Lzy jeszcze nie wyschly - Powiat Słupski

MIROSŁAW KOŚCIEŃSKI (SLUPSK): - Pisanie stanowidla człowieka wrażliwego rodzaj autoanalizy. To nie tylkoswoisty pamiętnik z przeżytych dni o skrajnym zabarwieniu -od rozpaczy po szaleńczą miłość - to dawanie swoistego świadectwasobie i bliźnim. Przy okazji jest to zajęcie momentamibardzo ryzykowne, czasami graniczące z ekshibicjonizmem,mające znamiona ingerencji w życie drugiego człowieka, buntuwobec tego, czym żyje się na co dzień, szarości i miałkościideałów, jakie wyznaje naród i jak działa państwo, już nieśmiech, a płacz, co wyprawiają politycy. A z drugiej strony pozostajepytanie; czy warto; czy nie warto zajmować się tym, odczego puchną gazety i uszy, od czego łzawią nam oczy, oglądającrzeczywistość nas okalającą, chociażby w telewizji. Czypoeta powinien być, czy nie swoistym cenzorem sumień, czypowinien atakować idiotyzmy, złodziejstwo, marnotrawstwo,korupcję, nepotyzm, nieudolność, czy powinien raczej uciekaćw krainę czystej Sztuki, uogólnień - albo w swój prywatnyświat ego? I na te pytania próbuję sobie codziennie odpowiedzieć.JAN KULASZA (STRZELCE KRAJEŃSKIE): - Po co mielibyśmypisać tę naszą poezję, gdyby jej nikt czytać nie chciał?W ubiegłym roku odwiedziłem moje rodzinne strony, nawiązałemkontakt z Biłgorajską Kulturą i tam też wysyłam mojewiersze. W tym roku mam się z nimi tam spotkać, ale to jużode mnie nie zależy, bo jestem w tym wieku, w którym corazczęściej mówi się: „Planuj i rządź Panie Boże, bo Kulasza tegojuż nie może”. Mój kolejny zeszyt z poezją jest u mojej panirecenzent i mam nadzieję w tym roku na kolejny tomik.WANDA KWAPUSZ (SŁUPSK): - Poezja to gonitwa uczući marzeń w utopii. Jednak pisanie i czytanie jej to doskonałybalsam dla duszy, to odskocznia w reżimie codziennych zmagańi walki o przetrwanie. To dzięki poezji czuję się zdrowszai młodsza, a świat i ludzi wiedzę w bardziej optymistycznychbarwach.ILONA LIPSKA (BELFAST): - Po raz kolejny mam okazjęzaprezentować jakiś fragment mojej twórczości. Nasuwami się pewna refleksja. Fakt, iż antologia poezji (nie) profesjonalnejjest wydawana już od kilku lat, daje nam, twórcomwspaniałą możliwość przyjrzenia się, jak ta poezja u poszczególnychautorów ewoluuje (bądź nie ewoluuje). Człowiek,344