posiada szere
- Page 59 and 60: ków aromatycznych i oznaczaniu pro
- Page 61 and 62: antocyjany. Do tych ostatnich nale
- Page 63 and 64: 7. B.K. Głód, J.C. Kowalski, J. L
- Page 65 and 66: 65. M. Tanaka, A. Sotomatsu, H. Kan
- Page 67 and 68: Józef RZEPA Instytut Chemii, Zakł
- Page 69 and 70: Ketoprofen O O OH CH 3 Naproksen CH
- Page 71 and 72: w strumieniu azotu. Anality eluowan
- Page 73 and 74: 73
- Page 75 and 76: Ciekawą rolę pełnią zbiorniki w
- Page 77 and 78: Stosowana w badaniach procedura ana
- Page 79 and 80: Marian KAMIŃSKI Politechnika Gdań
- Page 81 and 82: W chromatografii analitycznej celem
- Page 83 and 84: Rys. 1. Zestawienie typowych chroma
- Page 85 and 86: dzielania, przechodząc do stosowan
- Page 87 and 88: lowarstwowej, gdy charakter izoterm
- Page 89 and 90: wiednie między-frakcje. Trzeba dod
- Page 91 and 92: nie substancji w eluacie, można uz
- Page 93 and 94: danych składników. Zwiększenie d
- Page 95 and 96: dozowanej próbki albo zmniejszenie
- Page 97 and 98: - W przypadku rozdzielania substanc
2.1.1. Dysmutaza ponadtlenkowa (SOD) – składa się ona z dwóch<br />
dimerów o M = 32000, każdy zawiera Cu(II) i Zn(II), przy czym<br />
miedź znajduje się w centrum katalicznym, a cynk pełni rolę<br />
strukturalną. Występuje w cytozolu i mitochongriach (magnezo-zależna).<br />
Katalizuje dysmutację anionorodnika ponadtlenkowego<br />
w nadtlenek wodoru, powodując obniżenie jego stężenia<br />
do poziomu poniżej 10 -11 M. Wstrzyknięta do chorej<br />
tkanki z przewlekłym stanem zapalnym powoduje szybkie jej<br />
wyleczenie. Daje to lepsze wyniki leczenia reumatyzmu niż<br />
dotychczasowa terapia polegająca na naświetlaniu, powodująca<br />
wzrost stężenia rodników i tylko przejściową ulgę.<br />
2.1.2. Katalaza (M = 240 000) - składa się z 4 podjednostek, każda<br />
zawiera grupę hemową z wysokospinowym żelazem Fe(III).<br />
Jest reaktywna w peroksyzomach, obniża stężenie nadtlenku<br />
wodoru. Osłabienie funkcji SOD i katalazy jest przyczyną<br />
szybkiego starzenia się. Przy ich prawidłowym rozwoju człowiek<br />
mógłby, prawdopodobnie, żyć znacznie dłużej.<br />
2.1.3. Peroksydaza glutationowa (M = 90 000) zawiera atom selenu,<br />
stąd niektórzy mylnie zaliczają selen do antyutleniaczy. Występuje<br />
w mitochondriach i cytozolu, redukuje hydronadtenki organiczne<br />
i nadtlenek wodoru do wody i tlenu cząsteczkowego.<br />
2.1.4. Ceruloplazmina - niebieska miedzioproteina występująca<br />
w surowicy krwi (M = 132000; 7,8 jonów Cu(II)). Katalizuje<br />
ona utlenianie jonów żelaza, przez co zapobiega tworzeniu się<br />
rodników hydroksylowych, likwiduje anionorodnik ponadtlenkowy.<br />
Mniej reaktywna od SOD, nie wytwarza nadtlenku wodoru.<br />
W przeciwieństwie do SOD jest zewnątrzkomórkowa<br />
w układzie krążenia.<br />
2.2. Nieenzymatyczne<br />
2.2.1. Witamina E i beta-karoten – reagując z wolnymi rodnikami wytwarzają<br />
trwałe rodniki oddziaływujące następnie z witaminą<br />
C. Jako rozpuszczalne w tłuszczach chronią głownie błony<br />
plazmatyczne. Usuwają NO 2 . chroniąc płuca przed dymem tytoniowym.<br />
2.2.2. Witamina C – reduktor zaangażowany w reakcje hydroksylacji<br />
(tworzenie hydroksyproliny w kolagenie). Chelatuje metale,<br />
w tym żelazo. Chroni witaminy A i E przed utlenianiem. Reaguje<br />
z wolnymi rodnikami w cytoplaźmie. Działa antyutleniająco<br />
wspólnie z witaminą E.<br />
2.2.3. Kwas moczowy – likwiduje rodniki w cytoplaźmie. Jest on<br />
końcowym produktem metabolizmu puryny u człowieka i naczelnych.<br />
Jego duże stężenie (> 0,5 mM) u naczelnych tłumaczy<br />
ich dużą żywotność.<br />
2.2.4. Chelatory metali (transferyna, laktoferyna, w tym białkowe:<br />
hemoglobina, mioglobina, ferrodyksyna) – zapobiegają katalizowaniu<br />
reakcji utleniania przez żelazo i miedź Zaliczyć moż-<br />
49