Cinedergi 98

uma, henüz yolun başında olan, sinema
okullarında eğitim gören kısa filmcilerin perspektifinden
bakmayı tercih ettim. Bunlarla
birlikte eğitim sistemine, ödül motivasyonuyla
film yapan öğrencilere, insanların
takıntılarına ve kısa film dünyasına vs.
eleştiriler var filmde. Bu yanı başımda duran
ve yer yer kendimde de gördüğüm bir problemdi,
değinilmesi gereken bir konu olarak
gördüm. Bir nevi iğneyi kendime batırdım.
Şu zamana kadar yaptığım filmler arasında
prodüksiyon anlamında en ciddi projeydi En
Yeni Gerçekçilik. Çünkü öykü çok kalabalıktı,
ekip kalabalıktı, cast fazlaydı; ama dört
gün gibi bir sürede sorunsuz bir şekilde
çekimleri tamamladık. İlk gösterimimizi
23.Uluslararası Adana Film Festivali’nde
yaptık ve ödülle döndük.Filmin şu
anda festival süreci devam ediyor.
Bu süreç sona erdiğinde filme internet
üzerinden ulaşılabilecek.
Sence hızla gelişen teknolojinin, kısa
filme ne gibi katkıları olabilir? Neler
götürür?
Teknolojiyle bağları en kuvvetli
olan sanat dalı şüphesiz sinema.
Teknoloji sayesinde yapmak isteyip
de yapamadığımız hiçbir şey yok
neredeyse. Oldukça minimal kameralar
ve diğer ekipmanlarla son
derece kaliteli filmler yapabiliyoruz.
Bu anlamda artık filmler daha ucuza
mal edilebiliyor. Bu, kısa filmciler
için büyük bir avantaj sağlıyor. Özellikle
son 10 yıldır yaygınlaşan DSLR
kameralar sadece kısa filmcilerde
değil, oldukça büyük prodüksiyonlarda
ve uzun metraj filmlerde de
kullanılır oldu. Ama gelgelim iş burada
bitmiyor maalesef. Teknolojik
olanaklar sayesinde sinematografik
görüntüler kolayca elde ediliyor;
ama filmlerin dramaturjisi için aynı
şeyleri söylemek çok zor. Özellikle
yeni yetişen kısa filmcilerin görüntü
kalitesini veya güzelliğini, filmin iyi
olduğunu sanmaları gibi bir problem