zaproszenie - I Liceum Ogólnokształcące im. Jana Kasprowicza w ...

Fragment 2Był tam wielki, zdziczały, stary ogród. Wysokie grusze, rozłoŜystejabłonie rosły tu z rzadka potęŜnymi grupami, obsypane srebrnymszelestem, kipiącą siatką białawych połysków. Bujna, zmieszana, niekoszona trawa pokrywała puszystym koŜuchem falisty teren. Były tamzwykłe, trawiaste źdźbła łąkowe z pierzastymi kitami kłosów; byłydelikatne filigrany dzikich pietruszek i marchwi; pomarszczone iszorstkie listki bluszczyków i ślepych pokrzyw, pachnące miętą;łykowate, błyszczące babki, nakrapiane rdzą, wystrzelające kiśćmigrubej, czerwonej kaszy. Wszystko to, splątane i puszyste, przepojonebyło łagodnym powietrzem.Ogród był rozległy i rozgałęziony kilku odnogami i miał róŜne strefyi klimaty. W jednej stronie był otwarty, pełen mleka niebios ipowietrza, i tam podścielał niebu co najmiększą, najdelikatniejszą,najpuszystszą zieleń. Ale w miarę jak opadał w głąb długiej odnogi izanurzał się w cień między tylną ścianę opuszczonej fabryki wodysodowej a długą walącą się ścianą stodoły, wyraźnie pochmurniał,stawał się opryskliwy i niedbały, zapuszczał się dziko i niechlujnie,sroŜył się pokrzywami, zjeŜał bodiakami, parszywiał chwastemwszelkim, aŜ w samym końcu między ścianami, w szerokiejprostokątnej zatoce tracił wszelką miaręi wpadał w szał. Tam to nie był juŜ sad, tylko paroksyzm szaleństwa,wybuch wściekłości, cyniczny bezwstyd i rozpusta. Tam, rozbestwione,dając upust swej pasji, panoszyły się puste, zdziczałe kapustyłopuchów – ogromne wiedźmy, rozdziewające się w biały dzień zeswych szerokich spódnic, zrzucając je z siebie, spódnica za spódnicą,aŜ ich wzdęte, szelestne, dziurawe łachmany oszalałymi płatamigrzebały pod sobą kłótliwe to plemię bękarcie. A Ŝarłoczne spódnicepuchły i rozpychały się, piętrzyły się jedne na drugich, rozpierały inakrywały wzajem, rosnąc razem wzdętą masą blach listnych, aŜ podniski okap stodoły.(B. Schulz, Pan [w:] Sklepy cynamonowe, Kraków 1978).Za: Informator. Syllabus. Matura z języka polskiego 2002, Warszawa 2000