Sangguniang Manwal ng Guro para sa Lumang Tipan

Ang Dakilang Plano ng Kaligayahan
Ang ebanghelyo ni Jesucristo ay naglalaan ng paraan para
matubos ang buong sangkatauhan mula sa Pagkahulog at
maibalik sa piling ng Diyos (tingnan sa 2 Nephi 31:10–21;
Mosias 3:19; Alma 7:14–16; 3 Nephi 27:13–22; Mga Saligan ng
Pananampalataya 1:4; tingnan din sa komentaryo para sa
Genesis 4:1 sa Old Testament: Genesis–2 Samuel, mga pahina
51–52). Kung aayawan nating sundin ang plano at hindi tatanggapin
natin ang Pagbabayad-sala ni Jesucristo, hindi tayo
matutubos mula sa ating mga kasalanan at hindi magiging
perpekto (tingnan sa Mosias 2:36–39; 4:1–12; Alma 11:40–41;
D at T 29:43–44).
Sa bawat dispensasyon, nagsugo ng mga propeta para ituro
ang ebanghelyo sa mga anak ng Diyos sa lupa. Ang Simbahan
ni Jesucristo ay itinatag sa mga huling araw na ito upang anyayahan
ang lahat na lumapit kay Cristo sa pamamagitan ng
pangangaral ng ebanghelyo sa mundo, pagperpekto sa mga
Banal, at pagtubos sa mga patay (tingnan sa Amos 3:7; Mga
Taga Efeso 4:11–15; D at T 1:4–23; 138; Mga Saligan ng
Pananampalataya 1:5–6).
Ang Pagbabayad-sala
Dahil sa Pagkahulog ni Adan lahat tayo ay mamamatay (kamatayang
pisikal), lahat tayo ay nawalay sa piling ng Diyos
(kamatayang espirituwal) at hindi makababalik sa kanya sa
sarili nating pagsisikap, at naninirahan tayo sa isang mundo
ng kahirapan, kasalanan, at kalungkutan. Ang Pagbabayadsala
ni Jesucristo ay nagbibigay-daan sa pagkabuhay na maguli
ng buong sangkatauhan, taglay ang mga imortal na katawang
pisikal, sa gayon ay madaraig nila ang kamatayang pisikal.
Sa pamamagitan ng Pagbabayad-sala malilinis din tayo
sa ating mga kasalanan at mababago mula sa ating nahulog
na kalagayan upang maging katulad ng Diyos, na nadaraig
ang kamatayang espirituwal (tingnan sa 2 Nephi 2:5–10;
9:4–14, 19–27; Alma 7:11–13; 12:32–34; 34:8–16; 42:11–28;
D at T 19:16–19; Mga Saligan ng Pananampalataya 1:3; tingnan
din sa “Ang Malaking Kapulungan at ang Digmaan sa
Langit,” p. 14).
Walang sinumang karaniwang tao na makapagsasanhi ng
pagkabuhay na mag-uli at makapagbabayad-sala para sa mga
kasalanan ng buong sangkatauhan. Tanging isang taong may
kapangyarihan laban sa kamatayan at kapangyarihan ng buhay
na walang kasalanan ang makagagawa niyon. Sa madaling
salita, kinailangan nito ang sakripisyo ng isang Diyos
(tingnan sa Juan 10:17–18; Alma 34:9–14; D at T 45:4).
Kabilang-buhay
Ang Daigdig ng mga Espiritu
Ang kamatayang pisikal ay ang paghihiwalay ng katawan at
ng espiritu. Sa oras ng kamatayan ang mga espiritu ng lahat
ng anak ng Ama sa Langit ay napupunta sa daigdig ng mga
espiritu upang hintayin ang pagkabuhay na mag-uli ng mga
patay. Sa daigdig na iyon ng mga espiritu magkahiwalay ang
16
mga taong tumanggap ng ebanghelyo at sumunod sa mga kautusan
at ang mga taong hindi tumanggap nito. Tulad ng ipinaliwanag
ni Pangulong Boyd K. Packer, “Ito ay kaligayahan,
isang paraiso, para sa mabubuti. Ito ay kalungkutan para sa
masasama (tingnan sa 2 Nephi 9:10–16; Alma 40:7–14). Sa
alinmang kalagayan, patuloy tayong matututo at mananagot
sa ating mga kilos o gawa (tingnan sa D at T 138:10–22)” (The
Play and the Plan, 3). Para sa karagdagang impormasyon tungkol
sa daigdig ng mga espiritu, tingnan sa Doktrina at mga
Tipan 138—salaysay ni Pangulong Joseph F. Smith tungkol sa
pambihirang pangitaing ibinigay sa kanya hinggil sa patuloy
na gawain sa daigdig ng mga espiritu.
Paghuhukom
Nang ilahad ng Ama ang kanyang plano at imungkahi ang
paglikha ng isang daigdig, ang hayag na layunin ay “subukin”
ang kanyang mga anak upang makita kung susundin nila ang
kanyang mga kautusan (tingnan sa Abraham 3:25). Inihayag
sa pamamagitan ni Propetang Joseph na tayo ay hahatulan
hindi lamang batay sa ating gawa kundi maging sa hangarin
ng ating puso (tingnan sa Alma 41:3–6; D at T 137:9).
Ang paghuhukom at pagkabuhay na mag-uli ay magkaugnay
at isang bahagi ng ating huling paghuhukom ang magaganap
kapag tayo ay nabuhay na mag-uli. Lahat, maliban sa mga
anak ng kapahamakan, ay magbabangon sa pagkabuhay na
mag-uli taglay ang mga perpektong katawan, ngunit magkakaiba
sila sa kaluwalhatian. Sila ay ibabangon taglay ang katawang
angkop sa kaharian na kanilang mamanahin, maging
iyon ay selestiyal, terestriyal, o telestiyal. Ang mga anak ng
kapahamakan ay mabubuhay na mag-uli ngunit hindi bibigyan
ng anumang antas ng kaluwalhatian; sila ay itatapon sa
malayong kadaliman (tingnan sa I Mga Taga Corinto 15:35,
39–42; D at T 88:28–32).
Sinabi ni Pangulong Boyd K. Packer:
“Matapos hatulan ang lahat nang pantay-pantay, isang paghuhukom
ang ibibigay (tingnan sa Mosias 3:18; tingnan din
sa Teachings, 218–19). Bawat isa ay mabubuhay na mag-uli
ayon sa sarili niyang katayuan (tingnan sa I Mga Taga Corinto
15:21–23). Gayunman, ang kaluwalhatiang matatanggap
ng isang tao ay ibabatay sa pagsunod sa mga batas at ordenansa
ng plano ng ating Ama (tingnan sa I Mga Taga Corinto
15:40–42).
“Ang mga naging dalisay sa pamamagitan ng pagsisisi ay
magtatamo ng buhay na walang hanggan at babalik sa piling
ng Diyos. Sila ay dadakilain bilang ‘mga tagapagmana sa
Dios, at mga kasamang tagapagmana ni Cristo’ (Mga Taga
Roma 8:17; tingnan din sa D at T 76:94–95; 84:35; 132:19–20;
tingnan din sa Teachings, 374).
“May nakalaan sa plano para sa mga nabuhay sa mortalidad
nang walang alam tungkol sa plano: ‘Kung saan walang batas
na ibinigay ay walang kaparusahan; at kung walang kaparusahan
ay walang paghatol … dahil sa pagbabayad-sala; sapagkat
sila ay ililigtas ng kapangyarihan niya’ (2 Nephi 9:25).