Cinedergi 98

HAYALLERİNİ
SATMAYANLARA
VEDA
bir ağabeydi. Bir efsanenin oğlu olarak
çok ağır mirası hakkıyla taşımak zorunda
olan sanatçıydı. Zeynep’in babasıydı.
Babadan miras sağlık problemleriyle
uğraşırdı, kardeşini benzer bir hastalıktan
kaybetmişti. Bütün bu mücadeleye
rağmen “Ne olmuş yani büyük adam
olamadıysak hayallerimizi de satmadık
ya” diyebilecek kadar gururlu bir
insandı. Zaten herşeyden çok bu benim
canımı acıtıyor. Babası Necdet Tosun
Yeşilçam’ın o babacan, dost karakterlerinin
başında gelir. Türk insanının komik,
candan kısacası “bizden” aşçısı, babası,
otel sahibi, bazı filmlerde ise zengin
kodamanıdır. Hulusi Kentmen, Vahi Öz,
Ali Şen gibi sanatçıların oluşturduğu
sinemamızın “baba”larındandır. 400’e
yakın filmde oynamıştır Necdet Tosun.
Onun başarısının altında çalışkanlığı var
derler eski topraklar. İşte böyle bir meslek
ahlakından gelen bir babanın oğludur
Erdal Tosun. Babasına benzerliği sadece
fiziğiyle değil günümüzde ulaşılması zor
olan 80 sinema ve dizi çekmesinden
de anlaşılmaktadır. Erdal Tosun’u Cem
Yılmaz’ın Gora’sında, Organize İşler’de,
Yılmaz Erdoğan’ın Vizontele’sinde seyrettik.
Rolün büyüğü küçüğü olmazdı onun
için. Atıf Yılmaz ona ilk sinema filmini
önerdiğinde sadece babasına duyduğu
sevgiden değil onun sanatçı kişiliğine
duyduğu inançtan da bu yolu açmıştı.
Babası Necdet Tosun bir lokantada aşçı
iken sinemaya atılmış, çalışkanlığı ile
yerini edinmişken Erdal Tosun mektepliydi,
konservatuarı bitirip hem babasından
kalan mirası omuzladı hem de o mirasın
altında kalmadı. Ve ne yazık ki gitti talihsiz
bir trafik kazasında üstüne düşen
bir arabanın altında kaldı. Bizim de kalan
son naif insanlarla olan bağlantımız
koptu. Kendini şana şöhrete kaptırmayan,
onun deyimiyle ruhunu satmayan bir
koca adamı kaybettik. Tosun ailesi son
selamını çaktı bize. Bir dönem kapandı.