Kitab et-Teuhid Ahmed Ibën Jahja en-Nexhmij

Nga mirësia e madhe që ka ai është se asnjë vepër nuk pranohet pa Teuhid dhe
robi nuk mund të jetë besimtar pa Teuhid.
Nga mirësia e tij e madhe është se Allahu - ‘Azze ue Xhel-le - i fshin gjynahet e
atij që qëndron larg të bërit shirk Allahut, sepse i Lartësuari ka thënë:
إ َ ا يغْفر أ‏ْ‏ يشْر به يغْفر م كل لنْ‏
يشء منْ‏ يشْر‏ْ‏ بّ ف‏ْ‏ ضل ضاا بعي
(
“Me të vërtetë Allahu nuk fal që t’i bëhet shirk Atij, kurse të tjerat pos
kësaj Ai i fal për atë që do Ai.” en-Nisaa`, 116
Dhe nga mirësitë e tij është se nëpërmjet tij robi arrin sigurinë në ditën e
Kijametit.
Nga mirësitë e tij është se Allahu i udhëzon njerëzit e Teuhidit në hak dhe në
njohjen e rrugës së Udhëzimit, sepse i Lartësuari ka thënë:
أ كل لم أمْن همْ‏ م‏ْت
“…atyre u takon siguria dhe ata janë të udhëzuar.”
Pastaj ai përmendi ajetin:
( م‏ْت همْ‏ أمْن لم كل أ ب‏ْم إينمْ‏ يْ لمْ‏ آم لين
“Ata të cilët besuan dhe nuk e përzien besimin e tyre me padrejtësi,
pikërisht atyre u takon siguria dhe ata janë të udhëzuar.” el-En’am, 82
Ky ajet lajmëron se njerëzit e Teuhidit, ata të cilët e realizuan Teuhidin dhe
nuk e përzien atë me shirk, janë ata tek të cilët Allahu ka bashkuar sigurinë
nga kërcënimet në dunja dhe në ahiret dhe udhëzimin tek e vërteta.
Dhe sa më shumë që robi e realizon Teuhidin, aq më shumë siguri dhe
udhëzim arrin për shkak të realizimit të Teuhidit dhe braktisjes së krejt
shirkut, i madh dhe i vogël. Ka ardhur në transmetim të saktë nga Pejgamberi -
sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem - se ai e shpjegoi fjalën “edh-dhulm” (padrejtësia)
në këtë ajet me atë që ka ardhur në ajetin e sures Lukman:
ي بي ا تشْر‏ْ‏ بّ إ لشّرْ‎ ل‏ْم عيم (
“O biri im mos i bëj shirk Allahut, se me të vërtetë shirku është
padrejtësia më e madhe.” Lukman, 13