Lzy jeszcze nie wyschly - Powiat Słupski

ników. Pisanie to nie nakładanie sobie makijażu, to nie jestporanna kawa i pierwszy papieros danego dnia. To rozładowywaniewagonu z węglem i chociaż pot ma inny smak, toprzynajmniej zmęczenie powinno być podobne. Nie możnawiersza pisać kwadrans. To nie jest wiersz. Musimy „dłubać”w nim tygodniami. Nie chodzi o stworzenie utworu, z któregonic nie można wykreślić, ale o napisanie takiego, do któregojuż nic nie można dodać. Miałem to szczęście, że przybywami czytelników i jak to ktoś dowcipnie kiedyś powiedział,nie musiałem się żenić, by ich ilość wzrosła o sto procent. Atakich „poetów” niestety też mamy.ELŻBIETA GAGJEW (DARŁOWO): - „Bardzo wielu ludzipisze wiersze..., ale słychać rytm swoich czasów, otworzyć sięna ten muzykalny rytm, żyć nim - to jest dostępne tylko poecie”- napisała Ałła Demidowa o Włodzimierzu Wysockim.Pisanie wierszy to dla mnie radość, ale też udręka, ważeniesłów, odpowiedzialność za nie. Czytanie wierszy genialnychpoetów, którzy przecież nie powiedzieli ostatniego słowa, zachwycai uczy pokory. Jest we mnie wiele jeszcze nienapisanychwierszy, chociaż okres radosnej weny i sypania z rękawajuż minął. Patrząc wstecz na swoje wiersze mogłabym pisać jeod nowa. Zmienił się mój sposób widzenia i pisania. Spotykaniesię z poetami i czytelnikami, rozmowy o poezji, zmaganiesię ze słowem, to wszystko jest fascynujące.GENOWEFA GAŃSKA (BYTÓW): - Urodziłam się w SzklanejHucie, małej wsi kaszubskiej w czasie drugiej wojny światowej.Od 1960 roku mieszkam w Bytowie. W latach 1979-1990pracowałam w Gminnym Ośrodku Kultury w Studzienicach.Tam na wieczorze literackim poznałam Pana Jana Piepkę, pisarza,gawędziarza i poetę kaszubskiego, który zaraził mnieswoją pasją twórczą. Wiersze zaczęłam pisać dopiero w dniuJego śmierci (08.03.2001 r.). Od tego dnia piszę i posiadamjuż spory zbiór wierszy o różnej tematyce...RAFAŁ GIDZEWICZ (SŁUPSK): - Poezja była dla mnieodległa, tak jak gdyby galaktyki różnych wydarzeń splatanew jeden kosmos racjonalnie, oddalające się po mirażachwspomnień, swych smugach ułatwiających ich odnalezieniew chaosie niemocy, byleby nie spaść w głąb otchłani naszejwyobraźni, zatrzymać się na ich śladzie lub bezpośrednio naniej. Różnie to widząc - raz blisko, raz dalej taki wszechświat338