Lzy jeszcze nie wyschly - Powiat Słupski

odszedł, chociaż może jeszcze czasem można go ujrzeć napodlaskich smugach.Romualda Mieczkowskiego poznałem, wstyd się przyznać,dziewiętnaście lat temu na plenerze artystycznym wAugustowie. To poeta, który nie tylko odwiedził kilkukrotnieSłupsk, ale zeszłego roku pojawił się także w naszym powiecieprezentując swoje slajdy i wiersze wileńskie. Przeniósł nasząmłodzież w krainę ich dziadków, bo przecież wielu mieszkańcównaszego powiatu jest z Kresów. Mieczkowski to człowiek- instytucja. Kiedyś mówiło się o takich ludziach pięknieCzłowiek Renesansu. To nie tylko redaktor kwartalnika Znad Wilii, ale przede wszystkim organizator wielkiej majowejimprezy w Wilnie, na którą zjeżdżają się polskojęzyczni poeciz całego świata, prezentują swoje wiersze w polskich szkołach,przedszkolach, instytucjach kulturalnych. Romuald jest właścicielemgalerii polskiej w Wilnie i Warszawie. Ma za sobąprzygody dziennikarskie nie tylko prasowe, ale także radiowei telewizyjne. To jednak już było, bo mimo współpracy w UniiEuropejskiej z Litwą, różnie jest w Wilnie z próbami zachowaniapolskości. I jeszcze gdzieś w tym wszystkim mieści sięMieczkowski poeta. To także cudowny gawędziarz, pamiętam,jak swoimi opowieściami o służbie w wojsku radzieckimurzekł moją córkę Martę. Jego wiersze to refleksja filozoficzna,ale przede wszystkim Wilno, w którym się wychował otoczonypolskimi książkami. Fenomenem jest to, że Mieczkowskidopiero w szkole jako kilkuletnie dziecko dowiedział się, żenie mieszka w Polsce, tylko na Litwie. To był dla niego szok,przecież w domu mówił po polsku, na podwórku też. Możewtedy narodził się poeta?Obecnie serce rozdarte między Wilno a Warszawę krwawikolejnymi lirykami. Wsłuchajmy się w głos poety, posłuchajmytego wschodniego zaśpiewu, melodii naszych ojców lubsąsiadów. Możemy w tych wierszach spojrzeć na Ostrą Bramę,na Zaułek Bernardyński. Nasze podróże do Wilna to nie sąwycieczki, to pielgrzymki. I Romuald Mieczkowski nam toumożliwia.Śladami ojca na pewno pójdzie córka Magdalena Mieczkowska.Na razie najważniejsze jest to, że tworzy w językupolskim i że są to wiersze białe, czym wyraźnie młoda poetkastaje w opozycji do starszego pokolenia, które nazwałbymklasycznym. Jednak trzymanie się melodii Mickiewicza czySłowackiego nie zawsze wychodzi na dobre takim poetomz Wilna jak Sokołowski czy Śnieżko. Dlatego drogę obraną11