nic ich nie zatrzyma nic ich nie zatrzyma - echo CHRYSTUSA KRÓLA

Nasze sprawyNasze sprawyListopad jest czekaniem. Czekaniem na czekanie.Ciągle w parzeWZRASTANIEŚwiętość wydaje się być luksusemdostępnym tylko dla niewielu.Tymczasem Boża „Droga do gwiazd”biegnie bardzo zwyczajnie – po ziemi.Poprzez normalne, ludzkie życie.Świętych znamy z kalendarza liturgicznego,litanii, pobożnych książek i święta,które obchodzimy 1 listopada. Zwyklemamy takie (błędne zresztą) przeświadczenie,że święci żyli dawno i zupełnieinaczej niż my. Nie poznajemy ich biografiina tyle, by odkryć, że nie od razu Bóg stałw ich sercach na pierwszym miejscu. Żebyje zajął, czasem potrzebna była choroba(św. Franciszek) albo religijna matka (św.Augustyn). Chrześcijanom XXI wieku najczęściejwydaje się, że niebo to za wysokieSzli do nieba nie tylkow butach „na niedzielę”,ale i w trampkach do szkoły,w kapciach, a nawet na bosaka.Jak w życiu.progi dla ich poszarpanej modlitwy, skupienialiturgicznego na mocno średnim poziomiei życia zawalonego pracą, obowiązkami,w którym brak czasu na wszystko,a szczególnie na Pana Boga. Święci, którychmaluje się na obrazach i prosi o wstawiennictwona nabożeństwach czynili niesamowiterzeczy, a w naszym życiu cudu jak niebyło, tak nie ma.C’est la vieTymczasem kolejne szczeble drabinyświętości to zwyczajna ludzka codzienność,nieraz twarda jak ziemia po którejstąpamy. Mówi się czasem z niesmakiem:– C’est la vie – „samo życie”. Jednak takzdecydował Przenajświętszy Bóg, który niebał się przetłumaczyć na język człowieka,objawiając światu Swojego Syna – a Ten –przecież nie latał, tylko chodził, normalniejadł i ciężko pracował. Zmartwychwstał dopieropotem. Zanim wniebowstąpił, bał sięi cierpiał. Nic (prawie) co ludzkie nie byłoMu obce – poza grzechem. Ale może właśniedlatego jadł z celnikami i grzesznikami,a pierwszym świętym Kościoła ogłosiłDobrego Łotra – by pokazać, że świętymizostają grzesznicy. Bo innych na tym świecienie ma i nie będzie. Start mamy zatemten sam – życie. A meta pomieści wszystkich,którzy nie ustaną w biegu. Trzebaspełniać tylko jeden warunek – kochać.Miłość do Boga nie musi oznaczać szeregupostów i wyrzeczeń, całych nocy spędzonychna medytacjach czy trzech różańcachz rzędu. Nie dla wszystkich chrześcijan ekstazyi biegi ekstatyczne to życiowa norma –gdyby tak było, niebo świeciłoby pustkami.Święty bólChoć świętych na obrazkach zwykleprzedstawia się już z aureolką i na klęcząco,za życia na głowie nosili zwyczajneczapki. I pewnie bolały ich nie tylko kolanaod klęczenia, ale i nogi od chodzenia, ręceod pracy, głowa od wrzawy miast w którychżyli. I serce od ran, które zadawał im świat.Szli do nieba nie tylko w butach „na niedzielę”,ale i w trampkach do szkoły, w kapciach,a nawet na bosaka. Jak w życiu.W procesach beatyfikacyjnych i kanonizacyjnychbada się, czy kandydat na ołtarzezdołał w swoim życiu osiągnąć w stopniuheroicznym cnoty teologalne (wiarę, nadzieję,miłość) oraz moralne (roztropność,męstwo, umiarkowanie, sprawiedliwość).Na samą myśl o „stopniu heroicznym” czegokolwiekw naszym życiu doznajemy nieustannegopoczucia winy i rozczarowania.Zresztą pewnie niejeden z nas zna kogoś,kto za cel obrał sobie moralną doskonałośći… w rezultacie okazuje się, że jest nie dozniesienia – nieustannie krytykuje innych,chce być święty, ale nie zawsze pozwala innym,aby też się świętymi stawali. Jak więc„ugryźć” tę świętość? Chyba po prostu postawićna to, co niezawodne – na podobieństwodo Chrystusa. Najlepiej upodobnićsię do Niego poprzez miłość. Ona nie jestnieomylnością, ani pełną doskonałością.Jest pragnieniem pełni, tęsknotą za dobremi pięknem, uznaniem własnych słabościfizycznych i duchowych i nade wszystkoświadomością, że miłość ma ostateczniejedno źródło – Boga. W Jego oczach jesteśmynie tylko tym, kim jesteśmy, ale i tym,kim moglibyśmy być. Do świętości dochodzisię przez zwykłość dnia.Małgorzata Janiecfot. ks. Grzegorz ZabagłoDrogi pokrywają się liściastymi dywanami,a zapadający za oknami mrok jest doskonałympretekstem do tego, aby zapalićświece, włączyć Chopina. Na cmentarzachmigocą tysiące światełek, a szaliki, czapki,rękawiczki ponownie stają się codziennymitowarzyszami. Stajemy nad grobamibliskich, by choć na chwilę zatrzymać się,zwolnić nieco codzienny rytm. Okazuje sięwtedy, że tak niewiele trzeba, żeby zanurzyćsię całą duszą w tajemnicę czekania.W modlitwie brewiarzowej przypadającejna pierwszego listopada pojawiają sięsłowa: ,,O jak wspaniałe jest Królestwo,w którym wszyscy Święci radują się z Chrystusem.Odziani w białe szaty towarzysząBarankowi, dokądkolwiek pójdzie”. Oni nieczekają, ponieważ życie wieczne stało sięjuż ich udziałem. Błogosławieni, szczęśliwi,oglądający Boga twarzą w twarz. Oni jużdoświadczają tego, w co my wierzymy, aleczego istnienia nie jesteśmy sobie w stanienawet wyobrazić. Nie przeczuwamy nawet,jak wspaniałe jest to Królestwo.Właśnie stojąc nad grobami doświadczamynajmocniej, że życie bardzo szybkoprzemija. Nie jakieś ogólne, uniwersalneżycie, ale to subiektywne, konkretne. Mojei twoje. Przemijaniu w zupełnie naturalnysposób towarzyszą nostalgia, smutek, zaduma.Ale także obawa i niepewność, cobędzie dalej. To, co nieznane, choćby upragnione,zawsze wzbudza strach. Nauczyłnas tego On sam, tamtej nocy w OgrodzieOliwnym, gdy drżący, przerażony czekałna to, co było nieuniknione. I sami się tegouczymy, gdy w naszym życiu przychodziczas na zmiany i nie wiemy, co będzie dalej.Gdy zdałeś maturę, musisz wybraćuczelnię, kierunek studiów, musisz się określićco chcesz w życiu robić. Gdy obroniłeśpracę magisterską, musisz znaleźć pracę,zostawić wszystko co bezpieczne i znane,zacząć zupełnie od początku. Kiedy zakładaszrodzinę i nie masz pojęcia, jak sięw tym odnajdziesz. Kiedy twoje dzieci usamodzielniająsię i opuszczają dom. Kiedyodchodzi ktoś, kto był całym twoim światem,a ty nie wyobrażasz sobie, jak miałbyśdalej oddychać.Śmierć i życie są ze sobą nierozerwalniezwiązane. Pięknie pokazuje to rokNie ma Zmartwychwstaniabez śmierci.Ale też nie ma Życiabez Zmartwychwstania.liturgiczny. Ukazuje on w listopadzie chwałęzbawionych. Jednocześnie stawia naswobec naszego własnego oczekiwania.A przecież listopad to nie tylko UroczystośćWszystkich Świętych i Wspomnienie WiernychZmarłych. Jest to także miesiąc modlitwyza dusze w czyśćcu cierpiące, czaspogłębionej refleksji nad tym, co w życiujest ważne. Zupełnie niezwykłe rekolekcjenad grobami. Listopad stawia nas także naprogu adwentu, na progu oczekiwania nacud nowego życia.Śmierć i życie ciągle idą w parze, nawetpoprzez rok liturgiczny, czy rok kalendarzowy.Wyjątkowo prawdziwe stają sięwtedy słowa Chrystusa: ,,Ja jestem Zmartwychwstaniemi Życiem. Kto żyje i wierzywe Mnie, to choćby umarł, żyć będzie.Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrzena wieki” (J, 11, 25 – 26).Nie ma Zmartwychwstania bez śmierci.Ale też nie ma Życia bez Zmartwychwstania.Taka jest właśnie kolejność: śmierć,Zmartwychwstanie, Życie. Wobec takiejrzeczywistości zupełnie innego wymiarunabiera każde nasze czekanie, każde rozstanie,każde przemijanie.Życie każdego człowieka składa się bowiemz niezliczonego czekania, rozstań,przemijania. Ale wystarczy w listopadowywieczór pochylić się nad grobami bliskich,wystarczy zasłuchać się w słowa bardzostarej i bardzo prawdziwej Księgi, wystarczysię na chwilę zatrzymać, żeby zrozumieć,że wszystko to nie ulatuje w próżnię.Każde czekanie, rozstanie, utrata, będąnam oddane. Znajdziemy je w domu, któryma na imię Wieczność.Magdalena Wasilewiczfot. Anna MatusiakWZRASTANIE2 3

Nasze sprawySPIS TREŚCIlistopad2010Co zyskuje?Co traci?Śmierć – tragedia, dramat, rozstanie.Dla wielu to jednak przede wszystkimpoczątek nowego życiaw całkowitej jedności z Bogiempoza doczesnymi granicami czasoprzestrzeni.Co na ten temat mówią nam listy Św. Pawła?Czas odejścia z tego świata prawie zawszeodbywa się w dramatycznej scenerii,pełnej ogromnych emocji, poczucia stratyi trudnego do opisania bólu. Wiedzą o tymnajlepiej ci, którzy musieli pożegnać ukochanąosobę. Warto w tym miejscu, ku pokrzepieniuserc, wspomnieć, że w listachpawłowych, podobnie zresztą jak w całymNowym Testamencie, śmierć pojawia sięnajczęściej w kontekście zmartwychwstania:„Przez człowieka przyszła śmierć, przezCzłowieka też dokona się zmartwychwstanie.I jak w Adamie wszyscy umierają, takteż w Chrystusie wszyscy będą ożywieni:lecz każdy według własnej kolejności”(1 Kor 15 21-22)Ile realizmu jest w tych słowach! ApostołNarodów nie mydli nam oczu, stawiasprawę jasno – śmierć nie ominie nikogo.Zaraz jednak dodaje wyraźnie – każdy dostąpizmartwychwstania. Trzeba tylko poczekaćna wyznaczoną przez Boga kolej.Z czekaniem najtrudniej jest nam się pogodzić.To wbrew naszej niecierpliwej ludzkiejnaturze. Tymczasem Bóg ustami św.Pawła mówi wyraźnie – poczekaj na swojąkolej! Św. Paweł idzie nawet krok dalej.W Liście do Filipian stwierdza:„Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus,a umrzeć to zysk” (Flp 1, 21)W chwili śmierci kogoś bliskiego trudnonam myśleć w tych kategoriach. Warto jednakzastanowić się nad tym, co zyskuje ten,który stąd odchodzi? Czy coś traci? Niewątpliwie– ból, strach, troski doczesne. Co zyskuje?Pełnię życia w Chrystusie. Warto topodkreślić – pełnię. Czasami zdarza się namulec złudzeniu, że w życiu osiągnęliśmy jużwszystko – mamy rodzinę, przyjaciół, dobrąpracę, nieustannie się rozwijamy. Tymczasemjest to jedynie pewna namiastka prawdziwegożycia, które zyskamy w pełni dopierowtedy, gdy całkowicie zjednoczymysię z Chrystusem na końcu czasów.Nie jest łatwo pogodzić się ze śmiercią,zwłaszcza ukochanej osoby. Częstokroćżadne słowa, żadna wydumana teologia,nie są w stanie ukoić bólu, jaki odczuwamyw takiej sytuacji. Jak można pomóc?Oczywiście drogocenną modlitwą, ale mylisię ten, kto uważa, że może ona całkowiciezastąpić spotkanie z drugą osobą. Niezwyklecennym darem jest też po prostuzwyczajna obecność, uśmiech, okazywanietroski i pamięci w najbardziej prozaicznychsytuacjach życiowych. Bogu niech będądzięki za wszystkich tych, którzy nie ustająw modlitwie, ale równocześnie potrafiąofiarować innym bezinteresowny dar z samegosiebie.„Zmarli zawsze żywi przychodzą do ludzi”– pisał ks. Twardowski.To prawda, a kto nie wierzy, zawszemoże sięgnąć po listy świętego Pawła. Obyśmy,pochylając się nad nimi w te listopadowedni, dostrzegli wyraźniej, że po wielkopiątkowychmękach Jezusa nastał poranekwielkanocny. Nastanie on dla nas wszystkich,bez względu na ciężar krzyża, z jakimdane jest nam zmagać się każdego dnia.Alicja Gębarowskafot: Anna MatusiakKatolicki Miesięcznik dla Młodzieży “WZRASTANIE”Wydawca: Wydawnictwo “GOTÓW”Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieżyasystent generalny: ks. Zbigniew Kucharskiwww.ksm.org.plWspółpraca wydawnicza: StowarzyszenieWspieranie Rozwoju Młodzieży “Wzrastanie”,Redakcja: Jolanta Niewińska - redaktor naczelna, Andrzej Solak - sekretarzredakcji, Joanna Solak - serwis fotograficzny i archiwum;członkowie radakcji: ks. Zygmunt Bochenek (redaktor założyciel pisma),Grzegorz Mleczko (archiwum tekstów), Magdalena Wolak, Łukasz Wrona,Jacek Zając, Paulina MatrasStała współpraca: Halina Bednarczyk (współzałożycielka pisma),Jacek Magdoń, ks. Marek Dziewiecki, Urszula Janicka-Krzywda,Julian Kania,Natalia Kania, Magdalena Korzekwa, br. Hieronim Majka CSSp,ks. Stanisław Saletnik, Zbigniew Ważydrąg, Magdalena Guziak-Nowak,ks. Bolesław Karcz, Alicja Bronakowska (korekta),konsultacje: Ireneusz Wilk, Andrzej KazimierskiDział reklamy: Grzegorz MleczkoOpracowanie graficzne i ilustracje: Anna MatusiakDruk: Printgraph, 32-800 Brzesko, ul. Mickiewicza 19,tel. 014 663 07 50,fax: 014 663 07 25Patronka “WZRASTANIA”: bł. Karolina KózkównaAdres redakcji:ul. Uczestników Ruchu Oporu 232-800 Brzeskotel. 014 686 27 23e-mail: wzrastanie@poczta.fmwww.wzrastanie.plwww.ksiegarnia-ksm.plRegularne otrzymywanie pisma można zapewnić sobietylko poprzez zamówienie prenumeraty.Zamówienie można złożyć za pośrednictwem Internetu wysyłając e-mailna adres redakcji wzrastanie@poczta.fm oraz dokonując wpłaty zgodniez poniższymi zasadami, na konto:Wydawnictwo „Gotów” KSMul. Uczestników Ruchu Oporu 2, 32-800 Brzeskonr konta: 27 1240 4533 1111 0000 5421 7032Zasady prenumeraty:1. Prenumerata roczna (obejmuje 11 kolejnych egz.- numer wakacyjny jestpodwójny) wraz z kosztami wysyłki wynosi:- 1 egz. - 55,00 zł- 2 egz. - 105,00 zł- 3 egz. - 145,00 zł2. Przy zamówieniach większych ilości egzemplarzy należy ilośćegzemplarzy odpowiednio zwielokrotnić przez kwotę 45,00 zł.Nie naliczamy kosztów wysyłki.Specjalna oferta przy zamówieniach przez parafie.3. W razie pytań prosimy o kontakt: wzrastanie@poczta.fm,tel. (014) 68 62 723 – od poniedziałku do piątku w godzinachod 8.00 - 16.00.Nie zwlekaj! Zamów już dziś!fot. FotoliaNasze sprawy2 Święta codzienność Małgorzata Janiec3 Ciągle w parze Magdalena Wasilewicz4 Co zyskuje? Co traci? Alicja GębarowskaPasje6 Realna przyjaźń w wirtualnym świecieBartłomiej BartoszekProwokacje8 Zamach na Obregona Andrzej SolakHoryzonty duchowe10 Oczarowanie Magdalena Wolak11 Moje wzrastanie12 Halloween - oswajanie ze złemMirosław Salwowski14 Lenin – morderca zza biurka Grzegorz Hajduk16 Obrona wolności Magdalena Korzekwa17 Rajd dla Życia Katarzyna Łasek18 Z życia KościołaOna & On19 Radość czekania Agnieszka Ujazda20 Ślub za 2000 euro Joanna PilszykZ 4 stron świata22 Ostatnia krucjata Europy Urszula Janicka-Krzywda24 „Był plecak i góry, piosenki Stachury…”Anna BulaPoznaj siebie25 Pokonać strach Joanna MaksońTeraz Ty!26 Szkolne koła Caritas ks. Zbigniew Sobolewski28 Ochrona rozsądku Henryka Machej30 XXX-lecie Krucjaty Modlitwy w ObroniePoczętych Dzieci dr inż. Antoni Zięba32 Flaga w twoim oknie Aleksandra Stankiewicz33 Woreczki zapachowe Paulina Matras34 Kolory listopadowej jesieni Elżbieta MichalskaInspiracje35 Improve Your English 23 Jacek ZającDobrej zabawy!36 Ekonomia futbolu Krzysztof DanekBywaj tu i tam37 „Czy potrafimy…” – recenzja płytyAlicja Gębarowska38 Nic ich nie zatrzyma Łukasz Wrona4

PasjePasjeRealna przyjaźńw wirtualnymświecieWZRASTANIEKiedyś ludzie często żałowali,że nie mogli utrzymać swoich znajomościze szkoły średniej czy ze studiów.W pewnym wieku odrywały ich od dawnych przyjaciółpraca, rodzina lub inne koleje losu.Dzisiaj dzięki portalom społecznościowymmożemy nie tylko podtrzymać znajomości,ale i odświeżyć te stare, i zawiązać nowe.Internauci nie wyobrażają sobie dzisiajżycia bez serwisów społecznościowych.Stały się one nie tylko formą rozrywki, alerównież wspaniałym narzędziem komunikacji.Niemal każdy ma swój profil na jednymz wielu tego typu serwisów. Na świecie rekordypopularności bije Facebook, w Polscewciąż dominuje Nasza Klasa.Znajomina wyciągnięcie rękiCo nas przyciąga do serwisów społecznościowych?W 2009 roku D-Link TechnologyTrend przeprowadziło badania, z którychwynika, że 61 proc. polskich internautówkorzystających z tego typu portali odwiedzaje dla podtrzymania starych znajomości.Z ciekawości zagląda tam 41 proc.użytkowników, a jedna trzecia robi to dlazabicia czasu. Jednocześnie ponad 20 proc.pytanych odpowiedziało, że wykorzystujeserwisy społecznościowe do zawierania nowychznajomości.Głośna była sprawaagentów tajnych służb,którzy ujawnili na portaluswoją tożsamość,a nawet chwalili sięzdjęciami z pracy.Internauci mają pragmatyczne podejściedo wspomnianych serwisów. Dla większościto interaktywna książka znajomości.Niewielu z nas przejęłoby się likwidacjąprofilu na portalu, ale zapewne żałowalibyśmyutraty listy znajomych. Możemynie znać numeru telefonu znajomego, niemieć nawet jego adresu e-mail, a mimo tokontaktować się z nim za pośrednictwemserwisu. Każdy mający profil na jednymz portali społecznościowych ma do dyspozycjiogromne możliwości. Byłem na zagranicznejwycieczce? Przytrafiło mi sięcoś niesamowitego? Wystarczy kilka minuti będą o tym wiedzieli niemal wszyscy moiznajomi.Na serwisach społecznościowych możnaudostępniać informacje o sobie (zdjęcia,filmy, komentarze) i komunikować sięz innymi, dołączać do grup o określonychzainteresowaniach, dzielić się z innymiciekawymi rzeczami czy swoimi przemyśleniami,znaleźć dużo rozrywki, a i to niewyczerpuje wszystkich możliwości. Jedniudostępniają kilka zdjęć i podstawowe informacje.Inni wgrywają na serwery setkizdjęć i filmów, a każdy niemal codzienniemoże przeczytać wpisy o tym, co u danejosoby słychać. To, ile się dowiemy o drugiejosobie zależy od stopnia prywatnościdanego konta. Każdy serwis oferuje rozmaiteustawienia w tym zakresie. Możemytak „utajnić” nasz profil, że nawet znajominie będą mieli dostępu do wielu informacji,albo stworzyć konto otwarte (co robiągłównie firmy i różnorakie organizacje), doktórych wgląd będzie miał każdy.Istnieją dziesiątki serwisów społecznościowych.Najstarszy jest „MySpace”, którypowstał w 2003 roku i szybko doczekał siępolskiej wersji językowej. Najmocniejsząstroną serwisu jest dominacja na nim muzyki.Szybko zdobył on dużą popularnośćwśród młodych internautów. Mamy teżspołeczności ekskluzywne (np.: Grono), doktórych możemy dołączyć tylko na zaproszenieinnego członka społeczności. Są teżtakie, jak „Profeo” i „Goldenline”, którew założeniu mają skupiać profesjonalistówi specjalistów w danych dziedzinach. Za pośrednictwemtych portali firmy często szukająpracowników, więc warto mając tamprofil dobrze go dopracować. Wspomnianeserwisy ustępują jednak popularnościądwóm potęgom – rodzimej Naszej Klasie(teraz NK) i światowemu gigantowi Facebookowi.Rewolucja Naszej KlasyW Polsce wielką modę na serwisy społecznościowezapoczątkowało pojawieniesię Naszej Klasy. Serwis powstał w 2006roku i szybko stał się najpopularniejszymtego typu portalem w Polsce. Zna go aż94 proc. polskich internautów, a ponad 80proc. korzysta z niego. Dzisiaj ma on ponad12 milionów użytkowników. Początkowomiał być miejscem pozwalającym naponowne spotkanie w wirtualnym świeciestarych znajomych. Szybko stał się forumwymiany informacji, miejscem gdzie możnasię pochwalić zdjęciami, dowiedzieć się, cosłychać u przyjaciół, ale również idealnymźródłem tematów do plotek. Były dni, kiedyserwery portalu nie wytrzymywały obciążeniai wejście na stronę serwisu graniczyłoz cudem. Na przełomie grudnia 2007i stycznia 2008 roku Naszej Klasie przybyło2 miliony nowych użytkowników. Portalmusiał przenieść się na nowe serwery, bywytrzymać obciążenie.Co oferuje NK? Własny profil, a w nimmożliwość dodawania zdjęć (limit miesięczny),przyłączania się do szkół, klas, w którychbyło się uczniem, dołączania do grupzainteresowań (forów), ustawianie statusu(co akurat robimy, czujemy itp.). Niektórzyw porywie entuzjazmu publikowali zdjęcia,których nie powinni. Głośna była sprawaagentów tajnych służb, którzy ujawnili naportalu swoją tożsamość, a nawet chwalilisię zdjęciami z pracy.NK ewoluowała. Twórcy serwisu dodaliopcję „śledzika” czyli komunikatora, gry,możliwość organizowania aukcji czy powiązaniaswojego profilu z portalem Allegro.Wszystko po to, by zatrzymać dotychczasowychużytkowników i móc skuteczniejwalczyć z konkurencją innych serwisów,zwłaszcza Facebooka.Cały światw jednym miejscuOd kilku miesięcy widać w naszym krajurosnącą popularność innego, tym razemmiędzynarodowego serwisu społecznościowego– Facebooka. Portal powstał w 2004roku i początkowo był przeznaczony tylkodla studentów uniwersytetów Yale i Harvarda.Potem był skierowany do wszystkichstudentów, aż w końcu udostępnionofot: Fotoliago całemu światu. Latem tego roku MarkZuckerberg – twórca Facebooka – ogłosił,że liczba użytkowników serwisu na całymświecie przekroczyła pół miliarda. Polskaedycja pojawiła się w maju 2008 roku.Facebook jest głównym konkurentem„NK”, gdyż oferuje dużo więcej opcji. Wedługdanych Facebakers.com z 1 wrześniatego roku, profil miało na nim 3 242 560polskich internautów, a szybko przybywanowych profili. Między kwietniem a wrześniemtego roku portal zdobył ponad milionnowych użytkowników. Czym ten serwisprzyciągnął ludzi na całym świecie?Zainteresowani mogą na bieżąco śledzićna Facebooku notowania giełdy, lub słuchaćmuzyki z internetowego radia Last.fm. Tenportal wyróżnia spośród innych możliwośćpołączenia z nim innych stron, np. Youtubeczy Twitter, z których wiadomości będąwyświetlały się na naszym „facebokowym”profilu. Wiele innych stron internetowychreklamuje się przez ten serwis poprzezopcję „lubię to”, która pozwala nam szybkodołączyć do grona sympatyków danej stronyinternetowej.Profil na Facebookuma nawet papież.Swoje profile na Facebooku zakładająnie tylko pojedyncze osoby, ale także firmyi różnorodne organizacje. Powstają równieżgrupy jednoczące sympatyków danego filmu,książki, postaci, muzyki, zespołu czydanego wydarzenia, albo skupiające zwolennikówdanej sprawy. Profil na Facebookuma nawet papież. Portal daje też dostępdo rozrywki poprzez możliwość rozwiązywaniarozmaitych quizów i tworzenia własnych,czy dostęp do mini gier. Fenomenemjest zabawa w prowadzenie swojej małejfarmy Farmville. Gra urzeka swą prostotąi zachwyciła już ponad 60 milionów „facebookowców”na całym świecie.Dzięki zaś rozwojowi dostępu do mobilnegoInternetu można utrzymać kontakt zeznajomymi niemal w każdym zakątku świata,wystarczy mieć laptop lub telefon komórkowy.Serwisy społecznościowe ciąglesię rozwijają, a ich popularność rośnie.Bartłomiej BartoszekWZRASTANIE6 7

ProwokacjeProwokacjeWZRASTANIEFunkcjonariusz policji,prowadzący więźniów na śmierć,łamiącym się głosem poprosiło przebaczenie.Jeden ze skazanych,młody jezuita ojciec Miguel Pro,uśmiechnął się do policjanta,uściskał go i rzekł:- Nie tylko przebaczam –ale i dziękuję!Ojciec Miguel pomodlił się chwilę naklęczkach, po czym zajął miejsce na wprostplutonu egzekucyjnego. W dłoniach trzymałkrucyfiks i różaniec. Bez lęku spoglądałw twarze oprawców.— Niech Bóg przebaczy wam wszystkim!— powiedział spokojnie.Oficer dowodzący plutonem rzucił komendę.Żołnierze poderwali karabiny doramion. Miguel Pro szeroko rozkrzyżowałramiona. Spojrzał w wyloty luf, nabrał powietrzaw płuca i wzniósł okrzyk:— Viva Cristo Rey! — Niech żyje ChrystusKról!Prześladowania religijne rozpętałprezydent Plutarco Elias Calles,zwany „Antychrystem”,wolnomularz z loży „Helios”.W cieniu Callesa pozostawał jegoprotektor – generał Alvaro Obregon,również mason,ostatni z wielkich caudillosRewolucji Meksykańskiej.egzekucjao. Miguela ProAntychrysti jego słudzyWraz z ojcem Miguelem zginęło wtedytrzech działaczy katolickich, w tym jegobrat Humberto. Egzekucja miała miejsce 23listopada 1927 r. w stolicy Meksyku, Ciudadde Mexico.Cały ówczesny Meksyk był sceną podobnychwydarzeń. Rząd, zdominowany przezfanatycznych masonów, prowadził bezpardonowąwalkę z Kościołem. Wojsko i policjapaliły kościoły, równały z ziemią opornewioski, przeprowadzały masowe rozstrzeliwania.Prześladowania religijne rozpętał prezydentPlutarco Elias Calles, zwany „Antychrystem”,wolnomularz z loży „Helios”.W cieniu Callesa pozostawał jego protektor– generał Alvaro Obregon, również mason,ostatni z wielkich caudillos Rewolucji Meksykańskiej.Obregon pozował na jowialnego, zdroworozsądkowegoliberała, stąd niektórzytraktowali go jako przeciwieństwo Callesa.W rzeczywistości, gdy wymagały tego jegointeresy, działał z taką samą bezwzględnością,jak „el Anticristo”. Bez oporów zlecałzabójstwa politycznych oponentów i masoweegzekucje.Wcześniej, w latach 1920-1924 Obregonposiadał godność prezydenta Meksyku.Kiedy skończyła mu się kadencja (konstytucjaMeksyku nie przewidywała ubieganiasię o reelekcję) wysunął na to stanowiskoswojego najbliższego współpracownika –Callesa. Ten objął władzę i w roku 1926 rozpętałantykatolicki terror.La cristiadaPrześladowania Kościoła doprowadziłydo wybuchu wojny domowej. Gdy wyczerpałysię pokojowe metody walki, katolicychwycili za broń. Od ich bojowego okrzyku„Viva Cristo Rey!” nazwano ich cristeros(chrystusowcami), zaś ich zryw – cristiadą.Walki partyzanckie toczyły się główniena terenach wiejskich, choć i w miastachzdarzały się zamachy na przedstawicieliwładz. 13 listopada 1927 r. rzucono bombęna samochód generała Obregona. Nikomunic się nie stało, jednak w odwecie rozstrzelanoczterech katolików – wzmiankowanychna wstępie ojca Miguela Pro i jegotowarzyszy. Żaden z nich nie uczestniczyłw nieudanym zamachu na Obregona. Zostalizamordowani bez procesu sądowego, naosobisty rozkaz prezydenta Callesa.Wybitni myśliciele chrześcijańscyuznawali prawo poddanychdo oporu wobec tyranii,a nawet do tyranobójstwa,jeżeli tyrania osiągnie„najwyższy stopieńniegodziwości rządów”.Przyjacielem rodziny Pro był młody intelektualistaJose de Leon Toral. Do tejpory uczestniczył jedynie w pokojowychakcjach protestacyjnych w obronie Kościoła.Teraz, wstrząśnięty śmiercią przyjaciół,postanowił ukarać zbrodniarzy. Wszak wybitnimyśliciele chrześcijańscy (Jan z Salisbury,św. Tomasz z Akwinu, Juan de Mariana,Francisco Elías de Tejada) uznawaliprawo poddanych do oporu wobec tyranii,a nawet do tyranobójstwa, jeżeli tyraniaosiągnie „najwyższy stopień niegodziwościrządów” (Akwinata).Bankiet w „La Bombilla”W kraju nadal szalał terror i wojna domowa,a tymczasem, w 1928 r. dobiegłakońca kadencja prezydenta Callesa. Ustąpiłon miejsca Obregonowi, który ogłosił swojezwycięstwo w wyborach (dwaj kontrkandydaciubiegający się o ten urząd zostalirozstrzelani). Obregon postanowił uczcićswój „sukces wyborczy” wystawnym bankietem.We wtorek 17 lipca 1928 r. w stolicy,przed restauracją o uroczej nazwie „LaBombilla” („Bombka”) zaparkował cadillacAlvara Obregona. Wewnątrz lokalu oczekiwałanań grupa najbliższych współpracowników.Dostojnicy rozgościli się przy czterechsuto zastawionych stołach. Nastrojebyły szampańskie. Prezydent-elekt, odzianyw elegancki garnitur, hojnie rozdawałuśmiechy i poklepywania po plecach. Ucztęumilała orkiestra, odgrywająca modneszlagiery.Na uboczu biesiadnej sali przycupnąłskromny, drobny młodzieniec, z ołówkiemi szkicownikiem w dłoniach. Przedstawił sięjako artysta pracujący dla prasy, pragnącysportretować zwycięzcę wyborów prezydenckich.Obregon, czuły na pochlebstwa,polecił wpuścić go na imprezę.Wkrótce szkic był gotowy. Artysta zbliżyłsię do elekta, by wręczyć mu portret.Obregon rzucił okiem na papier…Niespodziewanie młodzieniec wydobyłz kieszeni pistolet i wypalił do prezydenta.Huk strzału utonął w gwarze (orkiestra graławłaśnie przebój „El Limoncito”). Zamachowiecnaciskał spust raz za razem. Ogółemzdołał oddać sześć strzałów, wszystkiecelne, zanim obezwładniła go ochrona.Jose de Leon Toral (bo on to był) posłużyłsię hiszpańskim pistoletem Star kalibru7,65 mm. W owym czasie iberyjska brońkrótka miała raczej kiepską opinię, zaśamunicja 7,65 mm powszechnie uznawanajest za słabą. Jednak w ręku młodego cristerozabójczy zestaw spisał się bez zarzutu.Alvaro Obregon zginął na miejscu.Krew bohaterówJose de Leon Toral, zabójca tyranaz Ciudad de Mexico, stanął przed sądem.Nieugięcie bronił swego czynu, tłumaczącgo chęcią obrony Kościoła przed prześladowaniami.Skazany na karę śmierci, zostałrozstrzelany w sobotę 9 lutego 1929 r.w więzieniu Palacio de Lecumberri, osławionymCzarnym Pałacu.Umierał mężnie, z okrzykiem „VivaCristo Rey!” na ustach. Po salwie plutonuegzekucyjnego do zakrwawionego, podziurawionegokulami ciała skazańca podszedłoficer, wydobył rewolwer – kiedyś brońsłużbową Alvara Obregona – przystawiłlufę do skroni Josego i pociągnął za spust…Rewolucyjnej sprawiedliwości stało się zadość.Potem był pogrzeb tyranobójcy, stutysięcznytłum w kondukcie, morze kwiatówna mogile i niekończący się krzyk o sile gromu:„Viva Cristo Rey!”…procesJose de Leon Torala***Powstanie cristeros zakończyło się militarnąklęską, lecz posiew krwi bohaterówdał wspaniałe owoce. Meksykanie nie pozwoliliwydrzeć sobie z serc wiary w ChrystusaKróla. Po latach Ojciec Święty JanPaweł II wyniósł na ołtarze wielu męczennikówz tamtych strasznych lat. Pierwszymbeatyfikowanym był ojciec Miguel Pro, straconyna osobisty rozkaz „Antychrysta” Callesa.W dawnych stuleciach chrześcijaniewśród najważniejszych wzorców świętościfot. Jose Manuel Ruiz FernandezWikimedia Commondsnotatka skazańca:Panie, jeśli Ty jesteś ze mną,zależy mi, że mnie ludzie potępiają?uznawali osobę Ascety, spędzającego czasna modlitwie, dobrych uczynkach i pobożnychrozmyślaniach, oraz postać Rycerza– obrońcy Kościoła. Dziś świecą nam przykłademzarówno bł. Miguel Pro, z jego niezachwianąwiarą, dobrocią i miłością do ludzi,w tym również do nieprzyjaciół – jaki Jose de Leon Toral, żołnierz ChrystusaKróla.Andrzej Solakwww.krzyzowiec.prv.plWZRASTANIE8 9

Horyzonty duchoweHoryzonty duchowe– oswajanie ze złemWZRASTANIEZwyczaj urządzaniarozrywkowych imprezz okazji Halloweenzakorzenił się już w Polscena dobre.Nic więc dziwnego,że w obronietakiego celebrowaniatego świętawysuwa sięróżne argumenty.Symbolika HalloweenPrawdą jest, że wiele ze współcześnie obchodzonych świąti praktykowanych zwyczajów swymi korzeniami sięga czasów pogańskich.Jednak w ciągu wielu stuleci, a nawet tysiącleci, jakiedzielą nasze czasy od pogaństwa, z owych zwyczajów niemal doszczętniezdołały wyparować wszelkie bałwochwalcze, czy okultystycznekonotacje.W sferze skojarzeń i znaczeń 25 grudnia nie przywołuje namna myśl narodzin Mitry, ale betlejemski żłóbek, gdzie dokonało sięwcielenie Chrystusa. Poza antropologami, dziś już prawie nikt niewie, że rogaliki były wypiekane w celu oddania boskiej czci Księżycowi.Zaś życząc kichającemu zdrowia, zazwyczaj nie wiemy,że niegdyś ludzie wierzyli w to, że kichanie oczyszcza człowiekaz demonów.Tego wszystkiego nie można powiedzieć o „Nocy Duchów”.Symbolika Halloween jest dla ogółu bardzo jasna i czytelna.Pierwszym skojarzeniem, jakie nasuwa nam się, gdy widzimy postaćodzianą w rogi, ogon, skrzydła i czerwoną pelerynę, jest postaćszatana, nie zaś istoty będącej skrzyżowaniem krowy z ptakiem.Gdy widzimy kobietę ze skrzywionym, upstrzonym krostaminosem, ubraną na czarno, ze spiczastym kapeluszem na głowie,z miotłą w dłoni, to najpierw przychodzi nam na myśl czarownica,a nie sprzątaczka.Nawet uwzględniając dzisiejszą komercjalizację związanąz obchodami Bożego Narodzenia, wciąż w tych dniach wspominasię cudowne i najchwalebniejsze Imię Jezusa; mówi się o spełnionychnadziejach, które urzeczywistniły się w Osobie narodzonegoMesjasza, a ludzie zachęcani są do tego, by okazywać sobie dobroći życzliwość.Jaka jest zaś treść „Nocy Duchów”? Ludzie świadomie i celowoprzebierają się za rzeczywiste bądź fikcyjne postaci z duchowegoświata ciemności, bawią się w lokalach przypominających piekło,gabinety czarownic i wróżek. Z całą pewnością, nie wspomina sięw ten sposób Zbawiciela, lecz Jego i naszego największego wroga,czyli szatana, który „chodzi wokoło jak lew ryczący, szukając,kogo by pożreć” (1 Piotr 5, 8).Mówi się zatem, że:1. „Noc Duchów” co prawda ma pogańskie korzenie, jednakwiele z praktykowanych dziś świąt i zwyczajów, jak obchodzenieBożego Narodzenia, Wielkanocy, zdobienie jaj wielkanocnych itp.,również ma swe pierwotne źródło w przedchrześcijańskich wierzeniach.2. Choć zwyczaje, symbole, stroje i rekwizyty używane w trakciehalloweenowych imprez mają wymowę okultystyczną i pogańską,to jednak nie są współcześnie przez nikogo traktowane napoważnie, a stanowią jedynie rodzaj dowcipu, żartu i dobrej zabawy.3. Przebieranie się za demony, upiory, potwory i czarownicenie jest złe, podobnie jak nie jest złe przywdziewanie stroju diabłaprzez dzieci podczas przedstawień jasełkowych.Cóż można odpowiedzieć na te argumenty?To tylko żart?Zapewne ogromna większość uczestniczących w Halloween nietraktuje przebierania się za demony, czarownice, wampiry i upioryw kategorii jakiegoś rzeczywistego kultu religijnego, lecz traktujeto jako żart i dobrą zabawę.Czy jednak przyjęcie konwencji dowcipu i rozrywki usprawiedliwiawszystko? Biblia przecząco odpowiada na to pytanie. Św. Pawełwzywa chrześcijan, by odrzucili od siebie „nieprzyzwoite żarty”(Ef 5, 4), zaś Salomon mówi: „Do obłąkanego, który rzuca płonącegłownie i śmiertelne strzały, podobny jest człowiek, który oszukałswojego bliźniego, a potem mówi: Ja tylko żartowałem” (Przysłów26, 18 - 19).Sam zdrowy rozsądek i naturalne wyczucie moralne mówią namo tym, że nie ze wszystkiego można urządzać sobie żarty. Istniejążarty złe, wstrętne, niebezpieczne lub raniące naszych bliźnich.Nawet w naszej libertyńskiej kulturze niechętnie widziane są dowcipydotyczące seksualnego wykorzystywania dzieci, holokaustu,niepełnosprawnych, czy też rzekomej „niższości rasowej” Murzynów.Żaden normalny i zdrowy ojciec nie pozwoli, by ktoś żartowałsobie na temat seksu czynionego z jego dziećmi.Im bardziej uważamy coś za złe, obrzydliwe i wstrętne, tymmniejszą mamy tendencję do czynienia sobie z tego tematu żartówi rozrywki. Zaś im luźniejszy mamy stosunek do jakiegoś zjawiska,tym bardziej jesteśmy skłonni o tym dowcipkować. Dlaczegotak popularne są żarty o nierządzie i cudzołóstwie, z drugiej zaśnie słyszy się prawie wcale dowcipów o pedofilii? Odpowiedź jestbardzo prosta: dlatego, że przyzwolenie i akceptacja dla przedipozamałżeńskiego seksu są bardzo duże, zaś moralne potępieniepedofilii jest powszechne i niekwestionowane.W czym rzucanie klątw, czary i wywoływanie duchów są lepszeod nierządu, cudzołóstwa czy pedofilii, by nimi się zabawiać?Jasełka a „Noc Duchów”Przebierania się dzieci za diabły w trakcie jasełek nie da się porównaćdo ubierania się w złowrogie i demoniczne postacie podczasHalloween. Cele jasełkowych przedstawień są bowiem zupełnieinne, aniżeli „Nocy Duchów”. Jasełka zazwyczaj są ilustracją biblijnychhistorii, zaś Halloween jest prezentacją fałszywych, okultystycznychi pogańskich wierzeń. Celem jasełek jest opowieść o Zbawicielu,zaś „Noc Duchów” w rozrywkowej formie opowiada namo świecie demonów, czarów, czarownic, potworów i wampirów.Tradycyjnie chrześcijańskimi postawami wobec zła jest: „nienawiść”(por. Przysłów 8, 13; Psalm 101, 3); „nie zwracanie ku niemuoczu” (Psalm 101, 3); „brzydzenie się nim” (Rz 12, 9); „trzymaniesię od niego z daleka” (1 Tes 5, 22). Warto, by obrońcy Halloweenszczerze odpowiedzieli sobie na pytanie – czy możliwe jest nienawidzeniezła, przy jednoczesnym zabawianiu się jego atrybutami?Mirosław SalwowskiWZRASTANIE12 13

Horyzonty duchoweHoryzonty duchoweLenin– morderca zza biurkaWZRASTANIEW listopadzie(wg kalendarza gregoriańskiego) 1917 r.w Rosji doszło do przewrotu(nazwanego późniejw komunistycznej nowomowieWielką Rewolucją Październikową).Miał on zmienić losy świata,a przyniósł niewyobrażalne żniwo śmiercii zniszczenia wielu narodom.Grupa bolszewików, z WłodzimierzemUljanowem ps. „Lenin” na czele, zaopatrzonaw pieniądze wywiadu niemieckiego,została przerzucona specjalnym pociągiemze Szwajcarii do Rosji, by poprzez przewrótwyeliminować to państwo z Wielkiej Wojnyi tym samym dopomóc Niemcom w zwycięstwie.Niemcy wsparli zbrojnie przewrót bolszewicki– Rosję okupowało ponad 280 tys.żołnierzy niemieckich, broniąc miast opanowanychprzez „czerwonych”, pomagającw rozkładzie państwa i tłumiąc bunty.Budowa utopiiPrzy wsparciu wrogiego państwa możnabyło na chwilę zawładnąć częścią Rosji.Jednak aby ją opanować w całości, Lenini jego przestępczy związek zastosowali całyarsenał zbrodniczych, a później ludobójczychśrodków, zamieniając kraj w gigantycznyobóz koncentracyjny. Nie było tammiejsca dla Boga, własności prywatnej,wolności, wszelkich swobód i praw obywatelskich,zaś rozstrzelanie, konfiskatę całegomajątku czy zesłania do nowo utworzonychobozów koncentracyjnych stosowanow skali dotychczas nieznanej.Wskutek komunistycznego przewrotudoszło w Rosji do wojny domowej (w latach1918-1922), która pochłonęła ok. 15 mln istnieńludzkich, tj. więcej niż cała I WojnaŚwiatowa. Kilkaset buntów chłopskich utopionowe krwi, stosując zbiorową odpowiedzialność,mordując zakładników. W jednymz największych antybolszewickichpowstań, w guberni tambowskiej, komuniścizabili, w większości już po walkach, ok.240 tys. ludzi. Planowa działalność komunistóworaz klęska suszy w latach 1921-1923spowodowała śmierć głodową ponad 5 milionówosób.Wcielając utopijną komunistyczną ideologięw życie, bolszewicy nastawiali przeciwsobie różne grupy społeczne, stworzylimonopol zbożowy, obowiązek i przymuspracy, ukradli gigantycznej wielkości zasobypaństwowe Rosji i własność prywatnąniepoliczalnej liczby ludności. Widząc tenobłęd filozof Mikołaj Bierdiajew powiedział:„Socjalizm to ideologia zawiści”. Uczonyniebawem dostał od Czeki propozycję „niedo odrzucenia” – wyjazd z państwa sowieckiegoalbo miejsce przed plutonem egzekucyjnym.Czeka– machina terroruJuż 20 grudnia 1917 r. powołanoWszechrosyjską Komisję do Walki z Kontrrewolucją,Sabotażem i Spekulacją (WCzK,Czeka), która dzięki dekretowi Rady KomisarzyLudowych z 21 lutego 1918 r. miałaprawo rozstrzeliwania na miejscu, bezśledztwa i procesu „kontrrewolucjonistów,agentów nieprzyjaciela, spekulantów, bandytów,chuliganów, agitatorów kontrrewolucyjnychi szpiegów niemieckich”. W wydanymnastępnego dnia obwieszczeniusama Czeka rozszerzyła tę listę o „sabotażystówi innych pasożytów”. Wkrótce zniknęływszelkie ograniczenia: wystarczyłobyć uznanym za „burżuja”, „kułaka”, „wrogaludu”…Nie wszyscy czekiści czytali przepisy,więc Martin Łacis z kierownictwa WCzKdość klarownie wyłuszczył pierwsze zadaniadla tej komisji morderców: „Likwidujemyklasę burżuazji. Dlatego nie ma potrzebyudowadniać, czy ta, czy inna osobawystępowała słowem lub czynem przeciwwładzy sowieckiej. Pierwsze, o co powinniściezapytać aresztowanego to: do jakiejklasy należy, skąd pochodzi, jakie otrzymałwychowanie i czym się zajmuje. Te pytaniapowinny rozstrzygnąć los aresztowanego.Oto kwintesencja czerwonego terroru”.„Ja pluję na Rosję,bo jestem bolszewikiem”.Włodzimierz Uljanowps. „Lenin”Osinowe kołki…Anatolij Łatyszew, sam kiedyś leninista,później, po dotarciu do utajnianych przezlata dokumentów, stwierdził: „Lenin byłwrogiem ludzkości, ale prawda ta z dużymtrudem toruje sobie drogę do świadomościrosyjskiego społeczeństwa, a przedewszystkim do świadomości obecnej rosyjskiejklasy politycznej. Czasami jestemzdziwiony, jak wielu ludzi wywodzącychsię z różnych stron sceny politycznej (…)przejawia szczerą sympatię do tego tyranai ciemiężyciela Rosji. Z drugiej strony możeto w pewnym stopniu tłumaczyć, dlaczegotaki opór napotykają próby usunięcia mauzoleumLenina z serca rosyjskiej stolicy,a portrety Lenina tak łatwo i bez refleksjipowracają na sztandary (…). Jak długojeszcze? Być może ktoś wreszcie powinienwybrać się na Plac Czerwony z osinowymkołkiem w ręku i położyć kres panowaniaupiora?” (1999).Nie wszyscy godzą się na istnienie pomnikówz Uljanowem. W kwietniu 2009 r.doszło w Rosji do zamachów na wizerunkiLenina, np. w Petersburgu eksplozja ładunkuwybuchowego wyrwała fragment„Musicie wyzbyć się litości,jej brak ma być waszym godłem.Macie rozstrzeliwaćbez mrugnięcia okiem,o nic nie pytając!”Lenin do czekistów10-metrowego monumentu w miejscu, powyżejktórego wódz rewolucji posiadał plecy(oczywiście nie należy szukać inspiracjitych zdarzeń w artykule we „Wzrastaniu”w marcu 2009 r., o zamachu bombowymna nowohucką bryłę Uljanowa w 1979 r.).W czerwcu 2009 r. w Kijowie pomnikowatwarz wodza rewolucji przeszła gwałtownąoperację plastyczną; oderwano teżdłoń. Zabieg wykonano młotkiem, a jedenz „chirurgów” po zatrzymaniu przez milicjęwyjaśnił, że chciał rozkawałkować głowęLenina, gdyż był on katem narodu ukraińskiego.…i kloaczny dółPrawda o jednym z największych „mordercówzza biurka” w historii ludzkościmusi pokonać wiele przeszkód na całymświecie, w tym w Polsce, czego ostatnimprzykładem jest manifestacja 1 maja 2010r. w Warszawie, z udziałem ok. 200 osóbz lewicowych ugrupowań, niosących portretym.in. Lenina i Trockiego oraz czerwoneflagi z sierpami i młotami.Politycznie poprawne media w Polscenie widzą w tym nic niestosownego, alegdyby na ulice wyszli ludzie z innych lewicowychgrup, niosący zdjęcia Hitlera i czerwoneflagi ze swastykami, publicyści dławilibysię z nadętego oburzenia. Cóż, takieczasy. Rację miał Józef Mackiewicz pisząc,że „okupacja niemiecka robi z nas bohaterów,podczas gdy okupacja sowiecka robiz nas g...”. W tym drugim przypadku niektórzydo dziś nie mogą wyjść z kloacznegodołu.Grzegorz Hajdukgrzechhajduk@poczta.onet.pl14 15

Horyzonty duchoweOna & On„Jeśli dziecko poczęte pod sercemmatki nie ma prawa do życia, to koniecczłowieczeństwa w każdym z nasi w świecie jest bardzo bliski” – tak arcybiskupJózef Michalik ocenił zgłoszonąprzez SLD propozycję liberalizacji ustawyantyaborcyjnej. Miałaby ona „na życzenie”pozwalać na zabijanie poczętych dzieci do10 tygodnia ciąży.Ataki skrajnie lewicowych środowiskna takie wartości jak rodzina, wiernośći miłość małżeńska oraz podważanieprawa do wychowywania w tym duchudzieci w szkołach katolickich nasilająsię – uważają przedstawiciele KatolickiegoStowarzyszenia Wychowawców. Zdaniemczłonków Stowarzyszenia, „lewica, kwestionująckompetencje urzędników państwowychz powodu wyznawanego przeznich chrześcijańskiego światopoglądu, jednoznacznieodsłania swoje oblicze jako siłaskrajnie nietolerancyjna, dążąca w istociedo eliminacji swoich przeciwników ideowychz przestrzeni dyskursu publicznego,posługując się w tym celu tzw. «wrzawąmedialną» i pozaprawną, demagogicznąpresją”.„Dlaczego STOP narkotykom?” – tohasło społecznej kampanii informacyjnejKatolickiego Stowarzyszenia Młodzieżyw województwie kujawsko-pomorskim.Młodzi katolicy chcą uświadamiać swoichrówieśników, że narkomania jest rosnącymproblemem i zagraża coraz większej liczbienastolatków. Akcja skierowana jest douczniów szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnychoraz ich rodziców we wszystkichwojewództwach w całej Polsce.Z życia KościołaLiczba polskich katolików uczęszczającychna Mszę św. wzrosła w 2009 r.w porównaniu z poprzednim rokiem, więcejwiernych przyjmuje też podczas MszyKomunię św.Radio Vox FM, Radio Maryja i RadioEmaus to najczęściej słuchane rozgłośniekatolickie w największych, poza Warszawą,miastach.Odremontowane Muzeum Czynu Niepodległościowegoim. Księdza RomanaKotlarza otwarto w Koniemłotach na Kielecczyźnie.To rodzinna miejscowość kapłana-męczennika.25 czerwca 1976 r. ks.Kotlarz ze schodów kościoła pw. ŚwiętejTrójcy w Radomiu błogosławił robotnikówmiejscowych zakładów pracy, protestującychprzeciwko podwyżkom cen, zapowiedzianymprzez władze komunistyczne.Po stłumieniu protestu ks. Kotlarz modliłsię z wiernymi za zabitych, aresztowanychi represjonowanych. 18 sierpnia 1976 r. zginąłw nie wyjaśnionych do dziś okolicznościach,najprawdopodobniej wskutek bestialskiegopobicia. Ośrodek dokumentacjiżycia ks. Romana Kotlarza w Koniemłotachgromadzi materiały potrzebne do rozpoczęciajego procesu beatyfikacyjnego.Zamęczony w obozie koncentracyjnymw Dachau ksiądzGerhard Hirschfelderzostał ogłoszonybłogosławionym.Gdy w 1933 r. władzęw Niemczech objęlinarodowi socjaliści,młody kapłan głośnoII Krucjata Modlitwyw intencji OjczyznyListopad 2010O rozwój życia duchowegowśród osób aktywniezaangażowanychw życie społeczne,gospodarcze oraz polityczne.bronił nauczania Kościoła i Ewangelii. Ks.Hirschfelder był śledzony i wielokrotnieprzesłuchiwany z powodu głoszonych kazań,a kilkakrotnie dotkliwie pobili go bojówkarze.Po sprofanowaniu przez bojówkęHitlerjugend krzyża i kamiennej rzeźbyprzedstawiającej Koronację Maryi w BystrzycyKłodzkiej, ks. Hirschfelder wygłosiłbardzo ostre kazanie, w którym stwierdził,że „ten, kto wyrywa wiarę z serc młodzieży,jest zbrodniarzem“. Słowa te sprawiły,że kapłan został aresztowany. Trafił do obozukoncentracyjnego w Dachau. Zmarł tam1 sierpnia 1942 r. na skutek tortur i głodu,w wieku 35 lat.„Nie wstydzę się” – to hasło kampaniina rzecz obrony wiary chrześcijańskiejw Wielkiej Brytanii. Uczestniczą w niejwierni różnych wyznań, którzy czują siędyskryminowani w szkołach i miejscachpracy. Akcję koordynuje organizacja ChristianConcern for our Nation. Kulminacyjnymmomentem akcji będzie 1 grudnia.Tego dnia na Wyspach ma być obchodzonyspecjalny Dzień otwartego przyznawaniasię do swej wiary – „Not Ashamed Day”.Oficjalną stronę internetową Watykanuwww.vatican.va odwiedza każdego dniatrzy miliony osób z całego świata. Największymzainteresowaniemcieszy się strona poświęconaBenedyktowiXVI.Za KAIOd kilku lat mieszka ze swoją dziewczyną,za kilka miesięcy będą mieli dziecko,o ślubie na razie nie myślą. Michał twierdzi,że w ich sytuacji ślub nic nie zmieni– ani on, ani Ewa nie należą do ludzi gorliwiewierzących, mieszkają poza tym zesobą już tak długo, że w zasadzie niczymnie mogą się już zaskoczyć.Patrzę na tego młodego człowieka i nadziwićsię nie mogę, że ktoś zdrowy, ktośkto wie z kim chce spędzić życie, kto ladamoment będzie miał dziecko, kto realizujesię w życiu zawodowym – może być jednocześnietak smutnym i zniechęconym mężczyzną.Gdy popatrzeć na Michała z bokuma się wrażenie, że ma wszystko, sam Michałprzyznaje, że w zasadzie nie ma sięna co skarżyć. To dlaczego mimo woli sięskarży?Młodzi ludzie często na nic nie czekają.Nie czekają – wszystko biorą od razu.Łapczywie chwytają każdą możliwość, byuciec z domu rodzinnego. Poznają dziewczynęi za trzy miesiące już z nią mieszkają.To po trzech miesiącach – ponieważjuż po miesiącu potrafią być z nią w łóżku.Sielanka trwa kilka lat. Potem, koło trzydziestkinie za bardzo mają już na co czekać.Większości rzeczy w życiu już spróbowali.A kartezjuszowe carpe diem – którerozumieli jedynie w kategoriach prędkiegożycia – okazało się jakąś ściemą. Chwytali,Rozmawiam z Michałem – kolegą z pracy.Michał ma 30 latRadośći zdaje się byćkompletnie wypalonymczłowiekiem.chwytali te dni – a dotarli do punktu, w którymnie bardzo mają już co chwytać.Mam 27 lat i narzeczonego, z którymnigdy nie zamieszkałabym przed ślubem.I powiem Wam – nie tylko dlatego, że jestemosobą wierzącą i wspólne życie przedślubem kłóciłoby się z tym, co wyznaję. Niezamieszkałabym z Robertem, gdyż w życiujestem zwolenniczką celowego odsuwaniapewnych wydarzeń po to, by potem smakowałylepiej. Znacznie bliżej mi chyba dostarotestamentowego: „na wszystko jestokreślony czas”, niż do chwytania każdegodnia i wyciskania z niego, co się da, aby tylkonic nie przepuścić.Uwielbiam czekanie na ślub z Robertemi wszystko to, co po nim nastąpi. Wspólnesobotnie śniadanie. Codzienne powroty domieszkania z myślą, że spędzimy razemwieczór. Widok mojego męża o poranku.Nawet te chwile, gdy zobaczę go na kanapieprzed telewizorem, oglądającego mecz– na wszystko czekam. Na nasze fiołki naparapecie, na wspólną nudę, gdy za oknemdeszcz.Robert odlicza dni do naszego ślubu.Dzwoni czasami rano i mówi: „Wiesz, jeszcze300 dni, jeszcze 270, 220...”. Ile radościjest w czekaniu. Ile słodkiej niecierpliwości,emocji. Serce żyje, nie zastyga, wyobraźnianon stop pracuje – układa dziennietysiąc scenariuszy na przyszłe wspólne dni.czekaniaOczekiwanie wyznacza dni radości w naszymżyciu.Uwielbiam czekaniena ślub z Robertem i wszystko to,co po nim nastąpi.Większości z nas przeznaczone jestdość długie życie. Choć mija ono szybko –kilkadziesiąt lat to, mimo wszystko, kawałczasu. Może warto trochę w nim pokalkulować?Rozłożyć doznania na całą drogę, jakaprzed nami. Jeśli wszystkiego spróbujemyod razu, jeśli wszystko od razu zagarniemy,co da nam energię pod koniec drogi?Agnieszka UjazdaKonkurs o Ojcu PioWZRASTANIEWłaśnie mija 42 lata od śmierci św. Ojca Pio i dlatego PallotyńskaFundacja Misyjna Salvatti.pl przygotowała konkurs, któregocelem jest pomoc dzieciom i wspomnienie świętego. Jakwziąć udział w konkursie? Trzeba wejść na stronę www.salvatti.pl i na podane konto wpłacić minimum 10 zł na utrzymanie domudzieci ulicy w Medellin, następnie odpowiedzieć na cztery prostepytania dotyczące życia świętego. Prawidłowe odpowiedzizostaną nagrodzone albumami o Ojcu Pio. Konkurs trwa do 22stycznia.fot: Ewelina RzeszódkoWZRASTANIE18 19

Ona & OnOna & On2000 ŚLUB ZA EURONielegalny interes kwitnie,bo stawka jest wysoka.Polskie obywatelstwow zamian za fikcyjne małżeństwo.Tyle bezprawnych działań,by móc żyć w Polscezgodnie z obowiązującym prawem.WZRASTANIE19-letnia Anna mieszka w Oświęcimiuod urodzenia. Będąc kilkuletnią dziewczynką,marzyła o wspaniałym mężu i hucznymweselu. Codziennie przychodziła na Planty,by obserwować spacerujących zakochanych.Była to forma ucieczki od świata,w którym przyszło jej żyć. Znajdowało sięw nim jedynie miejsce na przemoc, alkohol,nienawiść.Pierwszy lekcyjny dzwonek usłyszaławe wrześniu 1996 roku. Była wtedy nieśmiałym,szukającym akceptacji dzieckiem.Akceptację w końcu znalazła, ale nie tam,gdzie powinna. Już jako dziewięciolatkapośredniczyła w nielegalnych interesach.Początkowo pomagała w sprzedaży wyrabianegow domowych warunkach alkoholu,aż w końcu sięgnęła po narkotyki.Teraz, kiedy zaprosiła mnie do swojegomieszkania, nie proponuje mi żadnychz tych używek. Standartowo pyta: kawę czyherbatę? Zaznacza, że kawę kupiła w jednymz dyskontowych sklepów i nie wie, czybędzie mi smakować.ZbuntowanagimnazjalistkaProgu nowej szkoły nie przekroczyłasama. Towarzyszyli jej koledzy z podstawówki.Ci sami, z którymi poznała smak papierosa,wódki, narkotyków. Pedagodzy niebyli w stanie sobie poradzić z buntownicząuczennicą. Tłumaczyli wszystko okresemdojrzewania. Anna ukończyła gimnazjum,ale nie zdecydowała się kontynuować nauki.Z czasem spacery po oświęcimskichPlantach zaczęły ją nudzić. Pragnęła poszerzyćhoryzonty, a szansę na to upatrzyław fikcyjnym związku z Nigeryjczykiem.O ślubach „na kontrakt” dowiedziała sięod kolegi, który obiecywał szybki zarobek.Dwa tysiące euro. To właśnie on pośredniczyłw całej procedurze. Sam miał się dziękitemu wzbogacić o tysiąc euro. Kandydatna męża został jej narzucony, nie miałaszansy wyboru. Znała tylko imię, które byłodla niej jedynie obco brzmiącym wyrazem.Po raz pierwszy zobaczyła go, gdy pojechaliustalić termin ślubu.Trzeba byłospłacić długiZdecydowała się na fikcyjny ślub, ponieważmusiała spłacić długi. Jedynym mankamentemwydawała się jej perspektywatrzech lat w związku małżeńskim. Dopieropo tym czasie partner mógł uzyskać polskieobywatelstwo, na którym tak mu zależało.Ślub był dla niego wielkim krokiem do zalegalizowaniapobytu w Polsce.– Początkowo propozycja była kusząca,jednak potem przerodziła się w koszmar –mówi Anna.Cudzoziemcy zwykle za taką usługę oferujądwa, trzy tysiące euro. Jadąc na ślubpoza granice Polski, np. do Włoch, zarobićmożna nawet trzykrotnie więcej. Wtedyjednak trzeba wyruszyć samemu w nieznane.Wykluczone jest jakiekolwiek towarzystwo,bo koszty podróży dla kilku osób sązbyt wysokie.– Moją koleżankę kusili taką propozycją,ale ślub miał odbyć się dopiero w lecie.Ona potrzebowała pieniędzy szybciej, dlategozdecydowała się przyjąć inną ofertę– wspomina Anna.Naszą rozmowę przerywa dźwięk SMS-a. Anna smutnieje. Nieśmiało pytam dlaczegoi zauważam łzy płynące z jej oczu.– Muszę jak najszybciej załatwić rozwód– mówi przez zaciśnięte gardło.Trzymam w ręce filiżankę z kawą, wydajemi się gorzka. I nie wiem już sama,czy zapomniałam posłodzić, czy to smakrozczarowania, o którym tyle mówi Anna,zabrał cały aromat napoju.Dziewczyna jest obecnie w związkuz 22-letnim Adrianem. Chciała mu powiedziećo fikcyjnym ślubie, ale brakuje jejodwagi. Adrian przeczuwał, że stało się cośzłego, nie znał jednak szczegółów.– Kłamstwo ma krótkie nogi – powtarzałniemal codziennie. I rzeczywiście miało.O ślubie dowiedział się od nielojalnej koleżankiAnny, która w ramach zemsty wyjawiłamu skrzętnie skrywaną tajemnicę.Chłopak chce jak najszybciej zobaczyć sądowydokument rozwodowy.O ślubach „na kontrakt”dowiedziała się od kolegi,który obiecywał szybki zarobek.FarsaPytam o przebieg ceremonii ślubnej.Dziewczyna zaczyna opowieść. Teraz jużjest w stanie ocenić wszystko na chłodno.Momentami milknie, by po chwili powiedzieć:„Jaka ja byłam głupia!”. Już podczasustalania terminu ślubu zadawano jejpytania, które miały sprawdzić legalnośćzwiązku. Pytano o stosunek jej rodzicówdo przyszłego męża. Urzędnicy chcieli sięrównież dowiedzieć, czy rodzina męża będzieobecna na ślubie.– Ceremonia ślubna przebiegła zwyczajnie.Pośrednik opłacił tłumaczkę, któramiała nas ratować w kryzysowych sytuacjach.Ślub wzięliśmy w Urzędzie StanuCywilnego w Katowicach. Obecni byli wyłącznieświadkowie i znajomi męża. Nie życzyłamsobie żadnej zabawy po ceremonii– opowiada Anna.Moja rozmówczyni nagle wstaje od stołu.Idzie w kierunku szafy i szuka czegośnerwowo. Po chwili wyjaśnia, że chce mipokazać akt ślubu. Ten leży zakopany nasamym dnie szafy, jakby to miało pomócw zapomnieniu. Przekazuje mi go drżącymirękami i nadal czegoś szuka. Za chwilędostanę plik zdjęć z pozaginanymi rogami.Po raz pierwszy mogę ujrzeć ich razem.Gdybym nie wiedziała, że to fikcyjny ślub,patrząc na Nigeryjczyka, pomyślałabym,że właśnie został szczęśliwym panem młodym.Na twarzy Anny maluje się niepewnośći strach.WpadkaMiesiąc po ślubie w Urzędzie do SprawCudzoziemców w Warszawie odbył się tzw.interview. Świeżo upieczeni małżonkowiemusieli się na nim obowiązkowo stawić.Towarzyszyła im opłacona tłumaczka, któranielegalnie zdobyła listę z 63 pytaniami.To właśnie one miały paść podczas rozmowyz urzędnikami.Nigeryjczyk w porozumieniu z tłumaczkąwymyślił wiarygodne odpowiedzi. RoląAnny było wyuczenie się ich. Dostała jedzień przed interview i nie zdołała wszystkichzapamiętać. W urzędzie na pierwszyogień poszedł jej mąż. Później do pokojuzawołano Annę. Pytania rzeczywiście zgadzałysię z tymi z listy, jednak dziewczynanie pamiętała odpowiedzi na wszystkie.Pracownicy urzędu zrobili prosty test.Wypadł groteskowo.Gdybym nie wiedziała,że to fikcyjny ślub,patrząc na Nigeryjczyka,pomyślałabym, że właśnie zostałszczęśliwym panem młodym.Na twarzy Anny maluje sięniepewność i strach.– W trakcie przesłuchania ktoś wysłałmi SMS-a, ale przecież nie mogłam go odczytać.Później okazało się, że wiadomośćbyła wysłana przez tłumaczkę i zawierałapytania, jakie kolejno będą mi zadawać,wraz z odpowiedziami na nie („Będą ciępytać, po której stronie łóżka śpi twój mąż.Powiesz, że po prawej. Potem zapytająo to, czy macie budzik i kalendarz – tak.Ile macie zamków w drzwiach i z którychkorzystacie – 3 zamki, a korzystacie z 2”.).Kazali mi zawołać męża i zapytać go po angielsku:„Co będziemy robić, kiedy wyjdziemyz wywiadu?”. Nie umiałam tego wyrazićpo angielsku, więc użyłam polskich słów.On mnie kompletnie nie rozumiał i zareagowałśmiechem.Opłacona tłumaczka chciała ich wybawićz opresji, twierdząc że na tym etapie,w komunikacji bardzo pomocne są im gesty.Nigeryjczyk zapytał urzędniczkę, kiedymoże spodziewać się decyzji o legalnościślubu. Ta ironicznie odpowiedziała, że niewiadomo, czy takowa w ogóle będzie.Ma męża, ale co dalej?Anna żałuje, że w podstawówce i gimnazjumnie uczyła się języka angielskiego.Ze wstydem przyznaje, że musi korzystaćz pomocy siostry, aby porozumieć się z mężem.Kiedy nie ma jej w pobliżu, posługujesię słownikiem.– Nasz kontakt sprowadza się jedynie dokwestii uregulowania spraw finansowych.Nie otrzymałam jeszcze połowy obiecanejkwoty i nie zanosi się na to, żebym jądostała. Mąż nieustannie prosi mnie o spotkanie,bo wie, że mam w planach złożeniepozwu o rozwód, ale ja pozostaję nieugięta– zdradza mi Anna. – Nie chcę mieć z nimjuż nic do czynienia. Ostatnio nawet zapraszałmnie do Nigerii. Pragnie mnie przedstawićrodzicom, którzy są przekonani, żeznalazł w Polsce prawdziwą miłość.Niektórzy się śmiejąRodzina i znajomi dziewczyny wiedząo fikcyjnym ślubie. Niektórzy jej współczują,inni się śmieją. Wszyscy jednak robiąwielkie oczy, gdy usłyszą kwotę – dwa tysiąceeuro.Taka stawka nie tylko ją skusiła. Annaopowiada mi o swoich koleżankach, któreskorzystały z podobnych ofert. 25-letniaKatarzyna z Katowic wzięła ślub już roktemu. Dostała jedynie 500 euro. Jest laikiemw kwestiach prawnych. Nie wie jakzałatwić rozwód, a w dodatku czuje się zastraszana.Nigdy więcejPytam Annę o to, czy postąpiłaby drugiraz tak samo. Dziewczyna zarzeka się,że nie popełniłaby tego samego błędu.Ma nadzieję na szybki rozwód, choć niewie, ile taka procedura może trwać.Najbardziej boi się reakcji męża, którybędzie się domagał zwrotu pieniędzy.Z doświadczeń koleżanek wie, że z takimiludźmi nie można pogrywać. Twierdzi, żezdecyduje się w końcu złożyć pozew o rozwód.Kawa wypita. Ania bierze filiżankęi idzie w kierunku kuchni. Przed drzwiamizatrzymuje się, by powiedzieć, że kiedydostała propozycję ślubu „na kontrakt”widziała przed sobą mocną, aromatyczną,czarną kawę. Teraz pozostały tylko nędznefusy…Imiona bohaterów reportażu zostałyzmienione.Joanna PilszykWZRASTANIE20 21

Z 4 stron świataZ 4 stron świataOstatnia krucjata10 listopada 1444 rokurozegrała się pod Warną –niewielką osadą położoną na bułgarskimwybrzeżu Morza Czarnego –bitwa pomiędzy wojskamichrześcijańskimii zwycięską armią turecką.Zginął w niej król Polski i WęgierWładysław III Jagiellończyk,nazwany potemWarneńczykiem.Europyzbroje rycerzy chrześcijańskichz czasów bitwy pod Warnąsięcznej armii wyruszył ponownie do walki.Według opracowanych w Rzymie planówzdążał do Gallipoli (tur. Gelibolu), gdziemiała oczekiwać wysłana przez papiestwoflota, złożona między innymi ze statkówweneckich i genueńskich. Miała ona zablokowaćcieśniny: Bosfor i Dardanele i nieprzepuścić azjatyckiej armii tureckiej nabrzeg europejski. Tego zadania flota jednaknie wypełniła, prawdopodobnie dlatego,że Wenecjanie lub Genueńczycy dopuścilisie zdrady i zamiast stawić czoła wrogowiprzerzucili wyznawców Proroka do Europy,tak że ci wkrótce stanęli pod Warną.Tymczasem armia chrześcijańska,w trakcie pochodu odnosząc szereg zwycięstw,9 listopada dotarła w okolice Warnyi tu rozłożyła się obozem.KlęskaNastępnego dnia uderzono na Turków.Wojskami chrześcijańskimi dowodził Hunyadyi król Władysław, tureckimi sułtan MuradII. Po zmiennych kolejach bitwy częśćwojsk tureckich rozbito, a ich resztki przegnanopoza pole walki. Po rozbiciu lewegoskrzydła Hunady poradził królowi, by niebrał osobiście udziału w bitwie, sam zaś,z pozostałymi w centrum oddziałami, ruszyłdo ataku na prawe skrzydło nieprzyjaciela.Król w przekonaniu, że i tu Turcyzostali pokonani, a bitwa jest już wygrana,zaatakował z zaledwie 500 rycerzamiotoczonego przyboczną gwardią sułtana.Niewielki oddział, dokonując cudów waleczności,przedarł się w pobliże tureckiegowładcy, a sam Władysław III ruszył naniego galopem. Gdy był już w odległościzaledwie kilku kroków, niespodziewaniesułtański janczar odrąbał silnym uderzeniemłeb królewskiemu wierzchowcowi, powaliłjeźdźca na ziemię i odciął mu głowę.obelisk na miejscu,z którego sułtandowodził bitwąTo dramatyczne wydarzenie zmieniło losybitwy. Co prawda Hunyady opanował panikęw szeregach chrześcijan, ale widząc,że nie wygra bitwy nakazał odwrót. Dziękitemu uratował armię od całkowitego rozbicia.Na polu bitwy zostało około 10 tysięcypoległych rycerzy chrześcijańskich i ponad20 tysięcy Turków.Ciała króla nigdy nie znaleziono. Jegoodciętą głowę Turcy wystawili na widokpubliczny jako wojenne trofeum. Jakiebyły jej dalsze losy – nie wiadomo. Bitwapod Warną była jedną z najtragiczniejszychklęsk świata chrześcijańskiego w zmaganiachz muzułmańską potęgą.Pamiątki przeszłościDzisiaj na miejscu warneńskiej bitwy,w parku położonym w północno-zachodniejczęści miasta, znajduje się mauzoleum królaWładysława Warneńczyka. W 1924 rokumieszkańcy Warny wznieśli w rejonie dwóchtrackich kurhanów, o których wiedziano, żebyły na polu bitwy, park i skromny pomnik.W 1935 roku w jednym z nich wybudowanosymboliczne mauzoleum Władysława III.W trakcie prac odkryto tu grobowiec trackiegowodza z IV stulecia p.n.e. o ciekawymsklepieniu. Na drugim kurhanie, skąd bitwądowodził sułtan, stoi pamiątkowy obelisk.W 1964 roku, z okazji 520 rocznicy bitwy,przebudowano mauzoleum, do którego MuzeumWojska Polskiego podarowało sarkofagz rzeźbą króla – bohatera. Wzniesionoteż pomnik Hunyady’ego i urządzono niewielkąekspozycję muzealną.Urszula Janicka-Krzywdamauzoleum Władysława Warneńczykana polu bitwyWZRASTANIEWładysław, urodzony 31 października1424 roku, był najmłodszym synem WładysławaJagiełły i jego czwartej, ostatniejżony, ruskiej księżniczki Zofii Holszańskiej,zwanej Sonką, zmarłej w 1461 roku.Przeszła ona do historii jako właścicielkasłynnej Biblii Królowej Zofii – jednegoz najwspanialszych zabytków polskiego piśmiennictwa.W 1434 roku dziesięcioletni królewiczzostał królem Polski jako Władysław III Jagiellończyk,sprawując rządy pod opiekąRady Królewskiej.W połowie XIV wieku Turcy Osmańscywtargnęli na Półwysep Bałkański, a istniejącetu ówcześnie państwa, skłócone i nękającesię nawzajem wojnami, nie byływ stanie przeciwstawić się im skutecznie.Wkrótce Turcy skierowali swoje ataki naWęgry. W tej sytuacji Węgrzy zwrócili sięo militarną pomoc do Polski. W 1440 rokudoszło do podpisania unii między obomapaństwami, a na tron węgierski powołanoWładysława.Początek krucjatyMłody król na Zielone Święta 1443 rokuzwołał w Budzie sejm, na którym zdecydowanoo podjęciu wojny z Turkami. Do krucjatyprzeciw potędze osmańskiej wzywałteż papież Eugeniusz IV.W skład armii chrześcijańskiej wchodziliWęgrzy, Polacy, Czesi, Słowacy, Wołosi,Serbowie i Bośniacy. Na czele sprzymierzonychwojsk stanął Władysław III i słynny rycerzwęgierski, doskonały strateg i politykJan Hunyady. Jeszcze tego samego rokuarmia licząca około 40 tysięcy ludzi przeprawiłasię przez Dunaj i zajęła Sofię, a następnieruszyła w kierunku Ordina odnoszącszereg zwycięstw. Zwycięski pochód wojskchrześcijańskich zatrzymał, niestety, atakzimy. Król wrócił na Węgry witany jak bohater,podziwiany przez cały świat chrześcijańskiza swoją waleczność i pobożność.W następnym roku Turcy niespodziewaniezwrócili się do Węgrów z prośbą o pokój,proponując bardzo korzystne warunkizawarcia rozejmu. Za radą Hunyady’egoWładysław III zwołał zjazd w Segedynie(węg. Szeged), gdzie 1 sierpnia 1444 rokuzostał podpisany 10-letni rozejm z Turkami.Wkrótce jednak legat papieski JulianoCezarini przekonał króla, że wojna z potęgąosmańską powinna być kontynuowana.Władysław już 4 sierpnia zerwał rozejm,a 24 września na czele zaledwie 16-ty-WZRASTANIE22 23

Z 4 stron świataPoznaj siebiePokonać strachKażdy z nas czegoś unika z powodu lęku.Jedni boją się dentysty,inni odczuwają strach przed pająkami,a jeszcze inni obawiają się braku akceptacji lub kompromitacji.Zamiast stawić czoła problemomnajchętniej chowamy głowę w piasek,gdyż tak jest łatwiej.Być odważnym – cóż to dziś oznacza?„Był plecaki góry,piosenki Stachury…”WZRASTANIEBladym świtem (lub trochę wcześniej) wszyscy spotykamysię w pociągu. Wszyscy podobnie wyposażeni:plecaki ze stelażem, czasami czekany, karimaty, śpiwory,termosy, konserwy, „chleb żeglarski” – szczelniezapakowany, żeby wytrzymał tydzień lub dwa, na nogachbuty za trzy pensje. Bez komórek, za to z gitarąwyruszamy na górskie szlaki. A na szlakach ludzie zakochaniw górach. Wszyscy się pozdrawiają.No i paradoksalnie tęsknię do czegoś, czego nieznam. Przywołuję nie moje wspomnienia. Cóż możnarzec? To se ne vrati…Na szlaki wyszli nowi ludzie. Docierają tu już niepociągiem, ale samochodem po zakorkowanej Zakopiance.Noszą buty już nie za trzy pensje, ale klapkiz wyprzedaży. Noclegi w hotelach, obiadki w restauracjach,a na drogę zamiast termosów coca-cola.Jednak gdyby dobrze się rozejrzeć, można jeszczespotkać ludzi noszących plecaki ponad głowę.Gdy słońce mówi górom „dobranoc”, w tatrzańskichschroniskach zasypiają ci, którzy prawdziwie kochajągóry.Ludzie się zmieniają, ale miłość do gór pozostaje.Chociaż zdarza się, że przybiera nowe oblicza.Anna Bulafot: Mieszko TutajStrażacy i policjanci, lekarze i pielęgniarki,żołnierze i piloci – raczej niktnie zaprzeczy, że ci ludzie są odważni.Nie boją się wziąć odpowiedzialność zaczyjeś życie; a jakże często ludzkie istnieniespoczywa w ich rękach. Narażają się,aby innych ratować przed niebezpieczeństwem– nie każdy z nas gotowy jest na takiepoświęcenie.Droga pod prądModne ostatnio programy reality showkarmią nas dziesiątkami „bohaterskich”wyczynów, ludźmi, którzy dla grubych pieniędzypotrafią zjeść kilogram owczychoczu czy żywych dżdżownic, skoczyć z drapaczachmur albo dać się zakopać w trumniewyścielonej szczurami. Wszystko poto, aby zdobyć tytuł nieustraszonego, noi oczywiście by wygrać – bagatela – marnekilkadziesiąt tysięcy dolarów.Tylko jak, w porównaniu z „nieustraszonymi”,wypadają nastolatki spodziewającesię nieplanowanego dziecka?Te same dziewczyny, które może wpierwmyślą o „usunięciu ciąży”, a jednak – mimowszystko – decydują się na urodzenie… Albomałżeństwa decydujące się na adopcję?To jest akt odwagi, powiedzieć sobie: co bysię nie działo, dam radę!Jak wypadają ci, którzy mimo standardówwyznaczanych przez swoje środowisko,umieją trzymać się obranych zasad?Którzy chcą i potrafią mówić to, co myślą,a nie to, co „wypada” powtarzać? Którzypotrafią powiedzieć „nie”, gdy inni bezmyślniepotakują? Jak spoglądamy na tych,którzy mają odwagę zareagować i wystąpićprzeciwko złym zachowaniom; na tych,którzy chcą pomagać innym?Przede wszystkimbyć sobąMęstwo to wierność prawdzie, pielęgnowaniezasad i dojrzałe decyzje. Odwagato umiejętność bycia sobą, umiejętnośćpowiedzenia „nie”, kiedy rówieśnicy namawiajądo chuligaństwa, alkoholu, narkotyków,przemocy – z prostej przyczyny– przecież tak się teraz robi. Być odważnymw dzisiejszych czasach to przyznać się doChrystusa, do dziewictwa, do błędu. Małokogo stać na takie wyznanie, ponieważkażdy boi się odrzucenia i bycia „innym”,„staroświeckim”, „niczego nie wartym”.Nie zapominajmy o tym, że odwaga to niebrak strachu, ale panowanie nad nim. Orazwiara, że to, czego się mężnie broni, masens.Joanna Maksoń2425

Teraz Ty!CaritasCaritasTeraz Ty!Szkolne Koła Caritas „kręcą się”8 września młodzież ze Szkolnego Koła Caritasw II LO w Rzeszowie obchodziła piętnastolecie istnienia koła.Koło „kręci się” do dzisiaj, chociaż zmieniła się szkoła,zmienili uczniowie i opiekunowie.Rzeszów,śniadaniewielkanocneWZRASTANIEPierwszą opiekunką wolontariuszy byłaMaria Kowalska, a pierwszą przewodniczącąkoła – Magdalena Pocałuń-Dydycz.„Czynienie posługi stało się dla nasnałogiem — wyznaje p. Małgorzata. Pracaw SKC nauczyła mnie służenia innym.To ziarno zostało we mnie zasiane na zawsze.Nie boję się odwiedzin u chorych,ponieważ nauczono mnie nieść do szpitaliobrazki z wizerunkiem Maryi Pocieszycielki.Nie uciekam przed cierpieniem i śmiercią,ponieważ widziałam młodego chłopcaumierającego w rzeszowskim hospicjum zespokojem i godnością dorosłego człowieka”.Siostra Dawida, opiekująca się SKC w ZespoleSzkół nr 4 w Jaśle, uważa, że dziękimłodym wolontariuszom „niebo dzieje sięna ziemi”.Wolontariat ubogacaCo wolontariat Caritas daje młodym?Dlaczego warto poświęcić swój czas, siły,energię życiową na działalność w SKC?Trudno odpowiedzieć jednoznaczniena te pytania. Lepiej spojrzeć w oczymłodych, którzy zasmakowali w pomaganiuinnym. Można w nich dostrzec przedewszystkim radość – radość z tego, że jestsię komuś potrzebnym. Wolontariat jestsposobem na życie. Przede wszystkim uczywrażliwości na potrzeby innych. A wiadomo:kiedy człowiek nie żyje egoistycznie,kiedy potrafi podzielić się z bliźnim odrobinąsłońca, które nosi w sercu, wtedy możebyć szczęśliwy.W SKC można znaleźć nowych przyjaciół,zarówno wśród tych, z którymi siędziała, jak i wśród tych, którym się pomaga.Wolontariat przełamuje samotność,sprawia, że jesteśmy „związani” z osobami,miejscami, wydarzeniami. A wtedyświat wygląda zupełnie inaczej.W SKC można nauczyć się samodyscypliny.Trzeba przecież umieć gospodarowaćczasem, by wystarczyło go na naukę i odpoczynek,zajmowanie się własnymi i cudzymisprawami. Spotkania z innymi ludźmi, zadaniado wykonania, sprawiają, że nie maczasu na nudę. Życie staje się wielobarwne– bo przeżywane razem z innymi. Ich historie,doświadczenia, porażki i sukcesy ucząrealistycznie patrzeć na świat. Poważneproblemy innych pomagają zrozumieć, jakniewielkie są problemy własne. Czasamitrudne sytuacje i braki uczą szacunku dlawłasnego życia, możliwości, zdrowia i wieluinnych wartości, które są naszym udziałem,a które uważamy za zwyczajne.Nie być bezczynnymW Polsce wolontariat młodzieżowy rozwijasię powoli i z wielkim trudem. Niestety,daleko nam jeszcze do krajów EuropyZachodniej, gdzie setki tysięcy wolontariuszydziałają w różnych organizacjach pozarządowych.To się jednak zmienia. Corazwięcej młodych upatruje w wolontariacieszansę osobistego rozwoju i zdobycia nowychdoświadczeń, poznania ciekawychosób i przeżycia wspaniałych chwil.Caritas w Polsce od piętnastu lat skupiamłodych, ambitnych i zdolnych w kołach,działających w szkołach podstawowych,gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych.W ubiegłym roku w 2292 kołach było 48772wolontariuszy i 3157 opiekunów. To wielkaarmia ludzi „dobrej woli”, którzy na codzień realizują przykazanie miłości bliźniegoi czynią życie znośniejszym dla innych.Są to młodzi, zwyczajni ludzie – nie anioły.Dokonują rzeczy zwykłych – niezwykłych.Nie uważają siebie za bohaterów. Nie oczekująw zamian pochwał i wdzięczności.Są apostołami jednej ze skromnych i niecozapomnianych cnót – dobroci.W SKC jest miejsce również dla ciebie.Dowiedz się, czy w twojej szkole działakoło Caritas. Jeśli nie – możesz je założyćz pomocą Caritas swej diecezji. Niezależniejednak od tego, czy będziesz wolontariuszemCaritas, zawsze możesz czynić dobrow swoim otoczeniu.ks. Zbigniew SobolewskiNiebo się dzieje niepozornie.Nawet Archanioł nie trąbi z wysoka,tylko wycisza, wygładza wodyburzliwego czasu młodości.A na nich kręgi, koła zataczajądłonie jak skrzydła anielskie:otwarte, odważne, ciepłe.Dłonie, co mówić potrafią; wejdźi bezgłośne usłyszą rzężeniebiedy bliźniego.(S. Dawida Ryll)Modliborzyce26 27

Teraz Ty!Teraz Ty!WZRASTANIE„Dlaczego nie…?” Mądry człowiek łatwoodpowiada sobie na to pytanie („Nie, ponieważ…”).On dobrze wie, że pewne rzeczy,sytuacje, poglądy nie są warte jegozaangażowania. Nie poruszy go także podpuszczanie– „ponieważ jesteś tego wart”.Tyle, że ta marna rzecz nie jest wartaMNIE, pomyśli.Sytuacja 1.„BABCIA”Bardzo sympatyczna znajoma, szczęśliwababcia małych wnucząt, stwierdza nieoczekiwanie,że nie będzie ich uczyła poświęcenia.„Bo moi szefowie nie widzieli,jak ja uczciwie harowałam, a wszelkie podwyżkii nagrody dawali tym, co przymilalisię im, opowiadali, jak to ciężko pracują,a robili najmniej!”.PYTANIA:— A co wy mówiliście o tych osobach?Czy chciałabyś, aby ludzie tak mówilio twych wnukach?— Masz tak udaną rodzinę, że można pozazdrościć!Czy miałabyś ją bez umiejętnościrzetelnego dawania czegoś z siebie, czegonauczono cię już w dzieciństwie?— Czy nie wystarczy unikać skrajności,aby zasady moralne przynosiły korzyść?Może przesadzałaś z dystansem wobec szefówi liczeniem, że sami dostrzegą twojezasługi? Co myślisz o trzymaniu się „złotegośrodka” w postępowaniu?Inni – „gorące głowy” – podchodzą dowszystkiego z entuzjazmem. Nie umieją sięzdystansować do zazwyczaj pobudzającej,atrakcyjnej oprawy różnych propozycji-pułapek.Reklama, film, wyreżyserowany talkshow,potrafią nas napompować tak silnymiemocjami, że w danej kwestii zmienia sięmyślenie całkiem rozsądnego człowieka.I może się zdarzyć, że w ważnej sprawieprzestajemy się rozumieć ze świetnymkolegą. Sytuację może wówczas uratowaćTECHNIKA SPOKOJNYCH PYTAŃ.Chodzi w niej o poszerzenie dobrymipytaniami oglądu sprawy, poprzez włączenienajwyższego piętra inteligencji naszegorozmówcy – krytycyzmu.Krytycyzm polega na jednoczesnymwidzeniu rozmaitych stron danego zagadnienia,dodatnich i ujemnych, tych rzucającychsię w oczy i tych mało widocznych.Zapewnia o wiele trafniejsze decyzje! Niełatwoteż człowieka krytycznego oszukać.W omawianej technice liczy się rzeczowość,uzupełnienie wiedzy rozmówcy, częstopokazanie nielogiczności, sprzecznościw jego rozumowaniu.Zadając pytania nie dajmy się ponieśćemocjom, gdyż wiele tu zależy od naszychprzyjaznych intencji. Chodzi nam przecieżo zaciekawienie rozmówcy i o nić porozumienia.Styl aroganckiego mądrali lub wyższościowegoświętoszka, czy też prokuratorskie,„czepialskie” przepytywanie, nijaksię mają do TECHNIKI SPOKOJNYCH PYTAŃ.Efekty mogą nie być natychmiastowe.Zawsze mamy jednak satysfakcję, że zareagowaliśmyi to przy użyciu fair play.Technika „spokojne pytania” nie jestwynalazkiem jednej osoby. Ludzie silnipsychicznie – racjonalni, zrównoważeni,szanujący innych, posługują się nią częstoi zupełnie spontanicznie.Posłużę się kilkoma przykładami, ukazującwielorakość możliwych pytań. W praktycezdarza się, że wystarczy już jedno,a celne.Sytuacja 2.„NIETOLERANCJA”Wyrażamy się krytycznie o poziomieprodukcji filmowej w naszym kraju – eksponowaniuczarnych charakterów, przemocy,seksu. Ktoś natychmiast przypomina namo tolerancji. Nasze pytania:— Czyli nie wolnoCzy ściganieprzestępcówto możenietolerancja?mi tego krytykować?Gdzie twoja tolerancjadla mojej „opcji”w tej sprawie?— A więc jesteśzwolennikiem przemocy?Czy zmuszanie kogośdo tego, aby akceptował jego zdaniemrzeczy szkodliwe, nie jest przemocą?— Czy to nie jest obłuda – w jednychprogramach uczyć ludzi sadyzmu, a w drugichrobić sensację wokół takich faktów?— A czym jest tolerowanie zła? Możetchórzostwem, brakiem wyobraźni albo cynizmem,prymitywizmem?— Czy ściganie przestępców to możenietolerancja?Sytuacja 3.„LOVE PARADE”Koleżanka namawia nas do pojawieniasię na paradzie homoseksualistów, argumentującto zwykłą ludzką sympatią donich i potrzebą udzielania im wsparcia.Możemy więc koleżankę zapytać:— Czy wiesz, że wybitni znawcy psychikiuważali homoseksualizm za patologię,przejaw skrzywienia osobowości i nerwicy?Co sądzisz o niewykryciu genu homoseksualizmu?— Na pewno są wśród homoseksualistówludzie wspaniali, ale czy myślisz, że Z RE-GUŁY bywają romantycznymi kochankami,fajnymi przyjaciółmi kobiet, tak jak w filmach?To dlaczego badania naukowe ujawniają,że ich związki, o wiele częściej niżzwiązki hetero, mają przebieg dramatyczny,nacechowany przemocą, a pary trwalezwiązane są wielką rzadkością?— Czy współżycie w wersji homo jestrównie higieniczne, jak normalne? Jak tosię może mieć do roznoszenia rozmaitychchorób?— Dlaczego zachowania gejów na paradziejest tak niepoważne, wyzywającei agresywne? Kto jest właściwie nietolerancyjny?Czy wiesz,że w USA aktywiścihomoseksualnizdominowali całeto zróżnicowaneśrodowisko i staralisię przeforsowaćustawę zabraniającąleczenia osobomniezadowolonym zeswej orientacji seksualnej?— Czy chciałabyś,aby przybywało homoseksualistów,biseksualistów i samotnych kobiet, w rezultaciepowstania mody na te zachowaniawśród dorastających chłopców i wyuczaniasię ich? Czy słyszałeś o wykrytym przez biologówzjawisku „wdrukowania” – niezwykleutrwalonego zapisu pierwszych doświadczeń?— Czy wiesz o dużym powiązaniu homoseksualizmuz jeszcze innymi dewiacjami,na przykład z pedofilią?— Czy sądzisz, że życzliwość i szacuneknależne homoseksualistom, tak jak wszystkimludziom, musi zakładać bezkrytycznepodejście do nich?Czy wieszo dużympowiązaniuhomoseksualizmuz jeszcze innymidewiacjami,na przykładz pedofilią?Sytuacja 4.„NIENAWIDZĘ…”Ktoś często podkreśla, że nienawidziArabów. PYTANIA:— Myślisz, że nie ma wśród nich ludzi nastawionychpokojowo, tolerancyjnych?— A jeśli większość ciężko pracujei troszczy się o swe rodziny?— Czy znasz osobiście jakiegoś Araba?— A wskutek nienawiści świat staje sięlepszy czy gorszy?Tego typu wnikliwe pytania warto równieżstawiać samemu sobie.W przeciwnym razie, czyjś toksycznywpływ lub presja medialnej hipnozy możesprawić, że zaczniemy wyznawać jakieśdziwne poglądy.A fałszywe idee życiowej wagi są jak źleskonstruowany samolot – wsiadasz i czekasię nagłe zderzenie z ziemią – rzeczywistością.Czy zawsze można się potem pozbierać?Henryka MachejpsychologWZRASTANIE28 29

Teraz Ty!Teraz Ty!XXX-lecie Krucjaty Modlitwyw Obronie Poczętych DzieciInicjatorami i organizatorami powstałej 30 lat temuKrucjaty Modlitwy w Obronie Poczętych Dziecibyli katolicy świeccy współpracujący z Instytutem Rodzinyprzy Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie(kierowanym przez dr Wandę Półtawską– członka Papieskiej Rady ds. Rodziny)oraz Wydziałem Duszpasterstwa RodzinKurii Metropolitalnej w Krakowie.WZRASTANIECelem Krucjaty Modlitwy w ObroniePoczętych Dzieci było:— przebudzenie świadomości społecznejodnośnie do problemu zabijania nienarodzonychdzieci i uczulenie społeczeństwana wartość życia i odpowiedzialnośćza każde poczęte życie ludzkie,— modlitwa w intencji doprowadzeniado anulowania ustawy z 27 kwietnia 1956roku o tzw. przerywaniu ciąży i uznaniaprawa do życia każdego poczętego dziecka.Systematyczną modlitwę w intencjiobrony życia w ramach Krucjaty rozpoczęto12 października 1980 roku, w OgólnoświatowymDniu Modlitw w Intencji Rodzin,zarządzonym przez Ojca Świętego JanaPawła II. Zobowiązanie do intensywnej modlitwy(codzienne uczestnictwo we Mszyśw. z przyjęciem Komunii św. przez okrestrzech miesięcy) podjęło wówczas ok. tysiącosób z całej Polski. Modlitwę w intencjiobrony życia i realizacji celów Krucjatyrozpoczęło także ok. dwóch tysięcy tzw.członków wspomagających, którzy z powoduchoroby lub podeszłego wieku nie mogliuczestniczyć codziennie we Mszy św., ofiarowującswe cierpienie w intencji obronyżycia.Nie zapominajmy o modlitwiedziękczynnej za dobro,które już się wydarzyło:za ustawę chroniącą życiei za istotny wzrost szacunkuwobec życia poczętych dzieci,jaki nastąpił w naszej Ojczyźniew ostatnich latach,za tysiące uratowanych dziecii sumień matek, ojców, lekarzy.Idea Krucjaty zrodziła się z nauczaniaSługi Bożego Jana Pawła II, skierowanegodo nas w czasie I pielgrzymki do Ojczyznyw 1979 roku. Oto dwa fragmenty tego nauczania:„Trzeba się zawsze modlić, a nigdy nieustawać (por. Łk 18, 1), powiedział Pan Jezus.Módlcie się i kształtujcie poprzez modlitwęswoje życie. »Nie samym chlebemżyje człowiek« (Mt 4, 4) i nie samą doczesnością,i nie tylko poprzez zaspokajaniedoczesnych – materialnych potrzeb, ambicji,pożądań; człowiek jest człowiekiem…»Nie samym chlebem żyje człowiek, alewszelkim słowem, które pochodzi z ust Bożych«.Jeśli mamy żyć tym słowem, słowemBożym, trzeba »nie ustawać w modlitwie!«.Może to być nawet modlitwa bez słów.(…) Niech z tego miejsca do wszystkich,którzy mnie słuchają tutaj albo gdziekolwiek,przemówi proste i zasadniczepapieskie wezwanie do modlitwy. A jestto wezwanie najważniejsze. Najistotniejszeorędzie!” (Kalwaria Zebrzydowska,7 czerwca 1979 r.).„I życzę, i modlę się o to stale, ażebyrodzina polska dawała życie, żeby byławierna świętemu prawu życia” (Nowy Targ,8 czerwca 1979 r.).Na przełomie lat 1980/81 opracowanonowy modlitewny program Krucjaty, zgodniez którym uczestnik Krucjaty zobowiązujesię przez okres roku: codziennie modlićsię w intencji obrony życia, raz w miesiącuw dzień powszedni uczestniczyć we Mszyśw. przyjmując Komunię św. w tej intencji(chorzy, którzy nie mogą uczestniczyćwe Mszy św., winni ofiarować w tej intencjidzień swego cierpienia).Od 1980 roku napłynęło około 100 tysięcyzgłoszeń uczestnictwa z całego kraju.W 1986 roku metropolita krakowski kard.Franciszek Macharski mianował ks. StanisławaMaślankę, diecezjalnego duszpasterzarodzin, asystentem kościelnym KrucjatyModlitwy w Obronie Poczętych Dzieci,a w 2005 roku nominację tę przedłużyłnowy krakowski metropolita ks. kard. StanisławDziwisz. Programy Krucjaty i intencjemiesięczne drukowane są w prasie katolickiej,a Radio Watykańskie wielokrotniezachęcało do włączenia się w tę modlitwę.7 stycznia 1993 roku Sejm RP anulowałustawę aborcyjną z 27 kwietnia 1956roku i przyjął ustawę chroniącą życie.Wierzymy, że był to także efekt naszychufnych, wytrwałych modlitw zanoszonychdo Boga. W 2006 roku opracowanonowy program Krucjaty (publikowany poniżej).Prosząc Wszechmogącego Boga o darpełnej realizacji celów Krucjaty Modlitwyw Obronie Poczętych Dzieci, nie zapominajmyo modlitwie dziękczynnej za dobro,które już się wydarzyło: za ustawę chroniącążycie i za istotny wzrost szacunku wobecżycia poczętych dzieci, jaki nastąpiłw naszej Ojczyźnie w ostatnich latach, zatysiące uratowanych dzieci i sumień matek,ojców, lekarzy.Ogromna większość Polakówpopiera prawo do życiapoczętych dzieci.Dziękujemy Wszechmocnemu Bogui Matce Bożej za wielkie dobro – obronę życiapoczętych dzieci. Pierwszym celem modlitwyzanoszonej obecnie do Trójjedynego,Miłosiernego Boga: Ojca, Syna i DuchaŚwiętego jest dziękczynienie za ogrom ŁaskBożych, których doświadczyła nasza Ojczyznaw ostatnich dziesięcioleciach w dzieleobrony życia człowieka.W latach 1960–1980 XX wieku rejestrowanocorocznie ponad 200 tysięcy aborcji,zaś w ubiegłym roku zarejestrowanoich 499. Oczywiście zarejestrowane liczbyaborcji nie ukazują całej skali zjawiska.Z zestawienia szacunkowego wynika, żew latach1960-80 ubiegłego stulecia dochodziłodo ok. 600-800 tysięcy aborcji w jednymroku; w ostatnich latach w tzw. podziemiuaborcyjnym ginie rocznie ok. 7-14tysięcy nienarodzonych dzieci.Ogromna większość Polaków popieraprawo do życia poczętych dzieci. Jeszczeprzed wprowadzeniem ustawy chroniącejżycie poczętych dzieci, 7 stycznia 1993roku Sejm RP zarządził konsultację nt.prawa do życia nienarodzonych. W stycz-niu 1994 roku do Sejmu RP wpłynęło 1 710976 pisemnych stanowisk naszych obywateli– z tej liczby 89% było za ochroną prawnążycia nienarodzonych. W kwietniu 2007roku nie udało się doprecyzować art. 38Konstytucji RP chroniącego życie człowiekapoprzez uzupełnienie go o słowa: „odpoczęcia do naturalnej śmierci”. Wedługogólnopolskiego sondażu przeprowadzonegow lutym 2007 roku, ok. 53% Polaków byłoza konstytucyjnym wzmocnieniem ochronyżycia człowieka, a około 33% przeciw.Do Kancelarii Sejmu wpłynęło wówczas ponad506 tysięcy podpisów obywateli „za”proponowaną zmianą Konstytucji i tylkoniecałe 2 tys. „przeciw”.W marcu 2010 roku dziennik „Rzeczpospolita”opublikował wyniki ogólnopolskiegosondażu zrealizowanego przez GfK Polonia,z którego wynika, że tylko około 5% Polakówchce przywrócenia „legalności” aborcji nażądanie.Proszę o włączenie się w tę modlitwę!dr inż. Antoni Ziębawspółzałożyciel Krucjaty Modlitwyw Obronie Poczętych Dzieciprezes Polskiego StowarzyszeniaObrońców Życia CzłowiekaProgram Krucjaty Modlitwyw Obronie Poczętych Dzieci„Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnieście uczynili”.(Mt 25, 40)„Pilnie potrzebna jest wielka modlitwa za życie, przenikająca cały świat”.(Jan Paweł II, EV, nr 100)W duchu wdzięczności za ogrom łask udzielonych dziełu obrony życia człowieka, ufniw Wszechmoc Trójjedynego Boga i przemożne Wstawiennictwo Matki Bożej proponujemywspólną modlitwę w następujących intencjach:— dziękczynnej: za wielkie dobro, jakiego doświadczyliśmy, a w szczególności za: uratowaniedzieci, uratowanie sumień matek i ojców oraz pracowników służby zdrowia; zawprowadzenie ustawodawstwa chroniącego życie nienarodzonych,— błagalnej: o dalszy wzrost szacunku wobec życia człowieka nienarodzonego, chorego,w podeszłym wieku,— błagalnej: o wprowadzenie prawnej ochrony życia każdego człowieka od poczęcia donaturalnej śmierci do Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.Uczestnik Krucjaty zobowiązuje się modlić przez jeden rok w powyższych intencjach:— codziennie odmawiając wybraną przez siebie modlitwę, np. Litanię do Matki Bożej,dziesiątek Różańca Świętego;— uczestnicząc, raz w miesiącu, w dzień powszedni we Mszy świętej z przyjęciem KomuniiŚwiętej. Chorzy i osoby w podeszłym wieku, które nie mogą uczestniczyć we Mszyśw., proszone są o ofiarowanie dnia cierpienia w intencji obrony życia.Serdecznie zachęcamy do podjęcia tej modlitwy.W imieniu organizatorów:ks. Stanisław Maślanka – asystent kościelny Krucjaty, dr inż. Adam Kisiel,dr Beata Trzcińska, dr inż. Antoni ZiębaKrucjata Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieciul. Franciszkańska 3, 31-004 Krakówwww.krucjata.org e-mail: modlitwa@krucjata.orgWZRASTANIE30 31

Teraz Ty!Teraz Ty!FLAGA W TWOIM OKNIEDlaczego w Polsce,kraju naznaczonym walkamio wolność narodu,kraju o bogatej, choćkrwawej historii, tak niewielkąwagę przykłada siędo flagi narodowej? Zapytanyo to młody człowiek odpowie,że symbole narodowe – w tymflaga – nie są popularne, że tozamierzchła tradycja, że to megalomaniawynikająca z kompleksówi nacjonalizmu, że to butnaduma i pycha Polaków. O zgrozo!Choć i ja należę do młodego pokolenia,to włos jeży mi się na głowie!Czy tak samo postrzegamy Stany Zjednoczonei kraje skandynawskie? Tam nikt niewstydzi się symboli narodowych, a flagi wisząprzed domostwami okrągły rok. Każdydzień stanowi dobrą okazję do manifestacjiprzywiązania do swojego kraju, swojegomiejsca na ziemi, swojej historii i tradycji.Barwy narodowe,choć są jedną z największychnarodowych wartości,stanowią jedynie kolorowądekorację niektórych okien.świąt narodowych,m.in. 3 maja czy11 listopada. Barwynarodowe,choć są jednąz największychnarodowych wartości,stanowią jedyniekolorową dekoracjęniektórych okien. Choć dumniz czynów naszych ojców, nieumiemy jej okazać. Nie wywieszamyflagi narodowej podczas świąt państwowych,wstydzimy się naszego kraju.Dopiero w obliczu wielkiej tragedii, jakąbyła katastrofa samolotu prezydenckiegonad lasem katyńskim, mieliśmy odwagę pokazaćswój patriotyzm. W oknach smutnopowiewały flagi z kirem, a przed budynkamiinstytucji i urzędów Polska Flaga spuszczonado połowy masztu, przypominałao tych niewyobrażalnych wydarzeniach.Szkoda, że ten piękny widok towarzyszyłjedynie żałobie narodowej…Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży,widząc problem braku szacunku dla narodo-Henry Ward Beecher napisał:„Patrząc na flagę państwowądociekliwy umysł widzinie tylko flagę, lecz samo państwoi (…) prawdy i historię narodu,który jej używa”.I choć na uwadze miał flagęnarodu amerykańskiego,jego opinia jest ponadczasowai uniwersalna.wej symboliki, podjęło inicjatywę promowaniapolskiej flagi. Już trzeci rok prowadziakcję „FLAGA W TWOIM OKNIE”, która nacelu ma przypominanie Polakom o ich powinnościachwzględem Ojczyzny. Młodzieżzrzeszona w KSM rozprowadzając narodoweflagi, manifestuje swoją wiarę i patriotyzm.Dla niej kraj, w jakim żyje nie jesttylko krainą między Bugiem a Odrą – jestjej domem. Młodzi ludzie rozprowadzili jużponad 40 tysięcy flag! Dochód ze sprzedażyflag przeznaczony jest na dofinansowaneedukacyjnych wakacji dla uzdolnionej młodzieży.Poprzez portal społecznościowywww.mlodzitejziemi.pl, zrzeszający ponad3000 młodych osób, promuje konkurs fotograficznypod tą sama nazwą „Flaga w TwoimOknie”, zachęca do wywieszania symbolinarodowych, zwłaszcza podczas świątpaństwowych. Młodzież z Katolickiego StowarzyszeniaMłodzieży uczy być dumnymiz tego, że jesteśmy Polakami.Aleksandra Stankiewiczredaktor portaluwww.MlodzitejZiemi.plNiektórzy kilka razy dziennie otwierająszafę z ubraniami i spryskują ją perfumami,aby otwierając kolejny raz mogli czućładny zapach. Inni, aby pozbyć się szkodników,jakimi są np. mole, kupują w sklepachdrogie zawieszki. Ja natomiast proponujęwykonanie zapachowych woreczków, któresprawią, że w naszych szafach już zawszebędzie ładnie pachnieć i przy okazji pomogąnam pozbyć się z szaf niechcianych „lokatorów”.Do zrobienia zapachowych woreczkówpotrzebne będą: kawałek ozdobnego materiału,np. organzy, o wymiarach ok. 10x20cm (do kupienia w kwiaciarni lub sklepie zmateriałami – kawałek o podanych wymiarachwystarczy na zrobienie jednego woreczka),igła i nić w kolorze organzy, ozdobnysznurek o długości ok. 15 cm, wysuszonepłatki dzikiej róży, kwiatów lawendy i skórkicytrusów (pomarańczy, cytryny), pałkicynamonu, goździki.Jak zrobić woreczek?Jeśli organza jest postrzępiona na bokach,przyłóż jej boki do płomienia świecy,aby materiał delikatnie się przytopił.Pamiętaj o tym, aby nie trzymać za długomateriału w jednym miejscu, tylko przesuwaćgo cały czas przy płomieniu, gdyżmoże się zapalić. Na krótszych bokach organzyzrób zakładki, zaginając po ok. półcentymetra z każdej strony i zszyj nicią.Następnie złóż materiał na pół wzdłuż krótszegoboku i zaszyj boki, na których nie mazakładek. W ten sposób powstał woreczek.W kwiaciarni lub pasmanterii można takżekupić gotowe woreczki z organzy w różnychwielkościach i kolorach.Woreczek, w zależności, co do niegowłożysz, będzie miał swój charakterystycznyzapach. Aby uzyskać zapach lawendowywystarczy włożyć do woreczka wysuszonekwiaty lawendy. Analogicznie uzyskasz zapachróżany wkładając płatki dzikiej róży.Płatki róży ogrodowej niezbyt się do tegonadają, ponieważ ich zapach nie jest takintensywny. Zdarza się nawet, że niektóreróże ogrodowe prawie wcale nie majązapachu. Jeśli nie posiadasz płatków dzikiejróży, różany woreczek możesz zrobićwkładając do niego wysuszone płatki różyogrodowej skropione różanym olejkiemzapachowym. Woreczki zapachowe zawierającewięcej niż jeden składnik będąpachniały nieco inaczej, gdy proporcje tychsamych składników będą różne. Bardzocharakterystyczny zapach uzyskasz wkładającdo woreczka pałki cynamonu i kilkagoździków. Dając do tego woreczka garśćgoździków sprawisz, że woreczek będziepachniał bardziej intensywnie goździkami. Proporcje musisz jednak ustalićsam i dostosować zapach do swoichupodobań. Bardziej owocowy zapachbędą miały woreczki zawierającewysuszone skórki cytrusów i goździki.Na koniec zawiąż woreczek ozdobnymsznurkiem lub wstążką. Gotowe!WZRASTANIEW czasie II wojny światowej flaga stanowiłaoznakę niezłomności polskiego narodui hartu ducha. Pojawiając się w bombardowanychmiastach krzepiła serca i budziłanadzieję, a towarzysząc żołnierzom nafroncie, wzmagała patriotyzm.Dziś bez obawy możemy manifestowaćswoją wolność. Dziś głośno możemy mówićo naszym przywiązaniu do ojczyzny i barwnarodowych jako wyrazie indywidualnegopatriotyzmu. Jednak czy dziś korzystamyz tego przywileju? Czy właśnie dziś symbolenarodowe stanowią dla nas wartość?Aby poznać odpowiedź na to pytaniewystarczy przejść się ulicami miast. Zaledwiegdzieniegdzie powiewa biało-czerwonysztandar. Wcale nie lepiej jest podczasfot. Paulina MatrasWkładając zapachowe woreczki do szafyz ubraniami, sprawimy, że otwierając jąbędziemy już zawsze czuć ładny zapach.Niektóre składniki mogą nawet przyczynićsię do tego, że mole na pewno się jużnie zagnieżdżą w naszej szafie. Takie właściwościma na przykład lawenda. Jednakużywając naturalnych składników, musiszwiedzieć o tym, że ich zapach po pewnymczasie wietrzeje, dlatego raz na jakiśczas należy wymienić zawartość woreczka.Zamiast używać suszonych kwiatów czyprzypraw, możesz kupić w sklepie mydłoprodukowane z naturalnych składników, np.róży czy cytrusów i włożyć taką kostkę doworeczka. Zapach z pewnością utrzyma sięo wiele dłużej.Paulina MatrasWZRASTANIE32 33

Teraz Ty!KolorylistopadowejjesieniWpływ kolorówna nasze samopoczuciejuż od dawnabył znany, docenianyi wykorzystywanyw celu poprawy nastrojupojedynczych osób,lub też całychgrup społecznych.Na przykład w Petersburgu za czasów carskiej Rosji domywybitnych, zasłużonych dla cara i narodu obywateli malowanebyły na żywe kolory. W grę wchodziły: biel, jasnozielony,jasnoniebieski – żywe ich odcienie, róż, czasami bordo.Na pomalowanie tymi kolorami domów i ich wnętrz należałomieć pozwolenie od samego cara Rosji. Pozostałe domy byływ kolorach kamiennych, bardzo stonowanych. Kolor złota i mocnejczerwieni zarezerwowany był dla trzymających władzę: Kościołai cara. Powszechnie było wiadomo, że wszystkie wymienionetutaj kolory wprowadzały dobry nastrój i przeciwdziałały stanomdepresyjnym, które w tamtejszym klimacie występowały podczasjesieni i długiej zimy z powodu braku słońca.Znając tę zasadę zdarza mi się rano ubierać na siebie czarne,bądź same ciemne ubrania, gdy wstaję w tak zwanym „obniżonymnastroju”. Jeśli szybko się połapię – przebieram się w żywsze barwyi, po maksymalnie dwóch godzinach, nastrój sam się zmienia.Spróbujcie – to działa! To jest terapia kolorami! Stany depresyjneleczy się przede wszystkim kolorem żółtym. Osobom dotkniętymtą chorobą zaleca się przebywanie w pokoju pomalowanym na żółto.To nie znaczy, że proponuję ubieranie się jak choinka. Jeśli niebardzo lubicie tak modnych ostatnio kontrastowych połączeń kolorów,to do barw podstawowych, które macie na sobie, czyli czerni,bądź ciemnego popielu, dodajcie jeden tylko kolor, ale za to w żywymodcieniu, np. czerwień, modną zieleń, pomarańcz – to zdecydowaniezmieni klimat jaki wokół siebie będziecie rozsiewać.Tak mi chodzi po głowie celnik Mateusz. Co takiego w nim zobaczyłPan Jezus, że spojrzał na niego z miłością i powiedział mu:„Pójdź za Mną”?Patrząc nawzajem na siebie nie mamy tak wnikliwego spojrzeniajak Pan Jezus, ale On się zachwyca każdym z nas osobno.Coś musi w nas być pięknego, coś niepowtarzalnego. Mateusz byłcelnikiem, a Pan Jezus widział w nim już swojego apostoła, wiernegosługę. Każdy z nas ma złożone w swoim sercu pragnienie zrobieniaczegoś niepowtarzalnego, ważnego. Naszym zadaniem jestodkryć, co to jest. I im szybciej, tym lepiej. Wtedy będziemy żyliw pełni, realizowali się i będziemy piękni.Okiem wizażystkiElżbieta Michalskaella.michalska@gmail.comNie mając tak wnikliwego osądu siebie samych, możemy zacząćposzukiwania od starannego i zgodnego z naszymi prawdziwymiupodobaniami wyglądu zewnętrznego. Nie chodzi o to, by ubieraćsię zgodnie z najnowszymi trendami mody, ale by osoby, którez nami przebywają dostrzegły, że faktycznie jesteśmy piękni – trochęoczarować nasze otoczenie. Może kiedy zobaczymy w oczachnaszych przyjaciół akceptację, szacunek, może nawet podziw, łatwiejbędzie dojść nam do sedna. Do tego potrzebujemy dobregonastroju, bo człowiekowi przygnębionemu najczęściej niewielewychodzi. Zatem na przekór jesiennej aurze zakładajmy na siebieżywe kolory i wyglądajmy jak osoby, które mają coś do zrobieniafot.Kasia DzięgielImprove Your English 23I Idioms and CollocationsDo zdań poniżej dobierz odpowiednie słowa, wybierającodpowiedź A, B, lub C.1 When I offered to lend him my car, he turned his....................... up at the idea, saying that my Fiat was too oldto drive.a) eyes b) legs c) nose2 This is not an ordinary book. There is more to it than....................... the eye.a) looks b) meets c) notices3 I have been looking for my car keys everywhere and they arehere ....................... my nose.a) at b) on c) under4 Maria’s ....................... tongue is Spanish, but she can alsospeak Italian and French.a) mother b) father c) own5 You shouldn’t have interpreted it literally. It was only a....................... of speech.a) sign b) symbol c) figure6 The lawyer retired two years ago and he is out of....................... with the new regulations.a) hold b) contact c) touch7 Could I ask you to ....................... me a favour?a) do b) make c) give8 When Jane cannot go to sleep, she starts counting.......................a) chickens b) sheep c) polar bears9 At first Mr Smith was intent on purchasing a new car, but on....................... thoughts he decided to buy a second handvehicle.a) first b) second c) third10 Jason’s recent success is a ....................... in his cap. He isproud of having been promoted.a) twig b) feather c) flowerII Phrasal VerbsUzupełnij zdania odpowiednimi przyimkami, tworząc czasownikifrazowe wypisane poniżej.keep sb in – zatrzymać kogoś za karękeep up with – być na bieżąco, nadążaćkeep down – ograniczać, trzymać na niskim poziomiekeep in with sb – utrzymywać z kimś dobre relacjekeep back – powstrzymać (np: śmiech, płacz, łzy)keep off – trzymać się z dala odkeep sb up – nie pozwolić komuś iść spaćkeep to sth – trzymać się czegoś, trwać przy czymśkeep on – kontynuować cośkeep sth from sb – zataić, skrywać coś przed kimś1 If you keep ....................... coming late, your boss will dismissyou.2 The government has been trying to keep the inflation....................... Unfortunately the goods are becoming moreexpensive.3 If you want to stay healthy, you should keep .......................a well-balanced diet which is of fruit and vegetables.4 The runner was so fast that we were unable to keep....................... him. We simply stayed behind.5 The naughty boy was kept ....................... after the lesson.That was the punishment he got for his misbehaviour.6 The situation was so amusing that he couldn’t keep....................... his laughter.7 Sharon kept me ....................... by staying in my house until3 am. I couldn’t go to bed earlier, overslept and was late for workthe next morning.8 Susan keeps ....................... her boss because she would liketo get a promotion. She thinks that staying friendly with him willhelp her get what she wants.9 Please keep ....................... the grass!10 Most of my friends are fully convinced that Donald Tusk iskeeping the truth about the economic situation .......................the public.III PrepositionsUzupełnij poniższe zdania, wpisując w luki właściwe przyimki:for, in, against, to, at, from, of, from, of, on.1 When I saw Juliet, I complimented her ....................... hernew hairstyle.2 I think you should be ashamed ....................... yourself forbehaving in such a way.3 The bad weather did not discourage us ....................... hikingin the mountains.4 Has the insurance company compensate ....................... yourinjuries yet?5 The book consists ....................... the table of contents, introduction,six chapters and appendix.6 The value of this car consists ....................... its reliability.It has never let me down.7 Some atheists and minority groups protested .......................Pope’s visit to the United Kingdom.8 Whoever did it must have benefited ....................... the situation.9 When her daughter told him about her decision, he didn’t shoutat her but glared ....................... her accusingly.10 The girl whispered ....................... him so that nobody couldhear.IV Vocabulary TestRozwiąż poniższe zdania, wpisując właściwe słowa. Liczba kresekjest równa liczbie liter. Dla ułatwienia podane zostały literybrakujących wyrazów.1 Some goods can be bought on _ p _ _ _ v _ _ .In other words, you can take them back to the shop if you are notsatisfied with them.2 Celia was given the sack for _ _ _ _ m _ _ t _ _ _ e.She didn’t know how to do her job.3 Even if nobody thanks for what you do, one day you will berewarded for your good _ _ _ d _ .4 We didn’t know all the facts so we were forced to d _ _ _ _making the decision. We had to delay it.5 I didn’t have any cash so I paid for the goods by credit_ a _ _ .6 The Pope is said to be i _ _ _ _ l i _ _ e . He isincapable of making theological mistakes.7 A _ _ _ _ h _ _ is a large mammal which looks like afish and lives in water.8 The bed which I slept on was uncomfortable because it didn’thave a m _ _ _ r _ _ s .9 Mike went into the _ r _ _ even though his parents didn’twant him to become a professional soldier.10 We got the tickets for _ _ e _ . We didn’t have to pay forthem.Jacek ZającOdpowiedzi do Improve Your English 23:I) 1 c (wzgardzić), 2 b (jest coś w niej więcej, niż się wydaje),3 c (pod nosem), 4 a (język ojczysty), 5 c (figura retoryczna), 6c (nie orientuje się), 7 a (wyświadczyć przysługę), 8 b (liczyć barany),9 b (po namyśle), 10 b (powód do dumy).II) 1 on, 2 down, 3 to, 4 up with, 5 in, 6 back, 7 up, 8 in with,9 off, 10 from.III) 1 on (pogratulować, wyrazić uznanie), 2 of (zawstydzony),3 from (zniechęcić), 4 for (zrekompensować, zadośćuczynić),5 of (składać się), 6 in (polegać na czymś), 7 against (protestowaćprzeciw), 8 from (skorzystać z), 9 at (spiorunować wzrokiem), 10 to(szeptać do).IV) 1 approval (z prawem zwrotu), 2 incompetence (niekompetencja),3 deeds (dobre uczynki), 4 defer (opóźnić, odroczyć), 5card (kartą kredytową), 6 infallible (nieomylny), 7 dolphin (delfin),8 mattress (materac), 9 army (wojsko), 10 free (za darmo).34 35InspiracjeWZRASTANIE

Dobrej zabawyBywaj tu i tamWZRASTANIEEkonomia futboluKto nie chciałby po szkole średniej, bez wykształcenia wyższego,móc pracować w wymarzonym zawodzie, robić to co lubii po dwóch latach móc sobie kupić mieszkanie w dużym mieście?Wydawałoby się to niemożliwe, jak marzenie ściętej głowy,a jednak – wystarczy dostarczać ludziom rozrywki.Rozrywka, jakiej dostarczają nam sportowcy,jest ich głównym źródłem utrzymania.Głównym i bardzo dochodowym,o czym środowiska dziennikarskie nieomieszkały wspomnieć. W Wielkiej Brytaniijuż od dawna ten temat powraca jak bumerang.Dziennikarz Guardiana, John Foot,dziwi się, jak można usprawiedliwiać absurdalniewysokie zarobki piłkarzy, szczególniew dobie kryzysu. Mowa o kwotach takich,jak 221 000 funtów tygodniowo dla piłkarzaligi angielskiej, Yaya Touré. Tak, tygodniowo,to nie fatamorgana. Do tego należydoliczyć inne „bonusy” od klubu, jeżeli np.drużyna zakwalifikuje się do ChampionsLeague – 823 000 funtów. Gdyby wygrała,dodatkowe 412 000 funtów wpada mu dokieszeni. Jeżeli zabraknie mu „na waciki”,może podążyć drogą kolegi po fachu, CristianoRonaldo (Real Madryt, 11,3 milionarocznie), i wystąpić w reklamie. Swoje prawado wizerunku Touré również wycenia naładnych kilkaset tysięcy. Nic dziwnego, żeopinia publiczna wydała okrzyk pełen oburzenia,a rząd brytyjski zagroził interwencją.Mimo wszystko wydaje się, że światfutbolu to wciąż alternatywna rzeczywistość,inny wymiar, gdzie nie ma ani posępnejprognozy zaciśnięcia pasa, ani limitówco do kolejnych zer na czeku.Zacisnąć pasa musiał ostatnio zawodnikjednego z krakowskich klubów, kiedy zarządukarał jego niesubordynację (piłkarzodmówił wyjścia na boisko w czasie meczu)grzywną w wysokości miesięcznych zarobków.Konto uszczupliło mu się o 20 000 zł.Oczywiście jest to żebracza stawka w porównaniuz ligą angielską czy hiszpańską.Serwis GazetaPraca.pl oferuje wgląd w zarobkipiłkarzy polskiej Ekstraklasy. Najlepsimogą liczyć na kwotę oscylującą wokół milionazł rocznie. Przy takiej kwocie 20 000zł miesięcznie to żadne kokosy, ale jeżeliweźmiemy pod uwagę, że zarabia je 22-letnichłopak, wydaje się to pokaźną sumkąza robienie tego, co się kocha. Jego rówieśnicyw większości dopiero studiują, a postudiach raczej nie mogą liczyć na pierwsząpensję podobną do piłkarskiej.Jedni oburzają się, że piłkę nożną ogarnęłoszaleństwo. W Europie jest to sportnajbardziej prestiżowy, gdzie gra piłkarzyto tylko część składowa całego widowiska.Widać to też w Polsce, gdy miliony śledząrozgrywki Ekstraklasy, choć temat poziomuW Europiejest to sportnajbardziejprestiżowy,gdzie gra piłkarzyto tylkoczęść składowacałegowidowiska.gry wypada czasem przemilczeć. Futbol toabsolutny fenomen, gdzie panuje – jak nazywająto Włosi – „finansowy doping”. Inniwzruszą ramionami, twierdząc, że takie sąprawa rynku. Podobnie funkcjonuje przecieżshow-biznes, a także przemysł filmowy.Piłkarze stają się produktami, a liczbakonsumentów sportowego show wpływa naich gigantyczne zarobki. Biznes futbolowyjuż dawno wyszedł poza boisko.Od czasu do czasu pojawia się w świadomościzbiorowej głos rozsądku, który pytao zadłużone szpitale, o powodzian, o domydziecka i o te wszystkie miejsca, które potrzebujądofinansowania, nie tylko w Polsce.O ludzi, którzy ciężko pracują, a ilośćpieniędzy im płaconych jest niewspółmiernado jakości wykonywanej pracy.Takie właśnie protesty pojawiły się na portaluspołecznościowym Facebook. Jedno zhaseł brzmi: „Żołnierze zasługują na zarobkipiłkarzy. Ryzykują swoje życie, a nie złamanąnogę”. Niestety, żołnierze pewnie niemogą na to liczyć, gdyż wojny jakoś nikt niechce oglądać z trybun.Krzysztof Danek„Czy potrafimy…”O tym, że polski rynek muzycznykryje w sobie wielenie całkiem jeszcze odkrytych talentów,świadczyć może chociażbypłyta Czy potrafimy…autorstwa młodego obiecującego wokalisty,Tadeusza Skotnickiego.Czym jest ta płyta? To znakomita propozycja na udany wieczórw towarzystwie niebanalnych dźwięków i wysublimowanej poezji,w której rozsmakuje się najwytrawniejszy jej znawca. Ktoś, ktookaże odrobinę wrażliwości, pośród dwunastu utworów odnajdziezgrabnie ubraną w słowa modlitwę, pieśni wielbiące Najwyższego,ale także treści nieco bardziej egzystencjalne, dotykające istotnychludzkich spraw, takich jak miłość, wiara, sens istnienia.Płyta Tadeusza Skotnickiego stanowi znakomite połączenie lirykii żywiołowej ekspresji. Znaleźć tu można zarówno refleksyjnebrzmienia, jak i utwory o niespotykanej dynamice. Dużym atutempłyty, oprócz muzyki i słów w większości autorstwa samego wokalisty,jest także profesjonalna, nowoczesna aranżacja. KrążekCzy potrafimy… świetnie nadaje się dla wszystkich pragnącychwielbić Boga, również tych dopiero Go poszukujących, ale takżedla tych, którzy po prostu chcą miło spędzić wieczór w towarzystwiedobrej muzyki.„Wszystko, co nie jest wieczne, jest wiecznie nieaktualne” – tesłowa C.S. Lewisa artysta obrał jako swoje motto. Czy płyta rzeczywiściedotyka tematów wiecznie aktualnych? – na to pytaniekażdy sam musi znaleźć odpowiedź. Z całą jednak pewnością wartotej odpowiedzi poszukać osobiście.Alicja GębarowskaW następnychnumerach m.in.:• Miłość do ludzi,nienawiść do zła• Modlitwa na maksa• Wyłudzacze dusz• SMS do promotoraZamów prenumeratę„WZRASTANIA”!(zobacz jak: s. 5)36 37WZRASTANIE

Bywaj tu i tamDVDDVDBywaj tu i tamSamotny wojownik przemierza ziemię,na której ludzie się nawzajem już pożerają. Mimo to wie,że ma nie tylko chronić Księgę ale też według jej wskazań żyć,cokolwiek się dzieje. I tak Biblia ocaleje w nim stając sięKsięgą Ocalenia dla innych. Film zdecydowanie dla mężczyzn.Nic ichnie zatrzymastwa. Sam szukał jej przez wiele lat. Obajmają tę samą obsesję, choć jeden kierujesię szczytniejszymi, a drugi mroczniejszymiprzesłankami — mówi Gary Oldmal.Pasierbica Carnegiego, Solara (Mila Kunis),zafascynowana charyzmą przybyszai szansą na inne, lepsze życie poza zdeprawowanymkrólestwem ojczyma, podąży zaElim.— To inteligentna dziewczyna o silnymcharakterze. Wierzy, że życie ludzi powinnowyglądać inaczej, niż to w mieścieojczyma, ale dopiero spotkanie z Elim wyzwalaw niej chęć ucieczki. Solara jest nimzafascynowana. Chce by był jej nauczycielem,chce za nim podążać, by zbadać jakwygląda świat — wyznaje Mila Kunis.Eli wierzy, że Biblia stworzy bazę podnowe, sprawiedliwe społeczeństwo, daszansę na nowy początek.To już piąty film, jaki wspólnie zrealizowalibracia Allen i Albert Hughes.— Księga ocalenia zabiera nas w przyszłość,gdzie ludzkość jest zdziesiątkowana,a planeta zniszczona wojną nuklearnąlub klęską żywiołową, a może połączeniemobu, nie ma to znaczenia. Totalna destrukcjajaką chcieliśmy pokazać, pozwoliła namspekulować jak wyglądałby świat i życie ludzi,pozbawione cywilizacyjnej struktury,cofnięte do kompletnego prymitywizmu.Panowałoby bezprawie, ale na pewno znalazłybysię odważne jednostki, które odnalazłybycel i przejęły przywództwo — tłumaczyAlbert Hughes.nie z wyboru, lecz z konieczności, zwyklewybiera pokojowe metody. Jeśli jednak zostaniesprowokowany, agresorzy nie majążadnych szans. Zostaną wycięci w pień,zanim uświadomią sobie, że popełnili fatalnybłąd. Eli nie broni swojego życia, lecznadziei na przyszłość, którą niesie i chroniod 30 lat. Zmobilizowany przez wiaręw coś ważniejszego niż on sam, Eli zrobiwszystko, by przetrwać i kontynuować misję.Pewnego dnia na jego drodze stanieczłowiek, który jako jedyny rozumie, jakąpotęgą dysponuje Eli, i postanowi przejąćją w swoje posiadanie. To Carnegie (GaryOldman), samozwańczy tyran.— Carnegie jest dyktatorem. Zbudowałwłasne miasto, stosując przemoc oraz kontrolującnajcenniejsze dobro – wodę pitną.Jest inteligentny, kieruje się swoistą filozofią.Carnegie zna książkę, którą niesie Eli,jest świadom jej siły, pamięta ją z dzieciń-oprac. Łukasz WronaRedakcja dziękuje dystrybutorowifilmu firmie Monolith Filmsza udostępnienie zdjęći materiałów prasowych.Księga ocalenia / The Book of Eli (2010),reżyseria: Albert Hughes, Allen Hughes,scenariusz: Gary Whitta.WZRASTANIEAkcja filmu rozgrywa się w 2044 roku.Po totalnej wojnie, która zamieniła światw wymarłą pustynię, samotny człowiekprzemierza pustkowie, które kiedyś byłoAmeryką. Wymarłe miasta, gruzowiska autostrad,wypalona, jałowa ziemia – wszystkowokół przypomina o kataklizmie sprzedlat. Tu nie ma cywilizacji. Tu nie obowiązujeżadne prawo. Drogi należą do gangów,które zamordują człowieka za buty, zaodrobinę wody.Eli (Denzel Washington), samotny wędrowiec,nie musi się ich obawiać. Nie sądla niego żadnym zagrożeniem. Wojownikfot. Anna Matusiak3839

Aniołowiesą wszędzie...Możesz wraz:• z Archaniołem Gabrielemnieść radosną nowinę o tym,że Słowo stało się Ciałemi zamieszkało wśród nas,aby dokonać zbawczego dzieła;• z Archaniołem Rafałem,który towarzyszył Tobiaszowi,iść do ludzipotrzebujących pomocy;• z Archaniołem Michałembronić chwały Boga i wiaryw ludzkich sercachprzed różnymi zagrożeniami;• z Aniołem pocieszającymChrystusa w Ogrójcustanąć przy człowieku,by nieść pomocw jego ostatniej drodze;• z Aniołem zwiastującymfakt Zmartwychwstaniagłosić prawdęo zmartwychwstaniui umacniać ludzi.(na podstawie KonstytucjiZgromadzenia Sióstr od Aniołów)www.siostryodaniolow.pl