Cinedergi 98

işi öğrenmek için iki kısa film çektim.
Buarada Avrupa’nın en büyük ve prestijli Çocuk
Filmleri Festivali olan Cinekid’e seçildiniz…
Amsterdam’da bu festivale başvuran 33 proje vardı.
Türkiye’den ise yalnızca bir katıldık. Orada en iyi proje
ödülünü aldık ve Alman ortağımızı bulduk. Onunla bir
takım fonlara başvurduk ve filmi ancak 2015’te çekebildik.
2016 yılında post prodüksiyonu bitti ve dünya
prömiyerimizi Berlin Film Festivali’nde yaptık.
Şu ana kadar kaç festivale katıldınız?
Yaklaşık 20 festival oldu. Rusya’dan İsrail’e;
Colombia’dan Bangladeş’e uzanan coğrafya itibariyle
çok farklı yerlere gitti. Her gittiğimiz ülkede büyük
bir ilgiyle karşılandı. Berlin’de aynı anda 3 salonda
gösterildi. Oraya çocukları da götürmüştük, çıkışta
onlardan imza alabilmek için kuyruklar oldu. Sonuçtan
çok memnunuz. Keşke bizim ülkemizde de Berlin’de
olduğu gibi bir Generation bölümü olsa… Böylelikle
çocukluktan gelen bir festival geleneği yaratabiliriz
diye düşünüyorum.
Çocuk oyuncuyla çalışmak kolay mı sizce?
Çocuklarla çalışmak kolaydır diyen, çocuğun dilinden
anlamıyordur. Tabii çocuğu ailesiyle birlikte
sabah 5’ten akşam 8’e kadar bağırıp çağırarak sette
çalıştırıyorsanız kolaydır. Çocuğu 5 saatten fazla
çalıştırmamak gerekiyor, bizde henüz yasası yok ama
bu etki bir kural. Eğer onları birer birey olarak görüp
fikirlerine değer verirseniz çok güzel sonuçlar çıkıyor.
Siz nasıl bir çalışma yöntemi uyguladınız?
Biz 2012 yılında filmi Akşehir’de çekmeye karar
verdiğimiz andan itibaren tek tek tüm okulları, köyleri
dolaşarak filmin duyurusunu yaptık. 2 yıllık bir eğitim
sözü verdik ve o zaman zarfı boyunca sık sık giderek
hem aileler hem de çocuklarla toplantılar yaptık. Başta
400 çocuk vardı, ön yapımda 100 çocuğa düştü. Bu
çocukların tamamı bir şekilde filmde rol aldı. Bu ciddi
maliyet gerektiren bir şeydi, bize İstanbul’da cast
ajansları var, çocuğu oradan alıp götürün dediler.
Neler yaptınız çocuklarla?
Nursen zaten drama lideri… Bir program hazırladık
ön yapım için. Öncesinde sinemanın temel ilkeleri,
doğaçlama, tiyatro gibi konular hakkında eğitimler
verdik ve inanılmaz sonuçlar aldık. Sonra çocuklara
senaryo vermeden, senaryodan hak, adalet, demokrasi
gibi kavramlar çıkartarak çocuklarla çalıştık. Mesela
filmdeki afişi çocuklar tasardı. Bunun gibi daha birçok
şey var. Kolektif bir çalışma oldu yani. Ayrıca çocuklara
bu çalışmalara katıldıklarına dair bir de sertifika
hazırlığı içerisindeyiz. Belki ileride başka kapıların
açılmasını sağlar, referans olur.
Gelelim Türk Sineması’nda son yıllarda yükselen
“Çocuk Filmleri” furyasına… Meselenin
muhataplarından biri olarak ne düşünüyorsunuz
bu konuda?
Güzel bir konuyu değindiniz, güzel bir cevap vermeye
çalışacağım. (gülüyor) Bizim hedefimiz hiçbir zaman
çocukları kullanarak bir yerlere gelmek değildi.
Zaten yıllardır çocuklarla çalışıyoruz. İlk filmini
çocuklarla yapanların, ikinci, üçüncü filmlerinde yine
çocuklarla çalışmaya devam etmelerini, bunu bir
basamak olarak görmemelerini bekliyorum.
Sizin bundan sonraki projeleriniz hep çocuklar
üzerine mi olacak?
Evet, ikinci projemiz Antalya’da forumdaydı, o da bir
çocuğun hikayesi. Üçüncü projemizi yazıyoruz şu an
da o da bir çocuğun hikayesi… Çocukları kullanmak
başka, çocuklar için üretim yapmak başka bir şey…
5 sene sonra bir araya geldiğimizde bu konuyu
tekrar konuşuruz. (gülerek) Ödül kazanmasak da bu
anlayışla film yapmaya devam edeceğiz.