Fachowy Dekarz & Cieśla 1/2016

narzędzia
Elementy złączne
niezbędne do pracy z narzędziami
pneumatycznymi, gazowymi i elektronarzędziami
W poprzednich numerach FD&C wyczerpująco omówiliśmy tematykę narzędzi
pneumatycznych i ręcznych ułatwiających prace dekarsko-ciesielskie. Wspominaliśmy
wówczas o poszczególnych typach elementów łącznych niezbędnych
do pracy z tymi narzędziami, czyli potocznie mówiąc - amunicji. W tym wydaniu
bliżej przyjrzymy się poszczególnym typom łączników.
Zacznijmy od tych najczęściej używanych
– gwoździ. Ze względu na rodzaj, możemy
rozróżnić najbardziej popularne odmiany:
gładkie, pierścieniowe, skrętne. Wykonane
mogą być ze standardowego drutu, mogą
być ocynkowane, lub nierdzewne.
Ze względu na sposób łączenia, istnieją trzy
następujące typy:
gwoździe łączone drutem pod kątem
16°w rolki. Dedykowane do gwoździarek
bębnowych. Ich główną zaletą jest
duża ilość sztuk w pojedynczej szpulce.
Idealnie sprawdzą się tam, gdzie używamy
dużo gwoździ – np. podczas deskowania.
Maksymalna długość gwoździ:
do 130 mm (fot. 1).
gwoździe łączone papierem w pakiety
pod kątem 34°. Dedykowane do gwoździarek
listwowych, w których magazynek
jest mniej pojemny, lecz za to same urządzenia
są bardziej poręczne i umożliwiają
dojście do trudniej dostępnych miejsc,
połączeń kątowych itp. Łeb gwoździa
jest w kształcie litery „D” co pozwala
pomieścić większą ilość sztuk w magazynku
gwoździarki. Maksymalna długość
gwoździ: do 100 mm (fot. 2).
gwoździe łączone plastikiem w pakiety
pod kątem 21°. Dedykowane do gwoździarek
listwowych. Cechy charakterystyczne
podobne jak w gwoździach łączonych
papierem, jednak w przypadku
tych gwoździ mamy szerszy zakres długości
gwoździ, bo aż do 160 mm (fot. 3).
Kolejną grupą są gwoździe papowe, łączone
drutem w rolki (fot. 4). Dedykowane
do gwoździarek bębnowych. Zdecydowanie
większy łeb niż w standardowych gwoździach
pozwala na solidne zamocowanie
papy, gontów, czy mat bitumicznych. Maksymalna
długość do 45 mm.
Inna grupą są gwoździe do łączników ciesielskich.
Producenci łączników ciesielskich
zalecają stosowanie certyfikowanych
gwoździ zgodnie z normą Eurokodu 5
(klasa 2). Gwoździe te charakteryzują się
specjalną budową pierścienia, który jest
tak wyprofilowany, aby łatwo wchodził
przy wbijaniu, lecz zahaczał się o włókna
drewna przy wyrywaniu.
Firma Prebena jako doświadczony producent
łączników oferuje specjalne, certyfikowane
gwoździe ocynkowane typu ANK (anchor)
o średnicy 4 mm i długości od 40 do 60 mm.
Gwoździe są łączone plastikiem w paski,
co ułatwia ich załadunek do magazynka
gwoździarek (fot. 5).
Jeśli łączone elementy nie wymagają tak
mocnego połączenia jak gwoździem, możemy
wykorzystać sztyfty (fot. 6), które jak
najbardziej solidnie złączą elementy, a przy
tym będzie je mniej widać w strukturze drewna.
Te najmniejsze sztyfty np. typu AL (bez
łebka) są praktycznie niezauważalne. Kolejną
zaletą używania sztyftów jest fakt, że narzędzia
do nich są małe i poręczne, co daje duże
możliwości dojścia nawet do miejsc trudno
dostępnych. Szeroki wachlarz średnic oraz
długości pozwala dobrać łącznik idealnie
do potrzeb.
Oprócz gwoździ i sztyftów, niezbędne są także
zszywki. Występuje wiele rodzajów zszywek,
które różnią się zarówno szerokością
grzbietu, długością nóżki, średnicą drutu,
z którego są wykonane, a także jakości drutu
jaki użyto: standardowy, ocynkowany,
nierdzewny. Najbardziej popularne podczas
prac dekarsko-ciesielskich są zszywki typu
4
2
PF (do montażu izolacji, folii, papy - fot. 7),
typu Z lub WS (fot. 8) o szerokim grzbiecie
(do mocowania np. płyty OSB) lub typu WP
(fot. 9 ) o długości do 160 mm (do mocowania
mat oraz płyt izola cyjnych z wełny
mineralnej, celulozy, miękkich włókien itp.)
1
5
3
52