Numri 11 - PAPA BENEDIKTI XVI NË NJË TAKIMË ME IPESHKVIT ...

Shën Antoni i Padovës 

Famullia e Binçës, Viti IV, nr. 11, Dhjetor 2011 

Për shumë mote Krishtlindjet!

Shën Antoni i Padovës, Viti IV nr. 11, Dhjetor 2011 

Krishtlindja – nxitje për laikët 

Fillimi dhe mbarimi është Zoti. Në mes fillimit e mbarimit është njeriu rreth të cilit me 

vazhdimësi të përhershme sillet Zoti, duke e udhëhequr dhe përcjellur me të mirat e veta, pa 

të cilat të mira nuk mund të jet njeriu. Të mirat e përgatitura për njeriun para së ky të krijohej, 

u ndërprenë përkohësisht me fajin e vet njeriut. Djalli me dinakërinë e vet tentoi edhe 

njëherë ta mposhtë Krijuesin, por jo, Krijuesi e paralajmëroi ardhjen e një gruaje që do t'ia 

shkelte kryet gjarprit helmues pa e rrezikuar thembrën e sajë. 

Pritje, pritje po, por jo e pa fund. Kaloi koha e pritjes dhe ja gruaja – jo si ajo e para që e dëgjoi 

Djallin por kjo, e reja që e dëgjon Zotin. Vullnetarisht dhe plotësisht e lirë të vendosë, bëhet 

shërbëtore e Zotit. Nëpërmjet sajë e para syve të njerëzve edhe të Shën Jozefit na erdhi në 

botë Mesia – Shëlbuesi. 

Në Betlehem – e, e shikojmë Jezusin e vogël me duar të shtrira, që na tërheq me thjeshtësinë 

e vet thua ti se don të na përqafon, por duart e tija janë të drejtuara drejtë Nënës që e lindi 

dhe Jozefit që për të kujdeset, dhe Jezusit i bëjnë shoqëri. 

Dëgjohet kënga – vetëm njëherë – e engjujve: 

“Lavdi Hyjit në më të lartin qiell, e paqë njerëzve vullnetmirë mbi tokë!” 

Zhduken engjujt, por afrohen barinjtë. Pas shikimit blic të Jezusit të ëmbël e shikuan Jozefin 

dhe Marinë nënën e tij. Në shpellë nuk kishin gjë më tërheqëse. Janë tepër pak që ta 

shoqërojnë Jezusin vetëm Jozefi e Maria, Vrapojnë që kënga e engjujve të depërton rreth e 

rrotull Betlehemit. Ecin njerëzit drejt Jezusit në Betlehem, shtohet në kthim të tyre thirrja që 

të shkojnë të gjithë ta shikojnë atë që e pritën me shekuj e atë pritje profetët e mbajtën të 

gjallë. Nuk e dëgjojnë atë nxitje vetëm mendjemëdhenjtë si Herodi e të ngjashëm e tij, që 

“kanë veshë e nuk dëgjojnë”. 

Zoti i Gjithëdijshëm përherë ka nxitë laikët që të bëhen bartësit e planit hyjnor për të mirën e 

njerëzve. Nëpërmjet Kishës paskonçiliare laikati ka zënë vend të rëndësishëm, por edhe 

shumë të ndershëm në Kishë. Laikët e parë, Maria e Jozefi i mësojnë laikët që tërë jetën të 

vejnë në shërbim të Jezusit dhe Kishës së Tij. Barinjtë një herë, adhuruesit pas tyre e deri tek 

tre Dijetarët nga Lindja i motivojnë laikët që të bëhen ndihmë konkrete barinjve të Kishës së 

sotme që çdo angazhim i tyre të jet jo ndonjë arsye e përfitimeve personale, por vetëm 

orientim i të gjithë njerëzve vullnetmirë drejt Mbretit të paqes, që prej qiellit na erdhi në 

botë. Laikët që më së pari e shikojnë Jezusin e ëmbël të Betlehemit, Jezusin Mësues të mirë, 

Jezusin mrekullibërës e deri Jezusin e munduar e të vdekur në kryq, nuk do të imponojnë 

veten në kishë që të bëhen më shumë pengesë e misionit të sajë, por vetëm përkrahje e 

angazhim plotësues barinjve, qofshin të moshuar, të lodhur apo të dezorientuar, që 

ëmbëlsia e Jezusit të ëmbël prej Betlehemit e shoqëruar me dashurinë e pandërprerë të Atit, 

të dëshmojnë ndikimin e Shpirtit Shenjt në ta për të mirën e të gjithë njerëzve vullnetmirë në 

tokë. 

Të gjithë anëtarëve të famullisë këtu e në diasporë: 

Për shumë mote Krishtlindja! 

Famullitari

JEZUSI është HYJ I VËRTETË dhe NJERI I VËRTETË! 

Shkruan: Marjan Sebaj-Sopi 

Nga leximi i Ungjillit (Lajmit 

të Gëzueshëm), tek të 

gjithë ungjilltarët (biografët 

okular të jetës dhe veprës 

së Jezusit) lexojmë dhe 

shohim të vërtetën dhe 

faktin se; Jezusi është i 

rrënjosur thellë në racën 

njerëzore, që ia përgatitën rrugën dhe e pritën i 

gjithë njerëzimi, dhe se Ai erdhi për të gjithë 

njerëzimin, po kështu ungjilltarët janë 

shpirtmëdhenj dhe na paraqesin edhe 

dëshmitë se Jezusi është i lindur nga Hyji, Bir i 

Hyjit! E gjitha këto mund të shihen kur lexojmë 

edhe vetë titullin më lartë, po këto i gjejmë edhe 

gjatë leximit të Shkrimit Shenjt ku si titull 

themelor, ungjilltarët e marrin dhe përdorin 

emrin apo titullin, thirrjen Zotëria, për Jezusin. 

Kurse neve e dimë se këtë emërtim, apo thirrje, 

hebrenjtë ia jepnin vetëm e vetëm Hyjit, kështu 

që edhe i iknin kësaj shprehje të mos 

përmendet e merret nëpër gojë (kuptohet nga 

frikënderimi) emri i Tij, kështu që për të folur 

për Hyjin ata përdornin shprehjen ‚adonai' që 

do të thotë, Zot! 

Jezusi është njeri i vërtetë, mirëpo qenësia e tij e 

përgjithshme nuk mund asesi të kuptohet me 

vetëm natyrën njerëzore. Natyrën njerëzore 


mori dhe barti vetja Hyjnore, vetja e dytë 

Hyjnore, Biri i Hyjit! Për këtë Ai me të vërtetë 

është Zot i vërtetë! Dhe këtë të vërtetë, këtë 

fakt, mund ta pranojmë vetëm me fe të gjallë 

edhe atë duke e mbështetur fenë, besimin tonë, 

në besimin e apostujve e të cilët në Te e njohën 

dhe pranuan Zotërinë. Jezusi duke banuar me 

ta, duke jetuar me apostuj, gjithnjë e më tepër 

iu është zbuluar atyre, gjithnjë e më shumë dhe 

më thellë i shpiu në fshehtësinë e qenësisë së 

tij, kështu që së fundi me ringjalljen e tij shndriti 

para tyre si Biri i vërtet i Hyjit, kështu që me këtë 

deri në fund pastroi dhe forcoi besimin e tyre. 

Dhe pikërisht në dritën e ringjalljes së tij, ata në 

besimin e tyre edhe e njohën Jezusin si Zot të 

vërtetë. Po edhe klithma, apo më mirë dëshmia 

e bashkësisë së parë në fe do të jetë; Jezusi 

është Krisht dhe Zotëri! Kush beson se Jezusi 

është Krisht dhe Zotëri (që do të thot Njeri e Zot, 

vr.ime), ai mund të pagëzohet dhe t'iu 

bashkëngjitet bashkësisë së nxënësve të tij, 

Kishës! 

Mirëpo, të shikojmë ne dëshmitë e apostujve! 

Shën Mateu: 

Për shën Mateun ungjilltar, Jezusi është 

„Emanuel“ („Hyji me ne“), plotësimi i 

profetizimit të Izaisë (7,14) që Hyji në këtë 

mënyrë do të vizitoj njerëzimin e të bëhet njëri 

ndër ne e të jetoj në mesin tonë (Krhs.Mt 1, 22- 

23). Jezusi është „Hyji me ne“,u zu për virtyt të 

Shpirtit Shenjt (1, 20). Kulmi i kësaj paraqitje, 

apo deklarimi të besimit të Mateut gjithsesi 

është rrëfimi apo dëshmia e Simon Pjetrit (lexo 

Shën Pjetrit) në krahinën e Cezaresë së Filipit, 

kur apostujt të pyetur nga Jezusi; “Ç'thonë 

njerëzit, kush është Biri i njeriut? Dhe më tutje; 

“Po ju - u tha atyre - ç'thoni: kush jam unë?”. 

3


Atëherë Shën Pjetri i mbushur me Shpirt Shenjt 

dhe në emër të apostujve, ku marrë guxim të 

them që edhe në emër tonë e të gjithë 

njerëzimit përgjigjet; “Ti je Mesia - Biri i Hyjit të 

gjallë!”, (16, 16). Këtu duhet ta kemi të qartë se 

ungjijtë janë shkruar fill pas vdekjes dhe 

ringjalljes së Jezusit ku nuk lihet asnjë lloj 

dyshimi se ata me të vërtetë e njohën dhe 

besuan se Jezusi i tyre vërtetë është Jezus-Zot, 

Biri i Hyjit!. 

Shën Marku: 

Shën Marku Ungjilltar, Ungjillin e tij e shkruan 

dhe ia dedikon bashkësisë romake. Kjo vërtetë 

është kateheza e Shën Pjetrit mbi Jezusin. Meqë 

Romakët nuk e kishin në „kategorizim“ 

perceptim e të shuguruarit dhe shugurimin, 

kuptohet që atëherë ata as që e pritnin Krishtin. 

Dhe pikërisht Shën Marku iu prezanton Jezusin 

në rend të parë si Bir të Hyjit. Jezusi Nazarenas 

është birë i vërtetë i Hyjit. Kjo dëshmi rrjedh nga 

i gjithë Shkrimi e dëshmitë tjera, që nga 

pagëzimi i Jezusit në lumin Jordan ku vet Ati 

dëshmon për te:“Ti je im Bir - Djali i dëshirit! 

(Mk 1, 11), kështu që vazhdon Jezusi të 

paraqitet gjatë tërë Ungjillit e veçmas gjatë 

mrekullive mbinatyrore, dëbimi i djajve…, 

paraqitet, shfaqet, si Bir i vërtetë i Hyjit, kështu 

shkon me dëshmi deri tek vdekja e tij në kryq, 

kur oficeri romak (Centurioni) vetë dëshmon; 

“Ky njeri paska qenë me të vërtetë Biri i Hyjit!” 

(Mk 15, 39). 

Shën Luka: 

Në Ungjillin e Shën Lukes engjëlli Gabriel i 

lajmëron Marisë se fëmija të cilën do ta lindë 

ajo;“… do të quhet Biri i Hyjit tejet të lartë! (Lk 

1, 32), „…prandaj ky Fëmijë do të jetë i shenjtë - 

Biri i Hyjit. (Lk 1,35). Dhe kulminacionin e kësaj 

gjithsesi e paraqet momenti kur Jezusi para 

Këshillit të lartë i cili e merr në pyetje se a është 

me të vërtetë ai vetë Biri i Hyjit, përgjigjet qartë: 

“Atëherë i thanë të gjithë: “Ti, pra, qenke Biri i 

Hyjit?!” Ai u përgjigj: “Ju thoni të vërtetën! Unë 

Betlehemi në Kabash 

4 

jam!” (Lk 22, 70-71). 

Kjo “Unë jam!” nuk është vetëm përgjigje 

pohuese, porse njëkohësisht edhe shfaqje dhe 

paraqitje e vet Hyjit, siç ndodhi kjo edhe te rasti i 

Moisiut (Krhs. Dal 3, 14). 

Shën Gjoni: 

Dëshminë më të madhe, më të veçantë, të fesë 

dhe besimit në Jezusin Bir të Hyjit e jep Ungjilli i 

Shën Gjonit. Qysh në fillim të Ungjillit të tij, Shën 

Gjoni e shikon Birin e Hyjit, e cila është Fjalë, 

Logos (terminologji filozofike platonike) në të 

djathtën (krahun) e Atit. “Në fillim ishte Fjala, e 

Fjala ishte në Hyjin e Fjala ishte Hyj.“,“… Prej Saj 

u bë çdo gjë…” (Gj 1, 1-4). Fjala është Hyj i 

vërtetë, plotësimi i jetës përmes së cilës ndodhë 

krijimi i përgjithshëm! Dhe në kohë të caktuar e 

moment të caktuar të historisë sonë të 

njerëzimit kjo Fjalë Hyjnore nga e djathta 

(krahu) e Atit; Fjala u bë njeri, e banoi ndër ne, 

jetoi mes nesh në Jezusin i cili është Drita e kësaj 

bote. Dhe si përfundim; Hyjin kurrë askush nuk e 

pa: Biri i vetëm - që është Hyj, një natyre me 

Atin, Ai bëri të njihet. (Krhs. Gj 1, 1-18). 

Pra, si Shën Gjoni asnjë nga Ungjilltarët tjerë 

nuk paraqet e cek aq shumë lidhjen e Jezusit me 

të Atin e tij. T'i sjellim këtu vetëm disa nga 

shprehjet e tij; Biri është ai i vetmi që pa Atin, Ai 

rrjedh dhe erdhi nga Ati, atë e lëvdon Ati i tij, për 

atë të cilin hebrenjtë thonë se është Zot i tyre, ai 

dhe Ati janë NJË, Ati është në Te dhe Ai në Atin 

etj etj… Dhe në fund shohim qartë se Ungjijtë 

janë të një dëshmie se ai është Biri i vërtetë i 

Hyjit! Përmes tij na ka vizituar vet Hyji edhe atë 

jo në ndonjë mënyrë të përfaqësimit, në ndonjë 

mënyrë të paraqitjes apo mënyrës retorike, por 

në mënyrën më të thjesht, përmes Birit të tij 

personal i cili hyri në historinë tonë si njëri ndër 

ne duke u bërë kështu vëllau i ynë. Pikërisht, për 

këtë edhe besimi themelor i Ungjillit është: 

Jezusi nga Nazareti është Zot! Me këtë 

dëshirojmë të shprehim edhe besimin themelor 

të bashkësisë së Jezusit. Kështu që Kisha që nga 

themelimi i saj; me fenë, me besimin e saj, në

Jezusin njeh dhe pranon Krishtin Zot, Bir të 

Hyjit! 

Këtë dëshmi e jep edhe Shën Pali i cili nuk ishte 

një nga dymbëdhjetë apostujt e Jezusit, por që 

Jezusi këtë e thirri për apostolat qysh pas 

ringjalljes së tij, dhe ky krejt qartë dëshmon 

fenë, besimin e tij në Jezusin. Në letrën e tij 

drejtuar bashkësisë Galatase shkruan:“Por, kur 

erdhi koha e caktuar, 

Hyji dërgoi Birin e vet, të lindur prej gruaje, të 

nënshtruar Ligjit, që t'i shpërblente të 

nënshtruarit e Ligjit, që ne ta fitonim bijësinë në 

shpirt. E, ngaqë vërtet jeni bij: Hyji e dërgoi në 

zemrat tona Shpirtin e Birit të vet ,i cili gërthet: 

Abba - o Atë! Këndej, më nuk je skllav, por bir; e, 

pasi je bir, atëherë, për vullnet të Hyjit, je edhe 

trashëgimtar.”(Gal.4, 4-7). 

Pra, nga të gjitha këto dëshmi, që janë dëshmi 

feje dhe besimi shohim se Biri i Hyjit, vetë Hyj, 

mori natyrën tonë njerëzore, u bë i ngjashëm 

me ne përveç mëkatit. Ai erdhi nga e djathta e 

Atit në historinë tonë njerëzore, u mishërua dhe 

u bë njëri ndër ne, për të patur mundësi prapë 

me i'u kthyer Atit, porse jo tani i vetëm, por me 

vëllezërit njerëzorë! Kjo se Biri i Hyjit u bë njeri 

nuk do të thotë, apo nuk tregon vetëm 

respektin e Hyjit ndaj njeriut, porse 

njëkohësisht edhe ekzaltimin (ngritjen) e 

njeriut edhe atë në aso dimensioni saqë është e 

paarritshme që arsyeja e njeriut ta kuptoj. Me 

çka njeriu meritoi atë dashuri Hyjnore, si arriti 

njeriu që për vete të tërheq një kujdes të këtillë 

nga Hyji? Me asgjë! E gjitha kjo është 

përjashtimisht vetëm e vetëm dhuratë e Hyjit 

edhe atë dhuratë e pamerituar, kurse në 

shprehjen teologjike kjo quhet hir. Pra këtë hir 

Zoti nuk e shpërndau nga lartë, me që rast 

kishte për ta nënçmuar njeriun, por këtë 

dhuratë, këtë hir, Hyji e dhuron duke u lëshuar 

thellë deri tek njeriu me përvujtërinë që quhet 

Jezus! 

Jezusi pra është Hyji i vërtetë dhe njeri i vërtetë! 


Kjo është e vërteta e fesë, besimit, tonë në Te, 

kurse e gjitha është e shprehur edhe në lutjen, 

në „BESOJMË-n“ të cilën bashkësia e rrëfen, e 

dëshmon në Tubimin e tyre, pra në Meshë: ai 

është Hyji prej Hyjit, Dritë prej Dritës, Hyji i 

vërtetë prej Hyjit të vërtetë…i cili për ne 

njerëzit dhe për shpëtimin tonë u bë njeri…. 

Për ne njerëzit ky është mister, fshehtësi:e 

vërtetë aq e madhe saqë tejkalon arsyen tonë. 

Mirëpo edhe pranë kësaj fshehtësie se si është 

e mundur të jenë në Jezusin dy natyra, neve 

prapë diç dimë; e dimë se Jezusi është Hyj i 

vërtetë dhe njeri i vërtetë dhe se asnjëra 

natyrë (hyjnore dhe njerëzore) nuk e zvogëlon 

njëra tjetrën. E dimë se që të dy natyrat në te 

nuk janë të përziera, por prapë mes veti të 

lidhura dhe askurrë të ndara. E dimë edhe këtë 

se këto dy natyra i bashkon një subjekt, një 

person, e ky person është Biri i Hyjit! Të gjitha 

të bëmat e Jezusit si Zot apo njeri kanë patur 

vetëm një UNË, edhe atë të personit të Logosit, 

Fjalës, të Birit! Pikërisht për këtë që është 

Hyj i vërtetë dhe njeri i vërtetë edhe ka 

mundur të jetë Shpëtimtari dhe Shëlbuesi 

ynë, sepse si njeri është plotësisht solidar me 

ne meqë është njeri i vërtetë, ku në saje të 

fuqisë së personalitetit të tij ka mundur të 

depërtoj deri tek vet Hyji-për ne! 

Me siguri që keni vërejt që me Jezusin, Hyjin 

mes nesh (Emanuel) është hapur ardhmëri e 

re për njerëzimin dhe se nuk është e 

paarsyeshme që njerëzimi që nga lindja e 

Jezusit, që nga ai moment ka filluar që nga 

fillimi, pra rishtas të numëroj vitet dhe të 

shkruaj historinë e vet. Prandaj, ai është; Dritë 

prej Dritës, Hyji i vërtetë prej Hyjit të vërtetë…i 

lindur e jo i krijuar, i ngjashëm me Atin… Jezusi 

është Rruga, e Vërteta dhe Jeta! 

Shfrytëzoj rastin dhe gjithë besimtarëve të 

famullisë së Binçës në vendlindje dhe 

diasporë; URIME KRISHTLINDJA DHE HIRE E 

BEKIME NË VITIN E RI 2012. 

5


Lindja! Një fjalë e mrekullueshme e cila 

Lindja! Një fjalë e mrekullueshme me të cilën 

Dielli e fillon ditën, ndriçon errësirën, jep 

ndjenjën e sigurisë për ne njerëzit dhe 

ngrohë fizikun tonë…E ja që Dielli, lindë, 

arrijnë mesditën dhe në fund perëndon! 

Lindja! Një virtyt me të cilin Zoti e bekon çdo 

nënë duke I dhënë dhuratën më të bukur në 

jetën e saj-fëmijët…Por ja që edhe këta 

fëmijë lindin, maturohen (piqen) dhe në fund 

perëndojnë! 

Ati ia dhuroi njerëzimit një Dhuratë, një 

Lindje e cila pa marrë parasysh rrethanat e 

mëvonshme, gjate gjithë shekujve, Ajo 

Lindje, shkon duke u maturuar duke u 

përsosur por kurrë nuk do të perëndojë! 

Ajo Foshnje ishte e veçantë. Për dallim me 

foshnjet tjera që ishin dhe janë dhuratë për 

nënat tona, kjo Foshnje është një Dhuratë 

për mbarë njerëzimin, por shpatë në zemër 

për Nënën e Tij! Luajti rolin e qiriut, I cili 

sakrifikon veten, që të ndriçojë botën! 

Dashuria e tij për njerëzit ishte aq e madhe, 

më e madhe se e nënës për fëmijën e saj, më 

e madhe se dashuria e burrit për gruan e tij, 

më e madhe se e fëmijës për prindërit e tij. 

Dashurinë e Tij për njerëzimin, Ai do ta 

shfaqë edhe më vonë gjatë jetës së Fëmijës 

(tashmë I bërë burrë). Dashurinë e Tij për 

njerëzimin, Ai e shfaqë edhe sot: tek unë, 

tek ti, tek te gjithë ne! 

Pyetja qe unë i bëj vetes sime ë këtë kohe 

është: Çfarë bëj unë që Zoti më do kaç 

shumë? 

A e meritoj unë dashurinë e Zotit që ka për 

mua? Nëse e meritoj atëherë pse ai më do? 

Por edhe nëse nuk e meritoj, prapë, perse ai 

6 

NJE LINDJE PA PERËNDIM! 

më do mua? - Përgjigjen e gjeta në Kishë! 

Përgjigjen e gjeta kur e kuptova se vet Zoti 

është Dashuri, se nuk ka dashuri më të madhe 

se sa Ai! 

Sot në kohën e zhvillimit të vrullshëm të 

teknologjisë, Krishtlindja ka marrë një kahje 

të devijueshme. Jo për shkak se kjo festë nuk 

është e rëndësishme, por për shkak se njeriu 

këtë festë e ka bërë më shumë si shfrytëzim 

komercial, si një mjet për përfitime materiale, 

e jo si diçka shpirtërore!!! Sot kjo festë për 

shkak të karakterit `komercial` që ka, më 

shumë paraqitet si një festë për të dhëne apo 

marrë dhurata`, se sa si një festë familjare e 

cila në qendër të vëmendjes e kishte 

Dhuratën më të madhe që ia dha Hyji botës- 

Lindjen e Zotit tonë Jezukrishtit! Është 

brengosëse se si të rinjtë (unë), me shumë 

preokupohen se çka të veshin, si të duken, ku 

të argëtohen në këtë Nate feste, se sa si ti 

ndihmojnë të tjerët që ndoshta në mungese 

të kushteve nuk 

kanë mundësi të festojnë në atë mënyrë si i 

ka hije kësaj feste. Të jesh i krishterë do të 

thotë të jesh i Krishtit, ti përngjash Atij! Sa i 

përngjajmë ne Krishtit sot? Ai beri një jetë të 

thjeshtë – po ne? Ai shoqërohej me të varfrit 

po ne ? Ai nuk paragjykonte të tjerët – po ne ? 

Ai nuk I dallonte njerëzit në `të bukur` e `jo të 

bukur`, në `të mëdhenj` e `të vegjël`, në `të 

mirë` e `të këqij`, për më shumë ai kishte të 

gjitha të drejtat të bënte këto dallime, sepse 

është Zot. Pra tani, kush jam unë që të bëj kësi 

dallimesh? Nëse krijuesi im nuk I dallon 

njerëzit atëherë përse unë e bëj atë? Me 

lindjen e Krishtit a ngrohet zemra ime në këtë 

kohë të ftohtë dimri? A lindë Jezu Krishti në

zemrën time nëse unë e urrej të afërmin tim? 

A lindë me të vërtetë Foshnja Jezus në 

shpirtin tim? Përgjigjen duhet ta gjejmë secili 

në ndërgjegjen tonë. Duke shpresuar që ne 

ndërgjegjen e secilit prej nesh që të ketë 

Martir është fjalë greke që dmth 

etimologjikisht dëshmor ose dëshmitar. Të 

jesh dëshmitar sot në kuptimin e plotë të 

fjalës së krishterë e cila i reziston shekujve 

është Ai apo Ajo që me besnikëri dhe dashuri 

ndaj Krishtit jep jetën duke përmbushur 

misionin që e ka në botë që mbretëria e Tij të 

jetë jo vetëm me fjalë por, edhe me vepra dhe 

jetë. Sot me gëzim të madh ju paraqesim të 

lumët tona në 70- vjetorin e martirizimit të 

tyre. 

Kush ishin ato? Ishin Bija të Dashurisë 

Hyjnore të cilat me kurajo i thanë Po- thirrjes 

së Zotit, në përshpirtërinë e nënës Franciska 

Lechner të themeluara më, 21 nëntor 1868 

në Vjenë të Austrisë. 

Motrat me nacionalitete të ndryshme si: 


përgjigje pozitive në këtë pyetje, dëshirojë që 

për shumë mote të jet e pranishme kjo Lindje 

dhe uroje që të mos perëndojë kurrë. Çdo 

lindje ka perëndimin e saj, përveç lindjes së 

Jezusit! 

Valon KOLA 

TË LUMET MARTIRET E DRINIT 

M Jula Ivaniševič kroate lindur, më 25 nëntor 

1893 në Godinjak me kombësi kroate. 

Motër Maria Bernadeta Banja lindi, më 17 

qershor 1912 në Veliki Grgjevcë me origjinë 

hungareze dhe vendbanim Kroaci. 

Motër Maria Krizina Bojanc lindi, 14 maj 

1885 Zbure Slloveni. 

Motër Maria Antonia Fabjan lindi, më 23 

janar 1907 në Malo Lipje Slloveni. 

Motër Maria Berchmana Leidenix lindi, më 

28 nëntor 1865 në Fischi në Vienë Austri. 

Në misionin e tyre ishte Krishti në çdo njeri, 

prandaj në një situatë të vështirë ato nuk e 

harruan që Zoti është i pari në çdo gjë, për 

këtë ato secilin e pranuan dhe e ndihmuan që 

paqja e brendshme mos t'i mungoj askujt. 

Më 1941 në Pale të Sarajevës motrat me plot 

sakrificë, lutje, bamirësi e shërbim pa dallim 

do të mund të ishin të dobishme në misionin 

e tyre. 

Jeta e pasigurt në vend çdo ditë ndjehej, por 

motrat nuk frikësoheshin sepse kishin 

mbjellë në çdo zemër farën e mirë, por kjo 

nuk varej krejt prej tyre sepse njeriu është i 

lirë të zgjedh të mirën apo të keqen, në këtë 

rast e mira u shpërblye me një monedhë 

7


tjetër e kjo ishte ato duhet të ishin ose larg 

kushteve që një ditë kishin premtuar se do të 

jetojnë në: Pastërti, Varfëri, Dëgjesë ose do të 

ishin të nënshtruarat ose skllave të çetnikëve. 

Marrja peng e motrave më 11 dhjetor 1941 

nga disa çetnikë për të vazhduar rrugën e 

Kalvarit për Gorazhde ishte një dëshmi që në 

momentin e parë se ato kanë jetuar në 

kushtet e tyre në lutje, apostullat, për më të 

madhin ideal shenjtëria fillon me Jezusin dhe 

jeta e tyre nuk guxon të jetë në dorën e askujt 

që cenon këtë shenjtëri. 

Kuvendi i tyre u djeg, motrat u dëbuan nga 

kuvendi, rreziku për jetë ishte më se i qartë 

për motrat por ato atë që kanë filluar do ta 

qojnë deri në fund. Atyre ju kërkohej humbja 

e dinjitetit, rrezikimi i nderit, thyerja e kushtit 

të Pastërtisë për këtë ato luftuan me gjithë 

shpirt që mos të ndodh asgjë, por pas 

maltretimit të atyre ditëve të ftohta dimri, 

shtegtimi në këmbë tre ditë për ta parë 

vdekjen me sy, ato përfundimisht kanë dy 

rrugë ose të lënë jetën e kushtuar Zotit si një 

të kaluar pa një të tashme ose të jetë e 

kaluara e lidhur me një të tashme e të 

ardhme të bien nga dritarja e katit të dytë të 

repartit ushtarak. 

Motrat një zëri përveç motrës Bechmana e 

cila u martirizua në Sjetline të gjitha një nga 

një kanë rënë nga dritarja duke shkuar në 

vdekje me klithmën ,, Jezu na shpëto''nga 

duart e përlyera të çetnikëve me gjak sepse 

jemi në dorën tënde. 

Ato u bënë viktima për sy të tyre, martire për 

kishën, bija te denja për Jezusin të cilat as në 

këtë mënyrë nuk do ta mohojnë por shkojnë 

në martirizim. 

Jeta është mister i mbështjellur me besim, që 

8 

shpreson një ditë të zbulohet atëherë kur do 

të triumfoj Dashuria dhe njeriut i epet 

nderimi më i madhi në Gostinë e Zotërisë që 

ka përgatitur për ata që i ka thirrur nga 

amshimi. 

Gjaku i martirëve është fara e të krishterëve, 

prandaj merita e shumë hireve bekimeve në 

kongregatën tonë ndërmjetësimi i 

themelueses dhe martireve tona që të 

zgjohet shpirti misionar në vende të 

ndryshme sidomos ne vendin tonë në 

Kosovë ku motrat tona 50 vite shërbejnë në 

një vend ekumenik ku puna e martireve 

krahasohet me te njejtin ritëm , shpirt e zell 

në famullinë tonë tre nacionalitete, me 

shume probleme brenda komuniteteve, 

përçarje, urrejtje, diskriminim, motrat 

arritën ta vazhdojnë misionin e tyre pa 

ndërpre asnjë ditë. 

Për këtë falënderojmë Zotin, besimtarët 

tanë të cilët kanë qenë shembull i një jetë të 

pasur shpirtërore, dhe të gjithë atyre qe e 

kanë dashur misionin dhe dërgimin e 

motrave, dhe sot mund të themi se famullitë 

ku punojnë motrat tona kanë fryte si te 

familjet të cilat me përkushtim dhe 

përshpirtëri i japin lavdi Zotit në jetën e tyre 

poashtu edhe thirrjet rregulltare dhe 

meshtarake që janë. Për këtë rast për shumë 

besimtarë të cilët shpirtërisht dhe fizikisht 

kanë pasur dëshirë të marrin pjesë ishte e 

pamundur, por falënderojmë ata të cilët janë 

në Zvicër që gëzimin e tyre e kanë nda me ne 

në meshën shenjte në Sarajeve. 

Zoti në kishën Amë me anë të shenjtërisë së 

Papës Benedikti XVI nënshkruan dekretin që 

këto pesë motra plotësojnë kriteret për tu 

shpallur të lume. Mesha ishte në Saraje e 

kremtuar Kardinal Angelo Amato në prani të

shumë meshtarëve, besimtarëve duke na 

shpallur të lume dhe duke na kujtuar që çdo 

vit do të kremtohen në ditën që kanë lindur 

për qiell. 

Historia e martirëve është historia e fesë, 

kurajos dhe dashurisë. 

Gëzim për kishën, për Bijat e Dashurisë 

Hyjnore të cilat pasurinë shpirtërore që e 

kanë marrë nga themeluesi i saj Krishti në 

kishë, dhe karizmës së Nenë Franciska 

Lechner ta vulosin me një jetë e cila nuk humb 

kurrë por ngadhënjen ne botë si dëshmi që 

Krishti është fitues dhe ngadhënjyes në jetën 

e tyre. Prandaj me 24 shtator te këtij viti u 

deklarua se motrat shpallen të lume me 

motivacion se ato dhanë jetën për Krishtin. 

Jo vetëm për neve motrat, por për mbarë 

kongregatën, sidomos për Bosnjën kjo ditë do 

të mbetet në histori sepse janë të parat motra 

Shfrytëzuam rastin dhe mirësinë 

e tij që në këtë numër të 

f l e t u s h kë s s o n ë t a ke m i 

bashkëbisedues Don Lerenc Sopin, 

meshtar modest, i përvuajtur, i 

urtë, i thjesht, por bujar, 

zemërgjerë, i dashur, i afërt e largëpamës… Ai 

edhe pse i zanun me punë të shumta këto ditë, 

para festave të fundvitit, si gjithmonë me 

zemërgjerësi, dashamirësi dhe dashuri iu përgjigj 

ftesës dhe dëshirës sonë. 

Biografia e shkurtër 

Don Lorenc Sopi, u lind me; 21. 05. 1959 ne Binçë, 

nga prindërit Ndue dhe Tereze, lind Llukes, është 

fëmija i pestë me radhë nga nentë sa ishin. 

Shkollën fillore e kreu në Viti. Pas mbarimit të 

shkollës fillore vijon gjimnazin klasik në seminarin 


të cilat shpallen të lume aty. Gëzimet, hiret 

dhe shumë emocione të asaj dite nuk mund t'i 

përshkruajmë por vetëm Zoti i njeh dhe i di, 

por të gjitha motrat sidomos ne që punojmë 

në Shqipëri e Kosovë ju kemi kujtuar në lutje 

dhe kemi kërkuar që martiret tona të 

lume të luten për ata që gjenden në rrezik të 

humbjes së shpirtit dhe trupit sidomos për 

rininë tonë shqiptare. 

D u ke j u k u j t u a r q ë kë t o m a r t i r e 

ndërmjetësojnë për çdo njet që keni në 

zemrat tuaja shpresojmë që shumë shpejt do 

të arrijnë edhe figuret ku gjenden martiret 

dhe lutja drejtuar atyre poashtu edhe libri ku 

mund të lexoni ma shumë për jetën e tyre. 

Shpresoj që shumë shpejt të përhapet 

përshpirtëria e tyre edhe në popullin tonë. 

Intervistë me 

Don Lorenc Sopi, famullitar në Klinë 

M Luljeta Pali 

“Paulinum” në Suboticë, në përgaditje për 

meshtar, ku pas mbarimit të suksesshëm të 

maturës vazhdon fakultetin filozofiko-teologjik në 

Zagreb, në Kaptol. Don Lorenc Sopi, shugurohet 

xhakon me; 29. 06. 1985., në katedralen e 

Zagrebit, kurse, me 12. 07. 1986., shugurohet 

meshtar Valentin në Doda Binçë. dhe Vilson Marku 

Marjan Sebaj-Sopi: Don Lorenc, do t'na lejoni që 

gjatë kësaj bisede t'ju thrrasim don Lenc siç jemi 

mësuar nga dashuria dhe afërsia ndaj Jush. Ju jeni 

nga famullia e Binçës përkatësisht nga fshati 

Binçë. Çka mund të na thoni për fshatin Binçë, nga 

historiku i saj, mbi jetën e të parëve tanë në 

përgjithësi, në pika të shkurtëra? 

Don Lorenc Sopi: Për fshatin Binçë kanë shkruar 

dhe folur shumë njerëz më të mëdhenj dhe ma të 

dijshëm se unë. Ajo çfarë do të thoja shumë 

9


shkurt është kjo: jeta e të parëve tanë më së miri 

ilustrohet në thirrjet e shumta të meshtarëve dhe 

motrave që ka dhënë kjo famulli, e që pa dyshim 

janë fryt i flijimit dhe sakrificës së madhe të të 

parëve tanë, për ideale të mëdha e të shenjta që 

ata kishin për fe dhe atdhe. Gjaku i tyre ka ujitur 

këtë famulli martire me hire dhe bekime të 

shumfishta duke veçuar në rend të parë thirrjet e 

shenjta. 

Marjan Sebaj-Sopi: Çka kishit veçuar, ndonjë 

përvoj apo përjetim Tuaj që keni në kujtesë, që iu 

ka lënë më tepër mbresa që atëherë si psh. nga 

jeta fëmijërore në familjen dhe fshatin tuaj, në 

rrethin ku u lindët…, përvoj me shokët nga banka 

shkollore etj? Ndonjë përvoj apo përjetim? 

Don Lorenc Sopi: Edhe pse si fëmij në moshën 15 

vjeçare jamë larguar nga vendlindja, megjithatë 

në memorien (mendjen) time janë të regjistruara 

shumë gjëra që kanë të bëjnë me jetën në familje 

dhe në famulli. Do të potencoja gëzimin e madh 

që mbretëronte në familje me rastin e përgaditjës 

për festa, me theks të veçant Krishtlindje dhe 

Pashkë. Edhe sot ndër vesh të mi jehon lutja plot 

përshpirtëri dhe gëzim i gjyshit Mhill. Ky lutjet i 

thoshte me aq shumë dashuri dhe përjetim saqë 

nuk mund ti përfundonte pa qarë nga gëzimi i 

madh për hiret e mëdha dhe të shumta që Zoti i 

dhuronte familjes dhe famullisë. Si fëmij nuk e 

kisha të lehtë ta kuptoja as unë e as të tjerët përse 

qanë, kur ne të gjithë gëzoheshim; por ja se më 

vonë e kam kuptuar. Pastaj, kujtoj rrethanat e 

vështira të asaj kohe për jetë dhe shkollim, 

edhepse ndonse familja kishte kushte ma të mira, 

por jo edhe të gjithë të tjerët. Kjo ka bërë që të 

mësoj shumë për bamirësinë ndaj të tjerëve, jo 

me fjalë, por konkretisht, duke parë veprat e 

pleqëve tanë bamirës, sipas shembullit të Krishtit: 

“Mos ta dijë e majta, ç'farë bënë e djathta“. 

Ndërsa sa i përket bankave shkollore, më duhet ta 

kujtojë Dodën e Gapit (Dodë Dodaj)fqiun, i cili 

punonte si nënpunës në Viti, dhe shpeshherë më 

kapte (merrte) për dore nga shkolla e deri në 

shtëpi. Isha në klasën e dytë, në ndërrimin e 

pasditës, dita ishte e shkurtër e shok jo edhe aq 

sepse bashkëmoshatarët e mi vijonin mësimin 

10 

para dite. 

Marjan Sebaj-Sopi: Juve jeni pasardhës i një 

familje të martirizuar për fe e atdhe, një familje 

me ndjenja të larta fetare dhe kombëtare dhe 

kuptohet nga një edukim i tillë fetar është më se e 

kjartë se ajo ndikoi në zhvillimin, perceptimin dhe 

përcaktimin tuaj shpirtërorë dhe nga kjo Ju qysh 

në moshë të re, të njomë, keni ndier thirrje për të 

ndjekur rrugën e meshtarisë, dhe kësaj ftese të 

Zotit iu përgjigjët menjëherë. Çka ishte ajo 

vendimtare për përcaktimin dhe pranimin e këtij 

zëri, Zëri i cili ju ftoi të jeni nxënës i tij? 

Don Lorenc Sopi: Thirrja nuk mbin (nuk del) 

mbrenda natës, por ajo mbjellët, kultivohet dhe 

përpunohet më mësim dhe shembull të mirë. Kjo 

nuk ka munguar kurrë në familje. Nuk ka mësim të 

veçant për thirrje, është ai i vetmi, i Krishtit, për 

mirësi dhe dashuri, i përcjell me flijim për të 

arritur këto synime. Krahas kësaj, ishte edhe 

shembulli i mirë i meshtarëve dhe motrave që 

shërbenin në famulli, por edhe ai i axhës Imzot 

Markut dhe meshtarëve të tjerë që kishim në 

gjirin familjar. Me një fjalë thirrja është diçka që 

ndjehet e jo vetëm zë që ndëgjohet, sepse ka 

shumë që ndëgjojnë për thirrjen, por nuk e 

ndjejnë në vete. Pas një edukimi të mirëfillët 

veshët janë ma të gatshëm të dëgjojnë e zemra të 

pranojë. 

Marjan Sebaj-Sopi: Don Lenc, pas mbarimit të 

suksesshëm të shkollimi tuaj për meshtar, u 

shuguruat dhe menjëherë morët përgjegjësi e 

dëtyra si meshtar i ri. Cilat ishin sfidat me të cilat u 

ballafaquat si kapelan, meshar i ri, dhe ndoshta 

ende i papërvojë, e në një mentalitet krejt ndryshe 

nga ai ku u shkolluat thuajse për një dekatë? 

Don Lorenc Sopi: Vërtetë mentaliteti ishte krejt 

ndryshe jo vetëm nga vendi ku u shkollova, por 

edhe nga vendi ynë Binça. Mirëpo, për fat të mirë 

nuk ishte ky mentalitet i panjohur për mua, sepse 

në atë famulli nga viti 1974., shërbente si 

famullitar Don Mark Sopi, nga i cili kisha mësuar 

edhe më parë për këtë famulli të cilën kohë pas 

kohe edhe e kisha vizituar. Mirëpo, tjetër është të 

dëgjosh e tjetër të ballafaqohesh me atë realit. 

Unë sikur edhe gjithë meshtarët e rinj kisha 

përparësi, sepse lehtë është të veprohet kur je pas

lisit të sigurtë që të mbron. Ky lis ishte don Marku i 

cili kishte dashuri, durim dhe respekt për 

bashkëpunëtorë të cilët porsi një babë i mirë i 

mësonte dhe këshillonte për të gjithat. Edhepse 

isha para shumë sifdave dhe realiteteve të reja, 

mirëpo nën përkujdesjen atërore të famullitarit 

ishte kënaqësi të veprohet dhe të tejkalohet 

gjithçka. 

Marjan Sebaj-Sopi: Përveq punës pastorale, 

meshtarake, që beret në këtë famulli të lashtë, ju 

kontribouat shumë e gjithnjë edhe në çështjen 

kombëtare. Ishit gjithnjë e në çdo rrethanë pranë 

popullit dhe me popullin pa dallim feje. 

Kontriboutin tuaj e dhatë me vitet të tëra në 

edukimin e gjeneratave të reja si në arsim, pastaj 

çështje humanitare (kujdesi për skamnorë, për të 

moshuar, për të smuar…). Ishit i palodhshëm, dhe 

nga në ju e gjithë ajo forcë, i gjithë ai vullnet, 

dëshirë dhe dashuri për gjitha këto aktivitete? 

Don Lorenc Sopi: Po, ishte tejet e nevojshme të 

mbahej jo vetem gjall ky popull dhe ndjenjat e tij; 

por gjithnjë e më shumë të përforcohej në fe dhe 

dashuri mes vete. I tërë mekanizmi i atëhershëm 

shtetërorë ishte i mobilizuar dhe vepronte për 

futjen e urrejtjës ndërfetarë ndër shqiptar, gjë që 

edhe botës i servohej argumenti i pranisë së 

fundamentalizmit islamik të cilën pushteti 

serbojugosllav gjoja po e lufton. Në këto rrethana 

të vështira dhe të rrezikshme lypsej që populli të 

jetë i urtë dhe i bashkuar që të mos bie pre e 

propagandës së plasuar, por të bashkohet edhe 

ma fuqishëm. Për të arritur këtë qëllim bashkimi, 

natyrisht se duhej të hapeshin dyer e kishës dhe 

objekteve përcjellëse për ta përjëtuar atë si të 

veten. Fëmijtë luanin tërë ditën në oborrë, 

poashtu edhe të rinjët me lojë e takime të 

ndryshme, intelektualet me takime dhe tribuna 

shkencore, kurse të varfërit e të sëmuarit Kishën e 

kishin si vend ngushëllim, shprese dhe shërimi. Pa 

dyshim se Zoti kishte planin e vet për ne, andaj 

nga këtu rrjedhte edhe forca dhe fuqia për të 

kryer atë çfarë Zoti dëshironte. 

Marjan Sebaj-Sopi: Peja e dalur nga lufta, siç 

duket pësoi mjaftë. Juve përveq kujdesit 

shpirtërorë në shërimin e plagëve të shumta në 

popull, menjëherë pas lufte u morët edhe me një 


sërë aktivitetesh tjera siç janë tribuna të 

ndryshme, ligjerata, takime me politikaj vendor e 

ndërkombtar, aktivitete karitative (humanitare), 

sportive, ndërtime objektesh të shumta… Cilat 

projekte mund të na veçoni? 

Don Lorenc Sopi: Me përfundimin e luftës në 

Kosovë, prapë hapen dyert e shtëpisë, por tani 

për shumë organizata të ndryshme humanitare, 

bëmirëse për të përfitua donacione të ndryshme 

që na ofroheshin për të mirën e gjithë qytetarëve 

në nevoj, gjersa nevoj thuajse kishin të gjithë. 

Lypsej shumë për rikthimin e dinjitetit dhe jetës 

normale të qytetarëve, të cilët sot e gjithnjë janë 

mirënjohës për kontriboutin e madh dhe të 

çmuar që erdhi më kërkësën time. Menjëherë pas 

luftës filluan ndihmat në ushqim, veshmbathje, 

në gjëra higjijenike, shtretër, shtroj, mbuloj, 

shtufa e shporet…, të cilat u shpërndan me 

tonelata. Ndihmat vazhduan edhe në ndërtim, 

rindërtim dhe rënovimin e shumë shtëpive në 

qytet dhe fshatra për rreth pa dallim feje. 

Projektet ishin vërtetë të shumta, por do të veçoja 

ndërtimin në kuader të kishës, ku Caritasi i 

Venedikut ndërtoi zyret e Caritasit të famullisë 

dhe depot, qendrën rinore me objektet 

përcjellëse si dhe palestrën sportive të cilat 

objekte sot janë një vend i edukimit të mirë dhe të 

shëndosh por edhe vend argetimi për të gjthë të 

rinjët e qytetit të Pejës. Ky vend hapi mundësinë 

për mbajtjen e ligjeratave dhe tribunave të 

ndryshme shkencore dhe edukative. Nuk mungoj 

angazhimi as në ndërtimin dhe rregullimin e 

shumë institucioneve arsimore; si kopshte, 

çerdhe e shkolla, pastaj qendra të ndryshme 

rekreative e të të rinjëve dhe edukimit të tyre, 

sikur edhe në spitalin regjional të Pejës. Vlen të 

përmendët edhe ndërtimi i kishës në bjeshkët e 

Rugovës së lashtë dhe kreshnike, në Kuqishtë. 

Ndërtimi i saj filloi në vitin 2004., për ta 

përfunduar dhe bekuar në vitin 2005., pikërisht 

në festën e Shndërrimt të Krishtit (të cilit edhe i 

është kushtuar kjo kishë e bukur), nga ipeshkvi i 

devotshem dhe udhëheqesi i matur, tashmë i 

ndjer Imzot Mark Sopi. Ky investim ishte i 

banorëve të vendit dhe i besimtarëve të shumtë. 

Marjan Sebaj-Sopi: Dhe pas të gjithave ipeshkvi i 

11


administraturës së Prizrenit ju dekretoi famullitar 

në Klinë, famulli kjo e cila kishte në përfundim e 

sipër kishën madhështore kushtuar Zojës së 

Këshillit të Mirë, apo siç di ta quaj unë Kishë 

“bukuroshe e Kosovës”. Përfunduat me punën e 

saj dhe punët rreth këtij objekti madhështorë? 

Keni në plane apo ju pret edhe ndonjë ndërtim 

tjetër në këtë famulli? 

Don Lorenc Sopi: Po në shtator të vitit 2007., sipas 

urdhërit të ipeshkvit Imzot Dodë Gjergji më 

besohet detyra e famullitarit në Klinë, por 

njëkohësisht edhe e dekanit për dekanat të Pejës. 

Klina për kah numëri i besimtarëve por edhe për 

kah sipërfaqja gjeografike është famullia e dytë 

me madhësi në Administraturën Apostolike të 

Prizrenit. Pas punës së madhe dhe madhështore 

në kishën e filluar pas luftës nga Don Franë Sopi, 

mua më takoi rregullimi i mbrendshëm në tërësi, 

si dhe rregullimi i ambijentit për rrethë Kishës, pra 

oborrit, punë kjo të cilën për çudi, me një 

organizim dhe mobilizim të famullisë 

përfunduam për një kohë relativisht të shkurtër, 

kuptohet pranë kësaj duke mos lënë anash 

asnjëherë detyrat dhe obligimet tjera pastorale 

(baritore) dhe jetën sakramentale në famulli. Kjo 

punë madhështore u kurorëzua më Shugurimin e 

Kishës me 22. maj 2011., nga Ipeshkvi Imzot. 

Dodë Gjergji në prani të shumë miqëve, 

bamirësve, e mijëra besimtarëve të ardhur nga të 

gjitha viset e trojet shqiptare dhe diaspora, si dhe 

në prani të instancave e individëve, krerëve 

shtetërorë e dashamirësve të kësaj famullie. Edhe 

pse është bërë shumë, sigurisht se ende ka çka për 

tu bërë. Dëshira ime por edhe nevoja e madhe 

është të ndërtoi një qëndër rinore për të rinjët e 

famullisë, sikur edhe shtëpinë e banimit për 

meshtarë. Ndërsa në filiala renovimin e Kishës në 

Dobërdol, dhe në Deiq ndërtimin e një kapelës së 

re. Shpresoj në ndihmën e Zotit dhe mbështetjen 

e besimtarëve dhe njerëzëve vullnetmirë. 

“…secilen herë kisha bërë përzgjedhjen e njetet, 

TË JAM MESHTAR.” 

Marjan Sebaj-Sopi: Kur jemi tek famullia e Klinës, 

ju para disa muajve pikërisht me datën 22. tetor 

po në këtë famulli siç jemi njohtuar edhe përmes 

12 

shumë masmediave dhe mjeteve të informimin, 

kremtuat 25. vjetorin e shugurimit tuaj 

meshtarak. Vite jo edhe të pakta të kushtuara 

Zotit e popullit. Ishte vërtetë një festë e madhe 

familjiare, me shumë miqë tuaj, me shumë 

dashamirë dhe njerëz të fesë, të skenës politike 

( v e n d o r e s i k y e m i n i s t r i i Ko s o v ë s e 

ndërkombëtare), të kulturës… A vërejtët se e 

gjitha kjo ishte një mirënjohje për jetën e punën 

tuaj meshtarake? Duke parë shumë sakrifica, 

shumë vuajtje e mundime në jetën tuaj, dhe po të 

jeni në pozitë të para 25 viteve, prapë do të 

zgjidhni thirrjen meshtarake? 

Don Lorenc Sopi: Po, me 22. tetor 2011., 

kremtova 25 vjetorin e shugurimit tim meshtarak, 

kushtuar Zotit dhe popullit. Për mua ishte kjo një 

ditë e rëndësisë së veçant në jetën time. Ndihesha 

tejet i vogël para gjithë atyre miqëve dhe 

bashkëpuntorëve të mëdhenj, dhe të shtrenjtë 

për mua. Ishte kënaqësi dhe dhuratë e veçant e 

Zotit të jesh në ketë rast në mes prindërve, 

familjarve, thuajse të gjithë vëllezërve meshtar, 

rregulltar e regulltare në krye më ipeshkvin, si dhe 

me numrin e madhe të ardhur nga famullia e 

lindjes, Binça. Ky ishte një shpërblim i madh për 

punën që jam munduar ta bëjë gjatë këtyre 

viteve. Vitet kalojnë, nuk ke kohë për arsye të 

angazhimeve të shumta të bëjsh rekapitulime të 

punës dhe përkushtimt në të kaluaren; por këtë 

më kanë dëshmuar besimtarët e Klinës dhe 

vendeve të ndryshëm ku Kisha atë ditë ishte e 

vogël për ti pranuar të gijthë, e dëshmuan 

poashtu edhe të tjerët me fjalimet e tyre, duke 

filluar nga predikatari don Albert Krista, Ipeshkvi 

Dodë Gjergji, Mons. Damjan Kurti, Kreministri 

Hashim Thaqi, z. Riza Lluka sikur edhe shumë të 

tjerë. Natyrisht që mëritat i takojnë në radhë të 

parë Zotit por edhe gjithë atyre që me lutje më 

kanë qëndruar afër. Unë nuk do ti harrojë kurrë. Jo 

edhe një herë, por edhe njëqind herë të më jepet 

mundësia të jam në pozitën e para 25 viteve, 

secilën herë kisha bërë përzgjedhjen e njetet, TË 

JAM MESHTAR. 

Marjan Sebaj-Sopi: Don Lenc, jeni edhe nip i të 

ndjerit Imzot Mark Sopi, ipeshkëv i cili udhëhoqi

ipeshkvinë në rrethana të vështira dhe 

ndërlikuara po edhe ato të luftës. Siç e dimë juve 

keni qenë i lidhur ngusht me te, dhe thuajse 

përcjellës i takimeve të shumta të Tij. Na veçoni 

ndonjë përshtypje apo urti të tij, që iu ka mbetur si 

udhërrfyese dhe orientuese në jetë? 

Don Lorenc Sopi: E tërë qenia dhe personaliteti i 

Tij, e sidomos virtytet e shumta që posedonte më 

janë udhërrëfyes për jetë, sidomos për shërbim 

Zotit dhe vëllaut njeri, duke veçuar kujdesin ndaj 

të varfërve, të sëmuarve, të nëpërkëmburve dhe 

të gjithë njerëzëve pa dallim. Vërtet ishte i madh, 

e të madh e bënte dashuria për Zotin dhe Kishën, 

thjeshtësia, urtia, devotshmëria, bujaria, 

diplomacia dhe shumë e shumë virtyte tjera që 

rrezatonin Imzot Nikollë në jeten Kaçorri e Tij. Për mua ishte privilegj të 

mësoj shumçka duke qenë afër tij në jetë dhe në 

momentet e fundit të kalimit të tij në amshim. 

Marjan Sebaj-Sopi: Don Lenc, ju e doni famullinë 

e lindjes, që është e natyrshme, na thuani si duket 

rinia e kësaj famullie në sytë e juaj, përshtypjet 

tuaja? Dhe ju lutem, një porosi për rininë që ende 

gjindet në hamendje dhe e papërcaktuar në 

përgjithësi e në veçanti çka i përket thirrjes 

meshtarake, meqë famullia e Binçës siç cekët 

edhe vetë në fillim, njihet për dhënien e shumë 

thirrjeve shpirtërore? 

Don Lorenc Sopi: Është shumë e natyrshme të 

duash vendlindjen, famullinë. Edhepse qysh i ri 

apo kushtimisht të them si fëmijë kam dal nga 

Binça, megjithatë kahdo që kam shkuar 

vendlindjen dhe dashurinë ndaj saj e kam bartur 

me vete, duke kujtuar shumë njerzë të mëdhenjë 

që ka dhanë, sidomos të parët tanë martirë. Andaj 

kemi për çka dhe me çka të mburremi dhe 

krenohemi. Por, nuk duhet harruar se mburrja 

tërhjek me vete edhe përgjegjësi të shumta. 

Prandaj, të rinjëve duke ju rikujtuar vlerat me të 

cilat mburremi, i ftojë që ato vlera të vazhdojnë ti 

ruajnë, kultivojnë dhe ti aplikojnë në jetë. Për fat 

të keq sikur edhe shumçka tjetër edhe rinia e 

famullisë është shpërndarë gjithkah nëpër botë, 

por më gëzon fakti se sikur ata në Binçë poashtu 

edhe të tjerët kahdo që gjinden dinë ta ruajnë dhe 

dëshmojnë fenë e të parëve, martirve tanë. Nuk 

kanë nevojë të hamenden por ti përvjelin krahët 


për të marrë përgjegjësitë për jetë, pamvarsisht 

se ku i fton Zoti. Do ti porositja që të mbajnë hapur 

veshët shpirtërorë dhe zemrën për të ndëgjuar 

dhe pranuar zërin e Zotit dhe për t'ju përgjegjur 

Atij (edhe në këto ditë tona) në përkushtim të 

përjetshem në meshtari apo rregulltari. Krishti na 

thotë:”Mos keni frikë…” 

Marjan Sebaj-Sopi: Dhe për fund, një porosi për 

lexuesit tanë, për besimtarët e për rininë tonë në 

vendlindje e diasporë, për të gjithë ne, meqë tani 

jemi edhe para festës së Krishtlindjes dhe Vitit të 

Ri? 

Don Lorenc Sopi: Ruane dhuratën e madhe të 

fesë dhe dëshmoni para botës vlerat e shumta të 

trashëguara nga të parët. Ju diaspora, jini 

përfaqësues të denj të vendit tonë Kosovës dhe të 

famullisë sonë të shtrenjtë, Binçës. Mos harroni 

se Ju jeni ambasadorët tanë, fëtyra dhe nderi i të 

gjithë neve. Ju rini kujdes! Mos u jepni pas lakmive 

e ngashnjimeve të kësaj bote, dhe rrugëve që ju 

qojnë në shkatërrim të shpirtit, trupit dhe 

familjes. Pra, vazhdoni të jeni mburrje dhe 

krenaria e famullisë. Rinien në famulli e porosisë 

të jenë sikur gjithëherë të bashkuar, të 

mbështesin, përkrahin dhe ndihmojnë Kishën, 

meshtarët dhe motrat në gjithçka të mirë që 

bëjnë për ta. Me këto fjalë uroj për shumë mot 

Krishtlindjen dhe Vitin e Ri. Krishti i Vogël ju sjelltë 

bekim, paqe, dhe dashuri në familje dhe ju 

përcjelltë të gjithëve në jetën Tuaj. 

Marjan Sebaj-Sopi: Biseda me ju ishte shumë e 

këndëshme, shumë e dashur dhe afërt dhe për 

ketë ju jemi mirënjohës. Ju faleminderit nga 

zemra për kohën që ndarët për gjithë ne, për 

lexuesit tanë. Në emër tim, në emër të gjithëve ju 

falenderoj dhe uroj festat e fund vititi, ju uroj 

shëndet, suksese e jetë të gjatë dhe të frytshme 

baritore si deri tani. Dhashtë Zoti të kremtojmë të 

gjithë së bashku edhe jubileon e 50 vjetorit të 

shugurimit tuaj meshtarak. 

Don Lorenc Sopi: Ishte kënaqësi e veçant edhe 

për mua që përmes kësaj bisede të shpreh 

falenderimin tim për kujdesin, respektin dhe 

lutjet tuaja për mua. 

Bisedën e zhvilloi : Marjan Sebaj-Sopi 

13


Sa herë që flasim për jetën, deshëm ne apo 

jo, mendja do të na qojë të mendojmë edhe 

për fenomenin e vdekjes. Është normale që 

jeta ka një numër të paimagjinueshëm të 

ndodhive, por ai më i padëshirueshmi ndër të 

gjithë, pa dyshim që është vdekja. Por, ne 

duhet ditur që Hyji, aq shumë e deshi botën 

saqë, u mishërua, morri natyrën tonë 

njerëzore duke lindur në kushte shumë të 

vështira-në një grazhd të ftohtë plot me 

kashtë. Vazhdoi jetën si të gjithë të tjerët, deri 

sa i erdhi momenti të dalë e t`i tregojë botës 

se kush ishte Ai. 

Jeta moderne e ditëve të sotme, padyshim që 

krijon kushte shumë të favorshme për 

krijimin e raporteve më profesionale 

ndërmjet njerëzve, e poashtu edhe krijimin e 

mundësive të shumta për zhvillimin e rendit 

shoqërorë. Por kjo mënyrë e zhvillimit të 

shoqërisë, a po e modernizon njerëzimin apo 

po e qon drejt një humnere të vërtetë? Së 

pari, për zbërthimin e kësaj pyetje duhet të 

qasemi në një sistem shumë-disiplinorë të 

shpjegimit të këtyre rrjedhave. 

Nëse lidhemi me festën të cilën ky fundvit na 

sjell, atëherë tema qendrore është Lindja e 

Jezu Krishtit. Në këtë kontekst, nuk duhet të 

lëmë anash pa e diskutuar lindjen si një 

proces të shenjtë të shoqërisë. Duhet të dimë 

që në botë shumë fëmijë vdesin për arsye të 

shumta, e shumë të tjerë...ndoshta nuk 

arrijnë në këtë botë, nuk arrijnë të 

përfundojnë as jetën në barkun e nënës, 

sepse shumë nëna i abortojnë fëmijët e tyre. 

Kjo është më e tmerrshmja! E të vrasësh një 

fëmijë duke abortuar, do të thotë të mos i 

dhashë mundësinë atij fëmije qoftë edhe një 

here të belbëzojë, të thithë ajrin dhe të shohë 

14 

“LINDJA” 

dritën e kësaj bote, të thërrasë nënë dhe 

baba, kjo nuk ka qenë dhe nuk do të duhej të 

ishte kurrë etika e planifikimit familjarë në 

një shoqëri me integritet të lartë dhe moral të 

pastër. I gjithë ky realitet i hidhur, ashtu si 

edhe në vendet e tjera të botës, edhe tek ne e 

tregon më së miri se largimi i njeriut nga 

konceptet e religjionit, ka për pasojë 

veprimtaritë e ndryshme negative të cilat 

dita e ditës po shtohen edhe tek ne, ndër to 

edhe largimin e një jete nga jeta, largimin e 

një fetusi që një nënë e bartë në barkun e saj, 

me ose pa dashurinë e pastër dhe njerëzore. 

Arritja deri tek një vendim i tillë nga nëna, për 

të ndaluar jetën e fëmijës së vet, padyshim që 

ka arsyet e veta nga më të ndryshmet. Ajo, 

apo edhe të dy prindërit së bashku, gjejnë me 

dhjetëra arsye duke u munduar ta bindin 

vetveten se ashtu duhet të veprojnë dhe 

kanë të drejtë, por duke lënë anash të drejtën 

e fëmijës për të jetuar, duke ndaluar një lindje 

të shenjtë. Por, mos të harrojmë që një nënë 

e cila me plotë vetëdije e vë dorën mbi beben 

të cilën e bart në barkun e saj, ajo vështirë ose 

kurrë nuk do të mund të konsiderohej si një 

nënë e devotshme për edukimin e brezave të 

reja. Një nënë e cila pranon që fëmija i saj i cili

deri para pak kohe lëvizte në barkun e saj, me 

plotë dashuri i`a shqelmonte barkun, të dale 

prej andej i gjymtuar, i gjakosur, me duar të 

shtanguara të cilat nuk do të kenë fatin që 

kurrë të prekin dorën e nënës e as të babait! A 

thua e meriton kjo të thirret nënë apo, a 

meritojnë të dy prindërit të thirren prindër?! 

A thua një nënë e tillë e cila e “përkund” 

krimin mund të jetë shpresë për edukimin e 

brezave të ardhshëm?! 

Një 

gjë të gjithë e dimë: që vrasësit shkojnë 

në burg. Por, nënat e pamëshirshme të cilat 

ndalojnë një lindje duke u bërë vrastare të 

fëmijës së tyre, duke i dhënë zemrave një hije 

të zezë, e trupin e tyre duke e njollosur me 

gjak fëmije, vazhdojnë të jetojnë duke mos e 

brejtur ndërgjegjen e tyre për krimin të cilin 

në heshtje e kanë kryer, e me të cilin kanë 


shuar një jetë fëmije. E më e keqja qëndron 

në faktin se shoqëria ende po vazhdon të 

mbajë gojën mbyllur kundrejt një krimi që 

ndodh në heshtje. 

Në lidhje me këtë sfidë të njerëzimit, ka 

shumë opinione, e sidomos tani ku nëpër 

disa vende të botës, aborti nuk dënohet me 

ligj. Por, unë mendoj që kjo ndodhë për arsye 

se jeta njerëzore edhe në ditët e sotme 

konsiderohet si një mister ende i pazbuluar 

ashtu siç duhet. E në fund do të dëshiroja të 

citoj fjalët e një prifti holandez (P.B.) i cili 

thotë: “Aborti është vrasje në kraharorin e 

nënës, ku qeliza e jetës bëhet qelizë vdekjeje, 

vendi i jetës bëhet vend i vdekjes, ku nëna për 

fëmijën bëhet varr”. 

Alfred ISMAJLI 

Shoqata Rinore “Imzot Mark Sopi” të gjithë besimtarëve të 

famullisë sonë, brenda dhe jashtë Kosovës iu uron Krishtlindjen 

dhe Vitin e Ri 2012 

15


Maria, shërbëtore e përvuajtur, e zgjedhur 

nga Hyji, për ta bërë Nënë për Birin e Vet, 

është ai zë i fshehur që ka depërtuar, dhe ka 

mbetur thelle në shpirtin e atyre që e 

thërrasin dhe i kushtohen Asaj. 

Të ecësh me Marinë do të thot ta kesh 

zgjedhur si udhërrëfyese, si pajtore, si 

mësuese që jeta jonë të jet larg zhurmave 

të botës, larg kotësive të jetës, e prirjeve të 

mbrapshta, por në modelin e Marisë jeta 

jonë të jet përmbushje e vullnetit të Zotit, 

që e mbushur me Krishtin, të shfaq 

dashurinë dhe mirësinë. 

Me Marinë jeta vazhdon më e qartë, më e 

ëmbël, dhe plot dëshira qiellore. Jeta jonë 

duhet të lëshohet në duart e kësaj nëne, që 

nuk do na tradhtoje kurrë, por do të na 

mëson në virtytet e Birit të saj, Jezusit. Por 

duhet ta konsiderojmë ketë nënë si një 

mike, që arrijmë të ja besojmë jetën, me të 

gjitha vështirësitë e saja, vuajtjet e 

gëzimet, , dhimbjet dhe ankthet që jeta 

jonë na sjell. Ndërsa ajo na komunikon 

virtytet e saja, dhe na mëson , e na formon 

ashtu sikur e ka mësuar Birin e saj, Krishtin. 

Në momentet e errëta e të zbrazëta, të 

dobësisë e të tundimit, të humbjes, e të 

trishtimit.... kujt ti drejtohemi, përveç kësaj 

nëne? 

Ajo që ka ditur ta këshillojë Jezusin, do ti 

këshilloj edhe zemrat tona, që mos ta 

shmangim udhën e jetës, sepse ajo na 

mëson rrugën që na lidhë me birin e vet. 

Nuk janë miqësitë njerëzore, ato që na 

bëjnë të lumtur, nuk jane fjalët e pa 

16 

MARIA NËNË, MËSUESE, DHE SHEMBULL 

dobishme, ato që na ndriçojnë fytyrën, 

dhe na bëjnë të buzëqeshim, por është 

heshtja, AJO QË NA MËSON Zoja, që është 

heshtja që na ruan prej gjithçkaje që e 

pengon bashkimin tonë me Hyjin. 

Mari, kur jemi në momente të errëta, të 

lutem na ndriço, që Birin tënd ta dëgjojmë, 

dhe ta ndjekim. 

Mari, kur jemi në momentet e tundimit, të 

lutem na ndihmo, që ta mundin çdo 

tundim, dhe të jemi besnik deri në vdekje. 

Mari, kur jemi në momente të frikës, të 

lutem na forco, që mos të shmangin 

rrugën, ku na bashkon me Ty. 

Mari , kur jemi në momente të vuajtjes, na 

ngushëllo, që vuajtja jonë të na bashkon 

me Birin tënd. 

Mari, kur jemi në momente të dëshpërimit 

, të lutem na shoqëro, që ta ndiejmë 

dashurinë tënde amnore, që na ngrit, dhe 

na thua Eja se Biri im të do shumë. 

Mari, kur jemi në momentet e të 

paqartësisë, të lutem , na ndihmo të 

zgjedhim të mirën, atë që Biri yt kërkon 

nga ne. 

Mari kur jemi në prag të zgjedhjes së jetës, 

të lutem na ndihmo të zgjedhim, atë që 

zgjodhe Ti. 

Kur Engjëlli Gabriel të dha planin që Hyji 

kishte me ty, për të të bërë nënë për Birin e 

vet, ti ju përgjigje, “ unë jam shërbëtorja e 

Zotit më ndodhtë siç the ti''. Na mëso, që 

kështu edhe jeta jonë të jet plotësim dhe 

realizimi i vullnetit të Zotit. 

Gabriell GEGA 

Elsa Gega i dëshiron mirëseardhje Ipeshkvit

Ku është dhe çfarë roli luan KISHA në këtë 

trevë? Pse jemi të etshëm për priftin? Pse 

kemi nevojë aq shumë për KISHËN? Çka na 

dallon neve nga famullitë tjera? 

Janë këto pyetje që secili duhet t'ia 

parashtrojë vetvetes dhe të mundohet ta 

nxjerr një perceptim sa më të përafërt dhe 

të saktë. 

Famullia e Binçës me një numër konstant jo 

në rritje por jo edhe në rënje, edhe pse 

është e pushtuar me shumë gurbetqarë, 

ajo e ka ruajtur numrin për shkak të ardhjes 

të disa familjeve të reja nga viset tjera. 

Mirëpo Binça, e Kabashi si pjesë periferike 

të Vitisë apo tash të bëra pothuajse apo 

shumë shpejt, pjesë urbane të qytetit të 

Vitisë, atëherë edhe famullia jonë bëhet 

pjesë e një dinamike të shpejt dhe të pa 

kontrolluar mire, apo pa planifikim të 

mirëfilltë. 

Komuna Vitisë që numëron rreth 43 fshatra 

(përfshirë këtu edhe Komunën e re të 

Kllokotit) ku tash pothuajse vetëm 3-4 

fshatra jetojnë me një numër solid të 

besimtarëve katolik dhe nëse marrim një 

përqindje, ajo është shumë e vogël në 

krahasim me vitet e mëhershme si p.sh 

Ipeshkvi dhe Famullitari me 

këshillin e kishës dhe Motrat 

para viteve 1990 ku kishim një numër të 

madh të besimtarëve katolik siç ishte 

Vërnakolla, Letnica, Shoshari, Vërnezi etj. 

Ndërsa e rrezikshmja qëndron te lëvizja e 

madhe e popullatës që është bërë brenda 

përbrenda Komunës së Vitisë edhe pas 

luftës së 1999-s, si rezultat i shpërnguljes së 

serbëve dhe tendenca e viseve sidomos 

rurale për t'u vendosur në qytetin e Vitisë. 

Duhet cekur se Vitia si qytet ka qenë e 


ROLI I KISHËS NË FAMULLINË E BINÇËS 

banuar mbi 90 % me serb ndërsa të tjerët 

kanë qenë Rom, dikund rreth viteve te 60ta, 

sipas dëshmitarëve që flasin, ka qenë 

familja e parë shqiptare në Viti dhe 

gradualisht ajo ka shkuar duke u rritur dhe 

tash mund të themi se 95 % është e 

populluar me shqiptar ku një pjesë jo edhe 

e vogël e tyre është edhe prej besimtarëve 

të famullisë së Stubllës dhe të Binçës. 

I përmenda këto ngjarje si një kronologji 

historike mu për një qëllim të atyre 

pyetjeve që i parashtrova më lart, sepse 

rinia jonë është disi e rrezikuar nga kjo 

klimë e bashkëjetesës, ku vet fakti i këtyre 

lëvizjeve të mëdha që janë bërë kanë 

shkaktuar një anomali dhe konfuzion të 

jetës normale të vet qytetit të Vitisë por 

edhe për fshatrat përreth. 

Vitia si qytet mund të themi se është pa 

tradita , e them këtë sa për të marrë një 

shembull se në Viti nuk kemi person që ka 

lindur në Viti, ka kaluar fëmijërinë në Viti, 

dhe është plakur ne Viti, dhe nga kjo del se 

askush askënd nuk e njeh, secili ndaj secilit 

është i huaj dhe këtu kemi atë thënien e 

dijetarit të famshëm (Thomas Hobbes) 

“Njeriu për njeriun është Ujk” 

E ne si famulli përreth këtij qytetit pa 

tradita, e vetmja Kisha është ajo që na 

mbron na orienton dhe na mban në një 

rrugë më të sigurt..Neve na nevojitet në 

mënyrë permanente aktivitete shtesë 

përveç atyre pastorale që janë të 

domosdoshme. 

Kjo është ajo që duhet marrë parasysh 

Kisha, sepse për momentin për shkak të 

rrethanave që ceka më lart këto lëvizje aq të 

17


mëdha të popullatës dhe kjo strukturë 

socio-demografike e zhvillimeve të pas 

luftës duke marrë parasysh edhe gjendjen 

jo të favorshme ekonomike që ka për 

momentin Komuna e Vitisë, rinia jonë është 

në një gjendje të disfavorshme dhe pa një 

udhërrëfyes institucional, sepse këtë e 

vërejmë dhe gjithnjë e më shumë na dalin 

kuadro të reja dhe prapë se prapë gjasat për 

një punësim të shpejt, janë minimale. 

RINIA jonë prapë se prapë ka bërë disa 

përpjekje, vet-iniciativa duke u vetorganizuar, 

kuptohet gjithmonë ka qenë 

dhe besojë se edhe më tutje do të mbetet 

ndihma e famullitarit . Kisha dhe roli i sajë 

nëpër kohëra edhe më të vështira ka ditë, ka 

mundur t'ju ndihmojë besimtarëve te vet, 

Në një qytet të Gjermanisë jetonte një 

plak i mirë dhe i dashur. Ai nuk ishte i 

pasur, por ishte i kënaqur me jetën e vet. 

Por një gjë e bënte të pikëlluar, vetmia. 

18 

PLAKU I VETMUAR 

siç ishte koha e luftës 1999, ku famullitari ka 

luajtur rolin kyç edhe pse shumë të 

rrezikuar, prapë se prapë i mbajtën 

besimtarët në shpresë dhe në fe për një të 

ardhme më të mirë. Shpresojmë se edhe 

tash do të veprojnë ashtu. Kisha është për të 

krishterët si Zoja që ishte për Krishtin. 

Kështu fillon lutjen Papa Benedikti XVI në 

sheshin e Shën Pjetrit më 08.12.2011 ( Zoja 

e Pa përlyer ). 

Le të jetë roli i Kishës për të rinjtë tanë ai qiri 

i shpresës që do ti ndezë edhe qirinjtë tjerë 

të fikur PAQEN - BESIMIN - DASHURINË 

Fran (S) TOMA 

Pra ishte shumë i vetmuar. Edhe pse i 

kishte tre djem të rritur si dhe shumë 

nipër dhe mbesa, edhe pse shumë herë i 

ftonte që ta vizitonin, mjerisht ata nuk e 

qanin kokën për plakun. 

Shumë Betlehemi afër, në plaku Binçë e kishte ditëlindjen e 

70-të që e gëzonte pa masë, sepse 

mendonte se, 

do të vinin të gjithë në festë. Pasi e kishte 

dekoruar vendin e pritjes me shumë 

kujdes, kishte përgatitur për të ngrënë 

dhe për te pirë, që familjarët e tij t'i 

gëzohen ditës që do e kalonin me babain 

e tyre, por kot! Nuk erdhi askush. I 

zhgënjyer dhe me shpresë se do bëhet

mirë, plaku vazhdoi jetën në vetmi. 

Të njëjtën gjë e bëri edhe në festimin e 

ditëlindjes së tij të 75-të, prapë dërgoi 

ftesa, por prapë me të njëjtin dështim 

kaloi edhe kjo ditëlindje. 

Pak kohë më pas, plaku ndërroi jetë. 

Plaku i mirë dhe i mençur kishte 

përgatitur ftesat edhe për këtë ditë të 

fundit, të jetës së tij, dhe ja kishte lënë 

fqiut të vet. Mjerisht sikurse ditëlindjet e 

tija ashtu edhe varrimi, për djemtë e tij, 

qëllonin në një dit jo të favorshme. djali i 

vogël mu në atë dit kishte planifikuar 

dasmën e vet. Djali i mesëm kishte 

pranuar një ofertë shumë të favorshme 

për blerjen e një shtëpie. Ndërsa djali i 

madh nuk deshi ti humb disa qindra euro 

dhe shkoi ta nënshkruaj një kontratë 

pune, me klientin e tij. 

Mendonin djemtë, babait do i qojmë 

disa meshë dhe do kryhet puna e tij, 

kështu që nuk e qanin kokën për këtë 

punë por kujdeseshin vetëm për punët e 

veta. 

E në radhë ishte, Testamenti! 

Përnjëherë, të gjithë gjeten kohë, duke 

menduar se babai ka tubuar disa mijëra 

euro, e shkuan të shohin se çka shkruante 


në testament. 

Me tu lexuar testamenti, djemtë 

mbetën të zhgënjyer, sepse në të 

shkruante: 

Të dashur djem. 

Siç e dini, gjithmonë ju kam dashur dhe ju 

kam pas ne zemër. Edhe pse ju nuk gjetet 

kohë për mua, megjithatë desha që 

pasurinë e tubuar t'ju lë juve. Qysh për 

ditëlindjet e mija e kam pas testamentin e 

përgatitur, por ju nuk patët kohë të vinit. 

Sigurisht, nuk e keni ditur se para ca 

vitesh më kishte vdekur vëllau, dhe unë 

kisha trashëguar tërë pasurinë e tij, e që 

nuk ishte e vogël, kështu që, me këtë 

pasuri ju do të siguronit ardhmërinë tuaj. 

Shansi i fundit për ju do të jet varrimi im. 

Me këtë Testament po e shpalosi 

dëshirën time të fundit: 

Tërë pasuria ime do ju takoj atyre që 

morën pjesë në varrimin tim!!! 

Këso ndodhish, mjerisht ka edhe ndër ne, 

por të mundohemi që së paku ti 

përgjigjemi ftesës se Zotit, që të mos 

mbetemi edhe pa pasurinë e Jetës së 

Amshuar. 

Pergatiti: Luigj Nikolla - Gjigji 

Falënderojmë sponzorin tonë: 

FONDI I FAMULLISË SË BINÇËS 

NË DIASPORË, Frankfurt - Koblenz 

19


20 

SEMINARI DIOQEZIAN “LAZËR MJEDA” NË PRIZREN 

Seminari Dioqezian “ Lazër Mjeda ” është një 

bashkësi e cila funksionon që nga vitit 1994. 

Imzot “Lazër Mjeda”, është emri të cilin e mban 

kjo bashkësi. Lazër Mjeda lindi me 6 mars të 

vitit 1869, ndërsa vdiq më 8 korrik të vitit 1935. 

Ai gjatë tërë jetës së tij i ishte kushtuar kishës 

dhe atdheut si një klerik, patriot, themelues i 

shoqërisë kulturore "Agimi", nëpërmjet të cilës 

punoi për gjuhën shqipe dhe për hapjen e 

shkollave të para shqipe, duke ndihmuar 

ndërkohë edhe për botimin e teksteve 

mësimore. Më 6 gusht të vitit 1891 u shugurua 

meshtar në Kapelën e Seminarit Papnor të 

Shkodrës, ndërsa më 20 janar të vitit 1901 u 

shugurua ipeshkëv i Sapës, dhe qe ndër më të 

rinjtë nga mosha. Si ipeshkëv ndërtoi shumë 

struktura kishtare si dhe krijoi e ndërtoi shkolla 

ku punoi për lulëzimin e fesë e të kulturës në atë 

krahinë. 

Seminari është një bashkësi e cila është e 

përbërë nga djem të rinj të cilët në brendësinë e 

tyre e ndjejnë zërin e Zotit, zë ky, i cili i thërret 

që një ditë ti shërbejnë vëllait njeri e nëpërmjet 

vëllait njeri ti shërbejnë edhe Zotit. 

Ekzistojnë dy lloje të seminarit: Seminari i ulët 

dhe Seminari i lartë. Seminarin e ulët e 

përbëjnë ata djem të rinj të cilët e kanë 

mbaruar shkollën fillore dhe i vijojnë mësimet 

në gjimnaz, ku përgatiten për studimet e 

mëtutjeshme në seminarin e lartë. Pra, 

Seminarin e lartë e përbëjnë ata djem të cilët 

janë më të mëdhenj si për nga ana intelektuale 

ashtu edhe për nga mosha. 

A duhet që secili që hyn në Seminar të bëhet 

meshtar? Kjo ndoshta është arsyeja kryesore 

pse shumë të rinj kanë frikë të fillojnë jetën në 

Seminar. Jo, nuk është e vërtet se secili që hyn 

në seminar patjetër duhet të bëhet meshtar. 

Seminari është një vend ku të rinjve u jepet 

mundësia që ta zbulojnë dhe ta kuptojnë më 

mirë, thirrjen e tyre. 

Rëndësi të veçantë në jetën e Seminarit ka edhe 

lutja, sepse pikërisht në lutje mundohemi ta 

takojmë Jezu Krishtin. Nuk ka ditë e cila fillon 

apo mbaron pa u takuar së bashku në Kapelën e 

Seminarit për tu lutur, falënderuar dhe kërkuar 

Zotit që të na ruaj dhe të na forcoj në thirrje. 

Për formimin tonë shpirtëror, arsimor si dhe 

kulturorë, në mënyrë të veçantë, kujdesen 

eprorët tanë. Në çdo bashkësi të seminarit 

mund të takosh 2 apo 3 meshtar të cilët janë 

krejtësisht në shërbim të seminaristëve. Edhe 

Seminari ynë i ka eprorët e tij të cilët kujdesen 

për ne, gjatë gjithë kohës. Është Rektori ynë 

Don Marjan Ukaj, i cili është eprori apo 

përgjegjësi kryesor i Seminarit, ku detyra e tij 

kryesore është, të tako,j të njoh dhe të 

ballafaqohet në mënyrën më miqësore me 

secilin seminarist, që ta shohë ecjen e tij në 

thirrje, që ta ndihmoj në vështirësi dhe që të 

marr vendime kur paraqitet nevoja! Ne 

gjithashtu e kemi edhe Atin Shpirtëror- Don 

Marjan Demaj i cili e ka përgjegjësinë e 

shpirtërorit në Seminar e në mënyrë krejt të 

veçantë kujdeset për formimin shpirtëror të 

seminaristëve. 

Shumëkush mendon se, në Seminar vetëm 

lutet dhe mësohet, por kjo nuk është aspak e 

vërtet sepse në Seminar ka një rëndësi të 

madhe edhe argëtimi, lojërat e ndryshme, 

shikimi i ndonjë filmi apo programeve tjera 

televizive, shëtitjet si dhe pushimet. Edhe 

momentet e ushqimit janë tepër të bukura për 

tu relaksuar dhe për të bashkëndar gëzimin me 

të tjerët. Ne, një herë në muaj i vizitojmë 

familjarët tanë si dhe pushimet dimërore dhe 

ato verore i kalojmë nëpër shtëpitë tona. 

Në Seminarin tonë të ulët jemi 6 seminaristë

prej famullive të ndryshme të Kosovës. Ndërsa 

në seminarin e lartë janë 13 seminaristë, pra 

gjithsej 19 seminaristë nga Dioqeza jonë. 

Seminaristët tanë janë: Mikel Përgega nga 

famullia e Doblibares- viti I tretë në Seminar, 

Driton Simoni nga famullia e Binçës- viti I tretë 

në Seminar, Samuell Ramaj nga famullia e 

Stubllës- viti I tretë në Seminar, Nikollë Ferizi 

nga famullia e Binçës- viti I tretë në Seminar, 

Engjëll Azizi nga famullia e Binçës –viti I tretë në 


Seminar, Dionis Azizi nga famullia e Binçës- vitit 

I dytë në Seminar. Kjo ishte pak a shumë e tëra 

rreth Seminarit tonë në Prizren. Duke ju 

dëshiruar hiret dhe bekimet e Zotit ju 

falënderojmë dhe ju dëshirojmë punë të mbar 

dhe suksese në revistën tuaj të famullisë. Dhe 

për fund kërkojmë nga ju që të na kujtoni 

përherë në lutjet tuaja, gjë për të cilën kemi më 

së shumti nevojë. 

NGJARJET KRYESORE QË SHËNUAN VITIN 2011 

Engjëll Azizi 

Më 10.02.2011, Koalicioni PDK-AKR, pas bisedimeve të gjata rreth koalicionit në mes të partive 

kosovare në fund erdhi edhe marrëveshja në mes të partisë PDK dhe AKR, që të formohet qeveria 

me kryeministër Hashim Thaçin dhe President Behgjet Pacollin, mirëpo pas 35 ditëve erdhi edhe 

shkarkimi i presidentit, si rezultat i shkeljes së Kushtetutës gjatë votimit për presidentin. 

Më 17.02.2011, ishte përvjetori i tretë i Pavarësisë se Kosovës. Ky përvjetorë i pavarësisë, erdhi 

me disa njohje më shumë, kur deri në këtë datë ishin 76 vende që kishin njohur pavarësinë e 

Kosovës. 

Më 08.03.2011, filluan bisedimet Kosovë – Serbi. Kosova është përfaqësuar nga 

kryenegociatorja Edita Tahiri kurse Serbia është përfaqësuar nga kryenegociatori Borisllav 

Stefanovic. Gjatë bisedimeve u benë marrëveshje të ndryshëm ne mes të Kosovës dhe Serbisë. 

Më 07.04.2011, Parlamenti i Kosovës zgjodhi Atifete Jahjagën në postin e presidentes së 

vendit, duke e bërë kështu presidenten e parë të një vendi Ballkanik. 

Më 02.05.2011, ndodhi vrasja e trurit të terrorizmit dhe liderit të Al Kaidës, Osama bin Laden, 

në një operacion të suksesshëm të forcave amerikane. Qe nga 11 shatori i 2001 ishte në kërkim nga 

forcat amerikane. 

Më 28.05.2011, Barcelona shpallet kampion në Ligën e Kampionëve në futboll, me fitore 3 me 

1 ndaj Manchester United. 

Në vitin 2011 filloi Pranvera Arabe. Pas një qëndrimi te gjatë në pushtet të diktatorëve si Hosni 

Mubark, Muammar Gadaf, e të tjerë, dhe pas protestave të mëdha në Egjipt, Libi dhe gati në tërë 

shtetet Arabe, diktatorëve famëkeq u erdhi fundi. Ky fund shënoi edhe fillimin e një historie të re 

për këto shtete, atë të demokracisë dhe lirisë. 

Më 05.10.2011, vdiq Steven Paul "Steve" Jobs, ky ishte një ndërmarrës dhe shpikës amerikan. 

Ai ishte bashkë-themelues, kryetar i bordit, dhe ish shef ekzekutiv i Apple. Jobs e nisi punë e tij tek 

Apple në vitin 1970 dhe kompjuteri i tij Macintosh u bë shumë popullor në vitet 1980-të. Në vitin 

1985 u përjashtua nga kompania për t'u rikthyer në vitin 1997 dhe prej atëherë nisi të 

transformojë kompaninë duke e nxjerr atë nga kolapsi. Vdiq në moshën 56-vjeçare në Kaliforni pas 

një beteje të gjatë me kancerin e pankreasit. U cilësua si gjeniu i kohës, dhe u krahasua me Moxart, 

Da Vinçi, e të tjerë. 

Përgatiti: Visar MARKU . 

21


31.07.2011- E diele 

Takimi trad. ''DITA E MËRGIMTARËVE''. 

Si edhe çdo herë tjetër oborri i Kishës në 

Binçë ishte përplot besimtarë. Festa filloi me 

programin e udhëhequr nga Emanuel Syla 

dhe Marieta Dodaj, që ishte i pasuruar me 

këngë, valle e dramë të përgatitur shumë 

mirë nga m. Monika me të rinjtë e famullisë. 

Atmosfera ishte e mirë dhe festa dukej edhe 

më e hareshme nga fytyrat e gëzuara të 

besimtarëve që përshëndeteshin me njëritjetrin 

dhe çmalleshin sa do pak. E veçanta e 

kësaj ishte se tashmë ishte bërë ndërrimi i 

famullitarit, dhe kështu shfrytëzuam rastin t'i 

urojmë famullitarit të ri Don Aleksander Kola: 

Mirë se ardhjen, shëndet e punë të mbarë, 

ndërsa gyrbetqarin më të ri dhe tanimë ish 

famullitarin tonë Don Albertin ta 

falënderojmë për gjithçka bëri për ne, për 

famullinë tonë. Si shenjë falënderimi i 

dhuruam një pikturë me tri Kishat e famullisë 

të pikturuar nga Marigona Toma. Çdo gjë 

shkoi mirë e për këtë i falënderojmë të gjithë 

ata që kontribuan, e sidomos sponsorin tonë 

të rregullt 'Mediteran Shoping Center'. 

22 

AKTIVITETET NË FAMULLINE TONË 

10.09.2011- E shtune: 

Në Binçë, u përkujtua 50 vjetori i ardhjes së 

motrave të: Bijat e Dashurisë Hyjnore në 

Binçë. 

Motrat e para ishin m.Otilia, e cila kaloi në 

amshim gjatë luftës së fundit dhe pushon në 

varrezat e Binçës, dhe m. Asumpta e cila nga 

Shkodra erdhi për këtë Jubile. Në ora 9:30 

filloi akademia me përshëndetjen e 

famullitarit tonë Don Aleksander Kola, pastaj 

motrat e kënduan himnin e kongregatës: 

"Omnia pro Deo..." (Gjithçka për Hyjin...") i 

përcjellur prej vajzave që me gjeste e 

zbukuronin fillimin e akademisë. Don Marjan 

Demaj tash famullitar në Bishtazhin, ligjeroi 

mbi historinë dhe qëllimin e ardhjes së 

motrave në Kosovë-pikërisht në Binçë, dhe 

dr.Don Lush Gjergji, ligjëroi mbi veprimtarinë 

e motrave në kohen e helmimeve, dhe luftës 

në Kosovë. Në fund m.Elvira Tadiq, prov. e 

motrave BDH iu drejtua pjesëmarrësve me 

disa fjalë. Meshën shenjte në ora 11:00 ne 

bashkemeshim me shumë meshtarë e 

kryesoi Imzot Dodë Gjergji i cili në homilinë e 

vet iu falënderua motrave për veprimtarinë 

50 vjeçare në Kosovë. 

Leximet, paraqitja e dhuratave me lutjen e 

besimtarëve si e meritonte edhe vet 

momenti, iu lanë vetëm motrave. Këtë festë 

e zbukuroi edhe këndimi i bukur i korit të 

famullisë tonë. Jubileun e bëri më 

madhështor ardhja e motrës Gjenerale të 

Bijave të Dashurisë Hyjnore motra Lucyna 

Mroczek, nga Roma, dhe motra Provinciale 

nga Zagrebi motra Elvira Tadic, me 

këshilltaret e veta. Në përfundim të meshës 

motra Gjenerale Lucyna Mroczek mbajti një 

fjalim në gjuhen kroate, ndërsa përkthimin 

në shqip e bëri don Lush Gjergji. Në emër të 

famullisë, motrës Gjenerale dhe motrës Jella 

iu dorëzua nga një dhuratë e punuar në dru.

(nga firma e zdrukthtarisë së Vilson Zef 

Markut:”DEKORIMI”) Pas meshe kokteji i 

përcjellur me një program të përgatitur nga 

fëmijët e të rinjtë e famullisë. Një dramë e 

shkurtër mbi veprimtarinë e motrave, 

këndim dhe vallëzimi i fëmijëve e bëri 

atmosferën vërtet festive. Për të ftuarit 

motrat shtruan drekë ku Ipeshkvi i caktonte 

folësit. Gjatë tërë kohës shiheshin motrat që 

shkoni dhe vinin drejt varrezave, ku luteshin 

tek varrezat e motrës Otilia e motrës Mirjana, 

si edhe të Don Pjetër Berisha i cili pikërisht në 

këtë ditë para 25 viteve kaloi në amshim. 

Motrave ju urojmë jubileun e 50 vjetorit të 

ardhjes në Binçë, dhe lutemi qe me ndihmën 

e Zotit te vazhdojnë punën me përvujtërinë e 

tyre edhe në të ardhmen. 

14.09.2011-E mërkure, në Restaurant 

"Planet" Gjilan, Komitetet lokale për Siguri 

Publike, Organizator: Komuna e Vitis e 

Kllokotit, 

organizuan: Takimin e Komiteteve Lokale për 

Siguri Publike. Aty ishin: Përfaqësuesit e 

OSBE-së, zyrtarë të ambasadave, Ministria e 

Punëve të Brendshme të Kosovës, Drejtoritë 

e ndryshme të Policisë së Kosovës, 

Përfaqësues të disa Komunave të Kosovës, 

kuptohet të nacionalitetit Shqiptar, Serb e 

Rom. Në atë takim ishte i ftuar si 


përfaqësues i Kishës Katolike në Komunën e 

Vitisë edhe famullitari ynë don Aleksandër 

Kola. Pjesëmarrësit u informuan si të 

bashkëpunojnë me Organet policore, për 

p a r a n d a l i m i n e k r i m e v e s i e d h e 

p a ra n d a l i m e v e t ë kë q i j ave t j e ra . 

Pjesëmarrësve të takimit iu dha mundësia të 

prezantojnë aktivitetet dhe projektet të cilat 

janë të lidhura me parandalimin e rreziqeve 

të ndryshme. 

30.10.2011- E diele: 

Pas meshës u mbajt takimi me të rinjtë e 

famullisë siç edhe ishte paralajmëruar. Takimi 

u mbajt në sallën e Famullisë, por numri i 

pjesëmarrësve nuk ishte i kënaqshëm. Por 

dihet, vlen më shumë cilësia se numri... 

Takimin e filloi famullitari ynë don Aleksandri 

me një ligjëratë të shkurtër nga fjalët e Papës 

Gjon Palit II*të drejtuar të rinjve të botës në 

disa takime me ta. 

Pas tij, Kryetari i Shoqatës z.Bekim Bekaj mori 

fjalën dhe na njoftoi mbi të rejat e ardhshme 

(aktivitetet) të përgatitura nga shoqata. Pas 

kësaj, takimi vazhdoi me diskutimin rreth 

kritikave por edhe sugjerimeve që janë bërë 

në portal (web faqe) e poashtu që u benë 

edhe aty për aty... Në emër të shoqatës u 

përgjigj në mënyrë të drejtë dhe shumë të 

qartë Alfred Pjetri ku iu shpjegoi të gjithëve 

punën që kemi bërë (sepse sipas disave nuk 

kemi bërë asgjë). Arsyeja e stagnimit të 

shoqatës kohëve të fundit ishte: kthimi nëpër 

vende të punës, në mësime e studime të të 

rinjve, si edhe ndërrimi i famullitarit) Dihet, 

se ka hapësirë dhe mënyra të ndryshme për 

të gjithë nëse donë të kontribojnë për 

shoqatën. 

U fol edhe për nevojën e ndërrimit të 

kryesisë, por u vendos të bëhet ndërrimi në 

23


janar të vitit të ardhshëm. Po ashtu patëm 

disa ide të reja nga anëtarët tjerë për 

përmirësimin dhe ndryshimin në të mirë të 

shoqatës të cilat do t'i kemi parasysh. Pasi 

ishte edhe takimi i parë me famullitarin e ri, e 

njoftuam edhe atë për rrjedhat dhe punët e 

shoqatës. 

22.11.2011- E marte, Shën Cecilja, pajtore e 

korit. Si edhe është bërë tradita nëpër botë, 

don Aleksandri, m. Luljeta dhe motrat tjera të 

famullisë tonë i ftuan anëtarët e korit të 

famullisë në një darkë si shenje falënderimi 

anëtarëve të korit për angazhimin e tyre të pa 

pritueshëm. Darka ishte caktuar në 

restaurant ''Lindi'' në Viti. Pjesëmarrja e nuk 

ishte e kënaqshme, me siguri pse ishte ditë 

pune, por ata qe ishin, u ndanë shumë të 

kënaqur. Atmosfera ishte shumë familjare, 

menyja e zgjedhur me kujdes, bisedat shumë 

të përzemërta me keqardhje, pra për 

mungesën e të tjerëve. Kjo përvojë do të na 

shërben për bartjen e festës në ndonjë 

vikend të afërt. Të pranishmit iu falënderuan 

famullitarit dhe motrave. 

Tetor 2011 – e diele 

Turniri i futbollit në Ramnishtë. 

Fëmijët e famullisë sonë me gëzim u 

bashkuan në një turnir futbolli në sallën e 

sportit në Ramnishtë, të cilëve iu 

bashkëngjitën edhe fëmijët e famullisë së 

Stubllës. Përkundër frikës, u pa pjekuria e 

fëmijëve, të cilët turnirin e përfunduan në një 

atmosferë vërtet sportive, gjë që do të 

shërben si shembull i sjelljes sportive edhe 

në takimet tjera. 

?. 11.2011-E diele, 

Përvjetori i IV-të i Shoqatës ''Imzot Mark 

Sopi''. Me këtë rast, organizuam një mini 

24 

party për të rinjtë e famullisë. Atmosferën e 

bëri më të mirë këndimi i Emanuellit, i 

përcjellur prej orkestrës, nëse mund ta quaj, 

të përbërë nga Valentin e Marieta Dodaj dhe 

Daniel Dodaj. Salla ishte e mbushur me të 

rinj. Urime Shoqatës: festofshim edhe shumë 

përvjetor të tjerë! 

06.12.2011- E Marte: 

Famullia jonë e kremtoi festën e pajtorit të 

Kishës së Kabashit: Shën Nikollën. Përgatitjet 

për këtë festë filluan qysh të dielën e parë të 

ardhjes, ku filloi nëntë ditëshi në nder e lavd 

te këtij Shenjti. Meshët: Të I dhe të III ditë don 

Gjergj Gjergji, të VIII don Kristë Gjergji ndërsa 

ditëve tjera vet famullitari ynë. Në mesin e 

nëntditëshit kaloi në amshim z. Don Tomë 

Gjugja, por prapë nuk mungoi ndihma e 

meshtarëve te famullive për rreth, të cilët e 

ndihmuan famullitarin dhe besimtarët që të 

përgatitën sa më mirë shpirtërisht me anë të 

sakramentit të rrëfimit. Për besimtarët tanë 

por edhe të famullive për rreth, këto ditë me 

një kohë shumë të bukur, ishin një ripërtrirje 

shpirtërore, sepse ata në përvujtni, lutje e 

pendesë u përgaditën për festë. Nata e festës 

ishte ajo që fëmijët e pritën me padurim, 

sepse Shën N'kolli iu ndau dhurata 25 

fëmijëve. Ditën e festës, mesha e pare ishte 

në ora 9-të ndërsa mesha kryesore ne ora 11të 

të cilën e udhëhoqi famullitari i 

Zllakuqanit, z. don Izak Dodës, në 

bashkëmeshim me don Marjan Marku-n, 

Don Kristë Gjergji-n don Albert Jakaj dhe don 

Gjergj Gjergji-n dhe famullitarin tonë. Kisha 

ishte përplot me besimtarë, Si në çdo rast të 

tillë, edhe në këtë ditë kori këndoi bukur. 

Shën N'kolli - lutu për ne! 

Rubrikën e përgatiti: 

Klodina GASHI

Krishtlindje është çdo herë kur : 

Dy njerëz e falin njëri tjetrin. 

Kur i kuptoni fëmijët tuaj. 

Kur i ndihmoni atij që ka nevojë. 

Kur dikush i bie mohit mëkatit, e fillon të jetoj ndershëm. 

Kur i jep fund urrejtjes, dhe fillon ta duash urryesin. 

Kur vuan për njeriun në vuajtje. 

Kur ti e mbjell paqen, aty ku nuk ka paqe. 

Kur njëri tjetrin e shikojmë me Zemër, e buzëqeshje. 

Kur i gëzohesh të mirës së të afërmit. 

Kur njeriu din të dhuroj dashuri. 

Kur në momentet e vështira ti e dhuron vetveten. 

Kur ti bëhesh gëzim për të afërmin tënd. 

Sepse Krishti thotë: 

Kam lindur i zhveshur , që ti të dish të zhvishesh nga vetvetja. 

Kam lindur i varfër , që ti të mund të më konsiderosh si të vetmen pasuri. 

Kam lindur në një stallë, që ti të dish ta shenjtërosh çdo mjedis. 

Kam lindur i dobët thotë Zoti, që ti të mos kesh kurrë frike nga unë. 

Kam lindur për Dashuri, që ti të mos dyshosh kurrë në dashurinë time. 

Kam lindur natën, që ti të besosh se mundem ta ndriçoj çdo errësirë. 

Kam lindur person thotë Zoti, që ti të mos turpërohesh nga vetvetja. 

Kam lindur si biri i Marisë, që edhe ti ta kesh një nënë. 

Kam lindur si fëmijë i adoptuar i Jozefit, që ti të kuptosh se babai i vërtet është ai që të jep 

dashuri , e mbrojtje. 

Kam lindur nga një nënë, për të treguar se, 

Kam lindur për të ta dhëne jetën thotë Zoti, për ti sjell të gjithë njerëzit në shtëpinë e Atit. 

M Monika Kolëmuqaj 

Boton: Sh.R. “Imzot Mark Sopi” 

Binçë, Viti, Kosovë. 

Tel. 044 211 081; 0280 380 645 

E-mail: shr.imzotmarksopi@hotmail.com 

Ad usum internum 

Vizitoni web faqen e famullisë 


Kur është Krishtlindja e vërtetë .....? 

Përgjegjës: Don Aleksandër Kola, famullitar 

Lektor: Gjon Toma 

Redaksia: Nue Beka, Alfred Pjetri, Vilson 

Marku, Nue Marku, Valentin Dodaj, Klodina 

Gashi. 

www.famulliabinqes.com 

25


26 

Fëmijët e pagëzuar në famullinë e Binçës në vitin 2011 (deri më 10 dhjetor) 

Fëmiu vendi i lindjes data data e pagëzimit Pagëzuesi Nunat 

1) Anila Lulzim e Leonora ZEFI, Kempten 15.06.2010 23.03.2011 don Albert Demaj Gjergj e Maria Marku 

2) Jozef Simon e Elizabeta NUJA, Gjilan, sp. 20.03.2011 20.04.2011 “ Franë e Difë Ramaj 

3) Leon Nikollë e Marie ZEFI Graz 07.09.2010 20.04.2011 “ Sarë e Roza Toma 

4) Suela Augustin e Emanuela GEGA Gjilan, sp. 08.03.2011 25.04.2011 “ Tomë e Katarine Gashi 

5) Nikolin Franklin e Ardita RAMAJ Gjilan, sp. 02.04.2011 27.04.2011 “ Marjan Ramaj 

6) Henri Nitida e Marie Files LARTHROV Texas 24.02.2010 18.05.2011 “ Josip Files 

7) Ferdinand Ilir e Drita ZEFI Gjilan, sp. 16.05.2011 16.06.2011 “ Elbert e Suzana Uka 

8) Laura Viktor e Tadore ZEFI Lecco 13.02.2011 02.07.2011 “ Gjergj e Filloreta Demaj 

9) Gabriel Mihill e Mire KOLA Gjilan, sp. 07.06.2011 09.07.2011 don Aleksander Kola Dodë e Zahide (L:ina) Marku 

10) Ernest Nue e Leonora GJONI Gjilan, sp. 19.12.2010 15.07.2011 “ Gracian e Jozefina Sopi 

11) Robertina Robert e Valentina IDRIZI Gjilan, sp. 10.03.2011 28.07.2011 “ Fatime Shahini 

12) Simon Leonard e Antigona SIMONI St Gallen 20.04.2011 30.07.2011 “ Kristë e Lëndita Toma 

13) Antonio Nikolla e Silvija ZEFIQ Goetebourg 31.05.2010 29.07.2011 don Frok Zefi Marjan e Zhaklina Tomiq 

14) Enriko Oliver e Vjollca KOLA Wil, SG 02.06.2011 31.07.2011 don Aleksander Kola Robert e Prena Llukiqi 

15) Daniella Avgustin e Fatime IDRIZI Graz 30.12.2010 05.08.2011 “ Sarë e Roza Toma 

16) Noel Gabriel e Kristina PALA Wil, SG 13.06.2011 09.08.2011 “ David Stepani 

17) Martina +Nikollëe Valentinë MARKU Lecco 09.04.2010 10.08.2011 “ Nikson e Veronika Bekaj 

18) Aron Laz e Lidija SULA Lecco 14.09.2010 18.08.2011 “ Zef Syla 

19) Nikollë Albert e Suzana FERIZI Bern 19.04.2011 25.09.2011 “ Robert Martini 

20) Erijon Valentin e Luljeta ZEJNULLA Gjilan, sp. 08.08.2011 23.10.2011 don Marjan D. Ukaj Sofija Dodaj 

21) Nuel Albin e Prena ZEJNULLAHU Prishtinë, sp. 12.09.2011 23.10.2011 “ Sofija Dodaj 

22)Gloria Sina Robert e Bernardeta PERIQBraunschweig 18.07.2011 30.10.2011 don Aleksander Kola Gracian e Jozefina Sopi 

Të gjithë këtyre fëmijëve, si edhe prindërve të tyre URIME PAGËZIMI dhe rritje e mirë me prindërit e tyre!

Të Kurorëzuarit në famullinë e Binçës në vitin 2011 (deri më 10 dhjetor) 

Qifti kurorëzimi kurorëzuesi dëshmitarët 

1) Viktor Sarë e Lurde LLUKIQI me Ermenita Gjon e Nushe RAMAJ 07.01.2011 Don Albert Demaj Nikollë e Suzana Demaj 

2) Leonard Prenke Marie GASHI me Majlinda Zef e Drane BOBAJ 28.04.2011 Don Huan Garzia Gjon e Veronika Gashi 

3) Nikollë Albert e Prena MALIQI me Lizabeta Pjetër e Jacinta RAMAJ 28.04.2011 Don Shan Zefi Kolë e Palina Ramaj 

4) Viktor Gjon e Dile ZEFI me Tadore Qeshk e Monika MUNISHI 02.07.2011 don Albert Demaj Gjergj e Filloreta Demaj 

5) Blerim Jonuz e Dile SINANI me Florina Gjergj e Marte DEMAJ 27.07.2011 don Aleksander Kola Franklin e Fatime Llukes 

6) Florian Franja e Florija DODIQ me Valentina Zef e Sofije TOMA 28.07.2011 don Frok Zefi Leonard e Teuta Dodiq 

7) Rafel Ndue e Dile KRISTIQ me Marijeta Anton e Olga VESELI 03.08.2011 don Albert Krista Nikollë e Zefe Tomaj 

8) Nue Isak e Nina ZEFI me Jozefina Simon e Jana NIKOLLBIBAJ 04.08.2011 don Izidor Llukiq Robert e Frederika Gjergji 

9) Marjan Simon e Gjyle MARKU me Lindita Qeshk e Prena GASHI 04.08.2011 don Aleksander Kola Luz e Lize Gashi 

10) Jozë Ali e Jana SIMONI me Violeta Duf e Tereze KOCA 06.08.2011 don Aleksander Kola Josip e Merita Andreiq 

11) Nikollë Anton e Olga GASHI me Kristina Laz e Lina TOMA 08.08.2011 Imz. Zef Gashi, arq. Tiv. Joakim e Marija Llukiqi 

Familjeve të reja, ju dëshirojmë bekimin e Zotit e qëndrueshmëri në jetën bashkëshortore! 

Të vdekurit në famullinë e Binçës në vitin 2011 (deri më 10 dhjetor) 


Personi data e lindjes dita e vdekjes 

1) Robert Nue e Nina LLUKIQ 29.09.1975 27.01.2011 

2) Palina Noc e Mara Tuniq, NUJA 22.02.1951 27.02.2011 

3) Kolë (Nikollë) Zef e Drane MARKU 27.10.1974 18.03.2011 

4) Sofije Gjergj e Dilla Gjergji, ZEJNULLAHU 21.02.1952 28.04.2011 

5) Afërdita Isak e Tadore Ukaj, AZIZI 17.11.1979 01.06.2011 

6) Tereze Rasim e Drane KAMBERI 17.01.1968 13.06.2011 

7) Marie Mikë e Gjyska Kola. DODIQI 13.05.1923 17.06.2011 

8) Marie Nun e Fata Pjetri, GEGA 16.01.1932 22.06.2011 

9) Frane Prenk e Viktorija GASHI 24.02.1933 05.07.2011 

10) Drane Tomë e Lena Zefi, KAMBERI 04.03.1928 10.07.2011 

11) Dile Tunë e Marie Ferizi, BERISHA 23.03.1950 11.07.2011 

12) Xhela Gegë e Marte Pjetri, IDRIZI 27.07.1922 12.07.2011 

13) Drane Sylë e Marije Ahmeti, TOMA 15.03.1932 21.09.2011 

14) David Hasim e Mane GJONI 17.03.1953 01.12.2011 

15) Palina Fil e Dile Dokiq, SIMONI 07.07.1930 23.11.2011 

Epju, o Zot, Pushimin e pa sosur, e i ndritët Drita e pa mbaruar; Pushofshin në Paqe, Amen! 

27

Festa e Shën Nikollës, Nëntor 2011 

Festa e gurbetçarëve, Korrik 2011 

Anëtarët e Shoqatës rinore Imzot Mark Sopi dhe kori i Famullisë-Binçë 2010

Numri 11 - PAPA BENEDIKTI XVI NË NJË TAKIMË ME IPESHKVIT ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?