Wyzwania informatyki bankowej 2016

wyzwania_informatyki_bankowej_0 wyzwania_informatyki_bankowej_0

02.01.2017 Views

Europejskie standardy przechowywania depozytów Banku Centralnego Historycznie podstawą wdrożenia modelu zewnętrznego przechowywania depozytów Banku Centralnego był kilka aspektów: • ograniczenie kosztów transportów pomiędzy sortowniami a Bankiem Centralnym, • zmniejszenie emisji banknotów – transporty, jak również czas potrzebny na przeliczenia powoduje konieczność dodatkowych emisji banknotów, • bezpieczeństwo gotówki, • ograniczenie liczby przeliczeń gotówki; każde przekazanie gotówki do innego podmiotu powoduje konieczność jej przeliczenia, liczba przeliczeń ma wpływ na jakość banknotów, a czas przeliczenia gotówki stanowi koszt obrotu gotówki w gospodarce. W Europie generalnie może wyróżnić dwa modele przechowywania depozytów poza skarbcami Banku Centralnego: • model NHTO (Notes Held to Order) – Bank Centralny zezwala na przechowywanie gotówki której jest właścicielem w sejfie niebędącym własnością Banku Centralnego; gotówka ta znajduje się w bilansie Banku Centralnego, • model depozytowy – Bank Centralny płaci odsetki za gotówkę Banku, która jest przechowywana w sejfie banku/CIT poza Bankiem Centralnym; gotówka nie znajduje się w bilansie Banku Centralnego. Model depozytowy stosowany jest w krajach, gdzie Bank Centralny ma niedużą liczbę oddziałów a większość procesów liczenia gotówki została zlecona firmom CIT. Metoda ta jest substytutem oddziałów Banku Centralnego. Model depozytowy funkcjonuje od roku 2004 w Finlandii, gdzie Bank Centralny ze względu na duże odległości, pragnąc ograniczyć koszty transportu, wdrożył ten model. W zależności od lokalnej polityki Banku Centralnego, występują różne warianty wskazanych wyżej modeli. Jednym ze wspólnych czynników jest regulacja zabraniająca zaliczenie banknotów znajdujących się w bankomatach czy oddziałach bankowych do depozytów Banku Centralnego. Również banknoty znajdujące się w transporcie nie mogą być do depozytów zaliczane. Kraje, w których wdrożono jeden z modeli zewnętrznego przechowywania depozytów Banku Centralnego jest przedstawiony na poniższym rysunku. Jak obniżyć koszty obrotu gotówki? 141

Kolejne kraje, gdzie rozważane jest wdrożenie modelu depozytowego to: Polska, Litwa, Włochy i Portugalia. Brak uregulowań w zakresie przechowywania depozytów Narodowego Banku Polskiego w sejfie banku lub w imieniu banku w firmie CIT może mieć wpływ na procesy w sortowniach. Sortownie firm CIT obsługując kilka banków muszą stosować zamiast jednego procesu kilka równoległych. Obecnie gotówka jednego banku fizycznie nie może być mieszana z gotówką drugiego banku. Cały proces liczenia i sortowania gotówki dla każdego z banków realizowany jest oddzielnie. Krótkie czasy przeliczeń, wynoszące niekiedy kilka godzin, wymuszają na firmach CIT duży nakład pracy manualnej. Wolumeny gotówki wpływające do sortowi są podstawą do automatyzacji procesu i wdrożenia dużych szybkich sorterów, tak aby pieniądze liczone były tylko jeden raz. Konieczność separowania gotówki klientów utrudnia a czasami uniemożliwia taki rodzaj pracy. Brak standardu przechowywania depozytów NBP generuje konieczność dodatkowych transportów gotówki. Koszty transportu gotówki pomiędzy sortownią a oddziałem NBP pokrywają banki. Każde przekazanie gotówki do innego podmiotu powoduje konieczność jej ponownego przeliczenia. W sytuacji deponowania gotówki przez Bank w Narodowym Banku Polskim, 142 Andrzej Kawiński, Giesecke & Devrient GmbH

Europejskie standardy przechowywania depozytów Banku Centralnego<br />

Historycznie podstawą wdrożenia modelu zewnętrznego przechowywania<br />

depozytów Banku Centralnego był kilka aspektów:<br />

• ograniczenie kosztów transportów pomiędzy sortowniami a Bankiem<br />

Centralnym,<br />

• zmniejszenie emisji banknotów – transporty, jak również czas potrzebny<br />

na przeliczenia powoduje konieczność dodatkowych emisji banknotów,<br />

• bezpieczeństwo gotówki,<br />

• ograniczenie liczby przeliczeń gotówki; każde przekazanie gotówki do innego<br />

podmiotu powoduje konieczność jej przeliczenia, liczba przeliczeń<br />

ma wpływ na jakość banknotów, a czas przeliczenia gotówki stanowi<br />

koszt obrotu gotówki w gospodarce.<br />

W Europie generalnie może wyróżnić dwa modele przechowywania depozytów<br />

poza skarbcami Banku Centralnego:<br />

• model NHTO (Notes Held to Order) – Bank Centralny zezwala na przechowywanie<br />

gotówki której jest właścicielem w sejfie niebędącym własnością<br />

Banku Centralnego; gotówka ta znajduje się w bilansie Banku Centralnego,<br />

• model depozytowy – Bank Centralny płaci odsetki za gotówkę Banku,<br />

która jest przechowywana w sejfie banku/CIT poza Bankiem Centralnym;<br />

gotówka nie znajduje się w bilansie Banku Centralnego.<br />

Model depozytowy stosowany jest w krajach, gdzie Bank Centralny ma<br />

niedużą liczbę oddziałów a większość procesów liczenia gotówki została zlecona<br />

firmom CIT. Metoda ta jest substytutem oddziałów Banku Centralnego.<br />

Model depozytowy funkcjonuje od roku 2004 w Finlandii, gdzie Bank Centralny<br />

ze względu na duże odległości, pragnąc ograniczyć koszty transportu,<br />

wdrożył ten model.<br />

W zależności od lokalnej polityki Banku Centralnego, występują różne<br />

warianty wskazanych wyżej modeli. Jednym ze wspólnych czynników jest<br />

regulacja zabraniająca zaliczenie banknotów znajdujących się w bankomatach<br />

czy oddziałach bankowych do depozytów Banku Centralnego. Również<br />

banknoty znajdujące się w transporcie nie mogą być do depozytów zaliczane.<br />

Kraje, w których wdrożono jeden z modeli zewnętrznego przechowywania<br />

depozytów Banku Centralnego jest przedstawiony na poniższym rysunku.<br />

Jak obniżyć koszty obrotu gotówki?<br />

141

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!