Nova slika II - Jovan Despotović

slika se ne odnosi isključivo samo na taj poseban umetnički medij – sliku, već ovasintagma označava jedan širi pojam koji obuhvata sve vrste vizuelnih izraza – odklasičnih (slika, skulptura, crtež, grafika...) do novih (intalacija, ambijentalna postavka,video, fotografija, tehno i ekranska umetnost, pa čak i arhitektura i moda, na primer),dakle ona, u suštini, označava novu plastičku predstavu, novu slikovnost i ikoničnost(eng. New Image, ital. Nuova Immagine) koja je očigledno iznenada i neočekivanogrunula kroz sva upotrebljiva materijalna i tehnološka sredstva kreativne ekspresije iimaginacije umetnika. Ta nova predstava (kao širi pojam od nove slike) imao je urazličitim evropskim zemljama i Americi drugačije nazive. Tako je u Italiji ona bilanazivana Transavanguardia i I Nuovi Nuovi (Novi Novi), u anglosanksonskim zemljamaNew Image Painting (Slikarstvo nove predstave), Bad Painting (Loše slikarstvo) iPattern Painting (Slikartsvo šara), u Nemačkoj Heftige Malerei (Žestoko slikarstvo) iNeue Wilde (Novi divlji), u Francuskoj Figuration Libre (Slobodna figuracija) itd, asvuda samo jednom opštom odrednicom - Postmoderna koja se dakako nije odnosilasamo na vizuelne umetnosti već i na sve druge oblasti stvaralaštva, pa i na kulturu unajširem smislu te reči, ali i na samo opšte idejno i filozofsko stanje civilizacije togperida.Naveli smo šta treba podrazumevati pod terminom nova slika. Videli smo da sene podrazumevaju plastičke inovacije koje su nastajale isključivo u tom jednom mediju –slike i slikarstva, već kao opšta promena izgleda, imidža, stanja slike (obraza)umetničkog predmeta tokom osamdesetih godina bez obzira na medij u kome su onenastajale – slika, skulptura (plastičnost), instalacija, ambijentalna postavka i dr., daklesve to zajedno i istovremeno. Internacionalne izložbe koje su već 1980. godine najavileove promene bile su Aperto (Otvaranje), New Image – Nuova Immagine (Nova slika -Nova predstava), potom A New Spirit in Painting (Novi duh u slikarstvu), Baroques(1981), Zeitgeist (Duh vremena), Avanguardia e Transavanguardia (1982) i one suodmah pokazale dubinsko stanje promene koje je zahvatilo opšte polje umetnosti sakrajnje ozbiljnim namerama umetnika da još jednom definišu novi/drugačiji vizuelnistatus umetničkog dela, a kritičara da svom silinom opravdaju potrebu takve promeneposle posnih godina konceptualizma (ako se uzme u obzir broj materijalno i objektnoizvedenih radova). U našem slučaju takođe je moguće slediti isti put, razloge i ciljeverazvoja umetnosti početkom osamdesetih godina. I sami nazivi izložbi na to ukazuju.Počelo je sa programskim nastupima tog novog senzibiliteta u vizuelnim umetnostima naizložbama: New Now, U novom raspoloženju, Studenti FLU – plastičari, Let bez naslova,Mladi ’82 (1982), Prostor: Beograd, Aktuelnosti, Slika – postojanost senzibiliteta isvakako na najvećoj i najuticajnijoj u ovom nizu Umetnost osamdesetih (1983)priređenoj u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu itd. što je odmah nagovestilo dase, uprkos opiranju i negiranju ne samo tradicionalističke i konzervativne kritike, zaistaradilo o jednom posve novom estetičkom fenomenu. Odmah je stavljeno u centarpokrenutih rasprava šta je činilo tu novu pojavu, koje su bile njene bitne karakteristike?Najkraće, tema broj jedan bio je odnos umetnosti osamdesetih i konceptualizma ikao neposredno prethodujućeg perioda ali i kao one estetike, ili bolje reći ideologije, kojaje stajala nasuprot bilo kakvom povratku: na slikarstvo, na novu predmetnost umetničkograda, na kritički vokabular koji je upotrebljavao tradicionalne termine poput: slikarskamaterija, boja, ekspresija, prizornos, ikoničnost i sl. No, ovaj aktuelni slikarski obratupravo je imao punu svest o novoj umetničkoj praksi sedamdesetih, ili, o završnoj fazidruge linije. Najmanje iz dva razloga: prvi, upravo su najznačajniji protagonisti6