Lzy jeszcze nie wyschly - Powiat Słupski

ców nie stać było, by mnie posłać na studia. Poszedłem dowojska, zostałem oficerem. Studiowałem i w armii i na studiachcywilnych (Uniwersytet Wrocławski), doszedłem dowysokich funkcji i stopnia (pułkownika), ale zawsze pchałomnie do literatury i tęskniłem za życiem na wsi. Literackodebiutowałem w latach siedemdziesiątych jako poeta, publicystawojskowy, lecz prawdziwa przygoda z literaturą rozpoczęłasię dla mnie na początku lat dziewięćdziesiątych, kiedynapisałem pierwsze książki historyczne. Trylogia akowska„Opowiedział mi Maks” dała mi legitymację Związku LiteratówPolskich, a kolejne publikacje historyczne otworzyłydrogę do kolejnych sukcesów. W roku 2007 Instytut PamięciNarodowej opublikował „Wyrok Workuta”, w 2008 pokaźnąpublikacją „Legniczanie znani, sławni, zasłużeni 1945-2007” pozostawiłem trwały ślad w historii tego miasta, wktórym spędziłem ponad dziesięć lat życia. W czerwcu 2009dwudziestolecie wyborów czerwca 1989 roku uczciłem obszernąpublikacją historyczną (z wywiadami m.in. z LechemWałęsą, J.E. ks. Henrykiem kard. Gulbinowiczem, WładysławemFrasyniukiem i innymi działaczami Solidarności DolnegoŚląska). W tym samym roku wyszedł mój piąty z koleitomik poetycki „Ma się na słowo”. Od połowy lat dziewięćdziesiątychuprawiałem także krytykę literacką, prowadziłemwarsztaty literackie we wrocławskiej G. L. DYSONANS, szkoliłemwarsztatowo młodzież, która „nie chciała pisać do szuflady”,redagowałem książki innym autorom, występowałemjako juror, prowadziłem audycje literackie w lokalnym radiu,publikowałem w licznych wydawnictwach i almanachach. Poprzejściu na emeryturę przywędrowałem tu, nad morze i nawieś, gdzie zawsze czułem najbliższy kontakt z naturą i najczulszydotyk muzy. Nie zamierzam wcale emerytury wojskowejłączyć z emeryturą literacką.ANDRZEJ SZCZEPANIK (BYTÓW): - Kontynuując swojądziałalność pisarską przedstawiam czytelnikom już po raztrzeci utwory stanowiące ciąg dalszy twórczości, w której powracamdo lat dzieciństwa, młodości i czasów obecnych. Piszęliryki wyrażając osobiste przeżycia, uczucia i doznania wformie poetyckiej autobiografii. Staram się wykorzystać każdąwolną chwilę, aby uczestniczyć w rozmowach z młodzieżą,z miłośnikami poezji wywodzącymi się ze środowiska, wktórym żyję. Spotykamy się w bibliotekach, szkołach i świetlicach,także wiejskich, dzieląc się spostrzeżeniami i opiniami.355