Cinedergi 98

Çarşıdan ne bulursak alıp onunla klip çekiyorduk.
Baktılar “Benim gibi” dediler. Krizin içinden
fırsat hikayesi doğdu. Aynı şey bu filmlerde de
olursa mutlaka senaryo anlamında da iyi şeyler
yapılacaktır diye düşünüyorum.
Filmle ilgili benim size sormadığım sizin
söylemek istediğiniz bir şey var mı?
Aykut Elmas: Önyargıları bir kenara bırakmak
lazım. Filmi sadece fragmana göre, insanların
yaptığı yorumlara göre değerlendirmek büyük
yanlış. Böyle bir çok film heba olmuştur. Mesela
Fight Club sinemada izlenmeyip sonrasında
internette “Sen nasıl izlemedin Fight Club’ı”
denecek kadar kült olmuş bir filmdir. Ben
sadece bir fırsat verilmesini isterim. Gidersin
beğenmezsin yorumunu yaparsın eyvallah
okurum, dinlerim, dikkate alırım. Ama daha gitmeden
ağır eleştirmek çok doğru gelmiyor.
Bu eleştiri kime? Sinemanın entelektüel
kesimine mi, normal izleyiciye mi, internet
kullanıcılarına mı?
Aykut Elmas:Bunu yapan kimse ona. İster
entelektüel olsun. isterse bakkal Mehmet Amca
farketmez. Direkt onlara.
Sizin söyleyecekleriniz nedir?
Burak Kut: Eli yüzü düzgün bir film. Biz seviyoruz.
Kardeşimle çalışmak çok keyifliydi. Ben hep
yeniliklere açık biriyim. O anlamda, onları tenzih
ederim risk de alırım. Bir Don Kişot tarafım
vardır. Biraz sabır isteyen bir iş. Tek sıkıntı şu;
başarısız olanlara pek tahammül yok toplum
algısında. Özellikle iş dünyasında, başarısız
olmuş, batmış kişileri hadi güle güle der yollarlar.
Özellikle Amerika’daki gibi batırdığın
zaman “Bir dakika batırdın mı bravo o zaman
sen işimize yararsın, başarısız olmuşsun ve
bir tecrübe edinmişsin, senden faydalanabiliriz”
gibi şans verilmesi lazım. O anlamda tekrar
tekrar yapma hevesi kırılıyor. Bu herşeyde
olduğu gibi sektörün de seni daraltması, belli
tekelleşmeler, salonlar, onlarla bağlantılı şeylerle
de ilgili. Bir patlama noktasına kadar Aykut gibi
kardeşlerimin de direnç göstermesi gerekiyor. O
anlamda rahatsız edici olabiliyor öyle yorumlar.