Nova slika II - Jovan Despotović

130njihove strukture, konvulzivne kompozicije i hroamtskih odnosa čini jedan posebanpretekst za praćenje onih duhovnih i čulnih operacija kod kojih he do paroksizmapotencirano danas. To danas kroz ovo veoma vitalno slikarstvo ističe sopstvene razlogesaglasne vodećim sadržajima epohe u koje pokušavamo da i na taj specifični način daproniknemo.Galerija suvremene umjetnosti, Zagreb, septembar, 1983.Alter Imago, Mladost, Beograd, dodatak br. 1, 7.9.1983.Alter Imago, Axe-sud, Pariz, januars-mars, 1984.2Plastički sistemi i oblikovne formulacije u najnovijoj stilskoj epohi kreću se duž nekolikoparavaca, sve jedno što su im ciljevi zajednički. Dosledno i istovremeno direktnoprogramirana retoričnost novog vizuelnog prizora i u slučaju kada se radi o figurativnojdeskripciji, i u slučaju apstraktne prezentnosti, ili pak u znaku izmešanosti pseudofiguracijeili polu-apstrakcije, dakle njihova konačna destinacija markirana je željom dase stvarno utopi u kreativnom, realizma u imaginativnom. Alter imago, uvažavajućičinjenicu da su podosta izdiferencirane pozicije članova unutar grupnog delovanja - što jejedna od najočiglednijih imperativa vremena kome pripadaju - čine četvoro umetnikazajedničkog programa/poetike: sofistikovane jezičke podloge njihovih pikturalnihsistema treba da osiguraju onu potrebnu količinu artificijelnosti koja o današnjemtrenutku govori kao o temporalnom intermecu, sabiranju i eksplozivnom pražnjenjustvaralačke energije i potencijala izmaštanog u službi privatnog i ličnog iskaza.Individualni introspektivni metodi današnjih umetnika ne mogu biti protumačeni kaodokaz u prilog prisilnog zatvaranja u sopstvene mitologike, niti u bezdane vrtlogezamagljenih predstava, već pre da su to refleksi apokaliptičnog dans macabra još jednogkraja stoleća. Vrsta rada ovih četvoro autora iz grupe Alter imago demantuje podelu podisciplinama, istorijskim pretincima i fah-majstorskim oblastima već kao u igri slagalicadopunjuju opštu sliku promena, ističu misao o univerzalnom proticanju kretanja čija suishodišta istovremeno i izvori. Kolketivno je još jednom, kroz ovaj primer, dovedeno dostanjaa destabilizovane svesti, do neurotičnog, primarnog drhtaja pred neizvesnimepilogom. Opasnost od svedočenja u njihov prilog, ili, ipak njihovo ignorisanje, preti dabude poistovećeno. Artizam je paardoksalni spoj fatalizma sudbine i bivstvujućegpostojanja, kao da je sutrašniza već juče rođena u današnjem.Obalne Galerije (Loža, Koper), Razstavni salon Rotovž, Maribor, 1984.Dragoslav KrnajskiGajNajnoviji radovi Dragoslava Krnajskog, koji su ovom prilikom još uvek ’školski’, budući dasu nastali tokom njegovog postdiplomskog studiranja na Fakultetu likovnih umetnosti uposlednje dve godine, zaokružuju ona njegova početna interesovanja sa kojima je objavio