Kitab et-Teuhid Ahmed Ibën Jahja en-Nexhmij

vetëm e të paortak” se Allahu është i vetmi i adhuruar me të drejtë dhe se Ai
nuk ka asnjë ortak tek kjo; si dhe të shqiptojë dëshminë që Muhamedi është i
dërguari i Allahut, duke qenë i bindur se Muhamedi është rob i Allahut dhe i
dërguari i Tij, se Allahu nuk pranon nga askush ndonjë fe apo adhurim që nuk
është sipas rrugës së Muhamedit - lavdërimet dhe paqja e Allahut qofshin për
të -, pra kush i shqipton këto dy dëshmi ashtu siç u përmend, ai është i
shpëtuari nga Dënimi i Allahut dhe fitimtari i shpërblimit dhe Xhenetit të Tij.
Dhe nga plotësuesit e këtij besimi është (të dëshmosh):
م‏ْه مرْيم إل ألْ‎ه هتك ، هلس َ عْ عي أ
“…se ‘Ijsa është rob dhe i dërguar i Tij dhe Fjala e Tij të cilën Ai e zbriti te
Merjemja dhe shpirt i krijuar nga Ai…”.
Dhe Fjala e përmendur këtu është Fjala që i tha Allahu i Lartësuar ‘Ijsës
“Bëhu!”, sikurse ka thënë Allahu - Subhanehu ue Te’ala -:
إ مل عي عْ َ كل آ خه منْ‏ تر ثم ق له كنْ‏ في (
“Vërtet, shembulli i Isait për Allahun është si shembulli i Ademit që e
krijoi prej baltës e pastaj i tha: “Bëhu!” - dhe ai u bë.” Aali-Imran, 59
Me këtë dëshmi mohon besimin e të Krishterëve, që është besimi në “birin”
dhe në “trininë”, ngaqë ata besojnë se ‘Ijsa është vetë Allahu ose i biri i
Allahut ose ai është njëri prej trinisë (ati, biri dhe shpirti i shenjtë). Kështu,
ata i kaluan kufijtë në lidhje me të dhe e vendosën në një vend që s’i takon atij.
Gjithashtu, me këtë dëshmi mohohet edhe besimi i Jehudëve, të cilët
pretenduan se ‘Ijsa është bir zinaje. Të gjithë atyre, Çifutëve dhe të Krishterëve,
Allahu u dhëntë atë që meritojnë nga zemërimi dhe urrejtja. Kurse Muslimani e
pastron veten e tij para Allahut nga këto besime dhe e pranon besimin e
Teuhidit të Allahut, dhe që Ai nuk ka as bir e as bashkëshorte, dhe që Xheneti
është i vërtetë, i cili është shpërblimi për njerëzit e devotshëm të Teuhidit, dhe
që Xhehenemi është i vërtetë, i cili është shpërblimi për mushrikët dhe qafirat.
Kush e ka këtë besim do të jetojë me mirësi dhe do të vdesë me mirësi, dhe do
ta fusë Allahu në Xhenet, sido që të jenë veprat e tij. Kjo, duke e ditur që
dëshmia “La ilahe il-lAllah” nuk pranohet pa mohuar tagutët dhe pa besuar
në Allahun.
Kuptimi i fjalës së tij:
أ‏ْخه ْل َ ع م ك من لْعل
“Allahu do ta fusë atë në Xhenet sido që të jenë veprat e tij.”