Szlak Odry - PolskaTurystyczna.pl
Szlak Odry - PolskaTurystyczna.pl Szlak Odry - PolskaTurystyczna.pl
1LegendyLegendy20Z Krainą Łęgów Odrzańskich wiążesię wiele legend i podań, w tym przewodnikuchcielibyśmy przestawić naszymzdaniem te najciekawsze.Tatarzy w Środzie ŚląskiejPotężny i bogaty był Batu-chan,władca wschodnich tatarskich krain.A cała jego potęga służyła temu, abyspełniać każde życzenie najpiękniejszej,ukochanej małżonki. Pewnegorazu od jakiegoś wędrownego trubadurausłyszała ona o dalekich krajacheuropejskich, o wytwornych dworakachi dzielnych rycerzach, którzywiernie służyć potrafią pięknym paniom,zapragnęła więc na własne oczyzobaczyć dalekie krainy.Ze wspaniałym orszakiem udała sięwładczyni tatarska w tę podróż. Wielewiozła ze sobą złota i klejnotów, którewszędzie mogły zapewnić wygody,a nawet zbytek. W końcu podróżni przybylina Śląsk i pewnego dnia zatrzymalisię w Środzie Śląskiej, aby przenocować.Ale tamtejsi mieszczanie znęceniniezwykłym bogactwem orszaku zapomnielio świętych prawach gościnności,napadli nocą na uśpionych, wymordowaliich i zagarnęli obfite łupy.Dwóm dwórkom z orszaku tatarskiejksiężnej udało się jednak schowaćw piwnicy i ujść zgubie. Po wielu trudachszczęśliwie powróciły do ojczyznyi opowiedziały Chanowi o strasznymlosie, jaki spotkał jego małżonkę.Zawrzał straszliwym gniewem tatarskiwładca. W krótkim czasie 500 tys.skośnookich wojowników ruszyło naEuropę, aby pomścić małżonkę swegowładcy, aby mieczem i pożogą nawiedzićnieszczęsny Śląsk.Na polach pod książęcym zamkiem,gdzie dziś znajduje się miasto, najeźdźcomzastąpili drogę polscy rycerze. Aleobrońców Śląska rozbiły tatarskie zastępy,a głowę wodza polskich wojsk,księcia Henryka Pobożnego, zatkniętąna włóczni ponieśli przez obleganyzamek, wołając:– Patrzcie na głowę swojego pana,poznajcie, przy kim jest zwycięstwoi poddajcie się!– Legnijcie na naszej ziemi, zabójcymiłościwego pana naszego – zawołaliw odpowiedzi obrońcy zamku– jako i on legł w jej obronie, a panaminaszymi nie będziecie!I od tych słów miejscowość nazwanoLegnicą.Tatarzy widząc, że nie zdołają zdobyćzamku, wrzucili głowę księcia dostawu, a sami pociągnęli na Środę Śląską,aby tam najokrutniejszą wymierzyćpomstę.Średzcy mieszczanie dowiedziawszysię o niebezpieczeństwie, zebralisię wszyscy na naradę, wraz ze swymiżonami i córkami nawet.Burmistrz rzekł:– Drodzy bracia, idzie na nas wrógsrogi, a zawzięty, który mienia naszegoani żywota, ani czci naszych kobietnie będzie szczędził. Jeden widzę sposóbobrony: oto gdy Tatarzy nadcią-
gną, pochowamy się wraz z wszelkąbronią do piwnic naszych domów, a najeźdźcówprzyjmą żony nasze i córyw najpiękniejsze swe stroje odziane.Stoły naszych domów, suto jadłem i napitkiemzastawione, oczekiwać będąwroga. A gdy wśród uciechy położąbroń i winem się zamroczą, niech naich karki spadną nasze miecze!Jak postanowiono, tak też i zrobiono.Tatarzy mile przyjęci zapomnielio czujności, a gdy zbrojni średzianiespadli im na karki, pijani i pozbawienibroni tatarscy wojownicy nie moglisię im przeciwstawić. Rzeź była takstraszna, że krew wrogów utworzyłastaw rozciągający się od kościoła farnegoaż do bramy miasta i mieszczanieodnieśli zwycięstwo.Na pamiątkę tego zdarzenia w piwnicyratusza średzkiego długo jeszczepokazywano wspaniały kaftani płaszcz tatarskiej władczyni,która tu życie utraciła. W jednym z kościołówpokazywano także jej koszulę,a w piwnicy jednego z domów mieszczańskichjej grób.Do niedawnych czasów w kościeleśw.św. Piotra i Pawła w Legnicy pokazywanotakże ogromną kość, któramiała być pozostałością po jakiejśtatarskiej olbrzymce.Źródło: http://www.szlakodry.pl za:Podania dolnośląskieNieprzejednany wrógW dawnych czasach w okolicy staregoLubiąża żyli dwaj dzielni rycerze:Wilk z Urazu i Konrad z Włoszczowa.Równa była ich siła i odwaga, ale miły,uprzejmy Konrad bardziej umiał zjednywaćsobie serca ludzkie niż ponury,hardy Wilk. Mimo to obu rycerzyłączyła serdeczna przyjaźń.Rycerz Wilk już jako dziecko zostałwedług ówczesnych obyczajów zaręczonyz Wandą, córką Przybysława,kasztelana książęcego zamku w Lubiążu.A że Wanda wyrosła na bardzopiękną dziewczynę, Wilk tym goręcejpragnął pojąć ją za żonę.Tymczasem narzeczona wciąż odkładałatermin wesela, zawsze znajdującjakiś powód ku temu. Bo też żadneuczucie nie wiązało jej z groźnympanem na Urazie; przeciwnie, bała sięgo tylko, a całe jej serce rwało się kuuśmiechniętemu zawsze Konradowi.Także i na Konradzie niezwykła urodaWandy uczyniła głębokie wrażenie,ale wierny swej przyjaźni dla Wilkanie dopuszczał do siebie nawet myśli,aby starać się o jej względy.Pewnego razu obaj rycerze wybralisię do Lubiąża, aby odwiedzić kasztelana.Przybysław z Wilkiem wyruszylina łowy, w zamku pozostał Konrad,przechadzając się samotnie w ogrodzie.Wtem usłyszał żałosny płacz.Zwróciwszy się w stronę, z której gogłos dobiegał, zobaczył rycerz Wandęzalaną łzami. Wzruszony zaczął jąuspokajać, prosząc, aby zdradziła muprzyczynę swego smutku. Wówczaskasztelanka wyznała mu, jaką niechęciąnapawa ją myśl o poślubieniu Wilkai jaka czuje się nieszczęśliwa, że będziezmuszona to uczynić.1Legendy21
- Page 1 and 2: W Krainie ŁęgówOdrzańskich
- Page 4 and 5: Skrzydlaci mieszkańcyKrainy Łęg
- Page 11 and 12: fot. J. Czepnikfot. J. CzepnikSiwec
- Page 13 and 14: fot. D. Zarębafot. R. Pleziafot. A
- Page 15 and 16: Lubiążfot. R. Pleziafot. R. Plezi
- Page 17 and 18: Miejsca na Szlaku OdryPrzeprawa pro
- Page 19 and 20: Odro granicznaOdro prześlicznaSios
- Page 21 and 22: Rysunki: Marcin RypińskiOpracowani
- Page 23 and 24: Ścieżka przyrodniczo-historyczna
- Page 25 and 26: WstępKraina Łęgów Odrzańskich
- Page 27 and 28: Rozdział IO regionie1Topografia te
- Page 29 and 30: Odrzański Park KrajobrazowyDolina
- Page 31 and 32: Łęgi Głogowskie - leżące na p
- Page 33 and 34: 1Wykonanie: A. Styrska na podstawie
- Page 35 and 36: kowało w nich elementów kulturowy
- Page 37: ców i turystów do poznania tej ni
- Page 41 and 42: Przez dziesięć lat w niewolniczyc
- Page 43 and 44: ajcy zginęli wszyscy straszną gł
- Page 45 and 46: są wg tradycyjnej receptury, wszys
- Page 47 and 48: Rozdział IIprzygotowania do wyciec
- Page 49 and 50: lokować kół. Przy pokonywaniu pr
- Page 51 and 52: Przed każdym zejściem na wodęwsk
- Page 53 and 54: 3Propozycje krótkich wycieczekRozd
- Page 55 and 56: 3Rowerowy Szlak Odry (zachodni brze
- Page 57 and 58: 3Rowerowy Szlak Odry (zachodni brze
- Page 59 and 60: 3Rowerowy Szlak Odry (zachodni brze
- Page 61 and 62: 3Rowerowy Szlak Odry (zachodni brze
- Page 63 and 64: 3Rowerowy Szlak Odry (zachodni brze
- Page 65 and 66: 3Rowerowy Szlak Odry (wschodni brze
- Page 67 and 68: 3Rowerowy Szlak Odry (wschodni brze
- Page 69 and 70: 3Czerwony szlak rowerowyNasz szlak
- Page 71 and 72: 3Czerwony szlak rowerowyprzecinamy
- Page 73 and 74: 3Czerwony szlak rowerowybijamy w le
- Page 75 and 76: 3Czerwony szlak rowerowydziej, że
- Page 77 and 78: 3Czerwony szlak rowerowyjedziemy do
- Page 79 and 80: 3Żółty szlak rowerowyXIX w., a o
- Page 81 and 82: Rozdział IVSzlak kajakowy4Odra prz
- Page 83 and 84: 28/290 Płyniemy obok lasów miesza
- Page 85 and 86: 88/350 Na wysokim brzegu (L) duża
- Page 87 and 88: Ścieżka przyrodnicza„Zielone Ł
1LegendyLegendy20Z Krainą Łęgów Odrzańskich wiążesię wiele legend i podań, w tym przewodnikuchcielibyśmy przestawić naszymzdaniem te najciekawsze.Tatarzy w Środzie ŚląskiejPotężny i bogaty był Batu-chan,władca wschodnich tatarskich krain.A cała jego potęga służyła temu, abyspełniać każde życzenie najpiękniejszej,ukochanej małżonki. Pewnegorazu od jakiegoś wędrownego trubadurausłyszała ona o dalekich krajacheuropejskich, o wytwornych dworakachi dzielnych rycerzach, którzywiernie służyć potrafią pięknym paniom,zapragnęła więc na własne oczyzobaczyć dalekie krainy.Ze wspaniałym orszakiem udała sięwładczyni tatarska w tę podróż. Wielewiozła ze sobą złota i klejnotów, którewszędzie mogły zapewnić wygody,a nawet zbytek. W końcu podróżni przybylina Śląsk i pewnego dnia zatrzymalisię w Środzie Śląskiej, aby przenocować.Ale tamtejsi mieszczanie znęceniniezwykłym bogactwem orszaku zapomnielio świętych prawach gościnności,napadli nocą na uśpionych, wymordowaliich i zagarnęli obfite łupy.Dwóm dwórkom z orszaku tatarskiejksiężnej udało się jednak schowaćw piwnicy i ujść zgubie. Po wielu trudachszczęśliwie powróciły do ojczyznyi opowiedziały Chanowi o strasznymlosie, jaki spotkał jego małżonkę.Zawrzał straszliwym gniewem tatarskiwładca. W krótkim czasie 500 tys.skośnookich wojowników ruszyło naEuropę, aby pomścić małżonkę swegowładcy, aby mieczem i pożogą nawiedzićnieszczęsny Śląsk.Na polach pod książęcym zamkiem,gdzie dziś znajduje się miasto, najeźdźcomzastąpili drogę polscy rycerze. Aleobrońców Śląska rozbiły tatarskie zastępy,a głowę wodza polskich wojsk,księcia Henryka Pobożnego, zatkniętąna włóczni ponieśli przez obleganyzamek, wołając:– Patrzcie na głowę swojego pana,poznajcie, przy kim jest zwycięstwoi poddajcie się!– Legnijcie na naszej ziemi, zabójcymiłościwego pana naszego – zawołaliw odpowiedzi obrońcy zamku– jako i on legł w jej obronie, a panaminaszymi nie będziecie!I od tych słów miejscowość nazwanoLegnicą.Tatarzy widząc, że nie zdołają zdobyćzamku, wrzucili głowę księcia dostawu, a sami pociągnęli na Środę Śląską,aby tam najokrutniejszą wymierzyćpomstę.Średzcy mieszczanie dowiedziawszysię o niebezpieczeństwie, zebralisię wszyscy na naradę, wraz ze swymiżonami i córkami nawet.Burmistrz rzekł:– Drodzy bracia, idzie na nas wrógsrogi, a zawzięty, który mienia naszegoani żywota, ani czci naszych kobietnie będzie szczędził. Jeden widzę sposóbobrony: oto gdy Tatarzy nadcią-