Listy perskie - Wolne Lektury

usłyszeć to, czego nie śmiem sobie wyobrazić bez drżenia? Co wreszcie, jeśli będzie trzeba,aby kary, które obwieszczę, stały się wiekuistym znakiem mej hańby i rozpaczy?Zamknę się w murach okropniejszych jeszcze dla mnie niż dla kobiet, których strzegą.Wniosę w nie wszystkie moje podejrzenia. Czułość żon nie zbawi mnie od troski; wewłasnym łożu, w ich ramionach, kosztować będę tylko niepokoju; w chwilach tak małosposobnych do rozważań zazdrość dostarczy mi do nich przedmiotu. Nędzne wyrzutkirodzaju ludzkiego, podli niewolnicy, których serce na zawsze jest zamknięte uczuciommiłości, przestalibyście jęczeć nad swym losem, gdybyście znali niedole mego!Paryż, 4 dnia księżyca Chahban, 1719.LIST LI. OKSAA DO USBEKA, AYżU.Groza, noc i postrach panują w seraju, obległa go straszliwa żałoba: wściekły tygrys srożysię w nim. Wydał na męki dwóch białych eunuchów, którzy w obliczu śmierci jeszczegłosili swą niewinność; sprzedał część niewolnic i zmusił nas, abyśmy pomieniały międzysobą pozostałe. Zachi i Zelis doznały, w komnatach swoich, pod zatoną mroków nocy,niegodnego obejścia; świętokradca nie wahał się podnieść na nie swych podłych rąk.Trzyma nas uwięzione, każdą w jej pokoju; mimo tego odosobnienia, musimy nosić bezprzerwy zasłonę. Nie wolno nam mówić z sobą; zbrodnią byłoby pisywać do siebie; niezostawił żadnej swobody prócz swobody wylewania łez.Zgraja nowych eunuchów wkroczyła do seraju. Oblegają nas noc i dzień: podejrzeniaich, udane lub prawdziwe, mącą bez ustanku nasz sen. Jedno mnie pociesza: to że wszystkonie będzie trwało długo i że te męki skończą się wraz z mym życiem; nie będzie ono długie,okrutny Usbeku; nie zostawię ci czasu na poniechanie prześladowań.Z seraju w Ispahan, 2¹³³ dnia księżyca Maharram, 1720.LIST LII. ZAI DO USBEKA, AYżU.O nieba! barbarzyńca ośmielił się mnie znieważyć! Zelżył mnie samym rodzajem kary, naktórą mnie wydał! Kary, która bardziej niż wszystko inne, obraża wstyd; wtrąca w ostateczneponiżenie i wraca nas niejako dziecięctwu.Dusza moja, zrazu odrętwiała od sromu, odzyskiwała poczucie samej siebie i zaczynaławzbierać gniewem, kiedy krzyki moje wstrząsnęły sklepieniem komnaty. Ha! ja błagałamłaski u najohydniejszej z istot: żebrałam litości potwora, w miarę jak był coraz nieubłagańszy.Od tego czasu, bezczelna i służalcza jego dusza zyskała nade mną przemożną władzę.Obecność jego, spojrzenia, słowa, wszystkie moje męczarnie przygniatają mnie. Kiedyjestem sama, mam bodaj tę pociechę, że mogę wylewać łzy, ale kiedy on nasuwa mi sięna oczy, wściekłość mnie ogarnia; czuję się bezsilna i wpadam w rozpacz.Tygrys śmie twierdzić, że ty jesteś sprawcą tego barbarzyństwa. Chciałby mi wydrzećmą miłość i pokalać me najświętsze uczucia. Kiedy wymawia imię tego, którego kocham,nie umiem już się skarżyć; umiem jedynie umrzeć.Zniosłam twą nieobecność, zostałam ci wierna w najtajniejszych myślach; noce, dnie,każda chwila, wszystko było dla ciebie. Czułam się dumna mą miłością; twoja miłośćnakazywała dla mnie szacunek w seraju. Ale teraz… Nie, nie mogę dłużej znieść upokorzenia,w jakie się stoczyłam. Jeślim niewinna, wracaj, aby mnie kochać; jeślim winna,wracaj, iżbym wyzionęła ducha u twych stóp.Z seraju w Ispahan, 2 dnia księżyca Maharram, 1720.LIST LIII. ZELIS DO USBEKA, AYżU.Z odległości tysiąca mil uznałeś mnie winną! Z oddalenia tysiąca mil karzesz mnie!Jeśli barbarzyński eunuch podnosi na mnie plugawe ręce, działa z twego rozkazu:tyran mnie znieważa, nie ten, który jest narzędziem tyranii.¹³³ i ksiy rr — w wersji .: 4 dnia.MOTESUIEU Listy perskie 116