Nova slika II - Jovan Despotović

275Nikola Šuica ide istim tragom a to se ponajbolje može čitati u njegovom tekstuHtonski rasporedi (Moment br. 19, 1990) povodom izložbe @ eljka Kipkea - svakakoumetnika među najsenbiliziranijima i prema problemima nove plastičke forme i prema vrstiintegrisanog kontekstualnog sadržaja koji je iz tih formi može uočiti.Osnovni pojam raščlanjenja i interpretacije, u slučaju Kipkeove logike i struktureslika, iziskuje praćenje metode slikovne organizovanosti. Za 'Ložu crne optike' (ciklus novihKipkeovih slika - J.D.) ona počiva na psihološki jednako duhovitom i turobnom (ako se imau vidu raspadanje i uništenje iskustvu podloge i vizure.U radovima nekih umetnika ovaj problem socijalne i kolektivne ankcioznostidoveden je u prvi sadržinski slikovni plan - potpuno na prozirni način ekpliciran je jedanlokalni dramatični politički proces koji je, a to je vreme potvrdilo, bio postavljen u samomtemelju destrukcije jugoslovenske države. Ponajbolje su taj trend osetili umetnici koji sutada živeli i radili u epicentru razornih političkih zbivanja - na Kosmetu. U slikarstvu PetraĐuze i Zorana Furunovića ovi damari vremena veoma jasno se vide što je kritika odmahzapazila i navela kao deo sve prisutnije estetike tog vremena. A da se krupna promenaosećala u vazduhu svedoči i izložba Umjetnost za i protiv održana u Banja Luci 1989.godine kojim je povodom upriličen i okrugli sto za kome se osvetlila sve aktuelnija tema:Umetnost-politika-ideologija. (Neka tada podneta saopštenja objavljena su u Momentu, 18,1990.)Završna napomenaI najzad, u devedesetim kao nova, druga umetnost javiće se u glavnom toku niz poetikakoje grade jednu novu paletu čiji je sadržaj: specifična koloristička figuracija kao novapojava u našem slikarstvu (Jasmina Kalić, Daniel Glid, Uroš Đurić, Stevan Markuš) ivajarstvu (Dragana Ilić) koju će slediti kritika opet promenjenog jezika jedne sasvimnove generacije istoričara umetnosti - Zoran Erić, Jasmina Čubrilo, Jadranka Tolić,Stevan Vuković, Gordana Stanišić itd, a uz grupu neomondrijanista (Zoran Naskovski,Aleksandar Dimitrijević, Nikola Pilipović) i neoenformelista (Zoran Dimovski, BrankoRaković) to će biti izraz potrebe za pretragama po unutrašnjosti skrivanih privatnostiumetnika ili pak šifrirane znakovnosti samih umetničkih dela (Dragan Kičović, MilanKralj, Dragan Stanković, Mirjana Petrović) i kao medija i kao mesta formulacije