Bilten Vrhovnog suda za 2/2012. godinu - Sudovi Crne Gore

76POGORŠANJE ZDRAVSTVENOG STANJAKAO POSLJEDICA SAOBRAĆAJNE NEZGODE I PRAVO NANAKNADU ŠTETE(Ĉlan 202 stav 2, u vezi sa ĉl. 207 ZOO)Oštećeni ima pravo na naknadu štete za duševne bolove zbog povećanogumanjenja ţivotne aktivnosti ukoliko je pogoršanje njegovog zdravstvenogstanja u uzročnoj vezi sa saobraćajnom nezgodom.Iz obrazloţenje:"Tuţilac je tvrdio da je kao posledicu saobraćajne nezgode za koju jeodgovoran osiguranik tuţenog pretrpio materijalnu štetu jer u periodu od30.07.1986. do 31.08.1988. godine nije bio sposoban za rad pa nije mogaoostvarivati zaradu, a 01.08.1988. godine je otišao u invalidsku penziju, od kada trpištetu u visini razlike zarade i penzijskih primanja, koju štetu je traţio u nominalnimiznosima koji su dospjeli, a za ubuduće u mjeseĉnom iznosu - rentu. TakoĊe jepostavio zahtjev za isplatu nematerijalne štete za pretrpljene duševne bolove zbogumanjenja ţivotne aktivnosti, pretrpljenih fiziĉkih bolova i pretrpljenog straha, uiznosima bliţe oznaĉenim u izreci prvostepene presude.U postupku pred prvostepenim sudom, vještaci medicinske struke dr. M. R. idr. V. V. su iznijeli zakljuĉak da je tuţilac i prije doţivljene nezgode bolovao oddepresije koja je endogena (unutrašnja) i imao psihiĉke tegobe, te lijeĉen kodpsihijatra, ali da je saobraćajni udes pogoršao dotadašnju kliniĉku sliku i presudnouticao na pogoršanje zdravstvenog stanja tuţioca, odnosno da je djelovao kao"okidaĉ". Oba vještaka su se saglasili da je predmetni udes uticao u bitnom napogoršanje zdravstvenog stanja tuţioca što je uslovilo potrebu bolniĉkog lijeĉenja igubitak radne sposobnosti, a vještak V. je ostao pri mišljenju da je udesprouzrokovao umanjenje ţivotne aktivnosti kod tuţioca 60%, dok se dr. R. nijemogla izjasniti u procentualnom umanjenju ţivotne aktivnosti.Niţestepeni sudovi su ocjenom pisanih dokaza-medicinske dokumentacije zatuţioca, te ocjenom datih nalaza i mišljenja vještaka medicinske struke, zakljuĉili dasaobraćajna nezgoda nije uzrokovala umanjenje ţivotne aktivnosti kod tuţioca jer nepostoji uzroĉno poslediĉna veza izmeĊu bolesti koja je kod tuţioca konstatovana isame nezgode. Ovakav zakljuĉak sudovi su temeljili na ĉinjenici da je tuţilac ranijelijeĉen zbog oboljenja psihiĉke prirode, pa nezgoda ne moţe predstavljati uzroktakvog oboljenja, te u nedostatku uzroĉne veze izmeĊu saobraćajne nezgode i bolestituţioca zbog koje je bio sprijeĉen da radi i ostvaruje punu zaradu, odnosno zbogkoje mu je priznato pravo na invalidsku penziju, ne postoji odgovornost tuţenog kaoosiguravaĉa na naknadu materijalne i nematerijalne štete koju tuţilac potraţuje.Izloţeni zakljuĉak niţestepenih sudova, po nalaţenju ovog suda, za sada nemautemeljenje u utvrĊenim ĉinjenicama u postupku. Naime, vještaci medicinske strukesu u nalazima dali mišljenje da je nezgoda prouzrokovala pogoršanje psihiĉkog