Lzy jeszcze nie wyschly - Powiat Słupski

który posiada potrzebę wglądu w samego siebie, jest stale nadrodze duchowego rozwoju. Jeśli tworzy w jakimś obszarzesztuki, nie pozostanie to bez śladu na jego dzieła. Przeglądamkilka poprzednich antologii i utwierdzam się w tym przekonaniu.Wielu „naszych” autorów może poszczycić się corazbardziej dojrzałą twórczością. Kiedy patrzę pod tym kątem namoje utwory, które wybrałam do tegorocznego wydania, myślę,że są to już zupełnie inne wiersze. Pewien styl pozostajecharakterystyczny, ale odwagi mi chyba przybyło, żeby sięspoza niego wychylić. To już nie są wiersze mieszkanki DomuAkademickiego, ale samodzielnej kobiety, która zdecydowałasię żyć w obcym kraju, walczyć o miłość i swoje miejsce wświecie, bronić swoich poglądów. Czy ten rozwój będzie trwałdalej? Mam nadzieję.JERZY RYSZARD LISSOWSKI (SŁUPSK): - Jak bodajkażdy człowiek pióra nie znoszę pisania o sobie. Przywołamwięc w tym miejscu fragment opublikowanej jesienią 2008 rokuprzez periodyk starostwa Powiat Słupski rozmowy ze znanymliteratem Andrzejem Turczyńskim („Być sobą” - passusksiążki „Żywa legenda regionu nad Słupią”): - „Debiutowałem- pamiętasz - jako siedemnastolatek w Kamenie... Tegosamego roku (1955; dop. red.), ba! miesiąca, w lubelskimSztandarze próbowaliście również sił jako poeci trochę starsi:Ty, Edek Stachura i Romek Karaś. Jedynie Edek pozostałwierny muzom. U Ciebie i Romka górę wzięło dziennikarskiepisarstwo, zaprzańcy! Chociaż... Nie tylko dziennikarzyłeś -gwoli prawdy”...TERESA A. ŁAWECKA (SŁUPSK): - Gdyby ktoś zapytałmnie czym jest literatura, odpowiedziałabym bez wahania, żejest ona podróżą, wycieczką po nieodkrytych jeszcze światach,zwiedzaniem tego, co zawiera w sobie kwintesencję ludzkiegożycia. Gustuję zarówno w poezji, jak i w poetyckiej prozie.Zamieszczam swoje utwory przede wszystkim w „Gazecie Mówionej”.Na co dzień jestem redaktorem naczelnym tego miesięcznika,wydawanego przez Polski Związek Niewidomych.BOŻENA ŁAZORCZYK (KOBYLNICA): - Niektóre mojewiersze mają już czterdzieści lat. Zmieniają się, tak jak ja sięzmieniam, jak dojrzewa we mnie ogląd na świat. Piszę, że życiesamo w sobie jest wielkim powodem do radości, a to czyjesteśmy smutni, czy zadowoleni to jest nasz wybór. Troski i345