Szlak Odry - PolskaTurystyczna.pl

3Rowerowy Szlak Odry (wschodni brzeg)Pałac w Przyborowie, rys. M. Rypińskimetrach zjeżdżamy w prawo na Tarchalice.Przejeżdżamy przez Boraszyni szosą gęstym lasem wśród mokradełdocieramy do Tarchalic (69 km).Tarchalice, położone wśród starorzeczyOdry, to – jeden z największychw Europie – ośrodek produkcjiżelaza z II–III w. Odkryto tu ponad100 pieców hutniczych. Aby poznaćtajniki wytopu żelaza ówczesnegobarbaricum, warto zwiedzić EkomuzeumDymarki położone po wschodniejczęści starorzecza Odry (więcejzob. s. 15). Odbywa się tu co rokupiknik archeologiczny Żelazna WieśTarchalice. Brzeg Odry w Tarchalicachjest niezalesiony i rozciąga sięstąd piękny i rozległy widok na rzekę.Jedziemy szosą dalej. Po prawejstronie głównej drogi, obok świetlicywiejskiej, znajduje się pole biwakowez bieżącą wodą i wc, kuchnią i internetem.W budynku funkcjonuje izbamuzealna prezentująca historię starożytnejosady.Wyjeżdżamy szosą z Tarchalic do lasu,który jest częścią Parku Krajobrazowego„Dolina Jezierzycy”. Po kilkusetmetrach docieramy do tablicyz mapą przebiegu Szlaku Odry. Możnastąd także dojechać zielonym szlakiem(w lewo) do Wołowa. My skręcamyw prawo. Mijamy drogę do szkółkileśnej i Centrum Edukacji Ekologicznejspecjalizującego się w pracy z młodzieżą.W planach jest tu utworzenieogólnodostępnego miejsca do biwakowania.Jedziemy przez piękny, gęsty, bukowo-dębowylas w starorzeczachOdry, pełen dzikich zwierząt. Po ok.Piece z TarchalicWykorzystywane w Tarchalicach w dawnych czasach piece różniły się znacznie od dzisiejszychkombinatów, w których wytapia się surówkę i otrzymuje stal. Piece te były jednorazowe. Otrzymywałosię z nich żelazo od razu, bez wytopu, dzięki tzw. redukcji bezpośredniej. Tarchalickiepiece należały do typu szybowo-zagłębionego (kotlinkowego) i składały się z części podziemnej,tzw. kotlinki, i naziemnego szybu glinianego. Cały proces produkcji żelaza zaczynał się rozpaleniemwęgla znajdującego się w części podziemnej. Przez szyb dosypywano rudę i węgielw odpowiednich proporcjach. Pod wpływem bardzo wysokich temperatur następowała redukcjaznajdujących się w rudach tlenków i otrzymywano żelazo metaliczne. Aby je wydobyć,musiano rozbić piec. Uczeni wiedzę o dawnych technologiach czerpią z odpadów pozostającychpo procesie dymarskim w dolnej – podziemnej – części pieca. W Tarchalicach największyodpad, tzw. kloc, waży 300 kg. Taka masa świadczy, że jednorazowo uzyskano ok. 70 kg surowegożelaza, i jest dowodem na kunszt dawnych dymarzy zamieszkujących te okolice.49