68 E. Cieœlik, A. Siembidaw surowicy krwi. Oprócz tych w³aœciwoœci, fruktany charakteryzuj¹ siê hipoglikemicznymdzia³aniem oraz korzystnym wp³ywem na absorpcjê wybranych sk³adnikówmineralnych z diety [9]. Ponadto, dziêki swoim w³aœciwoœciom fizykochemicznym,fruktany s¹ obecnie szeroko stosowane w przemyœle spo¿ywczym, pe³ni¹c wieleistotnych technologicznie funkcji, w tym m.in. substancji zagêszczaj¹cych, wype³niaj¹cych,emulguj¹cych, zastêpuj¹cych sacharozê lub glukozê oraz t³uszcze. Z tegowzglêdu dodaje siê je do fermentowanych produktów mlecznych, serów, czekolady,od¿ywek wspomagaj¹cych odchudzanie, batonów, lodów i ciastek [26].Struktura chemiczna fruktanówFruktany, nazywane inaczej polifruktozylocukrami, s¹ rozpuszczalnymi w wodziepolimerami zbudowanymi z jednostek -D-fruktofuranozy, po³¹czonych wi¹zaniami-(2,1) i/lub -(2,6)-glikozydowymi oraz z jednej, na ogó³ na koñcu redukuj¹cego³añcucha, cz¹steczki D-glukozy, po³¹czonej z jednostk¹ -D-fruktofuranozyza pomoc¹ wi¹zania -(1-2)-glikozydowego [46].W naturze wystêpuje piêæ ró¿nych grup fruktanów, które rozró¿nia siê zgodniez typem wystêpuj¹cych w ich strukturze po³¹czeñ oraz po³o¿eniem cz¹steczki glukozy.S¹ to [48, 61]:a) Inuliny – sk³adaj¹ce siê z jednego liniowego ³añcucha jednostek -D-fruktofuranozy,po³¹czonych wi¹zaniami -(2,1)-glikozydowymi. Wœród tych zwi¹zkówwyró¿nia siê [6]: oligofruktany (fruktooligosacharydy, FOS) o stopniu polimeryzacji (DP tj.iloœci jednostek -D-fruktofuranozy w ³añcuchu) od 3–10, które dziel¹ siê na:— krótko³añcuchowe o DP od 3–5,— d³ugo³añcuchowe o DP od 6–10, d³ugo³añcuchow¹ inulinê o DP od 10–60.b) Neoinuliny – sk³adaj¹ce siê z dwóch liniowych ³añcuchów jednostek -D-fruktofuranozy,po³¹czonych wi¹zaniami -(2,1)-glikozydowymi.c) Lewany (produkowane przez bakterie)/phlein (produkowane przez roœliny) –sk³adaj¹ce siê z jednego liniowego ³añcucha jednostek -D-fruktofuranozy, po-³¹czonych wi¹zaniami -(2,6)-glikozydowymi.d) Neolewany – sk³adaj¹ce siê z dwóch liniowych ³añcuchów jednostek -D-fruktofuranozy,po³¹czonych wi¹zaniami -(2,6)-glikozydowymi.e) Fruktany mieszane (ang. graminan) – zawieraj¹ce dwa typy wi¹zañ miêdzy jednostkami-D-fruktofuranozy, a mianowicie -(2,1)- oraz -(2,6)-glikozydowe.Wzory strukturalne poszczególnych grup fruktanów opracowali Ritsema i Smeekensw 2003 roku [45].
Fruktany i ich wystêpowanie … 69ród³a fruktanówFruktany s¹ szeroko rozpowszechnione wœród organizmów prokariotycznychoraz wy¿szych i ni¿szych roœlin. Odkryto, ¿e fruktany wytwarzane s¹ przez oko³o15% ró¿nych gatunków roœlin kwitn¹cych nale¿¹cych do gospodarczo wa¿nych rodzintj. Liliaceae, Asteraceae, Poaceae [28] oraz przez bakterie, g³ównie Streptococcusmutans, a tak¿e przez grzyby Aureobasidium pullulans i Aspergillus niger [45].Roœliny gromadz¹ fruktany w wakuolach, w postaci roztworów wodnych, najczêœciejw jadalnych czêœciach, tj. korzenie palowe u cykorii (Cichorium intybus L.),bulwy u dalii (Dahlia variabilis L.) lub te¿ cebulki u tulipanów (Tulipa gesneriana L.)i cebuli (Allium cepa L.). Wêglowodany te mog¹ byæ równie¿ gromadzone w niedojrza³ychnasionach oraz w komórkach wzrostowych (wegetatywnych) zbó¿ i traw.D³ugoœæ ³añcuchów roœlinnych fruktanów siêga od 10 do kilkudziesiêciu jednostek-D-fruktofuranozy. Jednak¿e roœliny syntetyzuj¹ i gromadz¹ fruktany, kiedy asymilacjanetto CO 2 przewy¿sza poziom wymagany dla ich normalnego wzrostu i rozwoju,po czym wykorzystuj¹ je podczas wzrostu po uprzedniej defoliacji oraz podczaswiosennego kie³kowania [9]. Ponadto wyniki licznych badañ wy³oni³y szereg czynnikówdeterminuj¹cych stê¿enie nie trawionych wêglowodanów w ró¿nych czêœciachroœlin. S¹ to: gatunek roœliny, czêœæ roœliny, stadium rozwoju (dojrza³oœci), warunkiœrodowiska, tj. temperatura (zw³aszcza podczas wzrostu korzeni i pêdów), intensywnoœænas³onecznienia i jego czas, a tak¿e dostêpnoœæ po¿ywienia i status wodny [7].Z kolei fruktany produkowane z udzia³em grzybów oraz bakterii maj¹ o wieled³u¿sze ³añcuchy, które mog¹ siêgaæ ponad 100 tys. jednostek -D-fruktofuranozy,zaœ DP fruktanów powsta³ych z ich udzia³em determinowany jest rodzajem szczepugrzybów i bakterii, a tak¿e rodzajem enzymów z grupy transferaz produkowanychprzez te mikroorganizmy [21]. Enzymy pochodzenia bakteryjnego odpowiedzialne s¹za syntezê fruktanów zwanych lewanami, enzymy zaœ produkowane przez grzybynitkowe i pleœnie odznaczaj¹ siê zdolnoœci¹ syntezy fruktooligosacharydów [31].Badania wykaza³y tak¿e, i¿ proces ich syntezy zachodzi szybko i bez udzia³u energiis³onecznej – z tego wzglêdu ich produktywnoœæ jest wiêksza ani¿eli skrobi [27].Charakterystyka poszczególnych rodzinoraz ich przedstawicieliRodzina AsteraceaeAstrowate (Asteraceae DUM.), dawniej z³o¿one (Compositae GIS.) – jest to rodzinaroœlin nale¿¹ca do rzêdu astrowców (Asterales). Jest ona jedn¹ z najliczniejszych rodzinroœlin naczyniowych oraz dwuliœciennych, obejmuj¹c¹ oko³o 30 tysiêcy gatunków [44].Fruktanami charakterystycznymi dla tej rodziny s¹ liniowe inuliny, za których syntezêodpowiedzialne s¹ dwa enzymy, a s¹ nimi [36]: 1-SST (sacharozo : sacharozo 1-frukto-
- Page 1 and 2:
Postepy ˛naukrolniczychAdvances in
- Page 3 and 4:
Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 5 and 6:
Profesor Jerzy Wa¿ny (1927-2010))
- Page 7 and 8:
Profesor Jerzy Wa¿ny (1927-2010))
- Page 9 and 10:
Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 11 and 12:
Optymalizacja u¿ytkowania powierzc
- Page 13 and 14:
Optymalizacja u¿ytkowania powierzc
- Page 15 and 16:
Optymalizacja u¿ytkowania powierzc
- Page 17 and 18: Optymalizacja u¿ytkowania powierzc
- Page 19 and 20: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 21 and 22: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 23 and 24: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 25 and 26: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 27 and 28: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 29 and 30: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 31 and 32: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 33 and 34: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 35 and 36: Substancje aktywne … 35ciach chê
- Page 37 and 38: Substancje aktywne … 37szkodliwym
- Page 39 and 40: Substancje aktywne … 39nieœli do
- Page 41: Substancje aktywne … 41Active sub
- Page 44 and 45: 44 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 46 and 47: 46 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 48 and 49: 48 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 50 and 51: 50 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 52 and 53: 52 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 54 and 55: 54 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 56 and 57: 56 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 58 and 59: 58 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 60 and 61: 60 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 62 and 63: 62 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 64 and 65: 64 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 67: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 71 and 72: Fruktany i ich wystêpowanie … 71
- Page 73 and 74: Fruktany i ich wystêpowanie … 73
- Page 75 and 76: Fruktany i ich wystêpowanie … 75
- Page 77 and 78: Fruktany i ich wystêpowanie … 77
- Page 79 and 80: Fruktany i ich wystêpowanie … 79
- Page 81 and 82: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 83 and 84: Wp³yw selenu … 83Rysunek 1. Wybr
- Page 85 and 86: Wp³yw selenu … 85nianych zwierz
- Page 87 and 88: Wp³yw selenu … 87[17]. Obni¿eni
- Page 89 and 90: Wp³yw selenu … 89[8] Estienne M.
- Page 91 and 92: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 93 and 94: Ekspresja genu GnRH … 93Ekspresja
- Page 95 and 96: Ekspresja genu GnRH … 95Wp³yw st
- Page 97 and 98: Ekspresja genu GnRH … 97Tabela 2.
- Page 99 and 100: Ekspresja genu GnRH … 99Zmniejsze
- Page 101 and 102: Ekspresja genu GnRH … 101Stwierdz
- Page 103 and 104: Ekspresja genu GnRH … 103[28] Li
- Page 105 and 106: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 107 and 108: Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 109 and 110: Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 111 and 112: Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 113 and 114: Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 115 and 116: Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 117 and 118: Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 119 and 120:
Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 121 and 122:
Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 123 and 124:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 125 and 126:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 127 and 128:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 129 and 130:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 131:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 134:
ContentsProfessor Jerzy Wa¿ny (192