50 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlusarskimidazol i prochloraz-Mn. Badania wykaza³y, ¿e ok. 70% izolatów charakteryzujewysoka odpornoœæ na tiabendazol (ED 50 200 mg · l –1 ) i s¹ to wy³¹cznie izolatyC. dendroides Typ II. Izolaty C. mycophilum, C. dendroides Typ I oraz 4 inne izolatyC. dendroides Typ II by³y ma³o odporne na ten zwi¹zek (ED 50 1–10 mg · l –1 ) [34].Odporne na tiabendazol izolaty C. dendroides Typ II by³y ma³o odporne na karbendazym(ED 50 w zakresie 2–10 mg · l –1 ), a izolaty które wykazywa³y s³ab¹ odpornoœæw stosunku do tiabendazolu by³y wra¿liwe na karbendazym (ED 50 1mg·l –1 ). WartoœæED 50 dla wszystkich izolatów w odniesieniu do prochlorazu-Mn by³a w zakresie od0,14 do 7,8 mg · l –1 . Odpornoœæ na benzymidazol by³a wiêc kluczowym czynnikiemwp³ywaj¹cym na epidemiczny rozwój daktylium, gdy¿ tylko 25% testowanychszczepów by³o wra¿liwych na ten fungicyd [34].Ponownie odpornoœæ szczepów Cladobotryum na fungicydy benzymidazoloweoraz prochloraz-Mn potwierdzi³a Grogan w 2006 roku [31]. W badaniach in vitrowykaza³a, ¿e jeden z badanych szczepów by³ wra¿liwy na benzymidazol. Ponadtokarbendazym hamowa³ rozwój choroby efektywniej ni¿ tiabendazol. Drugi izolat by³odporny na benzymidazol i równie¿ wysoce odporny na tiabendazol, ale wykaza³wra¿liwoœæ na karbendazym przy œrednim i wysokim jego stê¿eniu. Oba izolaty by³ywra¿liwe na prochloraz-Mn, gdy¿ zwi¹zek ten hamowa³ rozwój choroby w oko³o45–65% [31].Odpornoœæ grzybów Cladobotryum na fungicydy benzymidazolowe stanowidu¿y problem w ich zwalczaniu. McKay i in. [46, 47] podjêli badania genetycznezmierzaj¹ce do zbadania tego zjawiska. Analiza sekwencji nukleotydowej – tublinyizolatów odpornych na benzymidazol ujawni³a mutacjê kodonu 50, która powodowa³apodstawienie cysteiny w miejsce tyrozyny. Wykorzystanie metody PCR pozwoli³ona szybk¹ identyfikacjê izolatów odpornych i wra¿liwych na ten zwi¹zek.Badania dotycz¹ce wra¿liwoœci izolatów C. dendroides pochodz¹cych z pieczarkarniw Serbii w stosunku do szeœciu fungicydów (prochloraz-Mn, benzymidazol,karbendazym, tiofanat metylowy, cyprokonazol + karbendazym i flusilazol + karbendazym)prowadzili Potoènik i in. [54]. Wykazali oni s³ab¹ odpornoœæ izolatów nakarbendazym i benzymidazol, gdy¿ stê¿enie 2,0 mg · l –1 hamowa³o wzrost wiêkszoœciizolatów. Wartoœci ED 50 wynosi³y 0,14–0,97 mg · l –1 (benzymidazol) oraz 0,29–2,92mg·l –1 (karbendazym), podczas gdy Grogan i Gaze podali, ¿e ED 50 dla karbendazymujest w zakresie 2–10 mg · l –1 . Testowane izolaty wykaza³y wiêksz¹ odpornoœæ natiofanat metylowy, gdy¿ stê¿eniem hamuj¹cym rozwój Cladobotryum sp. by³o 55,0mg·l –1 , a wartoœci ED 50 kszta³towa³y siê w zakresie 6,53–12,1 mg · l –1 . Wysok¹wartoœæ grzybobójcz¹ mia³y równie¿ preparaty zawieraj¹ce cyprokonazol + karbendazymi flusilazol + karbendazym, jednak najbardziej toksyczny dla badanych izolatówby³ prochloraz-Mn. Jednak¿e wykazano, ¿e cyprokonazol + karbendazymi flusilazol + karbendazym by³y równie¿ toksyczne dla grzybni pieczarki. Potoèniki in. [54] zajmowali siê tak¿e badaniem wra¿liwoœci Cladobotryum spp. na iprodionw porównaniu do prochlorazu-Mn i karbendazymu. Wykazali du¿¹ wra¿liwoœæ bada-
Grzyb Cladobotryum dendroides … 51nych grzybów na iprodion, jednak nie wy¿sz¹ ni¿ dla prochlorazu-Mn. Badaniaaustralijskich badaczy ujawni³y tak¿e, ¿e najlepszym œrodkiem zwalczaj¹cym daktyliumjest prochloraz-Mn, gdy¿ wœród badanych izolatów pojawi³y siê odporne nakarbendazym i tiabendazol [3].Ze wzglêdu na coraz mniejsz¹ liczbê dostêpnych fungicydów przeznaczonych dostosowania w pieczarkarni, na du¿¹ uwagê zas³uguj¹ preparaty naturalne oparte nawyci¹gach roœlinnych. Potoènik i in. [58] badali skutecznoœæ grzybobójcz¹ œrodkazawieraj¹cego wyci¹g z olejku drzewa herbacianego w stosunku do C. dendroides.Stwierdzili du¿¹ efektywnoœæ badanego preparatu, na mo¿liwoœæ zast¹pienia syntetycznychzwi¹zków chemicznych, substancjami pochodzenia naturalnego.Wed³ug danych literaturowych istniej¹ szczepy bakterii z rodzaju Pseudomonasantagonistycznych do grzyba C. dendroides [11, 66]. Wykazano, ¿e wprowadzenie douprawy pieczarki, oprócz konidiów patogena, komórek bakterii P. fluorescens i P. putidaprzynosi korzystny efekt. Zebrano, odpowiednio, o 292,5 g i 240,0 g·m –2powierzchni ni¿ w próbie kontrolnej [66].PodsumowaniePraca przedstawia charakterystykê powszechnej choroby grzybowej pieczarkidwuzarodnikowej (Agaricus bisporus), jak¹ jest daktylium. Czynnikiem biologicznymwywo³uj¹cym infekcjê jest grzyb Cladobotryum dendroides (BULL.) W. GAMS etHOOZE. Typowymi objawami daktylium jest pajêczynowaty nalot grzybni patogenana okrywie, który bardzo szybko gêstnieje i pokrywa owocniki pieczarki. W pracyopisano optymalne warunki rozwoju choroby, Ÿród³a infekcji, a tak¿e sposoby zwalczaniai zapobiegania pora¿eniom. Wskazano na potrzebê przestrzegania higienyw zak³adzie, która jest podstawow¹ zasad¹ pozwalaj¹c¹ efektywnie walczyæ z chorobamigrzybowymi w pieczarkarni.Literatura[1] Adie B.T.T., Grogan H.M. 2000. The liberation of cobweb (Cladobotryum mycophilum) conidia withina mushroom crop. W: Science and Cultivation of Edible Fungi. Elliott T.J. (red.), Balkema, Rotterdam:365–372.[2] Adie B., Grogan H., Archer S., Mills P. 2006. Temporal and spatial dispersal of Cladobotryum conidia in thecontrolled environment of a mushroom growing room. Appl. Environ. Microbiol. 72: 7212–7217.[3] Allan J., Shah F.A., Khan I. 2008. Establishing a baseline for fungicide sensitivity of the major mushroompathogens in Australia. W: Science and Cultivation of Edible and Medicinal Fungi: Mushroom Science XVII.Proceedings of the 17th Congress of the International Society for Mushroom Science Cape Town, South Africa,20–24 V 2008: 565–569.[4] Andrade M.C.N., Kopytowski Filho J., Minhoni M.T.A., Coutinho L.N., Figueiredo M.B. 2007. Productivity,biological efficiency, and number of Agaricus blazei mushrooms grown in compost in the presence ofTrichoderma sp. and Chaetomium olivacearum contaminants. Brazilian J. Microbiol. 38: 243–247.[5] Asef M.R., Goltapeh E.M. 2002. Identification of fungicolous fungi of Iran. I. Cladobotryum species. Rostaniha3: 11–22.
- Page 1 and 2: Postepy ˛naukrolniczychAdvances in
- Page 3 and 4: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 5 and 6: Profesor Jerzy Wa¿ny (1927-2010))
- Page 7 and 8: Profesor Jerzy Wa¿ny (1927-2010))
- Page 9 and 10: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 11 and 12: Optymalizacja u¿ytkowania powierzc
- Page 13 and 14: Optymalizacja u¿ytkowania powierzc
- Page 15 and 16: Optymalizacja u¿ytkowania powierzc
- Page 17 and 18: Optymalizacja u¿ytkowania powierzc
- Page 19 and 20: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 21 and 22: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 23 and 24: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 25 and 26: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 27 and 28: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 29 and 30: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 31 and 32: Oszczêdne gospodarowanie wod¹ …
- Page 33 and 34: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 35 and 36: Substancje aktywne … 35ciach chê
- Page 37 and 38: Substancje aktywne … 37szkodliwym
- Page 39 and 40: Substancje aktywne … 39nieœli do
- Page 41: Substancje aktywne … 41Active sub
- Page 44 and 45: 44 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 46 and 47: 46 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 48 and 49: 48 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 52 and 53: 52 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 54 and 55: 54 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlus
- Page 56 and 57: 56 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 58 and 59: 58 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 60 and 61: 60 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 62 and 63: 62 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 64 and 65: 64 E.U. Kozik, I. Ostrzy¿ek, W. Sz
- Page 67 and 68: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 69 and 70: Fruktany i ich wystêpowanie … 69
- Page 71 and 72: Fruktany i ich wystêpowanie … 71
- Page 73 and 74: Fruktany i ich wystêpowanie … 73
- Page 75 and 76: Fruktany i ich wystêpowanie … 75
- Page 77 and 78: Fruktany i ich wystêpowanie … 77
- Page 79 and 80: Fruktany i ich wystêpowanie … 79
- Page 81 and 82: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 83 and 84: Wp³yw selenu … 83Rysunek 1. Wybr
- Page 85 and 86: Wp³yw selenu … 85nianych zwierz
- Page 87 and 88: Wp³yw selenu … 87[17]. Obni¿eni
- Page 89 and 90: Wp³yw selenu … 89[8] Estienne M.
- Page 91 and 92: Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 93 and 94: Ekspresja genu GnRH … 93Ekspresja
- Page 95 and 96: Ekspresja genu GnRH … 95Wp³yw st
- Page 97 and 98: Ekspresja genu GnRH … 97Tabela 2.
- Page 99 and 100: Ekspresja genu GnRH … 99Zmniejsze
- Page 101 and 102:
Ekspresja genu GnRH … 101Stwierdz
- Page 103 and 104:
Ekspresja genu GnRH … 103[28] Li
- Page 105 and 106:
Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 107 and 108:
Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 109 and 110:
Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 111 and 112:
Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 113 and 114:
Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 115 and 116:
Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 117 and 118:
Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 119 and 120:
Prawna ochrona odmian roœlin … 1
- Page 121 and 122:
Postêpy Nauk Rolniczych nr 4/2010:
- Page 123 and 124:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 125 and 126:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 127 and 128:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 129 and 130:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 131:
Biotesty w badaniach toksykologiczn
- Page 134:
ContentsProfessor Jerzy Wa¿ny (192