Shpjegimi i Selefizmit

“Dhe kushdo që kundërshton të Dërguarin pasi që i erdhi udhëzimi dhe
ndjek rrugë tjetër veç rrugës së Besimtarëve, Ne do ta lëmë atë në rrugën
të cilën e ka zgjedhur dhe do ta hedhim në Xhehenem – e sa përfundim i
keq.” [en-Nisa, 115]
Vërtet, Allahu ‘Azze ue Xhel është i pastër dhe larg nga çdo e e metë apo
mangësi. Dhe nuk ka asnjë hije dyshimi se fakti që Ai përmend këtu “Rrugën e
Besimtarëve” është vetëm për një urtësi dhe dobi të jashtëzakonshme e
gjithëpërfshirëse. Pra, aty tregohet një obligim i rëndësishëm: se ndjekja që i
bëjmë Librit të Allahut dhe Sunetit të të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue
sel-lem) duhet të jetë në përputhje me rrugën që ndoqën Muslimanët e parë.
Dhe ata janë Shokët e të Dërguarit të Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem),
pastaj ata që erdhën pas tyre, pastaj ata që erdhën pas tyre. Dhe këtu thërret
dhe fton Da’ueti Selefij. Dhe pikërisht ky është prioriteti kryesor në hedhjen e
themeleve të Da’uetit dhe Menhexhit të Selefij në proçesin e edukimit.
Me të vërtetë, Da’ueti Selefij në realitet e bashkon Umetin, ndërsa çdo thirrje
tjetër shkakton vetëm ndarjen e Umetit. Allahu ‘Azze ue Xhel thotë:
(١١٩) َ لنيقِاِيَّا وَيَا اََُمَِمَ‏ ‏َن َ ا ‏ََنقَمَ‏ اوَنَمَ‏ َ نيِاَّا اَاّيَي اَي
“O ju që besoni! Frikësojuni Allahut dhe bëhuni me ata që janë të
sinqertë (në fjalë dhe në vepra)!” [et-Teube, 119]
Kështu që, kushdo që bën dallim midis Kur'anit dhe Sunetit nga njëra anë dhe
Selefus-Salih nga ana tjetër, atëherë ai nuk mund të jetë kurrë i sinqertë.
Kurse për sa i përket arsyes së dytë: grupet dhe partitë e sotme nuk i kthehen
aspak ndjekjes së “Rrugës së Besimtarëve” që është përmendur në ajet. Janë
edhe disa hadithe që e konfirmojnë dhe e mbështesin më tej ajetin, siç është
hadithi i shtatëdhjetë e tri sekteve. Të gjitha ato do të jenë në zjarr përveç
njërit. I Dërguari i Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) i përshkroi ata si: “Ai
(grup) që ndjek rrugën ku jam unë dhe shokët e mi sot.” [3]
Ky hadith i ngjan ajetit ku përmenet “Rruga e Besimtarëve”. Gjithashtu, është
edhe hadithi i el-‘Irbad Ibn Sarije (radij-Allahu ‘anhu), ku ai (sal-lAllahu ‘alejhi
ue sel-lem) ka thënë: “Mbahuni fort pas Sunetit tim dhe Sunetit të
Khalifëve të udhëzuar mbas meje.” [4] Kështu që, paskemi dy Sunete:
Suneti i të Dërguarit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) dhe Suneti i Khalifëve të
drejtë.
Prandaj, nuk ka dyshim se ne - të cilët kemi ardhur më mbas - duhet të
kthehemi tek Kur'ani, Suneti dhe “Rruga e Besimtarëve”. Dhe neve nuk na
lejohet që të themi: Ne mund ta kuptojmë Kur'anin dhe Sunetin vetë, pa u
kthyer në rrugën në të cilën kanë qenë Selefus-Salih (të Parët e Mirë).”
Dhe duhet të ketë një cilësim në këtë kohë që të bëjë dallimin dhe të jetë i