Bilten Vrhovnog suda za 2/2012. godinu - Sudovi Crne Gore

Ks. br. 5/2008 od 23.07.2010. godine, zbog izvršenog kriviĉnog djela iz ĉl. 412 st. 2u vezi ĉl. 1 KZ CG.Polazeći od naprijed izloţenog ĉinjeniĉnog utvrdjenja i ocjenom svihrelevantnih okolnosti, u smislu prethodno navedenih materijalno-pravnih propisa,pravilno je odluĉio drugostepeni sud kada je odluĉujući po ţalbama stranaka, ţalbutuţioca odbio, a povodom ţalbe tuţene preinaĉio prvostepenu presudu uusvajajućem dijelu na naĉin što je umanjio iznos dosudjene naknade po traţenomvidu nematerijalne štete na iznos od 20.000 €, pravilno primjenjujući pritom iodredbu ĉlana 220 ZPP.Naime, prilikom odluĉivanja o postavljenom zahtjevu za naknadunematerijalne štete, kao i o visini njene naknade, drugostepeni sud je vodio raĉuna oznaĉaju povrijedjenog dobra i cilju kome dosudjena naknada treba da sluţi, ali i otome da se njome ne pogoduje teţnjama koje nijesu spojive sa njenom prirodom idruštvenom svrhom, kako to i nalaţa odredba ĉlana 207 stav 2 ZOO. U navedenomkontekstu svih relevantnih okolnosti, kako se iz spisa utvrdjuje da je tuţilac ranije triputa pravosnaţno osudjivan, to ukazuje da njegovi duševni bolovi koje je trpio zbogpritvora u konkretnom sluĉaju nijesu mogli biti intenziteta i posledica kao kod licakoje nije ranije osudjivano, što je imalo znaĉaja za odredjivanje visine dosudjenenaknade i što je pravilno imao u vidu drugostepeni sud. Stoga je i po ocjeni ovogsuda pravilno zakljuĉio drugostepeni sud, nakon ocjene svih konkretnih okolnostisluĉaja, da iznos od 20.000 € predstavlja praviĉnu satisfakciju za tuţioca ukonkretnom sluĉaju, te da je to primjerena naknada, srazmjerna teţini povrijedjenogliĉnog dobra tuţioca. Ovo i kod prethodno istaknutog da je pravo na slobodu jednood osnovnih ljudskih prava garantovanih Ustavom Crne Gore i EvropskomKonvecijom o zaštiti ljudskih prava i osnovnih sloboda, a da je u uzroĉnoposlediĉnoj vezi sa ĉasti i ugledom svakog pojedinca kao njegovih liĉnih prava.Osim navedenog, u prilog odluke drugostepenog suda je i to što u konkretnomslučaju nije u pitanju nezakonit pritvor, već pritvor koji je neutemeljen, a štoznači da tuţilac nije bio uhapšen-pritvoren bez zakonskog osnova, već je ishodkrivičnog postupka pritvora tuţioca za period od jedne godine, sedam mjeseci i24 dana učinio neutemeljenim.Ovaj sud je cijenio sve navode revizije ali je našao da su isti lišeni osnova.Povodom revizijskih navoda valja istaći da tuţilac u postupku koji je prethodiodonošenju pobijane i prvostepene presude nije sudu dostavio dokaze koji biukazivali da je za vrijeme pritvora trpio maltretiranje, neĉovjeĉno i poniţavajućepostupanje i da je bio izloţen torturi od uprave ustanove u kojoj je bio u pritvoru ilidrugih ovlašćenih lica prilikom pritvaranja i za vrijeme boravka u pritvoru. Unavedenim okolnostima neosnovani su navodi revizije da sud prilikom odluĉivanjapobijanom presudom nije imao u vidu odredbe ĉl. 1, 11 i 14 Konvencije protivtorture i drugih surovih i neljudskih ili poniţavajućih kazni ili postupaka koja jeusvojena 10.12.1984. godine u Njujorku (ratifikovana 20.06.1991. godine, - "Sl. listSFRJ", br. 9/91), a koja se primjenjuje na Crnu Goru."(Presuda Vrhovnog suda Crne Gore, Rev. br. 998/12 od 13.12.2012. godine)82