Sangguniang Manwal ng Guro para sa Lumang Tipan

Oseas: Naghari nang siyam na taon (mga 732–722 b.c.). Noong si
Oseas ang hari, ang Israel ay hindi nakaiwas sa pagbihag. Nabihag
ng Asiria ang Samaria noong mga 721 B.C. at ipinatapon ang karamihan
sa mga mamamayan. Pagkatapos ay nangakalat sila at naging
“sampung nawawalang lipi” (tingnan sa II Mga Hari 17:1–34).
Ang Wakas ng Hilagang Kaharian ng Israel
Ang Malaking Dagat
EGIPTO Dagat
na Pula
Samaria
Ang Pagpapatapon sa Asiria
Asiria
Babilonia
Disyerto ng Arabia
Media
“Kaya’t ang Panginoon ay totoong nagalit sa Israel, at inalis
sila sa kaniyang paningin: walang naiwan kundi ang lipi ni
Juda lamang” (II Mga Hari 17:18).
ANG MGA PROPETA
Israel Pareho Juda
Lehi
259
Micah Mikas
Isaias Nahum
Zefanias
Hulda (propetisa)
Ang mga Hari at Propeta ng Israel at Juda
ANG ANG MGA MGA HARI HARI NG NG ISRAEL ISRAEL may karugtong ANG ANG MGA MGA HARI HARI NG NG JUDA JUDA may karugtong
Jeremias
Habacuc
Daniel
Ezechias: Naghari nang dalawampu’t siyam na taon (mga 715–686
b.c.). Si Ezechias, anak ni Achaz, ay kinikilalang isa sa pinakamabubuting
hari ng Juda. Pinatigil niya ang pagsamba sa diyus-diyusan, nilinis
ang templo, at ibinalik ang pagsamba kay Jehova. Dahil sa kanyang
katapatan, pinigil ng Panginoon ang paglusob ng mga taga-Asiria at dinagdagan
din ng labinlimang taon ang buhay ni Ezechias. Sa panahong
iyon isinilang ang kanyang anak na si Manases (tingnan sa
II Mga Hari 18–20; II Mga Cronica 29–32; Isaias 36–39).
Manases: Naghari nang limampu’t limang taon (mga 697–642 B.C.),
namuno nang labing-isang taon kasabay ng kanyang amang si Ezechias.
Sa II Mga Hari 21, inilarawan si Manases na mas masama kaysa
mga Amorrheo na nilipol ng mga Israelita. Lubos niyang binaligtad ang
lahat ng mabuting nagawa ng kanyang ama. Ipinatupad niya ang pagsamba
sa diyus-diyusan at pinatay ang mga propeta ni Jehova. Isinakripisyo
rin niya ang sariling mga anak sa mga diyus-diyusan (tingnan
sa II Mga Hari 21:1–18; II Mga Cronica 33:1–20).
Amon: Naghari nang dalawang taon (mga 642–640 b.c.). Ipinagpatuloy
ni Amon ang kasamaan ng kanyang amang si Manases, at pinatay
siya ng kanyang mga lingkod (tingnan sa II Mga Hari 21:19–26; II Mga
Cronica 33:21–25).
Josias: Naghari nang tatlumpu’t isang taon (mga 640–609 b.c.). Si
Josias, na naluklok sa trono sa gulang na walo, ay kilala sa pagtatatag
ng pinakamalawak na pagbabago sa relihiyon sa kasaysayan ng Juda.
Ang batas ni Moises ay muling natuklasan at itinuro. Sa kasamaangpalad,
napatay si Josias sa pakikibaka sa mga taga-Egipto at hindi
nagtagal ang kanyang mga reporma (tingnan sa II Mga Hari
22:1–23:30; II Mga Cronica 34–35).
Joachaz: Naghari nang tatlong buwan (mga 609 b.c.). Inalis ng Faraon
si Joachaz at iniluklok sa trono ang kapatid nitong si Eliacim (tingnan
sa II Mga Hari 23:31–33; II Mga Cronica 36:1–4).
Joacim, o Eliacim: Naghari nang labing-isang taon (mga 609–598
b.c.). Pinalitan ng Faraon ng Joacim ang pangalan ni Eliacim. Paulit-ulit
na tinanggihan ni Joacim ang payo ng propetang si Jeremias at tinangka
niyang patayin ito. Napatay siya matapos maghimagsik laban sa
Babilonia (tingnan sa II Mga Hari 23:34–24:7; II Mga Cronica 36:5–8).
Joachin: Naghari nang tatlong buwan (mga 598–597 b.c.). Si Joachin
at marami pang iba ay dinalang bihag sa Babilonia (tingnan sa II Mga
Hari 2:8–17; II Mga Cronica 36:9–10).
may karugtong sa pahina 260