Listy perskie - Wolne Lektury

Możesz, wedle zachcenia, mnożyć okrucieństwa: serce moje spokojne jest od czasu,jak nie może cię już kochać. Dusza twoja poniża się, stajesz się okrutny; bądź pewien, żenie jesteś szczęśliwy. Żegnaj.Z seraju w Ispahan, 2 dnia księżyca Maharram, 1720.LIST LI. SOLIM DO USBEKA, AYżU.Płaczę nad sobą, dostojny panie, i płaczę nad tobą. Nigdy wierny sługa nie pławił się w takokropnej rozpaczy. Oto twoje i moje nieszczęścia: z drżeniem jedynie zdołam ci je opisać.Przysięgam na wszystkich proroków w niebie, że od czasu jak mi powierzyłeś sweżony, czuwałem nad nimi dniem i nocą; przysięgam, że troska moja nie usnęła ani nachwilę. Zacząłem moje posłannictwo od kar, a jeżeli zaprzestałem ich, nie wyszedłem anina chwilę z mej zwykłej surowości.Ale co mówię? Po co wychwalać wierność, która nie zdała się na nic. Zapomnijwszystkie minione zasługi: sądź mnie jako zdrajcę, skarż mnie za wszystkie zbrodnie,którym nie umiałem przeszkodzić.Roksana, pyszna Roksana… o nieba! komuż wierzyć od tej chwili? Podejrzewałeś Zelis,a byłeś o Roksanę zupełnie spokojny; otóż, jej niezłomna cnota była jedynie zuchwałymszalbierstwem; była to zasłona jej przewrotności. Zdybałem ją w ramionach młodegoczłowieka, który, skoro ujrzał, że go odkryto, rzucił się na mnie i zadał mi dwa pchnięciasztyletem. Eunuchowie, ściągnięci hałasem, otoczyli go: bronił się długo, poranił kilku;chciał nawet wedrzeć się do sypialni, aby umrzeć, jak mówił, w oczach Roksany. Alewreszcie uległ przeważającej liczbie i padł martwy u naszych stóp.Nie wiem, czy będę czekał, wspaniały panie, twych surowych rozkazów. Złożyłeśpomstę w moje ręce; nie powinienem dać się jej ociągać.Z seraju w Ispahan, 2¹³⁴ dnia księżyca Rebiab I, 1720.Kochanek, Śmierćbohaterska, ZdradaLIST L. SOLIM DO USBEKA, AYżU.Powziąłem postanowienie; ślad twego nieszczęścia zniknie z powierzchni ziemi; dopełniękary.Doznaję już jakby dreszczu tajemnej radości: moja i twoja dusza znajdą ukojenie:zbrodnia odpokutuje winy, a niewinność poblednie od grozy.O wy, które zdajecie się stworzone jedynie po to, aby żyć nieświadome swoich zmysłów,oburzone nawet własnymi pragnieniami, wy, wiekuiste ofiary wstydu i sromu, czemużnie mogę wpuścić was tłumnie do tego nieszczęsnego seraju, aby patrzeć, jak stajeciezdumione wszystką krwią, którą w nim rozleję.Z seraju w Ispahan, 8 dnia księżyca Rebiab I, 1720.LIST LI. OKSAA DO USBEKA, AYżU.Tak, oszukałam cię; przekupiłam eunuchów; zadrwiłam sobie z twej zazdrości i umiałamuczynić z twego okropnego seraju miejsce upojeń i rozkoszy.Umrę; trucizna przepoi za chwilę me żyły; i cóż poczęłabym tutaj, skoro jedyny człowiek,który mnie wiązał do życia, przestał istnieć. Umieram, ale mój cień odlatuje dobrzestrzeżony: wydałam przed sobą tych świętokradczych katów, którzy rozlali najszacowniejsząkrew, jaka istniała na świecie.Jak mogłeś uważać mnie za tak głupią, abym uwierzyła, że mam być na świecie jedynienarzędziem twoich zachceń; że, gdy ty sam masz wszystko, miałbyś prawo gnębićwszystkie moje żądze? Nie: mogłam żyć w niewoli; ale zawsze byłam wolna. Odmieniłamtwe prawa wedle praw natury, i duch mój zawsze czuł się niepodległy. Winieneś mijeszcze być wdzięczny za poświęcenia, jakie uczyniłam dla ciebie; za to, że zniżyłam siędo udawania wierności, że tchórzliwie zamknęłam w sercu to, com powinna była objawićcałej ziemi; za to wreszcie, że spotwarzyłam cnotę, cierpiąc, aby nazywano tym mianemmą uległość dla twoich kaprysów. Byłeś zdziwiony, że nie znajdowałeś we mnie uniesieńmiłości; gdybyś mnie znał dobrze, znalazłbyś cały pożar nienawiści.Zdrada, Samobójstwo,Żona¹³⁴ i ksiy ei — w wersji .: 8 dnia.MOTESUIEU Listy perskie 117