Nova slika II - Jovan Despotović

180intelektualnim, logističkim i analitičkim aktivnostima, više senzibilnim interferencijama isudelovanjima u njenim privatnim doživljajima punim osećanja i volje za izvornimpepoznavanjem vizuelnih i poetskih svojstaava ovog veka. Ova skulptura se nameće kaovrlo naglašeno nastojanje da se ta linija u aktuelnoj umetnosti osveži i ojača, još jednomistaskne i samim delom dovede do njenih najviših plastičkih vrednosti.Moment 23/24, Beograd, 1991. (objavljen 1995)Mirjana ĐorđevićAtribuirajući centralni plastički problem u radovima Mirjane Đorđević u podužem tekstuo njenom delu Miško Šuvaković je upotrebio terminilošku odrednicu tehnoestetičkestrukture. Svakako imajući u vidu i karakteristike današnje tehno-muzike, pronađen jevrlo dobar termin koji ukazuje na određene pojave u delima najmlađih beogradskihumetnika, a koji pruža dovoljno pojmovnih premisa za tačno razumevanje i tumačenjeove vrste produkcije u recentnoj likovnoj umetnosti.Mirjana Đorđević je rođena u Beogradu 1967. godine, diplomirala je Fakultetulikovnih umetnosti, a sada je postdiplomac na akademiji u Diseldorfu kod profesoraKlausa Rinkea. Polazna tačka, pored beogradske akademije, njene umetnosti vodi i odLikovne radionice Studentskog kulturnog centra, a veoma je dobro primljena izapamćena njena samostalna izložba u Salonu Muzeja savremene umetnosti 1994.godine kada je ona izvela jednu veliku zidnu instalaciju. Ova postavka bez naziva duga20 metara i 23 cm, širine 1,4 metara u pet pravilnih nizova postavljene su 376 čeličnekugle u jednom strogom numeričkom i konceptualnom strukturalnom poretku. Ovaizložba je skrenula pažnju na pojavu jedne ličnosti u našoj umetnosti koja je već tada nasasvim određen način i krajnje promišljeno proširivala polje aktuelnog stvaralaštva.Sadašnja izložba Mirjane Đorđević u Studentskom kulturnom centru podnazivom "Raster" sastoji se od 120 čeličnih ploča širine 20 i visine 50 cm koje su jednado druge instalirane u jednom nizu duž dva zida ove galerije, ukupno čineći dužinu od 24metara. Kako su ploče u smederevskoj čelični SARTID 1913 obrađene vrlo precizno urasteru koje čine naizmenična trakasta udubljenja i ispupčenja, one duž svogacelokupnog toka od početka do krajastvarajući takvu vrstu optičkih senzacija koje gradejedan potpuni estetički fenomen. Pri tome, sve oveploče toliko su izglačane i povrh togajoš i prelakirane da je utisak blještavila izuzetno veliki i on čIni njihovu glavnu umtničkukomponentu. Smisao tehnoestetizma ovime dobija pravu dimenziju.Gledajući na njene ranije radove, kada je jednom prilikom dovodila u neposrednuvezu pionire i najvažnije protagoniste istorijskih i novih avangardi u umetnosti XX vekauporedo sa predstavama njihovih tipičnih plastičkih sadržaja, od Dišana i Maljeviča,preko Mondrijana i Poloka do Vorhola i Bojsa (rad pod nazivom "Indentitet-stanje" iz1990.) navodi nas na zaključak kako je umetnost ovog veka za ovu vrstu stvaralaštvaotvorena knjiga - dakle potpuni slobodni izbor umetničkih uzora jedinstvenog duhovnogbratstva, sa obavezom da se ovoga puta ponavljanje izvede i sa sasvim vidljivim iopravdanim izmenama i promenama unutar ovih poznatih i istorizovanih sadržaja. Dalje,njen rad "Horizontala - vertikala" iz 1992. godine načinjen u formi jedne horizontalnelinije koja se dirktno na susednom zidu preobražava u krst, načinjen od čelika, alunijuma