Nova slika II - Jovan Despotović

202Posle uvodnog dela u kome je dat prikaz početnih zbivanja u "umetnosti novepredstave", sa detaljnim uputima na izložbe, umetničke i kritičarske stavove, slede dvapoglavlja koja otkrivaju u ovom jedinstvenom toku umetnosti dva razdoblja i dvakreativna načela: "Vidovi ekspresije u prvoj polovini decenije" i "Neekspresionizamdruge polovine decenije". Dakle, kao osnovni poetski koncept umetnosti osamdesetih uovoj sredini identifikovan je stilski legat ekspresionizma u njegove dve, budući da jeprenet kao plastički jezik u jedno novo i drugačije vrme, "neo" faze.U prvom razdoblju, tzv. "novom talasu" zapažen je fenomen generacijskog ulaska usveobuhvatni obnove, koji se istovremeno odigravao u muzici, dizajnu, književnosti,pozorištu, stripu, modi itd. Analizirajući ovaj početni stadijum umetnosti "nove slike" L.Merenik je ostala dosledna vlastitim stavovima iz tog vremena, kada je u tumačenjuiznosila argumente protiv svrstavanja ove obnove umetnosti kod nas unutar glavnog tokatransavangarde. Zapravo se na otvorenim pitanjima postmodernističke paradigme lakoprati razvoj kritičke svesti, od neuspelih tumačenja u stilu antimodernizma do njegovedoslovne apologetike koja je bila karakterističnija za zapadna kulturna područja tadašnjeJugoslavije. Uz pojavu jakih, individualnih ličnosti popu De Stil Markovića, VlasteMikića, grupe Alter imago, i niza autora koji su na mirniji način ulazili u problemskisklop ovog stvaralaštva, popu Mrđana Bajića ili Darije Kačić, navedeno je i delovanjemedijskih aktivista okupljenih u časopisu "Izgled" ili rok-grupi "Idoli", što ukupnogledajući, daje veoma plastičnu sliku dešavanja na centralnom kreativnom polju togvremena.Iako se očigledno radilo o svojevrsnom povratku na slikarstvo i skulpturu, o čemuse već tada vodila polemika (na primer, da li je ovo stanje proisteklo iz svesti o idejamakonceptualne umetnosti - dakle umetnosti nematerijalnog stanja, ili iz tradicionalnijihumetničKih pogleda poput beogradske sliakrske škole koja se uglavnom doživljava kaokonzervativna i nezanimljiva za mlade stvaraoce), ovi umetnici su istovremeno bilisvesni i njenih medijskih ograničenja i kao odgovor usledio je niz izložbenih postavkikoje svojim ambijentalnim izgledom ukazuju na jedno stanje između formi slikarstva iskulture. I ta je crta beogradske umetnosti toga vremena bitna za razumevanje i ocenekoje o njoj izvodi L. Merenik. Zabeležene su tada zaista i velike razlike u shvatanjimakoje i čine lice pluralističke scene u umetnosti osamdesetih godina, naravno