Nova slika II - Jovan Despotović

189vizuelnom stvaralaštvu, usmerili su i likovne umetnike da formiraju jednu novusadržinsku predstavu svoje umetnosti, jednu novu likovnost dosad nepoznatihkarakteristika. Njihova ikonografija, tematski okvir, pikturalnost, formalne karakteristike(kompozicija, kadar, koloristička paleta) direktno odražavaju ideju i smisao "ekranske"realnosti koja danas najodlučnije formira našu novu predstavu o spoljašnjoj stvarnosti injenim najvažnijim osobinama. Da li elektronski mediji potvrđuju ili negiraju tu realnost,da li je oni prevode u drugu dimenziju virtuelne stvarnosti, da li se uopšte i bavi ikakvomrealnošću izvan striktnih potreba, misaonog i emocionalnog okvira njihovih produktora,pitanja su koja istovremeno zaokupljuju i glavni teorijski smer nove filozifije, odnosnonjene specijalizovane discipline koja se zove estetika, dakako i danas najosetljivijeumetnike poput Nikole Savića.No, ta se njegova osetljivost ovog puta javlja u jednom novom obliku. Iz njegovepoetike Mileta Prodanović je izvukao princip entropije - ili kako je još napisao upredgovu kataloga, nestajanje predmetnog tkiva u recentnim slikarskim delima ima svojulogiku i plastičko opravdanje koje se vidi kao direktni nastavak jednog specifičnogpikturalnog istraživanja karakterističkog za umetnost visokog modernizma šezdesetihgodina, odnosno njegovog teorijskog okvira koji obuhvata tzv. geštaltizam, psihološkiodređene kognitivne procese i mogućnost stvarne percepcije umetničkog predmeta.Problem se, najjednostavnije govoreći nalazi u tome da se sudbina plastičkeforme u savremenom slikarstvu tumači kao njeno evidentno nestajanje, kao iščeznuće iztradicionalnog vizuelnog iskustva kako stvaralaca tako i senzibiliziranih ljubitelja te vrsteumetnosti. Prodanović je to ovako definisao: "Ceo ciklus - tri slike Nikole Savića suzapravo sažeti izveštaj o pikturalnoj purifikaciji sa jedne i entropiji tela sa druge strane.U kontekstu prethodnih radova i svega što će tek nastati u ateljeu Nikole Savića oviradovi mogu se videti i kao metafora samog stvaranja, procesa koji je zapravo uvek neštošto se, poput alhemijskog Velikog dela, uvek vraća na početak, obogaćeno iskustvomkoje se stiče na putu."Nije se teško složiti sa ovim zaključkom, tim pre što je Savić umetnik koji se isam nalazi na samom stvaralačkom početku, a da je istovremeno i potpuno svestan svogavremena, kraja ovog uzbudljivog veka za sudbinu umetnosti, ali i za individualnaiskustva njenih protagonista koji se upravo sada nalaza na još jednoj od mnogobrojnihprelomnih tačaka koje označavaju nastanak novih puteva, pravaca i estetika koji suovakvim delima tek nagovešteni. Vrlo blisko vreme pokazaće prave i osnovne vrednostitih poetika, a ne treba sumnjati i da će Nikola Savić sasvim izvesno u tim procesimazauzeti vidno mesto.III program Radio-Beograda, Beograd, 6.3.1998.Lana VasiljevićPrva samostalna izložba skulptura Lane Vasiljević u Galeriji Doma omladine pokazala jeda je ionako veoma aktivna beogradska vajarska scena dobila još jednog izuzetnozanimljivog autora. Lana Vasiljević spada u najmlađu generaciju naših umetnika - rođenaje u Beogradu 1973, prošle godine je završila Fakultet likovnih umetnosti i odmah jeupisala specijalku kod istog profesora - Milije Glišića. Dosad je nekoliko puta izlagala na