U N I V E R S

PËRMBLEDHJE
u n i v e r s
24
Është ndër të parët hartues dhe organizatorë të botimit të
librave në gjuhën shqipe me përmbajtje fetare. Librat
shkruheshin gegërisht dhe toskërisht dhe shpërndaheshin falas
gjatë veprimtarive që organizonte shpesh H.A.Zëmblaku në veri
ose në jug të vendit. Në librat e tij gjenden lista të gjata e të
hollësishme për dhënësit e ndihmës përkatëse (sponsorizues) për
këto botime nga besimtarë zemërbardhë e dashamirës.
Duke zotëruar disa gjuhë me mundësi të mëdha shprehëse si
arabisht, turqisht, persisht, sllavisht, frëngjisht, etj. ai formoi një
kulturë të plotë jo vetëm fetare por edhe letrare e shkencore.
Bashkëpunoi me revista dhe gazeta të kohës, si me revistat "
Zani i Naltë ", " Kultura Islame ", " Njeriu ", etj., ku botoi shkrime
të ndryshme. Përktheu vepra fetare, filozofike e mistike, disa prej
të cilave mundi t'i shtypte e t’i shpërndante.
Është ndër bejtexhinjtë e fundit, të cilët poeti ynë kombëtar
Naim Frashëri i ka vlerësuar, duke thënë për Hasan Zyko
Kamberin,etj., se është " Mbreti i Vjershëtorëve " ( Revista " Zani i
Naltë ", Nr. 8, viti 1938, f.248 )
Po përse vallë për Sheh Hafiz Abdullah Zëmblakun kanë
heshtur kaq padrejtësisht jo vetëm studiuesit dhe hulumtuesit,
por edhe klerikët dhe drejtuesit e institucioneve fetare dje dhe
sot?!
Mbase kjo ka ndodhur ndoshta nga që Sheh Abdullahu i
përkiste një tarikati të veçantë. Siç thotë për veten në librin "Bilbili
Paq", përmbledhje vjershash më të mira, viti 1940 " Misionar
Islam dhe Mësues i Fesë Islame për shpirt ( shëtitës ), dhe
Halifat i Tarikatit Nakshi dhe Hajati dhe Autor i librave fetare
shqipe, Sheh Hafiz Abdullah Sëmlaku (Fatih), dalë nga medrese e
naltë Darulhilafe dhe nga Shkolla e Naltë Darulfununi Sherijje
( Universitete ) e Stambollit."
Si duket nga këto tarikate sot ka pak ose aspak njohës,
përkrahës e ndjekës ...
Sheh Zëmblaku është ndoshta bejtexhiu i fundit, i cili u
përpoq të kuptonte rrezikun e hyrjes pa doganë të fjalëve turke,
arabe, persiane në gjuhën shqipe, të pakuptimta për popullin e
thjeshtë, masën e gjerë, rrezikun e përzjerjes së gjuhëve deri në
përçudnim. ( Xh. Spahiu, Perla, 2005/1 f.17)