Złota Praga jest zawsze piękna - Powiat Słupski

nikt nawet nie pomyślał o wprowadzeniu w życie programu ratującego polskie rękodziełoFot. J. Maziejukczy istnienie Domu Kultury skutecznie wypełniałopustkę intelektualną, przyczyniałosię do rozwoju intelektualnego, podnosiłoiloraz inteligencji odbiorcy, czy jego likwidacjaspowodowała jakieś spustoszenia wumysłach korzystających dotąd z tego kulturalnegoprzybytku. Wszak kiedyś, nie istniałocoś takiego jak upaństwowiona kultura.Malarstwo, teatr, proza i poezja kwitłyi rozwijały się bez potrzeby zatrudniania instruktorów,kupowania sprzętów i wyposażenia,dbałości o funkcjonowanie obiektu.Wystarczał mecenat prywatny i zaradnośćsamych artystów - nic tak nie szkodzi kulturzejak przymusowy i drogi mecenat państwaoraz spełnianie zachcianek socjalnychradnych i rozmaitych „działaczy społecznych”.Nie miał żadnych wątpliwości, że dziękioszczędnościom w wydatkach na kulturęitp. corocznych rozrywkach, może zwiększaćudział inwestycji w wydatkach budżetowych.Kierował się tym, że publiczne pieniądzenie są pieniędzmi niczyimi, a naszymiwspólnymi i można je wydać tylko naistotne, wspólne cele.Jak wynika z powyższego, nie ma różnicyw opiniach praktykasamorządowego,jak i guru ekonomicznego.W sporzeo pieniądze dla kulturyistotne jest pytanie,pytanie polityczne,czy kultura - siećfilharmonii, teatrów,muzeów, festiwali, galerii,etc. ma być dlapaństwa takim samympriorytetem jak budowadróg, autostrad, innychobiektów i instalacjiinfrastruktury?To pytania dodyskusji o istocie kapitalizmu,póki co retoryczne:czy polega onna tym, że za pomocątechnik marketingowychmanipuluje sięodbiorcami, czy teżważniejsza jest suwerennośćkapitalistycznegokonsumenta i jegodecyzje, w tym najważniejsza: wyjątkowawstrzemięźliwość, by nie dać się ogłupićprzez twórcę reklamy, kim by on nie był:pomysłu i opinii, sprzedawcy i polityka. Ajaki to konsument kapitalistyczny, wystarczyzajrzeć do pierwszego z brzegu lubdrugiego... piątego... marketu.Dla równowagi do teorii i praktyki liberalno-konserwatywnejhołdującej zarządzaniuwedle wszelkich antysocjalistycznychzasad, warto przywołać apele lewicy,na jakie zdarza się ostatnio trafić w prasie.Tej lewicy od „wilczego socjalizmu” wspomnianegow ww. dedykacji. Skoro jesteśmybiedni, to dlaczego mamy jeszcze wydawaći marnować nasze wspólne pieniądzena naprawdę nikomu niepotrzebne cele?Dlaczego nie oszczędzamy i nieroztropniewydajemy publiczne pieniądze? W imięzasady sprawiedliwości społecznej, o którejpewien filozof powiedział kiedyś „...jeślijednostka obrabuje inną jednostkę, to nazywasię to „rabunkiem”. Jeśli czyni to grupa- „sprawiedliwością społeczną”...”....Apelujemy więc do... osób sprawującychwładzę, by przestrzegali prawo, przepisy,nieśli pomoc drugiemu człowiekowi,mądrze gospodarzyli pieniędzmi publicznymi.A kontrowersje wśród obywateli budządoniesienia medialne o nieumiejętnymdysponowaniu pieniędzmi podatników czyto w postaci podwyżek dla urzędników, czywydawaniu dużych sum na własne pomysły,widzimisię. Martwią „specjaliści” od pisaniaprojektów o dotacje unijne, źle przygotowani,niesumiennie wykonujący pracę,niekompetentni. Bez poczucia odpowiedzialnościza dysponowanie pieniędzmipublicznymi przegrywają własne projektyo finansowe wsparcie. Szkodzą urzędowi,kolegom urzędnikom, sprawie, zagubieniw procedurach, ale trwają na stanowisku.A co by tak było, gdyby „...rosnący dług wkasie miasta prujący worek budżetowy...”wymusił konkretne cięcie: zwolnienie 160osób z jednostek samorządowych dla uratowaniaok. 3 mln z 18 mln wydatków bieżących.To wydatki na składki naliczaneod wynagrodzeń i uposażeń. To jakby nieliczyć 18.750 zł na urzędniczą twarz; kupaszmalu.A co by to było, gdyby wolą obywateli,wyborców, wolą polityczną w ordynacjiwyborczej samorządowej wywołać zapis,że oto już radnym nie będą przysługiwaćżądne uposażenia. Kandydaci na radnych- samorządowi hobbyści, prawdziwi społecznicyzajmujący się sprawami obywatelskimiza darmo lub tylko delegacje przejazdowena posiedzenia komisji i sesje. Tak, tofantasmagoria, political fiction, ale globalnie,to byłoby coś, odurzędniczenie urzędnika.Tak, to tylko fantazja.Mimo woli uciekłem od tematu finansowaniakultury w sferę uzasadnioną,polityczną, bo byt kultury zależy od politykipaństwa i sięga głęboko w istotę kapitalizmu,w Polsce XIX-wiecznego. Krótkomówiąc modelem finansowania kultury,zwłaszcza wysokiej, niech martwi się ministerkultury. Dostęp do kultury wysokiejpogorszył się, ale dostęp do rozrywki poprawiłdzięki rozwojowi ofertowej masówkidla tłumów (za jakieś pieniądze) i dziękirozwojowi mediów. Choć te, myślę o publicznych,upodobniając się do komercyjnychserwują głupawe seriale i teleturnieje,tańce na lodzie, śpiewy tych co grają, aledotąd nie śpiewali, choć już tańczyli na parkiecie,humor, kabaret, satyra.A kto i jak ma popierać kulturę przezmałe „k”, w terenie, na prowincji, czasemgłębokiej. To co dzieje się na małym i płyciutkimrynku twórców prowincjonalnychnie obchodzi żadnej polskiej partii, żadnegorządu, żadnego polityka, czy działaczasamorządowego. W realiach rynkowychżadna firemka artysty nie ma racji bytu. Zprasy odczytuję wiele sygnałów, potwierdzająto obserwacje, że nikt nawet nie pomyślało wprowadzeniu w życie programuratującego polskie rękodzieło. Rynkuzakładów rzemieślniczych, pracowni, manufakturi in., które reprezentują unikalneczy zapomniane zawody nikt nie zdiagnozował.Niektóre z nich istniały od dziada -Fot. J. Maziejukw sporze o pieniądze dla kultury istotne jest pytanie polityczne, czy kultura ma być dla państwa takim samym priorytetem jak budowa dróg, autostradPOWIAT SŁUPSKI NR 5-6 (111-112) • MAJ-CZERWIEC 201015