slika politike - Jovan Despotović

postoje između ove dve političke stranke ekstremne desnice i isto toliko ekstremne levice - koje su une tako davnoj prošlosti međusobno ratovale do istrebljenja, u stvari mnogo manje nego izmeđunjih, takve kakve su po svim ideološkim postavkama i zajedničkog neprijatelja - demokratije.Jednostavni izlivi te ljubavi sa druge strane nikada nisu odbačeni. Naprotiv!Jedan od najnovijih potvrda je i tekst Dragoša Kalajića nedavno objavljen u "Politici", aktuelnomglasilu Jula, pa time, zbog koalicionih razloga, i radikala te njima priključenih nacista. Izmeđuostalog tu piše sledeće:... kako se ta prva i uzorna (francuska - prim. J.D.) posrednička demokratija modernog doba nanašem kontinentu odnosila i odnosi prema prema izdajnicima. Mnogi su bili streljani, pa čak ijedan od najvećih pesnika ... samo zato što je tokom okupacije pisao pronemačke oglede. Još većibroj bio je kažnjen dugogodišnjom zatvorom i gubitkom građanskih prava. Neki su, pak... sami sebipresudili. SAD i Velika Britanija su čak preventivno zatočavali u logore ne samo osumnjičene zapronemačka osećanja već i puke, bezazlene pacifiste.Šta je ovime rečeno? Jedan od mogućih odgovora je da ako su ovdašnji izdajnici, kako u istomčlanku stoji - neustrašivi heroji mondijalizma, sitno potplaćeni ili besplatni potkazivači i klevetnicisvega srpskog, onda, analogno, oni mora da žive u zemlji koja je pod nekakvom okupacijom (što inije netačno s obzirom na ne samo sumnje već i na dokazane izborne krađe, političko iparapolicijsko violentno ugrožavanje autonomije univerziteta, preke sudove za slobodne medije,bezrazložno hapšenje četvoro beogradskih studenata, itd.).Zaprepašćujuća je i lakoća sa kojom se upravo danas prelazi preko još jedne njegove neoprezne alidosledne tvrdnje. Naime, kako očigledno skupa misli koalicija nacionalsocijalista, telažnodemokratske zemlje odnosile su se i odnose prema piscima pronemačkih ogleda ili onima kojusu zahvaćeni pronemačkim osećanjima, kako smo videli, na zaista necivilizovan način. I to bašprema pronemačkim eksponentima koji su, nimalo pardoksalno i u ovoj prilici, zadobili iskrenesimpatije političkih istomišljenika s obzirom na njihova uporna zalaganja da se Srbi okanu te glupezapadnjačke demokratije te da se okrenu jedinoj, kroz celokupnu istoriju počevši od onog epohalnogsusreta Nemanje i Barbarose 1189. godine dokazanoj, njima savezničkoj zemlji - Nemačkoj.(Dragi Nemci i Srbi, naše preduzeće obnove srpsko-nemačkog prijateljstva stupa na magistralni putzajedništva sudbine i misije Evropljana. To je put koji potiče iz velike daljine, iz praistorije - i jošdalje stremi, ka nadistoriji. Srpsko-nemačko prijateljstvo idealno ishodi iz najdrevnijeg zajedništvakoje osvetljavaju katedre savremenih indoevropskih istraživanja, otkrivajući da su panteoni,mitologije i doktrine etike slovenskih i germanskih naroda prvobitno bili toliko podudarni ili slični...Duh istorije nam je nizom znakova predočio plodonosnu nužnost srpsko-nemačkog prijateljstva -istakao je još 1991. godine upravo D. Kalajić, tadašnji koosnivač i član Upravnog odbora Srpskonemačkogdruštva, na osnivačkoj skupštini u SANU).Bliskost, a u nekim pogledima i potpuna saglasnost oko razumevanja savremenog sveta može setumačiti ne samo međusobnim naklonostima, mentalitetima ili ličnim preferencijama onih kojinajodlučnije utiču na formiranje fundamentalnih i strateških linija u tim ekstremnim ideologijamaveć i po opštoj pojavi simulacija u svim oblastima društvenog života treće Jugoslavije: oddržavotvornosti, politike i ideologije, do ekonomije, kulture i umetnosti. Upravo je za sve njihnajkarakterističnije odsustvo ikakvog realnog odnosa prema stvarnosti te im se otuda radi tačneidentifikacije stavlja prefiks lažno i na taj način dobija slika našeg unutrašnjeg civilizacijskog stanja.Stoga je i potpuno prirodno da se aktuelni srpski (pseudo)fašisti (ili za one koji su osetljivi nanijanse - ljotićevci) nađu pod nemogućom zaštitom (pseudo)komunista (kriptoboljševika), pa čak ida se ujedine u aktuelni vladajući nakaradni savez. (Skoro da bi se mogla aktuelizovati jedna staraparola koja u novim uslovima glasi - U borbu protiv fašista i njihovih domaćih pomagačakomunista!). A koliko će zaista trajati ovaj srpski nacizam pod visokim patronatom srpskogboljševizma verovatno je presuđeno sledećim prisećanjem dr. Mire Marković:Ni jedan obrazovan, ozbiljan i pošten čovek među Srbima ne bi mogao da tvrdi da od 1990. do1992. u Srbiji nije bilo nacionalizma. Ne bi smeo da tvrdi da taj nacionalizam nije bio nevin ni kadaje reč o ratu koji su Srbi vodili u Hrvatskoj, niti da je bio nevin kada je reč o ratu koji su Srbi vodilisa Muslimanima i Hrvatima u Bosni.Napisano 9. novembra, na Međunarodni dan borbe protiv fašizma.Republika, br. 202-203, 1-31. decembar 1998.„Zgodno“ za nacionalne štetočine