Postepy nauk rolniczych - Instytucja Naukowa - Polska Akademia ...

50 J. Szumigaj-Tarnowska, Cz. Œlusarskimidazol i prochloraz-Mn. Badania wykaza³y, ¿e ok. 70% izolatów charakteryzujewysoka odpornoœæ na tiabendazol (ED 50 200 mg · l –1 ) i s¹ to wy³¹cznie izolatyC. dendroides Typ II. Izolaty C. mycophilum, C. dendroides Typ I oraz 4 inne izolatyC. dendroides Typ II by³y ma³o odporne na ten zwi¹zek (ED 50 1–10 mg · l –1 ) [34].Odporne na tiabendazol izolaty C. dendroides Typ II by³y ma³o odporne na karbendazym(ED 50 w zakresie 2–10 mg · l –1 ), a izolaty które wykazywa³y s³ab¹ odpornoœæw stosunku do tiabendazolu by³y wra¿liwe na karbendazym (ED 50 1mg·l –1 ). WartoœæED 50 dla wszystkich izolatów w odniesieniu do prochlorazu-Mn by³a w zakresie od0,14 do 7,8 mg · l –1 . Odpornoœæ na benzymidazol by³a wiêc kluczowym czynnikiemwp³ywaj¹cym na epidemiczny rozwój daktylium, gdy¿ tylko 25% testowanychszczepów by³o wra¿liwych na ten fungicyd [34].Ponownie odpornoœæ szczepów Cladobotryum na fungicydy benzymidazoloweoraz prochloraz-Mn potwierdzi³a Grogan w 2006 roku [31]. W badaniach in vitrowykaza³a, ¿e jeden z badanych szczepów by³ wra¿liwy na benzymidazol. Ponadtokarbendazym hamowa³ rozwój choroby efektywniej ni¿ tiabendazol. Drugi izolat by³odporny na benzymidazol i równie¿ wysoce odporny na tiabendazol, ale wykaza³wra¿liwoœæ na karbendazym przy œrednim i wysokim jego stê¿eniu. Oba izolaty by³ywra¿liwe na prochloraz-Mn, gdy¿ zwi¹zek ten hamowa³ rozwój choroby w oko³o45–65% [31].Odpornoœæ grzybów Cladobotryum na fungicydy benzymidazolowe stanowidu¿y problem w ich zwalczaniu. McKay i in. [46, 47] podjêli badania genetycznezmierzaj¹ce do zbadania tego zjawiska. Analiza sekwencji nukleotydowej – tublinyizolatów odpornych na benzymidazol ujawni³a mutacjê kodonu 50, która powodowa³apodstawienie cysteiny w miejsce tyrozyny. Wykorzystanie metody PCR pozwoli³ona szybk¹ identyfikacjê izolatów odpornych i wra¿liwych na ten zwi¹zek.Badania dotycz¹ce wra¿liwoœci izolatów C. dendroides pochodz¹cych z pieczarkarniw Serbii w stosunku do szeœciu fungicydów (prochloraz-Mn, benzymidazol,karbendazym, tiofanat metylowy, cyprokonazol + karbendazym i flusilazol + karbendazym)prowadzili Potoènik i in. [54]. Wykazali oni s³ab¹ odpornoœæ izolatów nakarbendazym i benzymidazol, gdy¿ stê¿enie 2,0 mg · l –1 hamowa³o wzrost wiêkszoœciizolatów. Wartoœci ED 50 wynosi³y 0,14–0,97 mg · l –1 (benzymidazol) oraz 0,29–2,92mg·l –1 (karbendazym), podczas gdy Grogan i Gaze podali, ¿e ED 50 dla karbendazymujest w zakresie 2–10 mg · l –1 . Testowane izolaty wykaza³y wiêksz¹ odpornoœæ natiofanat metylowy, gdy¿ stê¿eniem hamuj¹cym rozwój Cladobotryum sp. by³o 55,0mg·l –1 , a wartoœci ED 50 kszta³towa³y siê w zakresie 6,53–12,1 mg · l –1 . Wysok¹wartoœæ grzybobójcz¹ mia³y równie¿ preparaty zawieraj¹ce cyprokonazol + karbendazymi flusilazol + karbendazym, jednak najbardziej toksyczny dla badanych izolatówby³ prochloraz-Mn. Jednak¿e wykazano, ¿e cyprokonazol + karbendazymi flusilazol + karbendazym by³y równie¿ toksyczne dla grzybni pieczarki. Potoèniki in. [54] zajmowali siê tak¿e badaniem wra¿liwoœci Cladobotryum spp. na iprodionw porównaniu do prochlorazu-Mn i karbendazymu. Wykazali du¿¹ wra¿liwoœæ bada-