Lzy jeszcze nie wyschly - Powiat Słupski

nieszczęścia są wpisane w każde istnienie; największą sztukąw życiu (z mojego punktu widzenia) jest umiejętność byciaszczęśliwym z wyboru. Moje wiersze to pamiętnik wędrowca,który pochyla się nad pięknem prawdziwej poezji i ciągle czekacudu, który sprawi, że jego wierszyki nabiorą mocy poezji.Ciągle są niedokończone... To pamiętnik wędrowca, który pochylasię nad pięknem przyrody, zazdrości nieśmiertelnościrzekom i śni o potędze drzew. To miłość do swojego „zadupia”i satyra na polityków. To szacunek do pracy i podziękowanieuczniom, dzięki którym, świat wewnętrzny jest bogatszyi obok tej całej złożoności życia można pielęgnować wsobie dziecięcą radość.WANDA MAJEWICZ-KULON (BYTÓW): - Żartobliwieo sobie mówię, że jestem Kaszubką ze Lwowa. W Bytowie,na Kaszubach mieszkam 65 lat, a urodziłam się na Kresachwschodnich. Jestem niepoprawną marzycielką. Cieszy mniekażda drobnostka i każdy drobny sukces. Pomimo niepowodzeńnowy dzień witam z optymizmem i uśmiechem. Piszęwiersze o różnej tematyce, teksty satyryczne i humorystyczne,a także wiersze dla dzieci. Pisząc dla dzieci przenoszę sięw zaczarowany, cudowny świat mego dzieciństwa. Poezja izolujemnie od prozy życia, przez nią mogę wyrazić siebie i opisaćświat otaczający mnie piękną przyrodą. Moja poezja jestobrazowo przejrzysta - jak sądzę - zrozumiała dla każdegoczytelnika.EMILIA MARAŚKIEWICZ (DARŁOWO): - Zmiany w życiuspołeczeństw są fascynujące. Jednak priorytety humanitarneprzegrywają z ekonomią i polityką. Dlatego centralnąpostacią w moich utworach jest człowiek i jego sprawy. Wartościo wymiarze ponadczasowym należy respektować i wprowadzaćw życie, aby osiągnąć pełnię człowieczeństwa. Jest togwarantem naszej harmonii w życiu społeczeństw. Troską otaczampiękno na Ziemi. Życzeniem moim jest, aby nikt już niecierpiał z powodu głodu miłości i niezrozumienia. Wszak, zewszystkich rzeczy tego świata, pozostaje - poezja i dobro, jaknapisał wielki romantyk Cyprian Kamil Norwid.MAŁGORZATA MASŁYK (BORZĘCINO): - Żyję snem,z którego nigdy nie chcę się obudzić... Minęło już ponad półroku, od kiedy zamieszkałam w ojczyźnie H.Ch. Andersena.Zamglone nizinne pastwiska, krople deszczu odbijające się346