5Ścieżka przyrodniczo–historyczna „Lubiąż”70otoczony balustradą, na którym stoi figuraNMP otoczona mniejszymi figurami(św. Anny, św. Elżbiety, Mojżeszai Aarona). Kolumna maryjna z 1670 r.jest dziełem Mateusza Knothego, legnickiegorzeźbiarza. Idąc dalej, miniemypo lewej stronie XVIII-wieczny budynekkancelarii klasztornej, na którymzobaczymy zegar słoneczny.Przechodzimy obok Karczmy Cysterskiej,później mijamy dawny szpitalklasztorny i docieramy do bramywjazdowej z 1601 r. Pierwotnie był tobudynek obronny, jego charakter zmieniłaprzebudowa z 1710 r. Dziś możemypodziwiać dekoracje bramy (od stronyzewnętrznej) – m.in. szczyt z pilastramii kartuszem oraz wnękami z figuramiświętych Benedykta i Bernarda(patronów zakonu cystersów).Mijamy bramę i wchodzimy na mostponad XVI-wieczną fosą. Podążamy ulicąWillmanna, zwanego śląskim Rembrandtem,mijając po prawej stroniedwa XIX-wieczne budynki (dom kulturyi kamienica mieszkalna). Tak dojdziemydo ka<strong>pl</strong>iczki św. Jana Nepomucenaw centrum Lubiąża. Pochodziona z XVIII w. i jest zwieńczona kopułąz latarnią. Ka<strong>pl</strong>iczkę ufundował lubiąskiopat – Ludwik Bauch (1696–1729).Dalej wędrujemy ulicą Wojska Polskiego,przy której zwrócimy uwagęna figurę Chrystusa Ecce Homo, wykonanąprawdopodobnie przez wspomnianegojuż Mateusza Knothego.Teraz wchodzimy w ulicę św. Jadwigi– patronki stosunków polsko-niemieckich,pojednania i pokoju między tyminarodami. Przy jej początku zobaczymyzniszczony ceglany budynek przedwojennejremizy strażackiej.Ulica św. Jadwigi doprowadzi nasdo lasku św. Jadwigi (5 ha). Leży onna krawędzi Wysoczyzny Rościsławickiej.Rosną tu olchy, graby, dęby,bzy czarne, porzeczki czerwone i leszczyny.Cieszą oczy chronione bluszcze,kaliny koralowe i zawilce żółte.Można też spotkać dzięcioła zielonegoi grubodzioba. W 1727 r. ufundowanotu Drogę Krzyżową, która składałasię z małych ka<strong>pl</strong>iczek. Do dziś zachowałysię resztki ich fundamentów.Wędrujemy dalej – po opuszczeniulasku koło tablicy informacyjnej kierujemysię na południowy wschód. Pniemysię, mijamy przydrożny krzyż, przecinamyasfaltową drogę przy kolejnymkrzyżu i zaczynamy schodzić w dół. Podążamyulicą Witosa i skręcamy w ulicęDolną (dawniej: Wzgórze Heleny). Tutaj,przy rozlewisku rzeki Młynnej, znajdujesię doskonałe miejsce na biwak.Po odpoczynku przekraczamy MostekGarncarski i okrążamy zalew, podziwiająctutejszą przyrodę. (Przy tablicyinformacyjnej warto zboczyć zeszlaku, by zejść w dół, do starej śluzy– rozciąga się stamtąd wspaniaływidok). Starą brukowaną drogą idziemyw kierunku lubiąskiego klasztoru.Po przecięciu drogi wylotowej w kierunkuLegnicy obchodzimy opactwowzdłuż fosy, w której żyją liczne płazyi gady, a na pobliskich obumarłychdębach zidentyfikowano liczne stanowiskakozioroga dębosza.
5Ścieżka przyrodnicza „Wokół rezerwatu Odrzyska”Przechodzimy przez bramę Rzeźnicząi po chwili – mijając kościółśw. Jakuba – znajdujemy się znów naznajomym <strong>pl</strong>acu Klasztornym.Ścieżka przyrodnicza „Wokółrezerwatu Odrzyska”Temat przewodni 3-kilometrowejścieżki to starorzecze <strong>Odry</strong>. Wytyczonoją w odległości ok. 1 km na północnyzachód od Lubiąża. Ścieżka szczególniepolecana latem, w okresie maksymalnegorozwoju kotewki i salwinii.Ścieżka jest zamkniętą pętlą wokółrezerwatu przyrody „Odrzyska” (zob.s. 12); zaczyna się i kończy przy miejscuparkingowym. Aby dojechać do początkuścieżki, na północnym skraju Lubiąża,z drogi do Glinian należy skręcićw lewo na utwardzaną drogę polną, którazaprowadzi nas do miejsca parkingowegoprzy rezerwacie.Ścieżka wiedzie początkowo wysokąskarpą będącą krawędzią WysoczyznyRościsławickiej. Można stąd oglądaćnastępujące widoki: starorzecze <strong>Odry</strong>,silnie pofałdowane grzbiety wysoczyznyporośnięte kępami zarośli tarni-Wykonanie: A. Styrska na podstawie mapy R. Plezi71
Change language