Sangguniang Manwal ng Guro para sa Lumang Tipan

Ang Aklat ng Mga Awit
Mga Mungkahi sa Pagtuturo
Mga Awit 23; 42; 51; 73; 137; 145. Ang Mga Awit ay nagpapahayag
ng iba’t ibang damdamin ng tao. (15–20 minuto)
Isiping magpatugtog ng iba’t ibang uri ng musika para inyong
sa mga estudyante (tulad ng malungkot na awitin, masayang
awitin, martsang pang-militar, at sagradong himno). Habang
pinatutugtog ang bawat kanta, itanong sa mga estudyante:
• Sa palagay ninyo anong damdamin ang sinisikap ipahayag
ng musika?
• Ano ang pakiramdam ninyo kapag naririnig ninyo ito?
Ipaliwanag na maaaring pukawin ng musika ang iba’t ibang
damdamin natin. Itanong:
• Paano magiging mahalaga ang impluwensyang ito ng
musika?
• May panganib bang kasama ang kakayahan nitong pumukaw
ng damdamin?
Ipaliwanag sa mga estudyante na ang Mga Awit ay kinakanta
noon. Wala tayong tugtog para sa Mga Awit, ngunit mauunawaan
natin ang damdamin ng mga manunulat sa pagbasa sa
mga salita. Ipabasa sa buong klase o sa mga grupo ng mga estudyante
ang Mga Awit 23; 42; 51; 73; 137; at 145, at ipatalakay
kung ano sa palagay nila ang mga damdaming ipinahahayag
ng mga salita sa mga awit na ito. Magpaisip sa mga estudyante
ng mga panahon na nakadama sila ng pag-asa,
kawalang-pag-asa, pighati, alinlangan, galit, o kagalakan at
pasasalamat. Itanong:
• Ano ang nangyayari sa buhay ninyo nang madama ninyo
iyan?
• Paano kayo matutulungan ng mga mensahe ng mga awit
na ito?
Ipabahagi sa mga estudyante ang kanilang damdamin tungkol
sa isang awit na lubos nilang hinangaan o naging malaking
pagpapala sa buhay nila.
Mga Awit 24:3–4 (Scripture Mastery). Ang Panginoon
ay nagtakda ng mga pamantayan ng pagkamarapat
na susundin natin. Mas mataas ang mga ito kaysa
mga pamantayan ng mundo at naghahatid ng malalaking
pagpapala. Ang mga pamantayang ito ay hindi opsyonal
ni nagbabago. (15–20 minuto)
Basahin sa inyong mga estudyante ang sumusunod na panaginip
na ibinahagi ni Pangulong Joseph F. Smith:
“Napanaginipan ko na naglalakbay ako, at nadama ko
na kailangan kong magmadali—magmadali nang buong
tulin, sa takot na baka mahuli ako. Nagmadali ako
sa daan sa abot ng makakaya ko, at ang alam ko lang
ay may dala akong maliit na balutan, isang panyong
bumabalot sa isang maliit na balutan. Hindi ko alam
talaga kung ano ito, habang humahangos ako nang
184
mabilis; sa wakas ay nakarating ako sa isang napakagandang
mansiyon, kung matatawag nga itong mansiyon.
Tila napakalaki nito, sobrang laki para magawa
ng kamay, ngunit naisip ko na alam kong doon ako patungo.
Habang papunta ako rito, nang napakabilis, nakita
ko ang karatulang, ‘Paliguan.’ Dagli akong tumabi
at pumasok sa paliguan at naligo ako. Binuksan ko ang
maliit na balutang dala ko, at naroon ang isang pares
ng puti at malilinis na garment, na matagal na panahon
ko nang hindi nakita, dahil ang mga taong kasama
ko ay hindi gaanong pinahahalagahan ang paglilinis
na mabuti ng mga bagay-bagay. Ngunit malinis ang
mga garment ko, at isinuot ko ang mga iyon. Pagkatapos
ay humangos ako sa tila malaking pasukan, o pintuan.
Kumatok ako at bumukas ang pintuan, at ang lalaking
nakatayo roon ay si Propetang Joseph Smith. Tiningnan
niya ako na medyo nanunumbat, at ang
unang sinambit niya ay: ‘Joseph, huli ka na.’ Subalit
nilakasan ko ang loob ko at sinabi kong:
“ ‘Opo, pero malinis ako—malinis ako!’
“Hinawakan niya nang mahigpit ang kamay ko at pinapasok
ako, pagkatapos ay isinara ang malaking pintuan.
Nahawakan ko ang kanyang kamay tulad ng paghawak
ko sa kamay ng isang tao. Kilala ko siya, at pagpasok ko
nakita ko ang aking ama, at sina Brigham at Heber, at
Willard, at iba pang mabubuting lalaking nakilala ko, na
nakatayo sa isang hanay. Ang tingin ko ay parang nasa
kabila lang iyon ng lambak na ito, at tila puno ito ng napakaraming
tao, ngunit nasa harapan ang lahat ng taong
kilala ko. Naroon ang aking ina, at nakaupo siya na may
kandong na bata; at marami pa akong mababanggit na
mga taong natatandaan ko ang pangalan, na nakaupo
roon, na tila kasama sa mga hinirang, kasama sa mga dinakila”
(Gospel Doctrine, ika-5 edisyon [1939], 542).
Talakayin ang sumusunod na mga tanong sa inyong mga estudyante:
• Anong klaseng “malinis” sa palagay ninyo ang sinasabi ni
Pangulong Smith?
• Bakit mahalaga ang kalinisan?
Basahin ang Mga Awit 24:1–5 sa inyong mga estudyante at
itanong sa kanila kung ano sa palagay nila ang ibig sabihin
ng “bundok ng Panginoon,” “malinis na mga kamay,” at “dalisay
na puso.” Ibahagi ang sumusunod mula kay Elder
Dallin H. Oaks:
“Kung gagawa tayo ng mabuti at iiwasan nating gumawa
ng masama, malinis ang ating mga kamay.
“Kung kikilos tayo para sa mga tamang layunin at
iiwasan natin ang masasamang hangarin at pag-uugali,
dalisay ang ating puso” (Pure in Heart [1988], 1).