matko boża trąbkowska przyczyń się za nami - Gmina Trąbki Wielkie

WSPÓLNOTA NEOKATECHUMENALNApowstała w parafiiGdy w czerwcu 2000 r., w 40-leciekapłaństwa przybył na modlitwędziękczynną ks. Kanonik WojciechWładysław Matys, obecny proboszczparafii Miłosierdzia Bożego w PieckachMigowie, budowniczy kościołaBożego Ciała w Gdańsku Moreniei zarazem wieloletni proboszcztej parafii, w rozmowie na plebaniimówił mi o neokatechumenacie,do którego należy już 10 lat.Zainteresowała mnie ta wspólnotai wyraziłem wolę założenia takiejwspólnoty w Trąbkach Wielkich.Zaprosiłem księdza kanonika Matysana poniedziałek odpustowy wewrześniu i ponownie prosiłem o pomocw założeniu wspólnoty neokatechumenalnejprzy naszej parafii.W grudniu 2000 r. przybylikatechiści z księdzem wikariuszemz parafii bł. Urszuli Ledóchowskiejw Gdańsku Chełmie i omówiliśmyw zarysach przygotowania do założeniawspólnoty. Powtórnie spotkałemsię z nimi w styczniu tegoroku i otrzymałem zaproszenie doudziału w konwinencji neokatechumenalnejdla diecezji północnychw dniu 27 stycznia br. w Gdyni u ojcówjezuitów. Uczestniczyli w niejkapłani i katechiści z kilku diecezji.Wówczas otrzymałem zapewnienie,że do naszej parafii przybędzie grupakatechistów z prezbiterem dlazałożenia wspólnoty, jeżeli znajdąsię chętni wierni.W niedzielę 18 lutego gościliśmykatechistów, którzy na wszystkichMszach św. dawali krótkie świadectwo,a poprzez plakaty, obrazkii ogłoszenia z ambony, parafianie zostalizaproszeni do udziału w katechezachprzygotowawczych do drogineokatechumenalnej. Katechiściw liczbie 7osób, z ks. KanonikiemWojciechem Matysem, wygłosili 15katechez podczas Wielkiego Postu.Po wysłuchaniu 15 katechez,ich uczestnicy zostali zaproszeni nakonwiwencję założycielską w dniachod 30 marca do 1 kwietnia doośrodka w Orlu koło Sobieszewa. Jarównież brałem w niej udział. 32uczestników konwiwencji wyraziłowolę wstąpienia do wspólnoty neokatechumenalneji tak rozpoczęłasię nasza „droga” neokatechumenalnaw parafii.Co ona oznacza?Nawiązuje do formy katechumenatuw pierwotnym Kościele. Katechumeni,to kandydaci do chrztu.Przygotowywali się niekiedy kilkalat, odbywali w Wielkim Pościeegzaminy (skrutnia). Mogli uczestniczyćw Liturgii Słowa Mszy św.i po niej musieli opuścić świątynię.Podczas Wigilii Paschalnej w WielkąSobotę przystępowali do SakramentuChrztu świętego. Przez tydzieńnosili białe szaty (stąd II NiedzielaWielkanocna nazywa się „białą”).Przechowywali je potem do końcażycia, jako znak trwania w łasceuświęcającej.2

Chrzest jest wszczepieniemw Zmartwychwstałego Chrystusa.Neokatechumeni to członkowiewspólnoty, którzy chcą na nowoprzeżyć prawdę o wszczepieniuw Chrystusa Zmartwychwstałego,żyć łaskami wynikającymi z tegodaru i być świadkami ZmartwychwstałegoPana. Spotkania poświęconesą zgłębianiu Pisma Świętego,wspólnej modlitwie, Eucharystiii dawaniu świadectwa.W tygodniu neokatechumeni razspotykają się, by przeżyć modlitwęw oparciu o Pismo Święte (uwzględniajądzieje zbawienia, pisma proroków,listy Apostołów i Ewangelie).Drugie spotkanie poświęconejest Eucharystii.Szczególnie wymowne są spotkaniapokutne, gdy wszyscy uczestnicy,również prezbiterzy, korzystająz Sakramentu Pojednania. Spowiedźodbywa się w postawie stojącej,na rozgrzeszenie penitent klękana dwa kolana, a kapłan udzielającyrozgrzeszenia nakłada ręce najego głowę, po czym go podnosi,na znak podniesienia się z upadkuw grzechy.Bardzo uroczystą oprawę ma liturgiaMszy św., którą przygotowująwyznaczeni losem uczestnicy wspólnoty.Eucharystię przyjmujemy poddwiema postaciami, a chleb do Eucharystiiprzygotowują sami członkowiewspólnoty. Każda wspólnotaneokatechumenalna winna miećswojego prezbitera, czyli kapłana,który sprawuje liturgię. Odpowiedzialnośćza wspólnotę spoczywa naprzewodniczącym, wybranym większościągłosów w głosowaniu tajnym.Członkowie wspólnoty są uroczyścieprzyjęci na specjalnej konwiwencjii odtąd rozpoczyna się ich„droga” neokatechumenalna, którazawiera kilka etapów.Ci, którzy przeszli już niektórez nich podejmują rolę katechistów,aby przez głoszenie katechez innychprzygotowywać do wstąpieniana „drogę”. Istniejemy od 1 kwietnia.Wydaje mi się, że jest to formaduszpasterstwa nowej ewangelizacji,do której wielokrotnie zachęcapapież Jan Paweł II.ks. E. SzymańskiNIECH NAUKA JEZUSA KSZTAŁTUJEnasze codzienne wysiłki – Maj 20013 maja: Najświętszej MaryiPanny, Królowej PolskiAp 11,19a; 12,1.3 – 6a.l0abKol 1,12 – 16J 19,25 – 27Słowo Boże z pierwszego czytaniawprowadziła nas w samo centrumApokalipsy i w samo serce dzisiajobchodzonej uroczystości.Wiemy, że wielki znak się ukazałna niebie: Niewiasta obleczonaw słońce i księżyc pod jej stopami,a na jej głowie wieniec z gwiazddwunastu. Niewiastą tą jest Maryja,3

ta, którą chcemy dzisiaj w sposóbszczególny uczcić jako Matkę i KrólowąPolski.Oddajemy Jej cześć z radościąi padając do Jej stóp odnawiamyw sercu śluby króla Jana Kazimierza:„Obieram Ciebie dzisiaj zamoją Patronkę, za Królowę mojegonarodu”.Zgromadzeni wokół Niej czujemysię jednym ludem, wielkimduchem i wiarą, ludem wolnym, patrzącymna jasnogórską ikonę jakona symbol, który wycisnął piętnona narodowej, kulturalnej i religijnejtożsamości naszego narodui który stanowi streszczenie historiinaszego kraju.Ona, jak dobra Matka, wzięłanas za rękę i przez wieki prowadziłado Chrystusa, umacniającnas w wierze w naszego Zbawicielai Pana, który uwolnił spod władzyciemności i przeniósł do królestwaswego umiłowanego Syna i uzdolniłdo uczestnictwa w dziale świętychw światłości (Kol 1,13.12). Jej tozawdzięczamy, że nasza wiara byłamocna także w mrocznych i trudnychchwilach, które przeżywał naszkraj, ponieważ to Ona była rękojmiąnaszej wierności.Jednego możemy być pewni: scenaz Kalwarii, symbolizująca w Maryii Janie nas wszystkich stojącychpod krzyżem, powtórzyła się równieżdla nas. Kiedy więc Jezus ujrzałMatkę i stojącego obok Niej ucznia,którego miłował, rzekł do Matki:„Niewiasto, oto syn Twój”. Następnierzekł do ucznia: „Oto Matkatwoja”.Jesteśmy pełni pokoju i radości,ponieważ Ta, która jest Matką Jezusa,teraz jest także naszą Matką.Nam, tak jak Janowi, dał Ją Jezus.My zaś przyjmujemy Ją jako najdroższąnam Osobę i wprowadzamyw najintymniejszą sferę naszego życiaduchowego.Jak kochające dzieci prośmy nasządobrą Matkę, by uformowaław nas obraz swego Syna, Jezusa,aby pomagała nam wsłuchiwać sięw Jego Słowa i żyć nimi, aby nauczyłanas mieć takie same uczucia jakOn i dokonywać wyborów zgodnychz Jego wolą.Tak więc wysławiając Maryjęjako Królową Polski, zwłaszcza dzisiaj,traktujemy Ją jako Matkę,która nas uczy. Jako Królowa jestpotężna i może wszystko, jako Matkakocha nas i nigdy nie pozostawinas samych. Nie ma nadziei pewniejszejod tej.(G.S.)6 maja: IV niedzielaWielkanocyDz 13,14.43 – 52Ap 7,9.14b – 17J 10,27 – 30Niedziela ta nazywana jest niedzieląDobrego Pasterza. W śpiewie przedEwangelią brzmią słowa Chrystusa:„Ja jestem dobrym pasterzem”.Ewangelia uwidacznia Jego relacjez owcami. Jezus przedstawia sięjako dobry pasterz obiecany przezBoga w Księdze Ezechiela w rozdzialetrzydziestym czwartym. Onzna i miłuje owce, woła je po imieniu,dla Niego nie są one tylkonumerem. Pasie je, broni, daje imżycie (nie odbiera go, jak robią to4

zwykle pasterze i przywódcy narodów),szuka zagubionej i odnosi jąna ramionach do owczarni, gromadzirozproszone i przewiązuje ichrany. On rzeczywiście nie przyszedł,„aby Mu służono, lecz aby służyći dać swoje życie na okup za wielu”(Mt 20,28) .Współczesny człowiek z gniewemodrzuca ideę, że mógłby byćuważany za część „stada”, ale niezdając sobie z tego sprawy w pełniprzyjmuje tę rolę, pozwalając sobąmanipulować przez pseudopasterzyi guru o niejasnej proweniencji,narzucających mu ich interesującewybory. Inni kreują modele dobrobytui postępu, ideały i cele, ludziezaś potulnie idą za nimi, ogłuszenizgiełkiem reklam, bojąc się, iżw przeciwnym razie będą uważaniza ludzi nie nadążających zaduchem czasu.Chrystus proponuje nam, abyśmyz Nim doświadczyli wyzwolenia.Musimy odnowić w nas radosnąprzynależność do dobrego Pasterza,pewność, że On nas zna i miłuje.Jezus daje nam dzisiaj znak pozwalającyupewnić się, czy jesteśmyz Jego owczarni: „Moje owce, mówi,słuchają mego głosu”. Czy chętniewsłuchujemy się w słowa Chrystusa,czy rozpoznajemy je pośród tysięcyfałszywych bądź dwuznacznychprzesłań i wezwań świata?Dzisiaj jest też dobra okazja, żebyzastanowić się nad zadaniemduszpasterskim wielkich sanktuariówmaryjnych. W swoim liściez okazji siedemsetlecia sanktuariumw Loreto papież pisze, iż sanktuariasą uprzywilejowanymi miejscamiewangelizacji i poleca, aby prowadzonotam „odpowiednie duszpasterstwo,otwarte na wielkie wyzwaniaświata i na znaki czasów”. Sąto miejsca, w których dobry Pasterzczęsto czeka na zagubione owieczki,by przyprowadzić je do owczarnii karmić swoim słowem życia.(R.C.)13 maja: Matki BożejFatimskiejTroje małych pasterzy: Hiacynta,Franciszek i Łucja, którzy 13 maja1917 roku w Cova da Iria niedalekoFatimy spotkali „Piękną Panią”uosabiają wszystkich ludzi czystegoserca, którzy widzą Boga. MatkaPana ukazała się im wielokrotnie,przekazując przesłanie, któretrudno było im zrozumieć, a którewpłynęło nawet na historię naszejplanety i całej ludzkości. Podobniejak w Lourdes, Maryja wzywa światdo nawrócenia, pokuty i modlitwy.Apel ten rozbrzmiewa także dzisiajpośród roztargnionych mężczyzni kobiet, zainteresowanych jedynieposiadaniem, przyjemnością,głupstwami.W Fatimie Maryja podsunęłarównież sposób na wyrwanie sięz koszmaru wojny: „Módlcie siębardzo! Ofiarujcie się za grzeszników!Wiele dusz idzie na wiecznezatracenie, bo nikt się za nie nieofiarowuje, nie modli! Stale odmawiajcieróżaniec, żeby wyprosićzakończenie wojny”.Dziewica pokazała, iż niebezpieczeństwoateizmu, pociągającego zasobą upadek wartości moralnych,wciąż jest aktualne i pociągające5

w naszych materialistycznych społeczeństwach,do których Maryjanieustannie kieruje wezwanie donawrócenia.I choć Łucja zamknęła się w ciszykarmelu, to Franciszek i Hiacynta„tak dosłownie wzięli sobie do sercaprzesłanie Pięknej Pani, pisze MariaWinowska, że wkrótce miłośćstrawiła ich, jak małe pochodnieogarnięte płomieniami”.(G.R.)13 maja: V niedzielaWielkanocyDz 14,21 – 27Ap 21,1 – 5aJ 13,31 – 33a.34 – 35W dzisiejszej Ewangelii Jezus mówinam o nowym przykazaniu miłości,według którego mamy się tak miłować,jak On nas umiłował. Jestono nowe nie tylko ze względu napodmiot (już nie tylko sąsiad, rodak,ale każdy człowiek, także wróg), alerównież, a może przede wszystkimdlatego, że nie jest to wyłącznieprzykazanie i prawo, lecz także dar,łaska. Jezus przez swoją śmierći zmartwychwstanie stworzył nowywymiar miłości Boga i bliźniego.Po zesłaniu Ducha Świętegoi w chrzcie zdolność ta została namwlana, podarowana wraz z Boskącnotą miłości: „Miłość Boża rozlanajest w sercach naszych przez DuchaŚwiętego, który został nam dany”(Rz 5,5).Dlaczego więc mamy miłowaćbliźniego, a nawet nieprzyjaciela?Nie tylko dlatego, że Bóg go kochai nawet nie dlatego, iż nakazuje namgo kochać, lecz przede wszystkimdlatego, że dając nam swego Duchawlał w nasze serca swoją własną miłośćdo nich. „Nikomu nie bądźcienic dłużni poza wzajemną miłością”(Rz 13,8). Mamy więc dług miłościwobec braci, oni zaś mają prawodo naszej miłości, ponieważ Bóg dałnam swoją miłość, abyśmy dzielilisię nią z nimi. Nie możemy zatrzymaćjej dla siebie lub tylko dla tych,którzy się nam podobają; każdy bratma prawo domagać się jej części.Aby nasza miłość była ewangeliczna,musi angażować nas natrzech poziomach: serca, ust i rąk.Przede wszystkim miłość musi być„bez obłudy”, szczera, dlatego jejźródłem musi być serce; nie wystarczybyć życzliwym dla brata, trzebago miłować (Rz 12,9 – 10). Po drugieszczera miłość unika „wszelkiejmowy szkodliwej”, poniżającej, raniącejlub wprowadzającej niezgodę.Stara się za to, by była ona dobra,służąca wspólnemu zbudowaniu (Ef4,29 – 30). Po trzecie miłość musibyć przełożona na czyny: „Niemiłujmy słowem i językiem, ale czynemi prawdą” (1 J 3,18).Oto sposób uczestnictwa w „nowejewangelizacji”, otwarty bez różnicyna wszystkich: „Po tym wszyscypoznają, żeście uczniami moimi,jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”.Tymi słowami kończy siędzisiejsza Ewangelia.Jeżeli miłość chrześcijańska polegana przełożeniu na czyny miłościotrzymanej w darze od Boga, to Maryjajest tego najdoskonalszym wzorem,ponieważ dała całemu światu6

w Osobie swego Syna miłość otrzymanąod Boga.(R. C.)20 maja: VI niedzielaWielkanocyDz 15,1 – 2.22 – 29Ap 21,10 – 14.22 – 23J 14,23 – 29Tydzień ten rozpoczyna bezpośrednieprzygotowanie do uroczystościZesłania Ducha Świętego. Czytaniakierują naszą uwagę na Osobę i dziełoDucha Świętego. W pierwszymczytaniu widzimy Ducha Świętego,jak prowadzi Kościół, posługującsię apostołami: „Postanowiliśmy bowiem,Duch Święty i my. . .”Przede wszystkim jednak Ewangeliadaje nam okazję do głębszejrefleksji. Jezus przedstawia światuDucha Świętego jako Paraklita,czyli Pocieszyciela. Mówi się częstoo Duchu Świętym jako źródle prawdyi mocy, jako o „mocy z wysoka”.Człowiek jednak, by żyć, potrzebujenie tylko światła i siły, lecz także pociechy.Jego serce jest niespokojne;on sam czuje się samotny i zagrożonywe wszechświecie o wielewiększym od niego. Kto będzie jegopocieszycielem? „Ja i tylko Ja jestemtwym pocieszycielem”, mówiPan (Iz 5 1,12).To Boże pocieszenie stało sięczłowiekiem w Jezusie Chrystusie,który przeszedł dobrze czyniącwszystkim i mówiąc: „Przyjdźciedo Mnie wszyscy, którzy utrudzenii obciążeni jesteście, a Ja waspokrzepię” (Mt 11,28). Jezus zanimopuścił świat, obiecał uczniom„innego Pocieszyciela”, który będziez nimi zawsze i wszędzie.Jest nim Duch Święty. On pocieszanas od wewnątrz. Jest „słodkimgościem duszy” oraz „doskonałympocieszycielem”. Pociesza nas, przypominającnam, iż jesteśmy dziećmiBożymi, i ucząc nas zwracać się doBoga Abba, Ojcze!Jest jednak pewna tajemnica,którą trzeba posiąść, by rzeczywiścieotrzymać pociechę Paraklitai stać się ze swej strony małymi„paraklitami”, pocieszycielami braci.„Bóg nas pociesza w każdym naszymutrapieniu, byśmy sami moglipocieszać tych, co są w jakiejkolwiekudręce, pociechą, której – doznajemyod Boga” (2 Kor 1,4). „Tylko gdysię pociesza, jest się pocieszonym”(św. Franciszek).Maryja jest sławiona w LitaniiLoretańskiej jako PocieszycielkaStrapionych. Do Niej możemy sięzwracać, aby otrzymać łaskę byciapocieszycielami i umieć pocieszać.(R. C.)24 maja: WniebowstąpieniePańskieDz 1,1 – 11Ef 1,17 – 23Łk 24,46 – 53)W Ewangelii Łukasza, towarzyszącejnam w obecnym roku liturgicznym,wniebowstąpienie tak jestopisane: „Rozstał się z nimi i zostałuniesiony do nieba”. Jezus niewchodzi do jakiegoś miejsca zwanegoniebem, lecz do nowego wymiaru,gdzie bezużyteczne są naszepojęcia wyżej, niżej, przed, po. Pójściedo nieba oznacza przebywanie7

z Bogiem, zasiadanie po prawicyOjca. Niebo w sensie duchowymnie istnieje, ale się formuje, zaczynaistnieć z chwilą wniebowstąpieniaChrystusa, w momencie, gdypierwszy z nowej ludzkości wstępujedo Ojca, żeby przygotowaćnam miejsce. Niebem w prawdziwymznaczeniu jest ciało Chrystusazmartwychwstałego, z którym połącząsię wszyscy zbawieni, aby byćz Nim jednością, by być jednegoDucha. Św. Paweł pragnął wyzwolićsię z ciała, żeby „być z Chrystusem”(Flp 1,23). Tym było dla niegoniebo.O czym świadczy dzisiejsza uroczystość?Przede wszystkim o tym,iż Jezus wstąpił do Ojca, że zasiadapo prawicy Boga; ale także o tym, żejest z nami „aż do skończenia świata”i nie pozostawi nas sierotami.„On nie opuścił niebios, gdy stamtądprzyszedł do nas; nie opuściłteż i nas, kiedy znowu wstąpił doniebios” (św. Augustyn). Przypominanam, że wróci na końcu czasów,tak samo jak apostołowie widzieliGo wstępującego do nieba.We wszystkich Ewangeliach opiswniebowstąpienia Chrystusa połączonyjest z wielkim nakazem misjonarskim,by iść na cały świati głosić Ewangelię lub jak mówidzisiejsza Ewangelia głosić „nawróceniei odpuszczenie grzechówwszystkim narodom”. Wraz z tympoleceniem, Jezus obiecuje równieżDucha Świętego, „moc z wysoka”,aby apostołowie potrafili wypełnićto zadanie.Pośród tych, którzy widzieli Gorozstającego się z nimi, była równieżJego Matka. Od tej chwili serceMaryi było tam, gdzie Jej skarb, czyliw niebie. Ona przypomina nam,że musimy „żyć pośród spraw tegoświata, zawsze mając na uwadze dobrawieczne”., Jeśliście więc razemz Chrystusem powstali z martwych,szukajcie tego, co w górze, gdzieprzebywa Chrystus zasiadając poprawicy Boga” (Kol 3,1).(R. C.)31 maja: NawiedzenieNajświętszej Maryi PannySo 3,14 – 18Rz 12,9 – 16Łk 1,39 – 56Łukasz, jako miejsce odwiedzin Elżbietyprzez Maryję, wskazuje generalniena góry i na pewne miastow pokoleniu Judy. Tradycja identyfikujeto miejsce z Ain Karem („źródłowinnicy”), pięknym przedmieściemdzisiejszej Jerozolimy, gdzie obecniewznosi się pośród zieleni i ciszyfranciszkańska bazylika. Tamwciąż słychać pozdrowienie i błogosławieństwoElżbiety skierowane doMaryi. Słychać echo pieśni Maryi,Magnificat, hymnu „ubogich Pana”,którzy całą swą ufność pokładająw Bogu zbawicielu i wyzwolicielu.Jakaż mnogość tematów do poruszeniaw tym dniu.Czynna miłość Dziewicy do swojejciężarnej krewnej Elżbiety; ukrytaobecność Jezusa w łonie Maryi;czysta wiara Dziewicy wobec słowaBożego; nadzieja Maryi na nowyświat, w którym ubodzy i sprawiedliwizostaną wywyższeni przezPana; pewność, iż ostatnie słowow historii nie będzie należało do8

mających władzę, używających życia,do pysznych.Módlmy się do Maryi słowamigreckiego hymnu: „Witaj, któranam rodzisz Rodziciela życia; Witaj,niwo dająca obfitość zmiłowań; Witaj,bo duszom przystań spokojnąsposobisz!”(G. R.)Oprac.ks. E. SzymańskiBĘDZIEMY BUDOWAĆ KOŚCIÓŁ W CZERNIEWIEtrwają intensywne przygotowaniaW czasie tegorocznej kolędyw Czerniewie zapytałem państwaMarię i Gerarda Zulewskich, czyofiarowaliby działkę na swojej ziemipod budowę kaplicy. Wskazałem nateren, gdzie stoi zniszczony domich rodziców. Moi rozmówcy niewyrazili sprzeciwu. Powiedzieli, że„Panu Bogu się nie żałuje”. Po kolędziew parafii podjechałem do nichdla upewnienia się, czy nadal sąchętni ofiarować ziemię pod budowę„kościoła”. Wówczas nie tylkopotwierdzili zgodę, ale wskazali nalepsze miejsce, gdzie ongiś był dom,w którym mieszkała rodzina BrunonaZulewskiego (obecnie mieszkająw Niemczech). Działka ta znajdujesię w centrum wioski na rozwidleniudróg do Skarszew i do Czerniewa.W dniu 29 stycznia podjąłempielgrzymkę do Częstochowy. . .Zaraz podjąłem starania o notarialnyprzepis tej działki o powierzchni28 arów.W uroczystość św. Józefa,19 marca został spisany akt notarialnyw Pruszczu Gdańskim.Państwo Zulewscy przekazali parafiijako darowiznę 28 arów ziemiz przeznaczeniem pod zabudowęsakralną. Na tę działkę zostaniezałożona osobna księga wieczystaw naszej parafii.Leszek Wrona, uprawniony geodeta,wykonał już mapę geodezyjnądla celów budowlanych. W urzędziegminy został złożony wnioseko określenie warunków zabudowy.Projekt budowlany wykonuje architektAndrzej Błaszko w pracowni architektonicznejw Gdańsku Wrzeszczu.W tej pracowni powstał teżprojekt kościoła Miłosierdzia Bożegow Gdańsku Wrzeszczu. Projektkoncepcyjny będzie gotowy do 7 maja.Kościół w Czerniewie będzie teżpod wezwaniem Miłosierdzia Bożego.Jest to kult nowego wiekui nowego tysiąclecia. Proszę parafiano modlitwę i życzliwe wspieranietego przedsięwzięcia na większąchwałę Wszechmogącego Boga i kupożytkowi duchowemu wiernych.Kto Bogu buduje mieszkanie naziemi, znajdzie przygotowane w niebiedla siebie wieczne mieszkanie.ks. E. Szymański9

DOKUMENTY II SYNODU PLENARNEGOW tysiącletniej historii Kościoław Polsce, odbyły się tylko 2 synodyplenarne – pierwszy w 1936 r., a drugiw latach 1991 – 1999.Jakie cele postawił sobie ostatnisynod? wypracowanie nowych form duszpasterskichna nowe tysiąclecie, pobudzenie wiernych świeckich doaktywnego udziału w życiu Kościoła,w życiu publicznym, w życiupolitycznym, pobudzenie wiernych do odpowiedzialnościza Kościół i za dziełoewangelizacji.Prace SynoduII Synod Plenarny uroczyścieotworzył papież Jan Paweł II podczaspielgrzymki do Ojczyzny w 1991 r.Prace trwały prawie 7 lat, specjalnekomisje opracowały wstępneprojekty, nad którymi debatowałyruchy religijne, seminaria duchowne,zgromadzenia zakonne i około 6,5tysiąca kół synodalnych w parafiachcałej Polski. W efekcie tych prac powstało14 dokumentów synodalnych,potwierdzonych przez Stolicę Apostolską,a uroczysta ich prezentacjaodbyła się w dniu 27 lutego 2001 r.w Sekretariacie Episkopatu Polski.Opracowano między innymi dokumentyna temat: stanowiska Kościoła wobec partiipolitycznych, roli mediów katolickich i szkółw życiu Kościoła i narodu, katolickiej nauki o małżeństwiei rodzinie, roli świeckich w życiu publicznymi funkcjonowaniu parafii, kwestii moralnych dotyczącychwielu dziedzin współczesnego życia.I tu wyjaśniono, że np. piractwo fonograficznejest grzechem, że katolickipracodawca nie powinien zatrudniaćpracowników bez świadczeń socjalnych.Kapłani nie mogą pełnić funkcjipublicznych i nie można w liturgiiposługiwać się muzyką nagraną nataśmie czy płytach kompaktowych.Synod proponuje wydawanie ogólnopolskiegodziennika katolickiegoi strony internetowej poświęconejliturgii.Nauka o rodzinieTrzeba przeciwdziałać kryzysowidotykającemu rodzinę, na któryma wpływ bezrobocie, brak politykiprorodzinnej, ataki w mediach natrwałość rodziny. Proponuje się rodzinieraczej pomyślność materialnąniż radość wynikającą z rodzicielstwai wychowania potomstwa. Potomstwoprzedstawia się jako zagrożenie. Stądtak silna propaganda dotycząca antykoncepcjii aborcji. Kościół dotąd zamało akcentował, że ograniczanie potomstwadla wygody, bez poważnychprzyczyn jest grzechem. Synod zalecauroczyste obchody rodzinnych jubileuszy,a nawet proponuje specjalnebłogosławieństwo Kościoła w akciezaręczyn.10

Aktywność katolików świeckichŚwieccy katolicy za mało są aktywniw życiu parafialnym. Przyczynąjest albo postawa duszpasterza,który o wszystkim chce decydowaći nie dopuszcza świeckich do współpracy,albo postawa świeckich, którzysą bierni i nie chcą włączyć się w odpowiedzialnośćza parafię, w którejżyją. Właściwa forma funkcjonowaniaparafii, to wspólnota wspólnotskoncentrowanych wokół duszpasterza,przy czym świeccy powinniprzejąć odpowiedzialność za sprawyekonomiczne w funkcjonowaniuparafii. Każdy katolik świecki przejmujeodpowiedzialność za Kościółi ma zadanie dawania świadectwawiary w rodzinie, środowisku pracy,w życiu kulturalnym, gospodarczymi politycznym. Inaczej mówiąc, mawszystkie dziedziny życia wypełnićwartościami chrześcijańskimi, którymEuropa i nasza Ojczyzna zawdzięczająswoją tożsamość. Rodzicechrześcijańscy mają prawo posyłaćdzieci do takich szkół, które będąszanować ich przekonania religijnei wyznawany system wartości.Kościół a życie polityczneKościół jest społecznością ponadpartyjną.Nie identyfikuje się z żadnąpartią polityczną. Żadna też partianie może sobie rościć prawa do reprezentowaniaKościoła. Synod wyraźniestanowi, aby nie wykorzystywanoambon do agitacji politycznych,a jedynie do moralnej oceny politycznejrzeczywistości. Kapłani nie mogą,jak już wspomniano, piastowaćpublicznych funkcji, w tym: poselskich,senatorskich, samorządowychitp. Środki przekazu mylnie postrzegają,że Kościół jest nietolerancyjnyi miesza się do polityki, podczas gdydokonuje on moralnej oceny politycznychwyborów swoich wiernych.Nierzadko media proponują nawetnieposłuszeństwo katolików wobecswoich duszpasterzy.Do udziału w życiu politycznympowołani są wszyscy katolicy. Wierzącynie mogą się uchylać od odpowiedzialnościza dokonywane wyboryi za kształt państwa.UbóstwoSynod wzywa do „pracy nadpracą”, czyli przeciwdziałania narastaniubezrobocia, prowadzącegodo zubożeniu coraz większej grupyPolaków. Coraz więcej ubogichżyje w poczuciu doznanej krzywdyprzez tych, którzy doprowadzilido biedy, a dziś są pracodawcami.Chrześcijanie nie mogą być obojętnina obszary nędzy. Nie mogą bowiemprzyjmować „chleba Pańskiego”, niedzieląc się chlebem powszednim. Synodzwraca się do rządzących, by niedopuszczali do zbytniego zróżnicowaniadochodów. Jako metodę walkiz bezrobociem proponuje „podziałpracy” i skrócenie godzin pracy.KorupcjaZe smutkiem stwierdza się, żemimo wezwania papieża jak i apelubiskupów lekceważone jest świętowanieniedzieli i nie ma ono w katolickiejPolsce prawnego zabezpieczenia.Z moralnego punktu widzenia,za grzech, który winien być przedmiotemrachunku sumienia i zostać11

wyznawany w sakramencie pokuty,należy uważać, korupcję, domaganiesię łapówki, przywłaszczanie własnościprzedsiębiorstwa, przestępstwapodatkowe, fałszowanie rachunków,czeków, marnotrawstwo i zła praca,zmuszanie do pracy w urągającychgodności warunkach, przynależnośćdo organizacji mafijnych, wykorzystywaniebezrobotnych do pracy bezzabezpieczenia socjalnego, nadużywaniesubwencji i świadczeń socjalnych,piractwo fonograficzne.Synod zwraca też uwagę, że systemfinansowania Kościoła wymagazreformowania. Wierni zaś powinniwiedzieć, na co są przeznaczane ichofiary składane na tacę! Zaleca, abykażda diecezja i parafia organizowałaośrodki poradnictwa prawnego,charytatywnego. Proponuje tworzenieparafialnych kas oszczędnościowo-pożyczkowych.Postawy religijnew codziennym życiuSynod wiele miejsca poświęca postawomreligijnym, urządzaniu uroczystościreligijnych oraz ich celebrowaniuz większym pożytkiemdla wiernych. Krytykuje nadmierneprzywiązanie do strojów, prezentów,muzyki, dekoracji, fotografowania,urządzania wystawnych przyjęć podczasślubów, chrztów i pierwszychKomunii świętych. Uczestnicy liturgiizachowują się nieraz jak niemiwidzowie, gdzie najważniejsze stajesię fotografowanie i filmowanie uroczystości,a nie czynny i pobożnyudział w sprawowanej liturgii.Synod ustala, że sakrament bierzmowaniabędzie udzielany uczniomw trzeciej klasie gimnazjalnej. Przestrzegaprzed zabobonnym lękiemw przyjęciu sakramentu namaszczenia,niesłusznie nazywanym kiedyś„ostatnim namaszczeniem”. Możnaten sakrament przyjmować wielokrotnie– przy każdej chorobie, przedoperacją, w czasie Misji św.Imieniny są okazją do podziękowaniaBogu za dar wiary otrzymanyw sakramencie chrztu i poleceniasię opiece patrona. Przy zawieraniuzaręczyn można korzystać z obrzędubłogosławieństwa Kościoła. Nie brakteż wskazówek odnośnie obchodówrocznicy ślubu, czy pogrzebu. Synodwiele miejsca poświęca omówieniusakramentu Eucharystii.Trzeba pogłębić znajomość gestówi symboli eucharystycznych.Powinna się tym zająć specjalnakomisja liturgiczna. Odstęp międzyMszami św. nie może być krótszyniż pół godziny. Musi też być proporcjamiędzy Liturgią Słowa i LiturgiąOfiary. Synod potwierdza obyczajpodawania Komunii św. „do ust”w postaci klęczącej lub stojącej. Niewyklucza innych form przyjmowaniaKomunii św. z zachowaniem należnejczci dla Eucharystii. Ważne miejscew liturgii ma muzyka organowa.Zakazuje odtwarzania pieśni z płyti z magnetofonów. Synod pozytywnieustosunkował się do święceń stałychdiakonów, którzy mogą wzbogacićposłannictwo Kościoła.Pobożność MaryjnaJeden z dokumentów synodujest poświęcony kultowi Matki Bożej.Charakterystycznym elementemwiary w Ojczyźnie jest pobożność12

Maryjna. Synod zaleca pielęgnowaniei rozwijanie wszystkich formtej pobożności, przy czym niezwykleistotne jest, by Maryja prowadziłanas do Chrystusa, ale nie przesłaniałaChrystusa. Celem odnowy życiareligijnego – nowej ewangelizacji –jest świętość. Świętość jako dar i zadanie.Za wzór winni być stawiani ciświęci, którzy osiągnęli chwałę niebaw zwykłym codziennym życiu całkowicieukierunkowanym ku wiernemuprzestrzeganiu nauki Ewangelii.ks. E. SzymańskiKSIĄDZ JÓZEF WDOWIAKpierwszy proboszcz parafii sobowidzkiejKsiądz Radca Józef Wdowiak urodziłsię 19 marca 1902 roku. Święceniakapłańskie przyjął w dniu 3maja1936 r. w Pińsku. Rządcą parafiiustanowiony był od 20 sierpnia1946 r. W formie oficjalnego protokołunastąpiło to w dniu 21 sierpnia1948 r.Znałem bardzo dobrze sobowidzkiegoduszpasterza już od mojegopobytu w Seminarium Duchownymw Gdańsku Oliwie. Był bardzo ofiarnydla kleryków. Z wszystkich kapłanów,których prosiliśmy o wsparciekleryckich inicjatyw, ks. Józef był najhojniejszy.Przybywał do Seminariumz wykładami o szkodliwości paleniapapierosów (to była jego szczególnaforma duszpasterzowania) i wielukleryków zachęcał do złożenia przyrzeczenia,aby do końca życia niepalić papierosów. Wśród nich i ja sięznalazłem.Jego ulubionym zajęciem było kolekcjonowanieznaczków, które w testamencienapisanym w dniu 6 grudnia1972 r. zapisał Seminarium Duchownemuna utrzymanie kleryków.Starsi sobowidzcy parafianie znająteż jego zamiłowanie do zegarów,których miał bogatą kolekcję i umiałje naprawiać. Należał też do miłośnikówkoników, zwanych „kucykami”.Ks. Radca pozostał mi w pamięcijako kapłan bardzo życzliwydo innych kapłanów, do klerykówi swoich wiernych. Był człowiekiemskromnym i pokornym, czego wyrazembyło korzystanie z mojej posługiw przystępowaniu do spowiedziświętej, a przecież ja byłem wówczasmłodym wikariuszem. Z okazji odpustu,spowiedzi wielkopostnej czyimienin, zawsze okazywał niezwykłągościnność przybyłym kapłanom.Kochał pracę kapłańską, co potwierdzałprzez umiłowanie konfesjonału,pobożne sprawowanie NajświętszejOfiary i solidne przygotowanie kazań.Żył w szczerej przyjaźni z ks.Prałatem Feliksem Głowienką – proboszczemw Trąbkach Wielkich. Tęprzyjaźń wyraził w długim przemówieniunad trumną zmarłego ks.Prałata w dniu 31 marca 1979 r.Jego kapłaństwo przepojone byłocierpieniem, tak cielesnym – częstoprzebywał na leczeniu szpitalnym13

i sanatoryjnym, jak i duchowym –doznanym od najbliższych, nierzadkowspółpracowników. Znosił wszystkoz niezwykle głęboką wiarą i modliłsię za tych, którzy go ranili. Te trudnościżycia kapłańskiego znane byłypasterzowi diecezji ks. biskupowi EdmundowiNowickiemu, który jakżegłębokie słowa uznania dla ks. Józefaskierował w odręcznym liście z okazjijubileuszu 25-lecia jego kapłaństwa.Tragiczne było zakończenie życiasędziwego kapłana, który w dniu9 stycznia 1982 r. w godzinach wieczornychzginął w płomieniach podczaspożaru plebanii.Myślę, że coraz mniej mamy takofiarnych, doświadczonych cierpieniem,a zarazem kochających swojąowczarnię pasterzy.ks. E. SzymańskiRządcy sobowidzkiej parafii1. 1946 – 1973 Ks. Proboszcz Radca Józef Wdowiak2. 1973 – 1974 Ks. Proboszcz Jerzy Famuła3. 1974 – 1979 Ks. Proboszcz Bogdan Napierała4. 1979 – 1991 Ks. Proboszcz Tadeusz Markiewicz5. Od 1991 Ks. Proboszcz Marian KrzywdaWikariusze sobowidzkiej parafii1. 1960 – 1967 Ks. Stanisław Przytarski2. 1967 – 1970 Ks. Stefan Stankiewicz3. 1970 – 1971 Ks. Stanisław Płatek4. 1971 – 1972 Ks. Romuald Jancen5. 1972 – 1973 Ks. Bogdan KupkaALKOHOL I NARKOTYKI GROŻĄ NASZYM DZIECIOMW dniu 27 marca tego roku wśróduczniów gimnazjum została przeprowadzonaanonimowa ankieta, któradotyczyła ich kontaktu z alkoholemi narkotykami. W sondzie wzięłoudział 198 gimnazjalistów (111dziewcząt i 87 chłopców). Wypowiedzibyły szczere. Podaję niektórewyniki ankiety, aby zapoznali sięz nimi rodzice, pracownicy sklepówspożywczych i osoby zainteresowanewychowaniem młodzieży.Alkohol piło 186 uczniów (prawie94 %), w tym 101 dziewcząt i 85chłopców. Niektórzy zetknęli się z alkoholempo raz pierwszy już w wieku5 lat, a średnio, w wieku 11 lat.Szampan piło 171 uczniów, piwo –152, wódkę – 83, wino – 76, inne(drinki, bimber, itp.) – 28 uczniów.Z własnej inicjatywy po alkohol sięgnęło123 uczniów, a za namową(tatusia, kolegów) – 52 uczniów.14

Ze starszymi pije 54 uczniów (tylesamo z rodziną), 31 uczniów pijez rodzicami!69 uczniów kupuje alkohol w swojejmiejscowości, inni namawiają kogośdo kupna lub kupują alkohol w innejmiejscowości (Trąbkach Wielkich).Upiło się 56 uczniów, w tym 20dziewcząt, 28 uczniów upiło się raz,a 27 upija się częściej.150 uczniów pije okazjonalnie, 17 –raz w miesiącu, 5 – około 10 razyw miesiącu.70 uczniów twierdzi, że ich rodzicewiedzą o piciu, 97 uczniów boi sięreakcji rodziców.Ci sami uczniowie gimnazjum wypowiedzielisię również na tematnarkotyków.Kontakt z narkotykami miało 15uczniów, w tym 8 dziewcząt i 7chłopców, po raz pierwszy w wieku12,5 lat (średnio). Zetknęli się z nimina dyskotece, w szkole, i jej pobliżu,w domu.61 uczniów wie, gdzie można kupićnarkotyki.50 uczniów zna osoby rozprowadzającenarkotyki.91 uczniów zna osoby zażywającenarkotyki.Uczniowie znają narkotyki – w sumieokoło 170 uczniów.Nie przeprowadzono jeszcze ankietyna temat palenia papierosów.Powyższa pobieżna statystyka jestprzerażająco smutna, zwłaszczaw kontekście domagania się przezniektórych rodziców dopuszczeniaalkoholu na uroczystości I Komuniiśw. Rodzice podają swoim dzieciomalkohol na powitanie Nowego Rokui przy innych okazjach. Drodzyrodzice, czy możecie wobec tego przerażającegozjawiska spać spokojnie?Czy wasze dziecko nie oskarży waskiedyś, że właśnie wy podaliście mupierwszy kieliszek? Czy „kieszonkowe”,które otrzymują wasze „pociechy”nie jest wydawane na alkoholi papierosy? Skoro 94 % ankietowanychpiło alkohol, to z dużymprawdopodobieństwem wśród nichjest i twoje dziecko! Miesiąc maj,związany z wycieczkami, dyskotekamii wyjazdami, stwarza szczególneniebezpieczeństwo alkoholowe i narkotykowe.Bądźmy czujni teraz, bojutro może być za późno!ks. E. SzymańskiKU OBRONIE RZECZPOSPOLITEJW związku z przypadającą rocznicąuchwalenia Konstytucji 3 Majaw obecnym numerze „Kany”, zamieszczęoryginalny tekst preambuły(uroczysty wstęp) Konstytucjiuchwalonej w czasie trwania SejmuWielkiego (1788 – 1792). Ażebyułatwić czytanie współczesnemuodbiorcy, zrezygnuję z oryginalnegosłownictwa i pisowni. Myślę,15

że piękna polszczyzna, jaką posługiwalisię autorzy, warta jestpublikacji w naszym piśmie.Uznając, iż los Nas wszystkichod ugruntowania i wydoskonaleniaKonstytucji narodowej jedyniezawisł, długim doświadczeniem poznawszyzadawnione Rządu Naszegowady, a chcąc korzystać z pory,w jakiej się Europa znajduje, i z tejdogodnej chwili, która Nas samychsobie wróciła, wolni od hańbiącychobcej przemocy nakazów, ceniącdrożej nad życie, nad szczęścieosobiste, egzystencję polityczną, niepodległośćzewnętrzną, i wolnośćwewnętrzną Narodu, którego losw ręce Nasze jest powierzony, orazna błogosławieństwo, na wdzięcznośćwewnętrzną Narodu, któregolos w ręce Nasze jest przeszkodą,które w nas namiętności sprawowaćmogą, dla dobra powszechnego,dla ugruntowania wolności, dlaocalenia Ojczyzny Naszej, i jej granicz największą stałością duchaniniejszą Konstytucję uchwalamy,i tą całkowicie za świętą, za niewzruszonądeklarujemy, dopókibyNaród w czasie Prawem przypisanywyraźną wolą swoją nie uznałpotrzeby odmienienia w niej jakiegośArtykułu.Chciałbym zwrócić uwagę, preambułanapisana jest jednym zdaniem.Odnośnie religii panującej Konstytucjastanowiła:Religią Narodową Panującą,jest i będzie Wiara Święta RzymskaKatolicka, ze wszystkimi jejPrawami. . . Wiara Święta, przykazujeNam kochać bliźnich Naszych;Przeto wszystkim ludziom jakiegokolwiekbądź wyznania, pokójw Wierze i opiekę Rządową winniśmy”.Rozdział V Konstytucji zatytułowany„Rząd, czyli oznaczeniaWładz Publicznych” wyraźnie nawiązujedo filozoficznych zasadoświecenia, zwłaszcza trójpodziałuwładzy, który po raz pierwszyzaproponował francuski filozofKarol Monteskiusz (Charles LouisMontesquieu 1689 – 1755) w dziele„Duch Praw”. Wszelka Władzaw społeczności ludzkiej początekswój bierze z woli Narodu. Aby więccałość Państwa, wolność obywatelska,i porządek społeczny w równejwadze na zawsze zostały, trzyWładze Rządu Narodu Polskiegoskładać powinny, i z woli prawaniniejszego na zawsze składać będą;to jest: Władza Prawodawczaw Stanach Zgromadzonych, WładzaNajwyższa Wykonawcza w Królui Straży, i Władza Sądowniczaw Jurysdykcjach na ten koniecustanowionych.Jak widzimy, język naszychprzodków różni się znacznie odtego, którym się obecnie posługujemy.Dla wyjaśnienia podziałuwładzy, który ustanowiła Konstytucja,przedstawię schemat obrazującytrójpodział rządów Rzeczpospolitejz 3 V 1791 roku.Mariusz Paradecki16

PEREGRYNACJA OBRAZU MIŁOSIERDZIA BOŻEGODecyzją Metropolity GdańskiegoKsiędza Arcybiskupa Tadeusza Gocłowskiegooraz Konferencji DuszpasterskiejKapłanów Diecezjalnychi Zakonnych Archidiecezji Gdańskiejpracujących w duszpasterstwie,z dniem 22 kwietnia 2001 r.rozpoczęła się peregrynacja obrazuChrystusa Miłosiernego w ArchidiecezjiGdańskiej. W niedzielęwielkanocną został podany z ambonnaszych kościołów komunikat dotyczącyustanowienia SanktuariumMiłosierdzia Bożego przy nowymkościele parafialnym księży zmartwychwstańcóww Gdańsku Wrzeszczuprzy ul. Gomółki. Znajdujący siętam obraz Miłosierdzia Bożego pobłogosławiłi poświęcił Ojciec ŚwiętyJan Paweł II w drodze przejazduz lotniska w Rębiechowie do Oliwyw dniu 5 czerwca 1999 r. Księżazmartwychwstańcy od szeregu latsą krzewicielami kultu MiłosierdziaBożego w naszej Archidiecezji.Natomiast w II niedzielę Wielkanocną,22 kwietnia w godziniemiłosierdzia (o 15.00) ks. ArcybiskupTadeusz Gocłowski odprawiłMszę św. W Bazylice Mariackiejw Gdańsku, którą zainaugurowałperegrynację obrazu Chrystusa Miłosiernegow parafiach Archidiecezji.Każda parafia gościć będzieobraz Chrystusa Miłosiernego całytydzień, od piątku do piątku. W tymczasie będą odbywać się w tych parafiachMisje św. lub rekolekcje.Peregrynacja odbędzie się najpierww parafiach dekanatu GdańskŚródmieście, do 8 września, potemw dekanacie Gdańsk Dolne Miasto,do 20 października, następniew dekanacie Pruszcz Gdański, do15 grudnia. W naszym dekanacieWyżyny Gdańskie początek peregrynacjizaplanowany jest w majuprzyszłego roku i potrwa 10 tygodni,bo w skład dekanatu wchodzi10 parafii.Warto zaznaczyć, że do rozwojukultu Miłosierdzia Bożego znacznieprzyczynił się papież Jan PawełII. On to ustanowił II niedzielęwielkanocną Niedzielą MiłosierdziaBożego. W II Niedzielę Wielkanocnąw 2000 r. dokonał kanonizacjisiostry Faustyny, której Pan Jezusobjawił swoje Miłosierdzie i poleciłrozszerzać to nabożeństwo w całymKościele. Jakże się nie radować, żenasze rodziny już zawierzyły sięBożemu Miłosierdziu podczas kolędyw Roku Wielkiego Jubileuszu,a Jego Obraz znajduje się nie tylkow naszym kościele, ale prawiew każdej rodzinie.Z woli Chrystusa, godzina 15.00,czyli godzina Jego śmierci na krzyżu,jest Godziną Miłosierdzia. Każdykto może, niech w tym czasie odmówikoronkę do Miłosierdzia Bożegow celu uproszenia szczególnych łaskdla siebie i biednych grzeszników.ks. E. Szymański18

EMAUSProblem lokalizacji miasteczkaEmaus nie został do dziś rozstrzygnięty.Trzy miejscowości mogłybowiem być miejscem spotkaniazmartwychwstałego Chrystusa zesławnymi pielgrzymami. Ewangeliawedług świętego Łukasza, którarelacjonuje to spotkanie, umieszczaEmaus w odległości sześćdziesięciustadiów, to znaczy jedenastu kilometrówod Jerozolimy.Położenie miejscowości al-Qubeibehodpowiada tej odległości,jednak do XV wieku nie zwracałaona uwagi. Nikt więc nie widziw niej dawnego Emaus, co w wypadkuwahania daje jej znaczniemniejszą szansę. Należy przypuszczać,że pierwsi chrześcijanie mieliuzasadniony powód, aby dane wydarzenieusytuować w takim, a niew innym miejscu, chociaż dzisiajnie znamy przyczyny ich wyboru.Drugie ewentualne miejsce toAbu Ghosz. Wydaje się ono bardziejprawdopodobne z dwu powodów.Po pierwsze dlatego, że leży w pobliżuźródła świeżej wody, którebyło eksploatowane już w czasachrzymskich, a więc za życia Jezusa,a wiadomo, że w tym czasieosady i domy budowano w pobliżuźródeł i studni. Po drugie dlatego,gdyż krzyżowcy zbudowali tu kościół,a jest oczywiste, że kościołybudowano w miejscach otoczonychkultem, aby przyciągnąć pielgrzymów.Jednak wyprawy krzyżoweodbywały się dopiero w XI – XIIIwieku.Trzecie miejsce, obecnie wioskanosząca nazwę Amwas ma tęolbrzymią przewagę, że od pierwszychwieków uważano ją za biblijneEmaus. Święty Hieronim,podobnie jak Orygenes, byli zwolennikamitej tezy. Znając biblijnąwiedzę obu tych erudytów, którzymieszkali w Ziemi Świętej, możnaich opinię traktować bardzopoważnie.Wykopaliska archeologicznew Amwas wydają się potwierdzaćznaczenie tego miejsca w oczachchrześcijan pierwszych wieków. Odnalezionotu pozostałości dużej,trójnawowej bazyliki z IV wieku.Zburzona w VI wieku, podczas powstaniaSamarytan, została odbudowanaprzez krzyżowców. Oprócztej budowli są tu również ruinybazyliki bizantyńskiej, znaczniemniejszych rozmiarów, lecz którejbaptysterium w kształcie krzyżajest jak najbardziej godne uwagi.Jedynym elementem zakłócającymtę identyfikację jest odległośćAmwas od Jerozolimy: dwadzieściatrzy kilometry.Tak czy inaczej, spotkaniew drodze do Emaus jest wielkimwydarzeniem pierwszych godzinKościoła. Dwaj pielgrzymi symbolizujątych wszystkich, którzy pokładalinadzieję w Jezusie z Nazaretui którzy po Jego ukrzyżowaniu bylicałkowicie zagubieni. „A myśmy19

się spodziewali, że On właśnie miałwyzwolić Izraela. Tak, a po tymwszystkim dziś już trzeci dzień, jaksię to stało” (Łk 24,21).Wracają więc do siebie, gotowikontynuować dawne życie, jakgdyby nic się nie stało. Tymczasemzjawia się Jezus. Zanim dajesię poznać, wyjaśnia im Pisma, komentującwszystko, co Go dotyczyłow Prawie, u Proroków i w Psalmach.W ten sposób umacnia ichwiarę ukazując im, że wszystkieostatnie wydarzenia były zapisanew planie Bożym, a więc że nie majądo czynienia z klęską lub ze złymlosem. Następnie daje się poznać połamaniu chleba i znika im z oczu.Analizując ten tekst punkt popunkcie, dostrzegamy w nim liturgięwieczerzy paschalnej, któraznalazła swoje odbicie w liturgiieucharystycznej.Najpierw widzimy momentskruchy: pielgrzymi opowiadają Jezusowi,„jak arcykapłani i nasiprzywódcy wydali Go na śmierći ukrzyżowali” (Łk 24,20). Jestto nawiązanie do „gorzkich ziół”z wieczerzy paschalnej (Wj 11,8),których spożywanie ma przypominaćuczestnikom gorzki smakgrzechu i niewoli. Kontynuacją tegożalu jest akt pokutny podczasobrzędów wstępnych liturgii eucharystycznej.Potem następuje czytanie Pismi ich wyjaśnianie. „I zaczynając odMojżesza poprzez wszystkich prorokówwykładał im, co we wszystkichPismach odnosiło się do Niego”(Łk 24,27). To rozważanie,które zajmuje centralne miejscew liturgii wieczerzy paschalnej, jestbezwzględnie konieczne do zrozumieniawoli Boga. Także miejscePism jest bardzo ważne w całejliturgii sakramentalnej, a tym bardziejw liturgii eucharystycznej.Wreszcie łamanie chleba. Jestto znak błogosławieństwa udzielanegocałej ludzkości, znak miłościBoga, który dzień po dniu karmiswój lud na pustyni, znak ciałaChrystusa wydanego dla zbawieniaświata.Pozostaje jeszcze „rozesłanie”.Zwróceni ku przyszłości, pielgrzymiwracają do Jerozolimy, abyuprzedzić swoich towarzyszy. Wieczerzapaschalna kończy się śpiewem„za rok w Jerozolimie”, zaśEucharystia rozesłaniem „idźciew pokoju Chrystusa”.Nie jest wykluczone, że opowiadanieewangeliczne zostało ułożonezgodnie z liturgiczną niciąprzewodnią wieczerzy paschalnej,a być może, zgodnie z przebiegiempierwszych Eucharystii rodzącegosię Kościoła.Emaus jest przeto czymś więcejniż spotkaniem dwu pielgrzymówz Jezusem zmartwychwstałym. Tojedna z podstaw życia Kościoła,ważny moment objawienia, w którymMesjasz daje się rozpoznać niepo twarzy, ranach lub głosie, lecz zapośrednictwem znaku swej miłoścido ludzi.Etienne Dahlerprzekład Gustaw Kania20

DLA DZIECIDrogie dzieci, za poprawne rozwiązanie krzyżowki z marca (WIELKIPOST) nagrodę, którą ufundował Sklep Spożywczy Sieci „34” spółkacywilna T. Kaczmarek, I. Jurkowska z Trąbek Wielkich, wylosowałMateusz Bugaj. Kolejne nagrody czekają na szczęśliwców.Zapraszamy do następnej krzyżówki. Litery z pogrubionej kolumnyutworzą hasło, które jest rozwiązaniem.Tak jak w poprzednich miesiącach, należy odciąć zaznaczony pasek nadole strony, na nim wpisać rozwiązanie, na drugiej stronie swoje imię,nazwisko i adres. Kuponu tego nigdzie nie naklejamy, tylko w takiejpostaci wrzucamy do koszyka na bocznym ołtarzu (do dnia 20 maja).1234561. „Gorzkie . . .”.2. Kieruje diecezją.3. Nakrycie domu.4. Strój zakonnika.5. Dziesięć Przykazań Bożych.6. „Na tapczanie siedzi . . .”.KRZYŻÓWKA53ROZWIĄZANIE KRZYŻÓWKI. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

WNIEBOWSTĄPIENIEA obok krzyża stały: Matka, Mariai Maria Magdalena. Jezus, gdyujrzał Matkę i obok niej ucznia, któregomiłował rzekł: „Niewiasto otosyn Twój”; „Oto Matka twoja”.Jeszcze przez czterdzieści dni Jezusukazywał się Apostołom – „Dotknijciesię Mnie i przekonajcie: duchnie ma ciała ani kości, jak widzicie,że Ja mam”. Aby bardziej uwierzylizasiadł razem z nimi do stołuspożywając wspólnie pokarm.Jezus ukazał się uczniom, którzybędąc w drodze do wsi Emaus,rozmawiali ze sobą o tym, co się wydarzyło.W pewnym momencie Jezusprzybliżył się do nich i szli razem,lecz oczy ich były niejako na uwięzi:„O nierozumni jak nieskore są waszeserca do wierzenia”. Wówczas prosiliGo, aby pozostał, „gdyż ma się kuwieczorowi”. Wszedł więc zasiadającrazem z nimi do stołu; wziął chlebi odmówił błogosławieństwo łamiąci podając im. Wtedy to oczy im sięotworzyły i poznali Go. . . Czy sercenie pałało w nas?”Po rozmowie z nimi Pan Jezus„podniósłszy ręce błogosławił ich.A kiedy ich błogosławił, rozstał sięz nimi i został uniesiony do nieba”(Łk 24, 50 – 51). Oni zaś oddali Mupokłon wracając radośnie do świątyni,aby wielbić Boga.Halina KankaINTENCJE MSZY ŚW. Maj 20011. Za śp. Aleksandra Ulatowskiego(4. rocznica śmierci)2. O zdrowie i błogosławieństwodla Marii i Gerarda Zulewskich3. Za śp. Juliannę i GabrielęAbram, godz. 7 00Za śp. Kazimierza, Matyldę,Wiktora Orlikowskich i zazmarłych z tej rodziny oraz zaśp. Hertę Streich, godz. 8 30O powołania kapłańskiei zakonne, z róży bł. AnieliSalawy – p. Szostek, godz. 11 00W intencji parafian, godz. 18 00Imię i nazwisko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .Adres . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .KRZYŻÓWKA53

14. Za śp. Tadeusza Bartosa4. Pierwszy piątek miesiąca,(1. rocznica śmierci), godz. 18 00przebłagalna za grzechyparafian, z róży św. StanisławaKostki – p. Olszewskiej5. Pierwsza sobota miesiąca,ku czci Matki Bożej, z różybł. Urszuli Ledóchowskiej –p. Chmielewskiej6. W intencji przyjmujących święcenia(11. rocznica śmierci)15. Za śp. Zofię Gołębiowską16. Za śp. Zenona Szwocha(6. rocznica śmierci)17. Za zmarłych z rodziny Kelpinówi Kiedrowskich18. Za śp. Alfonsa Zulewskiego i zazmarłych z rodziny Blokusdiakonatu w Seminarium 19. W pewnej intencji,Duchownym w Gdańsku Oliwie,godz. 7 00O łaskę doczekania sięupragnionego potomstwa zawstawiennictwem Matki BożejTrąbkowskiej, z intencji rodzinyKolbergów, godz. 8 30W intencji dzieci przystępującychdo I Komunii Świętej,p. Sienkiewicz20. Za śp. Antoniego Brembororaz o zdrowie dla GertrudyBrembor, godz. 7 00Za śp. Henryka Dąbrowskiego,godz. 8 30W intencji p. Król, godz. 11 00Za śp. Zygmunta Dmochewiczi Helenę Szymczyk, godz. 18 00godz. 10 0021. Za śp. Martę i WitoldaW intencji Anny i JanaPiszczukówJaworskich, godz. 18 0022. Za śp. Romana Niedźwiedzia23. Za śp. Stanisława7. W intencji p. Jaszczyk i zaChmielewskiegośp. Zygmunta Jaszczyka24. Dziękczynna w 18-lecie urodzin8. O zdrowie i błogosławieństwoDariusza Dończykadla solenizanta Stanisława25. Za śp. Władysława Dąbrowskiego(10. rocznicaGostomskiego oraz o zdanieegzaminu maturalnego przezśmierci)Magdalenę Gostomską26. Za śp. Magdalenę, Józefa9. Za śp. Marię i Stanisławai Alfreda KarassekWilków oraz za zmarłych z tej27. Za śp. Władysławę i MetęrodzinyCymermann, godz. 7 0010. Za śp. Elżbietę LagaZa śp. Genowefę i Halinę11. Za śp. Stanisława KromeraKozaków, godz. 8 3012. Za śp. Łucję Selka13. Za śp. Helenę Śródkowskąi Urszulę Salewską, godz. 7 00Za śp. Józefa Szostka, godz. 8 30Za śp. Katarzynę i BronisławaIwanowiczów, godz. 11 00Za śp. Pelagię Bławat, godz. 18 0028. Za śp. Stanisława i LeonardaZa zmarłych z rodziny Ptach Tarczyńskich oraz zai Elwart, godz. 11 00Za śp. Stefanię Grulkowskąśp. Franciszkę i AdamaZiemianów23

29. O błogosławieństwo i zdrowiedla Anny Burdówny, z intencjip. Trofimowicz30. Za śp. Norę Nowak31. Czwartek przed pierwszympiątkiem miesiąca, o powołaniakapłańskie i zakonne, z różybł. Michała Kozala – p. KusajROCZNICEDar nowego życiaW dniu 7 maja 2000 r. przez Sakrament Chrztu Świętego wszczepieniw Chrystusa i przyjęci do wspólnoty Kościoła zostali:Weronika Danuta KowalewskaKamila Natalia Misior„Jezus zaś przywołał je do siebie i rzekł: «Pozwólcie dzieciom przychodzićdo Mnie i nie przeszkadzajcie im: do takich bowiem należy KrólestwoBoże. Zaprawdę powiadam wam: Kto nie przyjmie Królestwa Bożego jakdziecko, ten nie wejdzie do niego»” (Łk 18,16 –17).„Wszechmogący wieczny Boże, ty posłałeś na świat swojego Syna, abyoddalił od nas moc szatana, ducha nieprawości, a człowieka wyrwanegoz ciemności przeniósł do prawdziwego Królestwa Twojej światłości;pokornie Cię prosimy, abyś te dzieci uczynił swoją świątynią i mieszkaniemDucha Świętego” (obrzędy chrzcielne).Odeszli do PanaW maju 2000 r. spośród naszych parafian Pan powołał do wieczności:15 maja: Stefanię Grulkowską (85 lat)17 maja: Hildegardę Flisikowską (64 lata)„Bracia. Nasza ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy oczekujemyPana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształca nasze ciało poniżonena podobne do swego chwalebnego ciała tą potęgą, jaką może On takżewszystko co jest, sobie podporządkować” (Flp 3,20 – 21).„Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie!”Adres redakcji: „Kana”Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny83-034 Trąbki Wielkie